The right to freedom of expression

The right to freedom of expression cannot be limited at the whim of a public official. They must be applying a law or regulation that is formally recognised by those entrusted with law making.

The law or regulation must meet standards of clarity and precision so that people can foresee the consequences of their actions. Vaguely worded edicts, whose scope is unclear, will not meet this standard and are therefore not legitimate. For example, vague prohibitions on ‘sowing discord in society’ or ‘painting a false image of the State’ would fail the test.

The rationale

It is only fair that people have a reasonable opportunity to know what is prohibited, so that they can act accordingly
A situation where officials can make rules on a whim is undemocratic. Decisions limiting human rights must be made by bodies representing the will of people
Vague laws will be abused. They often give officials discretionary powers that leave too much room for arbitrary decision-making
Vague laws have a ‘chilling effect’ and inhibit discussion on matters of public concern. They create a situation of uncertainty about what is permitted, resulting in people steering far clear of any controversial topic for fear that it may be illegal, even if it is not.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิทธิเสรีภาพในการแสดงไม่ได้จำกัดที่ราชประสงค์ของตัวข้าราชการ พวกเขาต้องใช้กฎหมาย หรือระเบียบที่จะรับรู้อย่างเป็นทางการ โดยผู้ได้รับมอบหมายกับกฎหมายการทำกฎหมายหรือข้อบังคับต้องผ่านมาตรฐานของความคมชัดและแม่นยำเพื่อให้ท่านสามารถคาดหวังผลของการกระทำของพวกเขา ยอมรางสาธารณ ที่มีขอบเขตไม่ชัดเจน จะตรงตามมาตรฐานนี้ และดังนั้นจึงไม่ถูกต้องตามกฎหมาย ตัวอย่างเช่น ข้อห้ามคลุมเครือ 'หว่านความบาดหมางในสังคม' หรือ 'ภาพวาดภาพเป็นเท็จของรัฐ' จะล้มเหลวการทดสอบเหตุผล มันเป็นเพียงว่า ท่านมีโอกาสที่เหมาะสมจะรู้ว่าอะไรเป็นสิ่งต้องห้าม เพื่อให้พวกเขาสามารถดำเนินการตามยุติธรรม สถานการณ์ที่เจ้าหน้าที่สามารถทำกฎบนเคสเป็นประชาธิปไตย ต้องทำการตัดสินใจที่เกี่ยวกับการจำกัดสิทธิมนุษยชน โดยร่างกายของท่านเป็นตัวแทน กฎหมายที่คลุมเครือจะถูกทำร้าย พวกเขามักจะให้เจ้าหน้าที่อำนาจ discretionary ที่ออกจากห้องมากเกินไปสำหรับการตัดสินใจตามอำเภอใจ กฎหมายคลุมเครือมี 'ผลหนาว' และยับยั้งการสนทนาในเรื่องของความกังวลของสาธารณะ สร้างสถานการณ์ความไม่แน่นอนเกี่ยวกับสิ่งที่ได้รับอนุญาต เกิดในคนที่พวงมาลัยที่ไกลชัดเจนของหัวข้อแย้งใด ๆ สำหรับ fear ที่อาจผิดกฎหมาย แม้ว่ามันไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิทธิเสรีภาพในการแสดงออกไม่สามารถ จำกัด ที่ราชประสงค์ของประชาชนอย่างเป็นทางการ พวกเขาจะต้องใช้กฎหมายหรือกฎระเบียบที่ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการโดยผู้ที่ได้รับมอบหมายด้วยการทำกฎหมาย.

กฎหมายหรือระเบียบต้องเป็นไปตามมาตรฐานของความชัดเจนและความแม่นยำเพื่อให้ผู้คนสามารถล่วงรู้ผลของการกระทำของพวกเขา คำสิตรางซึ่งมีขอบเขตไม่ชัดเจนจะไม่เป็นไปตามมาตรฐานนี้และดังนั้นจึงไม่ถูกต้องตามกฎหมาย ยกตัวอย่างเช่นหวงห้ามคลุมเครือเกี่ยวกับ 'หว่านความขัดแย้งในสังคม' หรือ 'ภาพวาดภาพที่ผิดพลาดของรัฐ' จะล้มเหลวการทดสอบ.

เหตุผล

เป็นธรรมเท่านั้นที่ผู้คนมีโอกาสที่เหมาะสมที่จะรู้ว่าสิ่งที่เป็นสิ่งต้องห้ามเพื่อให้พวกเขาสามารถทำหน้าที่ ตาม
สถานการณ์ที่เจ้าหน้าที่สามารถทำให้กฎในราชประสงค์เป็นประชาธิปไตย การตัดสินใจการ จำกัด สิทธิมนุษยชนจะต้องทำโดยองค์กรที่เป็นตัวแทนของประชาชน
กฎหมายคลุมเครือจะถูกทำร้าย พวกเขามักจะให้เจ้าหน้าที่มีอำนาจการตัดสินใจที่จะออกจากห้องมากเกินไปสำหรับการตัดสินใจโดยพล
กฎหมายคลุมเครือมี 'หนาวเหน็บผลและยับยั้งการอภิปรายเกี่ยวกับเรื่องของความกังวลของประชาชน พวกเขาสร้างสถานการณ์ของความไม่แน่นอนเกี่ยวกับสิ่งที่จะได้รับอนุญาตส่งผลให้คนไกลพวงมาลัยที่ชัดเจนของประเด็นขัดแย้งใด ๆ เพราะกลัวว่ามันอาจจะผิดกฎหมายถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้เป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิทธิในเสรีภาพแห่งการแสดงออกไม่สามารถถูก จำกัด ที่ราชประสงค์ของเจ้าหน้าที่ของรัฐ พวกเขาจะต้องใช้กฎหมายหรือระเบียบที่ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการ โดยให้มีกฎหมายทำกฎหมายหรือระเบียบต้องเป็นไปตามมาตรฐานของความชัดเจนและแม่นยำ เพื่อให้ผู้คนสามารถเห็นผลของการกระทำของพวกเขา คลับ worded ต้องมีขอบเขตไม่ชัดเจน จะไม่เป็นไปตามมาตรฐานนี้และดังนั้นจึงไม่ชอบด้วยกฎหมาย ตัวอย่างเช่น การห้ามคลุมเครือ " ความแตกร้าวในสังคม " หรือ " ภาพวาดภาพที่ผิดพลาดของรัฐจะไม่ผ่านการทดสอบการหว่านเหตุผลมันเป็นความยุติธรรมที่ผู้คนมีโอกาสที่เหมาะสมที่จะรู้ว่าสิ่งที่เป็นสิ่งต้องห้าม ดังนั้น ที่พวกเขาสามารถทำตามนั้นสถานการณ์ที่เจ้าหน้าที่สามารถสร้างกฎในราชประสงค์เป็นประชาธิปไตย . การตัดสินใจการจำกัดสิทธิมนุษยชนจะต้องทำโดยองค์กรที่เป็นตัวแทนของจะของคนกฎหมายคลุมเครือ จะถูกทำร้าย พวกเขามักจะให้เจ้าหน้าที่ใช้ดุลพินิจว่า ออกจากห้องมากเกินไปสำหรับการตัดสินใจโดยพลการกฎหมายคลุมเครือ มี " หนาว " และยับยั้งการอภิปรายผลในเรื่องของความกังวลของประชาชน . พวกเขาสร้างสถานการณ์ของความไม่แน่นอนเกี่ยวกับสิ่งที่จะได้รับอนุญาตให้คนไกลที่ชัดเจนใด ๆเรื่องพวงมาลัยแย้ง เพราะกลัวว่ามันอาจจะผิดกฎหมาย แม้ว่าจะไม่