SynopsisSol LeWitt earned a place i

Synopsis

Sol LeWitt earned a place in the history of art for his leading role in the Conceptual movement. His belief in the artist as a generator of ideas was instrumental in the transition from the modern to the postmodern era. Conceptual art, expounded by LeWitt as an intellectual, pragmatic act, added a new dimension to the artist's role that was distinctly separate from the romantic nature of Abstract Expressionism. LeWitt believed the idea itself could be the work of art, and maintained that, like an architect who creates a blueprint for a building and then turns the project over to a construction crew, an artist should be able to conceive of a work and then either delegate its actual production to others or perhaps even never make it at all. LeWitt's work ranged from sculpture, painting, and drawing to almost exclusively conceptual pieces that existed only as ideas or elements of the artistic process itself.

Key Ideas

LeWitt's refined vocabulary of visual art consisted of lines, basic colors and simplified shapes. He applied them according to formulae of his own invention, which hinted at mathematical equations and architectural specifications, but were neither predictable nor necessarily logical. For LeWitt, the directions for producing a work of art became the work itself; a work was no longer required to have an actual material presence in order to be considered art.
LeWitt's conceptual pieces often did take on at least basic material form, although not necessarily at his own hands. In the spirit of the medieval workshop in which the master conceives of a work and apprentices carry out his instructions based on preliminary drawings, LeWitt would provide an assistant or a group of assistants with directions for producing a work of art. Instructions for these works, whether large-scale wall drawings or outdoor sculptures, were deliberately vague so that the end result was not completely controlled by the artist that conceived the work. In this way, LeWitt challenged some very fundamental beliefs about art, including the authority of the artist in the production of a work. His emphasis is most often on process and materials (or the lack thereof in the case of the latter) rather than on imbuing a work with a specific message or narrative. Art, for LeWitt, could exist for its own sake. Meaning was not a requirement.
Whereas many Minimalist artists turned to industrial materials, LeWitt simplified even further, still employing traditional materials - wood, canvas, paint, for instance - but focusing instead on concepts and systems. While the use of industrial materials implied a certain expectation of permanence with regard to a work of art, in direct contrast, LeWitt appreciated the ephemeral character and impermanence of Conceptual art. In short, he let the traditional materials speak for themselves, to demonstrate their own vulnerability to decay, destruction, or obsolescence.
Most Important Art


Buried Cube Containing an Object of Importance but Little Value (1968)
The burial of the cube reportedly took place in a local garden, but these photographs, referring again to the notion of the series or process, are the only proof that LeWitt's actions actually took place. Without seeing the event taking place, or knowing what is held within the cube, Buried Cube relies on the idea, as opposed to a finished object. A conceptual piece, this work was produced shortly following the publication of LeWitt's 1968 manifesto describing the new Conceptual art movement. In the manifesto, he declares, "The execution is a perfunctory affair. The idea becomes a machine that makes the art." Likewise, by emptying this "burial"-like an actual interment, an extremely important, emotional, and personal affair-of content, value, gesture and expression, LeWitt disengages himself from the work and takes a strong "death of the author" stance. In his own words: "Once it is out of his hand the artist has no control over the way a viewer will perceive the work. Different people will understand the same thing in a different way."
Black and white photographs mounted on paper - LeWitt Collection

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อสรุปSol LeWitt ได้ที่ประวัติศาสตร์ศิลปะสำหรับบทบาทนำในการเคลื่อนที่แนวคิด เขาเชื่อในศิลปินเป็นการสร้างความคิดเป็นเครื่องมือในการเปลี่ยนแปลงจากความทันสมัยกับยุคหลังสมัยใหม่ ศิลปะเชิงแนวคิด expounded โดย LeWitt เป็นปัญญา ปฏิบัติ เพิ่มมิติใหม่ให้บทบาทของศิลปินที่ถูกแยกออกอย่างเห็นได้ชัดจากธรรมชาติโรแมนติกของ Expressionism บทคัดย่อ LeWitt เชื่อว่า ความคิดตัวเองเป็นงานศิลปะ และรักษาที่ เช่นสถาปนิกผู้สร้างพิมพ์เขียวของอาคาร และเปิดโครงการแล้ว ผ่านไปเรือก่อสร้าง ศิลปินควรจะตั้งครรภ์ของงานแล้ว มอบหมายการผลิตจริงเพื่อผู้อื่นอย่างใดอย่างหนึ่ง หรือบางทีแม้ไม่เคยทำเลย อยู่ในงานของ LeWitt ช่วงจากประติมากรรม จิตรกรรม และวาดเป็นชิ้นโดยเฉพาะแนวคิดที่เป็นแนวคิดหรือองค์ประกอบของกระบวนการทางศิลปะเองเท่า นั้นความคิดที่สำคัญคำศัพท์กลั่นของ LeWitt ของทัศนศิลป์ที่ประกอบด้วยเส้น สีพื้นฐาน และรูปทรงที่เรียบง่าย เขาใช้ให้ตามสูตรของประดิษฐ์เอง ซึ่งประจำที่สมการทางคณิตศาสตร์และรายละเอียดสถาปัตยกรรม แต่ก็ไม่ได้และ ไม่จำเป็นต้องเป็นตรรกะ สำหรับ LeWitt คำแนะนำในการผลิตงานศิลปะเป็น งานตัวเอง งานไม่จำเป็นต้องมีสถานะวัสดุที่แท้จริงในการเป็นศิลปะส่วนแนวคิดของ LeWitt มักจะบนแบบฟอร์มวัสดุพื้นฐานน้อย แต่ไม่จำเป็นที่พระเจ้า ในจิตวิญญาณของเวิร์คช้อปยุคกลางที่ conceives แบบของงาน และฝึกปฏิบัติคำแนะนำของเขาวาดตามเบื้องต้น LeWitt จะมีผู้ช่วยหรือผู้ช่วยมีคำแนะนำในการผลิตงานศิลปะกลุ่ม คำแนะนำสำหรับเหล่านี้ ว่า ผนังขนาดใหญ่รูปวาดหรือรูปปั้นกลางแจ้ง ถูกคลุมโดยเจตนาเพื่อให้ผลลัพธ์ไม่สมบูรณ์ควบคุม โดยศิลปินที่รู้สึกทำงาน ด้วยวิธีนี้ LeWitt ท้าทายความเชื่อบางอย่างพื้นฐานเกี่ยวกับศิลปะ รวมทั้งหน่วยงานของศิลปินในการผลิตงาน เน้นของเขาอยู่บ่อยที่สุด ในกระบวนการ และวัสดุ (หรือขาดดังกล่าวกรณีหลัง) มากกว่า imbuing งานที่มีเฉพาะข้อความหรือเล่าเรื่อง ศิลปะ สำหรับ LeWitt อาจมีอยู่สำหรับ sake ของตัวเอง ความหมายไม่ใช่ความต้องการในขณะที่มินิมัลลิสต์ศิลปินมากมายหันไปผลิตอุตสาหกรรม LeWitt ภาษายิ่ง ยังคง ใช้วัสดุแบบดั้งเดิม - ไม้ ผ้าใบ สี ตัวอย่าง - แต่เน้นแต่แนวคิดและระบบการ ในขณะที่การใช้วัสดุและส่วนประกอบอุตสาหกรรมโดยนัยความ permanence เกี่ยวกับงานศิลปะ ในทางตรงข้ามโดยตรง LeWitt นิยมอักขระข้อมูลแบบชั่วคราวและอนิจจังของศิลปะเชิงแนวคิด ในระยะสั้น เขาให้วัสดุดั้งเดิมที่พูดสำหรับตัวเอง เพื่อแสดงให้เห็นถึงช่องโหว่ของตนเองในการเสื่อมสลาย ทำลาย หรือ obsolescenceศิลปะที่สำคัญที่สุด ฝัง Cube ประกอบด้วยวัตถุของความสำคัญแต่น้อยค่า (1968)ฝังศพของ cube รายงานทำในสวนภายใน แต่ภาพเหล่านี้ อีกอ้างถึงแนวคิดของชุดหรือกระบวนการ ข้อพิสูจน์เดียวว่า ของ LeWitt การดำเนินการจริงเกิดขึ้น ไม่เห็นที่เกิดเหตุการณ์ขึ้น หรือรู้ว่าอะไรเป็นขึ้นภายใน cube, Cube ฝังอยู่อาศัยในความคิด ตรงข้ามกับวัตถุสำเร็จรูป ชิ้นแนวคิด งานนี้ถูกผลิตในไม่ช้าต่อการเผยแพร่แถลงการณ์ 1968 ของ LeWitt ที่อธิบายการเคลื่อนไหวศิลปะเชิงแนวคิดใหม่ ในแถลงการณ์ เขาประกาศ "การดำเนินการนั้นเป็นเรื่องขอไปที ความคิดกลายเป็น เครื่องจักรที่ทำงานศิลปะ" ทำนองเดียวกัน โดยล้างนี้ "ฝังศพ" -เช่นความจริง interment ชู้มากสำคัญ อารมณ์ และส่วนบุคคล - เนื้อหา ค่า รูปแบบ และนิพจน์ LeWitt disengages ตัวเองจากการทำงาน และใช้ท่าทางแข็งแรง "ความตายของผู้เขียน" คำพูดของตัวเอง: "เมื่อออกจากมือ ศิลปินได้ไม่ควบคุมวิธีการแสดงที่จะสังเกตการทำงาน คนจะเข้าใจอย่างเดียวกัน"ติดรูปถ่ายขาวดำบนกระดาษ - ชุด LeWitt

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องย่อSol LeWitt รับสถานที่ในประวัติศาสตร์ของศิลปะสำหรับบทบาทนำของเขาในการเคลื่อนไหวแนวคิด ความเชื่อของเขาในการเป็นศิลปินกำเนิดของความคิดเป็นเครื่องมือในการเปลี่ยนแปลงจากที่ทันสมัยในยุคหลังสมัยใหม่ ศิลปะแนวคิดภายในบ้านโดย LeWitt เป็นทางปัญญา, การกระทำในทางปฏิบัติเพิ่มมิติใหม่ให้กับบทบาทของศิลปินที่ชัดเจนแยกออกจากธรรมชาติที่โรแมนติกของสรุป Expressionism LeWitt เชื่อความคิดของตัวเองอาจจะเป็นงานศิลปะและการบำรุงรักษาที่เหมือนสถาปนิกผู้สร้างพิมพ์เขียวสำหรับอาคารและจากนั้นจะเปิดโครงการไปยังทีมงานก่อสร้างที่ศิลปินควรจะสามารถที่จะตั้งครรภ์ของการทำงานและแล้วทั้ง มอบหมายการผลิตที่เกิดขึ้นจริงกับคนอื่น ๆ หรือบางทีก็ไม่ทำให้มันเลย การทำงานของ LeWitt ตั้งแต่ประติมากรรมจิตรกรรมและการวาดภาพไปเกือบชิ้นเฉพาะแนวความคิดที่มีอยู่เป็นเพียงความคิดหรือองค์ประกอบของกระบวนการทางศิลปะของตัวเอง. ไอเดียสำคัญคำศัพท์กลั่น LeWitt ของทัศนศิลป์ของสายการประกอบ, สีพื้นฐานและรูปทรงที่เรียบง่าย เขาใช้พวกเขาตามสูตรของการประดิษฐ์ของเขาเองซึ่งเป็นนัยสมการทางคณิตศาสตร์และข้อกำหนดสถาปัตยกรรม แต่ก็ไม่สามารถคาดเดาได้ไม่จำเป็นต้องตรรกะ สำหรับ LeWitt ทิศทางในการผลิตงานศิลปะกลายเป็นผลงานของตัวเอง; การทำงานที่ถูกต้องไม่ได้นำเสนอวัสดุที่เกิดขึ้นจริงในการที่จะได้รับการพิจารณาศิลปะ. ชิ้นแนวคิด LeWitt มักจะไม่ใช้เวลาอย่างน้อยรูปแบบวัสดุพื้นฐานถึงแม้จะไม่จำเป็นต้องอยู่ในมือของเขาเอง ในจิตวิญญาณของการประชุมเชิงปฏิบัติการในยุคกลางที่ตั้งครรภ์หลักในการทำงานและฝึกหัดพกออกมาจากคำแนะนำของเขาอยู่บนพื้นฐานของการวาดภาพเบื้องต้น LeWitt จะให้ผู้ช่วยหรือกลุ่มของผู้ช่วยที่มีทิศทางในการผลิตงานศิลปะ คำแนะนำสำหรับผลงานเหล่านี้ไม่ว่าจะเป็นภาพวาดฝาผนังขนาดใหญ่หรือประติมากรรมกลางแจ้งมีเจตนาคลุมเครือเพื่อให้ผลลัพธ์ที่ไม่ได้รับการควบคุมอย่างสมบูรณ์โดยศิลปินที่คิดการทำงาน ด้วยวิธีนี้ LeWitt ท้าทายบางความเชื่อพื้นฐานมากเกี่ยวกับศิลปะรวมทั้งผู้มีอำนาจของศิลปินในการผลิตของการทำงานที่ เน้นของเขาคือส่วนใหญ่มักจะเกี่ยวกับกระบวนการและวัสดุ (หรือขาดมันในกรณีหลังนี้) มากกว่าใน imbuing ทำงานด้วยข้อความที่เฉพาะเจาะจงหรือการเล่าเรื่อง ศิลปะสำหรับ LeWitt อาจมีอยู่เพื่อประโยชน์ของตนเอง ความหมายก็ไม่ได้เป็นความต้องการ. ในขณะที่หลายศิลปิน Minimalist หันไปวัสดุอุตสาหกรรม LeWitt ง่ายยิ่งขึ้นยังคงจ้างวัสดุแบบดั้งเดิม - ไม้ผ้าใบสีตัวอย่างเช่น - แต่มุ่งเน้นไปแทนในแนวคิดและระบบ ในขณะที่การใช้วัสดุอุตสาหกรรมโดยนัยความคาดหวังบางอย่างของความคงทนในเรื่องเกี่ยวกับงานศิลปะในทางตรงกันข้ามโดยตรง LeWitt ชื่นชมตัวละครที่ยั่งยืนและความไม่แน่นอนของศิลปะแนวคิด ในระยะสั้นเขาให้วัสดุแบบดั้งเดิมพูดสำหรับตัวเองเพื่อแสดงให้เห็นช่องโหว่ของตนเองในการสลายการทำลายหรือล้าสมัย. ศิลปะที่สำคัญที่สุดฝัง Cube ที่มีส่วนผสมของวัตถุสำคัญ แต่ค่าเล็ก ๆ น้อย ๆ (1968) ที่ฝังศพของลูกบาศก์ที่มีรายงานว่าเกิดขึ้นใน สวนท้องถิ่น แต่ภาพเหล่านี้หมายอีกครั้งกับความคิดของซีรีส์หรือกระบวนการที่มีหลักฐานเพียงชิ้นเดียวว่าการกระทำของ LeWitt เกิดขึ้นจริง ไม่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหรือทราบว่าสิ่งที่จะจัดขึ้นภายในก้อนฝัง Cube อาศัยความคิดที่ตรงข้ามกับวัตถุสำเร็จรูป แนวคิดชิ้นงานนี้ถูกผลิตในไม่ช้าตามประกาศของแถลงการณ์ LeWitt 1968 อธิบายการเคลื่อนไหวของศิลปะแนวคิดใหม่ ในแถลงการณ์ที่เขาบอกว่า "การดำเนินการเป็นเรื่องที่ทำลวก ๆ . ความคิดที่จะกลายเป็นเครื่องที่ทำให้ศิลปะ." ในทำนองเดียวกันโดยตะกอนนี้ "ที่ฝังศพ" เหมือนฝังที่เกิดขึ้นจริงเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งอารมณ์และความสัมพันธ์ส่วนบุคคลของเนื้อหาค่าท่าทางและการแสดงออก, LeWitt เผลอตัวเองจากการทำงานและใช้ที่แข็งแกร่ง "ความตายของผู้เขียน" ท่าทาง . ในคำพูดของเขา: "เมื่อจะออกจากมือของเขาศิลปินไม่สามารถควบคุมวิธีการที่ผู้ชมจะได้รับรู้การทำงานของคนที่แตกต่างกันจะเข้าใจในสิ่งเดียวกันในทางที่แตกต่างกัน.." สีดำและรูปถ่ายสีขาวติดบนกระดาษ - LeWitt คอลเลกชัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องย่อ

ซอลเลวิทท์ได้รับสถานที่ในประวัติศาสตร์ของศิลปะสำหรับบทบาทของเขาในการเคลื่อนไหวครั้งนี้ ความเชื่อของเขาในศิลปินที่กำเนิดของความคิดเป็นเครื่องมือในการเปลี่ยนผ่านจากยุคหลังสมัยใหม่ที่ทันสมัยกับยุค ศิลปะแนวคิดแก้โดยเลวิทท์เป็นพระราชบัญญัติทรัพย์สินทางปัญญา , ปฏิบัติ ,