2. Regional setting Hawke Bay is l

2. Regional setting
Hawke Bay is located on the east coast of the North Island, New Zealand. It forms a large (140-km long) embayment bounded to north and south by Mahia Peninsula and Cape Kidnappers (Fig. 1). The study sites occur along a 15-km literal cell between the Port of Napier and Cape Kidnappers (Fig. 1), which act as boundaries to longshore sediment transport in the study region (Komar, 2010). The study area
consists of mixed sand and gravel beaches (Fig. 2). At the surface the beaches appear to be composite, with the berm composed of coarse
gravel and cobbles, whereas the lower beachface is composed of a relatively thin sand lens overlying thicker gravel beach deposits (Fig. 3). At each site the beach profile has a marked beach-step that is dominated by cobbles and coarse gravel. The beaches state is reflective, although during storm conditions waves can be observed breaking offshore, in contrast to breaking on the beach step as is often reported from mixed sand and gravel beaches (Kirk, 1980). Beaches within the study area are supplied with sand and gravel fromerosion of the Cape Kidnappers cliffs and three rivers that drain the Frontal Range of the Ruahine Mountains, composed of Mesozoic greywacke. Cobbles within the study area are composed of greywacke. Previous experiments have shown that abrasion of the greywacke cobbles yields gravel and coarse sand, which further breaks down into finer sediments that are lost from the beach system (Marshall, 1928).
Dominant southerly swell drives northward longshore sediment transport. Historically, beach sediment has accumulated behind (south of) structures associated with the Port. Tonkin and Taylor (2005) estimated that the Tukituki River (~28,000 m3/yr) and erosion of the Cape Kidnappers cliffs (~18,000 m3/yr) supply the greatest volumes of sediment to the beach system, but that the rate of supply
from these sources is lower than the annual rate of gravel mining from beaches in the vicinity of Awatoto and Napier (estimated at
~60,000 m3/yr), and the natural swash-zone abrasion of beach gravels, estimated at ~30,000 m3/yr on the basis of laboratory experiments (Marshall, 1928; Hemmingsen, 2004) as well as calculations involving closure of the sediment budget (Komar, 2010). The study area is known to be highly tectonically active. The most recent event, a magnitude 7.8 earthquake in 1931 AD, caused ~1.8 m
uplift at Napier, but the amount uplift decreased southward, and in the study area there was negligible vertical movement at Awatoto (Fig. 1)
and the land subsided about 0.78 m at the Tukituki River inlet (Hull, 1990). White (2010) considered the evidence for ~1 m subsidence in the 1931 earthquake along the shore of Haumoana, Te Awanga, an Clifton to be tenuous. By contrast, it has long been understood that the
study area has subsided severalmetres over the Holocene (Gibb, 1980), although recent work suggests that the subsidence has likely been
episodic rather than gradual. For instance, Hayward, et al. (2006) recognised several earthquake-related subsidence events of 0.5 to 1.8 m
from stratigraphic records obtained from Ahuriri Inlet (Fig. 1). It is apparent that substantial landward adjustments of the shoreline must have been forced by episodic vertical lowering events.In addition, human-induced debits in the sediment budget (e.g. gravel extraction) and natural abrasion processes are also thought to be important drivers of the historical erosion trend observed on the Southern Hawke Bay coast.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2 การตั้งค่าภูมิภาค
Hawke อ่าวตั้งอยู่บนชายฝั่งตะวันออกของเกาะเหนือ, นิวซีแลนด์ มันเป็น Embayment (140 กิโลเมตรยาว) ขนาดใหญ่ล้อมรอบไปทางทิศเหนือและทิศใต้โดย Mahia คาบสมุทรเคปและลักพาตัว (รูปที่ 1) เว็บไซต์การศึกษาที่เกิดขึ้นตามเซลล์ตัวอักษร 15 กิโลเมตรระหว่างพอร์ตของเนเปียร์และลักพาตัวแหลม (รูปที่ 1),ซึ่งทำหน้าที่เป็นขอบเขตที่ตะกอนขนส่ง Longshore ในภูมิภาคศึกษา (Komar, 2010)
พื้นที่ศึกษาประกอบด้วยทรายผสมและหาดกรวด (รูปที่ 2) ที่พื้นผิวชายหาดที่ดูเหมือนจะเป็นคอมโพสิตที่มีเขื่อนประกอบด้วยหยาบ
กรวดและหินกรวดในขณะที่ beachface ล่างผลิตของเลนส์ทรายค่อนข้างบางวางเงินฝากหนาชายหาดกรวด (รูปที่ 3) ที่แต่ละเว็บไซต์รายละเอียดชายหาดแห่งนี้มีชายหาดขั้นตอนการทำเครื่องหมายที่ถูกครอบงำด้วยหินและกรวดหยาบ รัฐชายหาดที่สะท้อนถึงแม้ในสภาวะพายุคลื่นจะสามารถสังเกตเห็นการทำลายในต่างประเทศในทางตรงกันข้ามกับการทำลายในขั้นตอนชายหาดที่มีรายงานมักจะมาจากการผสมทรายและหาดทรายกรวด (เคิร์ก, 1980)หาดทรายที่อยู่ในพื้นที่การศึกษาจะมาพร้อมกับทรายและกรวด fromerosion จากหน้าผาแหลมลักพาตัวและสามแม่น้ำที่ระบายน้ำช่วงหน้าผากของเทือกเขา ruahine ประกอบด้วยหิน greywacke หินภายในพื้นที่ศึกษาจะประกอบด้วย greywacke การทดลองก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่ารอยขีดข่วนจากหินกรวด greywacke ทำให้ทรายกรวดและหยาบซึ่งต่อไปจะแบ่งออกเป็นตะกอนปลีกย่อยที่จะหายไปจากระบบชายหาด (Marshall, 1928).
บวมพัดเด่นไดรฟ์ตะกอนขนส่ง Longshore ไปทางทิศเหนือ อดีตตะกอนชายหาดได้สะสมอยู่เบื้องหลังโครงสร้าง (ทิศใต้ของ) ที่เกี่ยวข้องกับพอร์ต ตังเกี๋ยและเทย์เลอร์ (2005) คาดว่า tukituki แม่น้ำ (~ 28,000 m3/yr) และพังทลายของหน้าผาแหลมลักพาตัว (~ 18,000 m3/yr) จัดหาปริมาณที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของตะกอนในระบบชายหาด แต่ที่อัตราการ
อุปทานจากแหล่งข้อมูลเหล่านี้เป็นราคาที่ต่ำกว่าอัตราการประจำปีของการทำเหมืองแร่กรวดทรายจากชายหาดในบริเวณใกล้เคียงของ awatoto และเนเปียร์ (ประมาณ 60,000

m3/yr) และรอยขีดข่วนซัดโซนตามธรรมชาติของหาดกรวดประมาณ ~ 30,000 m3/yr บนพื้นฐานของการทดลองในห้องแล็บ (Marshall, 1928; hemmingsen,2004) เช่นเดียวกับการคำนวณที่เกี่ยวข้องกับการปิดงบประมาณของตะกอน (Komar, 2010) พื้นที่ศึกษาเป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างมากที่ใช้งาน tectonically เหตุการณ์ล่าสุด, ขนาด 7.8 แผ่นดินไหวในปี 1931 โฆษณาที่เกิด ~ 1.8 ม.
ยกที่เนเปียร์ แต่ยกจำนวนเงินที่ลดลงไปทางทิศใต้และในพื้นที่ศึกษามีการเคลื่อนที่ในแนวดิ่งเล็กน้อยที่ awatoto (รูปที่ 1)
และที่ดิน ลดลงประมาณ 078 เมตรที่ tukituki แม่น้ำที่ไหลเข้า (ฮัลล์, 1990) สีขาว (2010) พิจารณาหลักฐานสำหรับ ~ 1 เมตรถล่มใน 1931 แผ่นดินไหวตามชายฝั่งของ haumoana, Te Awanga, คลิฟตันจะผอมบาง ตรงกันข้ามมันมีมานานแล้วเข้าใจว่าพื้นที่ศึกษา
มี subsided severalmetres กว่าโฮโลซีน (กิบบ์, 1980) แม้ว่าผลงานล่าสุดแสดงให้เห็นว่าการทรุดตัวได้รับโอกาส
หลักการมากกว่าที่จะค่อยๆ ตัวอย่างเช่นเฮย์เวิร์ด, et al, (2006) ได้รับการยอมรับหลายแผ่นดินไหวเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการทรุดตัวของ 0.5-1.8
เมตรจากบันทึกของชั้นหินที่ได้รับจาก Ahuriri ขาเข้า (รูปที่ 1) มันเห็นได้ชัดว่าการปรับเปลี่ยนที่สำคัญของแผ่นดินชายฝั่งจะต้องถูกบังคับโดยนอกจาก events.in แนวตั้งฉากลดหนี้สินของมนุษย์ที่เกิดขึ้นในงบประมาณของตะกอน (เช่นกรวด) และกระบวนการขัดสีธรรมชาติมีความคิดที่ยังเป็นไดรเวอร์ที่สำคัญของแนวโน้มการพังทลายของประวัติศาสตร์ตั้งข้อสังเกตเกี่ยวกับภาคใต้ชายฝั่งอ่าว Hawke.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. การตั้งค่าภูมิภาค
ฮอว์เคเบย์ตั้งอยู่บนฝั่งตะวันออกของเหนือเกาะ นิวซีแลนด์ แบบขนาดใหญ่ (ยาว 140 km) embayment ล้อมรอบเหนือและใต้ โดย Mahia เพนนินซูล่าและเคปคิดแนปเปอร์ (Fig. 1) เว็บไซต์การศึกษาเกิดขึ้นตามเซลล์อักษร 15 กม.ระหว่างท่านาเปียและเคปคิดแนปเปอร์ (Fig. 1), ซึ่งทำหน้าที่เป็นขอบเขตการขนส่งตะกอน longshore ในภูมิภาคศึกษา (Komar, 2010) พื้นที่ศึกษา
ประกอบด้วยของผสมทรายและกรวด (Fig. 2) ในพื้นที่ชายหาดจะ เป็นคอมโพสิต มี berm ประกอบด้วยของหยาบ
กรวดและ cobbles ในขณะที่ beachface ล่างประกอบด้วยเลนส์ทรายค่อนข้างบางหนากรวดหาดเงินฝาก (Fig. 3) เหล่านั้น ที่แต่ละไซต์ โปรไฟล์หาดมีการทำเครื่องหมายบีขั้นที่ถูกครอบงำ โดย cobbles และกรวดหยาบ สภาพชายหาดจะสะท้อนแสง แม้ในสภาพพายุ คลื่นสามารถสังเกตแบ่งต่างประเทศ ตรงข้ามทำลายในขั้นตอนหาดเป็นมักจะรายงานจากผสมทราย และ gravel หาด (โบสถ์ 1980) ชายหาดในพื้นที่ศึกษาด้วยทราย และ gravel fromerosion หน้าผาเคปคิดแนปเปอร์และเป่าระบายน้ำช่วงหน้าผากของภูเขา Ruahine, greywacke มีโซโซอิกประกอบด้วย Cobbles ภายในพื้นที่ศึกษาจะประกอบด้วยการ greywacke การทดลองก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่า รอยขีดข่วนของ greywacke cobbles ทำให้กรวดและทรายหยาบ ซึ่งเพิ่มเติมแบ่งลงในตะกอนปลีกย่อยที่หายไปจากระบบบี (มาร์แชลล์ 1928) .
บวมนอกตัวไดรฟ์ longshore ตะกอน northward ขนส่ง ประวัติ ตะกอนชายหาดมีสะสมอยู่เบื้องหลัง (จาก) โครงสร้างที่เชื่อมโยงกับท่าเรือ Tonkin และเทย์เลอร์ (2005) โดยประมาณที่แม่น้ำ Tukituki (m3 ~ วาละ 28000 ปี) และพังทลายของหน้าผาเคปคิดแนปเปอร์ (~ 18000 m3/ปี) จัดการไดรฟ์ข้อมูลสูงสุดของตะกอนระบบหาด แต่ที่อัตราของ
จากแหล่งเหล่านี้จะต่ำกว่าอัตรารายปีของเหมืองแร่กรวดจากชายหาดที่ดี Awatoto และนาเปีย (ประมาณที่
~ 60, 000 m3/ปี), และรอยขีดข่วน swash โซนธรรมชาติของพื้นเรียบชายหาด ประมาณที่ m3 ~ 30000/ปี โดยใช้ห้องปฏิบัติการทดลอง (มาร์แชลล์, 1928 Hemmingsen ปี 2004) และการคำนวณที่เกี่ยวข้องกับการปิดงบประมาณตะกอน (Komar, 2010) พื้นที่การศึกษามีชื่อเสียงสูง tectonically ใช้ ล่าสุด แผ่นดินไหวขนาด 7.8 ใน 1931 AD เกิด ~1.8 m
uplift ที่เปีย แต่ยอดพื้นตอนใต้ลดลง และในพื้นที่ศึกษา มีความเคลื่อนไหวแนวตั้งระยะที่ Awatoto (Fig. 1)
และที่ดิน subsided เกี่ยวกับ 0m 78 ที่ทางเข้าของแม่น้ำ Tukituki (ฮัลล์ 1990) สีขาว (2010) ถือเป็นหลักฐานสำหรับหิน ~ 1 m ใน 1931 แผ่นดินไหวตามฝั่งของ Haumoana เท Awanga การคลิฟตั้นเป็น tenuous โดยคมชัด มันมีนานแล้วเข้าใจที่
พื้นที่ศึกษามี subsided severalmetres ผ่านโฮโลซีน (Gibb, 1980), แม้ว่าล่าสุดงานแนะนำว่า อาจจะมีหินที่
episodic แทน gradual สำหรับอินสแตนซ์ Hayward, et al. (2006) ยังหลายเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับแผ่นดินไหวหิน 0.5-1.8 m
จากระเบียน stratigraphic ที่ได้รับจากทางเข้าของ Ahuriri (Fig. 1) ชัดเจนว่า ปรับปรุง landward พบชายฝั่งต้องถูกบังคับ โดยเหตุการณ์ lowering episodic แนวตั้งได้นอกจากนี้ มนุษย์เกิดเดบิตในงบประมาณตะกอน (เช่น gravel สกัด) และกระบวนการธรรมชาติขัดถูจะยังคิดว่า จะสำคัญไดรเวอร์ของแนวโน้มอดีตพังทลายสังเกตฝั่งใต้ฮอว์เคเบย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . การตั้งค่าใน ภูมิภาค อ่าว
ฮ็อคมันสลัดตั้งอยู่บนชายฝั่งด้านทิศตะวันออกของเกาะเหนือที่ประเทศนิวซีแลนด์ โดยขนาดใหญ่( 140 - กิโลเมตร) embayment ที่กระโจนมาเพื่อไปยังด้านทิศใต้และจากด้านทิศเหนือโดย mahia Peninsula และ Cape Kidnappers (รูปที่ 1 ) เว็บไซต์การศึกษาที่เกิดขึ้นตามแนว 15 - อยู่ห่างเซลล์ตามตัวอักษรระหว่างท่าเรือที่ Napier ขุมทรัพย์ Cape Kidnappers และ(รูปที่ 1 )ซึ่งทำหน้าที่เป็นขอบเขตการ longshore การขนส่งตะกอนในการศึกษาพื้นที่( komar 2010 )
ซึ่งจะช่วยให้พื้นที่การศึกษาประกอบด้วยของชายหาดผสมทรายและหินกรวดทราย(รูปที่ 2 ) บนพื้นผิวที่มีชายหาดที่ปรากฏเป็นแบบคอมโพสิตพร้อมด้วย berm จะประกอบไปด้วยของก้อนกรวดและ
หินกรวดทรายหยาบในขณะที่ beachface ลดลงประกอบด้วยของเลนส์หาดทรายบางซึนามิน้ำทะเลค่อนข้างเงินฝากชายหาดหินกรวดทรายมีความหนา(รูปที่ 3 )ในแต่ละพื้นที่ชายหาดที่มีโปรไฟล์ที่มีเครื่องหมาย Beach - ขั้นตอนที่ถูกครอบงำด้วยหินกรวดทรายก้อนกรวดและหยาบ ชายหาดต่างๆของรัฐที่จะสะท้อนแสงแม้ว่าจะเกิดพายุฝนฟ้าคะนองในระหว่างที่มี สภาพ คลื่นสามารถสังเกตการทำลายนอกชายฝั่งทะเลในความเปรียบต่างในการทำลายในขั้นตอนที่ชายหาดที่มีการรายงานจากชายหาดผสมทรายและหินกรวดทราย(เกริก 1980 )ชายหาดอยู่ในบริเวณที่มีการศึกษาให้มาพร้อมด้วยหาดทรายและหินกรวดทราย fromerosion ของ Cape Kidnappers หน้าผาที่สามและแม่น้ำสะเด็ดน้ำช่วงที่ด้านหน้าของ ruahine ภูเขา ที่ประกอบไปด้วย graywacke mesozoic ก้อนกรวดอยู่ ภายใน พื้นที่การศึกษาประกอบด้วยของ graywacke การทดลองที่ผ่านมาได้แสดงให้เห็นว่าการเสียดสีของก้อนกรวด graywacke อัตราผลตอบแทนที่หาดทรายกรวดและหยาบที่พักเพิ่มเติม(ลม)จากทิศใต้คลื่นใต้น้ำลงไปในตะกอนความละเอียดที่จะสูญหายไปจากระบบชายหาด(มาร์แชล 1928 )..
มีอิทธิพลเหนือกว่าการขนส่งตะกอน longshore ไดรฟ์ไปทางทิศเหนือ ในทางประวัติศาสตร์เป็นตะกอนชายหาดมีสะสมอยู่เบื้องหลัง(ทางตอนใต้ของ)โครงสร้างที่เกี่ยวข้องพร้อมด้วยท่าเรือที่ ตังเกี๋ย Taylor และ( 2005 )คาดว่า tukituki แม่น้ำ(~ 28,000 M 3 ปี/)และการกัดเซาะของ Cape Kidnappers หน้าผา(~ 18000 m 3 /ปี)พาวเวอร์ซัพพลายที่มีปริมาณมากที่สุดของตะกอนเพื่อไปยังชายหาดระบบ,แต่ว่าอัตราของพาวเวอร์ซัพพลาย
จากแหล่งเหล่านี้อยู่ในระดับต่ำกว่าอัตราของการทำเหมืองแร่กรวดจากชายหาดต่างๆที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงกับของ awatoto และ Napier (โดยประมาณที่
(~~ 60 , 000 m 3 /ปี),และที่เป็นธรรมชาติ(น้ำ)ไหล - โซนที่ป้องกันการเสียดสีของชายหาดชอุ่ม,การประเมินประมาณ 30 , 000 ม.ที่ 3 /ปีบนพื้นฐานของห้องปฏิบัติการการทดลอง(มาร์แชลล์, 1928 ; hemmingsen ,2004 )เป็นอย่างดีเป็นการคำนวณขนาดของแหล่งจ่ายไฟเกี่ยวข้องกับการปิดทำการของงบประมาณตะกอน( komar 2010 ) เขตพื้นที่การศึกษาที่เป็นที่รู้จักกันดีได้ tectonically Active Directory เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นล่าสุดที่เกิดจากแผ่นดินไหวขนาดของแผ่นดินไหว 7.8 ใน 1931 AD เกิดจากประมาณ 1.8 ม.
ซึ่งจะช่วยยกระดับที่ Napier แต่จำนวนเงินที่ถูกยกระดับให้สูงขึ้นลดลงไปทางใต้และอยู่ในพื้นที่การศึกษาที่มีการเคลื่อนไหวในแนวตั้งระบบที่ awatoto (รูปที่ 1 )
และการใช้ที่ดินที่ปรับลดลงประมาณ 078 ม.ที่ tukituki แม่น้ำทางลมเข้า( Hull 1990 ) สีขาว( 2010 )ได้รับการพิจารณาว่ามีหลักฐานที่เป็นการยุบตัวประมาณ 1 เมตรใน 1931 เกิดแผ่นดินไหวที่ตามแนวชายฝั่งของ haumoana Te awanga Clifton ได้ที่จะตรงไปตรงมา ในทางตรงกันข้ามมีการทำความเข้าใจว่าพื้นที่
ซึ่งจะช่วยการศึกษาที่มีมากกว่า holocene ทีแรก severalmetres (, Lionel Richie , Robin Gibb 1980 )ที่ผ่านมาแม้ว่างานนี้แนะนำว่าการยุบตัวได้รับการคาดว่ายาว
episodic มากกว่าอย่างค่อยเป็นค่อยไป. ตัวอย่างเช่น Hayward et al . ( 2006 )ได้รับการยอมรับว่าเหตุการณ์การยุบตัวเมื่อเกิดแผ่นดินไหว - ที่เกี่ยวข้องหลายของ 0.5 ถึง 1.8 ม.
จากบันทึกข้อมูล stratigraphic Ahuriri ท่านจะได้รับจากทางลมเข้า(รูปที่ 1 ) เป็นที่ประจักษ์ว่าการปรับเปลี่ยนไปทางฝั่งเป็นจำนวนมากของแนวชายฝั่งที่จะต้องมีการบังคับให้ต้องทำตามเหตุการณ์ลดลงในแนวตั้ง episodic .นอกจากนี้ debits ของมนุษย์ที่ก่อขึ้นในแบบจำกัดงบประมาณตะกอนได้(เช่นขั้นตอนการขุดเจาะหินกรวดทราย)และเป็นธรรมชาติการเสียดสีมีความคิดจะไดรเวอร์ที่สำคัญทางประวัติศาสตร์ของแนวโน้มการกัดกร่อนได้สังเกตเห็นใน ภาค ใต้ฮ็อคมันสลัด Bay ชายฝั่งยัง.