Treatment early in the course of ps

Treatment early in the course of psychosis
can improve the functional outcome
associated with this illness while reducing its
impact on individuals, their families, and society
(Gearing et al., 2009; Rice, 1999; Wyatt
& Henter, 2001). Unfortunately, medication
non-adherence and discontinuation of psychosocial
treatment are common problems
early in the course of treatment for psychosis
(Perkins et al., 2008), even though both
have been repeatedly found to increase the
risk of relapse in this critical stage (Gearing
& Charach, 2009; Gearing et al., 2009; Robinson
et al., 1999). Approximately one-third
of individuals with serious mental illness disengage
from services, with younger age being
a higher risk factor (Kreyenbuhl, Nossel, &
Dixon, 2009).
Researchers have sought an understanding
of schizophrenia from the point of
view of the patient in order to more effectively
engage patients early in treatment and
increase their adherence to medication and
psychosocial treatment. In a recent systematic
review, Boydell and colleagues (2010)
found extensive qualitative research on core
aspects of first episode psychosis (FEP), including
studies of relationships, perspectives
on illness, and changing identities (Boydell,
Stasiulis, Volpe, & Gladstone, 2010). Research
investigating adult experiences found
that participants recognized early changes
in themselves, but such changes were not
attributed to mental illnesses and therefore
did not prompt seeking of treatment (Judge,
Estroff, Perkins, & Penn, 2008). Interviews
during the prodromal phase of psychosis
have provided initial understanding of the
onset of the disorder from the perspectives
of at-risk youth and their families (Corcoran
et al., 2003; Corcoran et al., 2007; Møller &
Husby, 2000; Yung & McGorry, 1996). Existing
studies, however, provide only limited
guidance in facilitating treatment in the early
stages and improving outcomes. The initial
pathways of FEP in adolescents and young
adults, specifically those who are highly adherent
to treatment recommendations, remain
under-investigated. In particular, it is
important to understand the pathways toward
self-management of treatment from the
patients’ viewpoints, given that self-management
is associated with improved outcomes
in chronic diseases, including schizophrenia
(Lorig et al., 1999; Zygmunt, Olfson, Boyer,
& Mechanic, 2002). No prior studies were
found that examined the subjectively experienced
pathways of highly treatment-adherent
youths during the early phases of their FEP.
In this study, we attempted to better
understand retrospectively how youths’
sense of self-determination and their involvement
in the management of their illness and
treatment changes in the early phases of psychotic
disorders; and how those same issues
evolve in the minds of their parents. We conducted
in-depth semistructured qualitative
interviews with highly adherent adolescents
and their parents between 6 months and 5
years following the youths’ FEP diagnosis
and index hospitalization and asked them
to reflect back to their experiences with FEP.
The focus on the experiences of highly adherent
adolescents offers insight on directions
to improve treatment and intervention
strategies. Three specific aims of this study
are: (1) to identify the experienced pathways
to understanding and self-management of
the early course of psychotic disorder among
adolescents and their parents; (2) to examine
the experienced pathway elements that may
be influenced among youth with FEP who
are adherent to treatment in order to reduce
time to self-management among those whose
symptoms persist; and (3) to explore adolescent
and parental strategies and treatment
recommendations that could positively influence
these pathways.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รักษาช่วงในหลักสูตรของหมอสามารถปรับปรุงผลการทำงานเกี่ยวข้องกับโรคนี้ในขณะที่ลดความผลกระทบต่อบุคคล ครอบครัว และสังคม(Gearing et al., 2009 ข้าว 1999 Wyatt& henter, 2001) อับ ยาไม่ติดและ discontinuation ของ psychosocialการรักษามีปัญหาในหลักสูตรของการรักษาของหมอต้น(ระบุวัน et al., 2008), ถึงแม้ว่าทั้งสองมีซ้ำพบว่าเพิ่มการความเสี่ยงในขั้นตอนนี้สำคัญ (Gearing การกลับไปเสพ& Charach, 2009 ขยาย et al., 2009 โรบินสันร้อยเอ็ด al., 1999) ประมาณหนึ่งในสามของบุคคลที่มีโรคจิตรุนแรง disengageจากการให้บริการ มีอายุน้อยกว่าอายุการปัจจัยเสี่ยงสูง (Kreyenbuhl, Nossel, &นดิกซัน 2009)นักวิจัยได้ค้นหาความเข้าใจของโรคจิตเภทจากจุดของผู้ป่วยเพื่อดูได้อย่างมีประสิทธิภาพมีส่วนร่วมผู้ป่วยในช่วงรักษา และเพิ่มการติดการใช้ยา และรักษา psychosocial ในการล่าระบบตรวจทาน Boydell และเพื่อนร่วมงาน (2010)พบการวิจัยเชิงคุณภาพในหลักลักษณะของหมอตอนแรก (FEP), รวมทั้งการศึกษาความสัมพันธ์ มุมมองเจ็บป่วย และการเปลี่ยนรหัสประจำตัว (BoydellStasiulis, Volpe และแกลด สโตน 2010) วิจัยตรวจสอบผู้ใหญ่ประสบการณ์พบที่ผู้เรียนรู้ก่อนการเปลี่ยนแปลงในตัวเอง แต่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวเกิดจากการเจ็บป่วยของจิตดังนั้นทำให้การแสวงหาการรักษา (ผู้พิพากษาEstroff ระบุวัน และ เพนน์ 2008) สัมภาษณ์ระยะ prodromal ของหมอได้ให้ความเข้าใจเบื้องต้นของการเริ่มมีอาการของโรคจากมุมมองของเยาวชนที่มีความเสี่ยงและครอบครัว (Corcoranและ al., 2003 Corcoran et al., 2007 Møller และHusby, 2000 ยูง & McGorry, 1996) ที่มีอยู่ศึกษา อย่างไรก็ตาม ให้จำกัดเฉพาะคำแนะนำอำนวยความสะดวกในการรักษาในช่วงขั้นตอนและปรับปรุงผล เริ่มต้นมนต์ของ FEP ในวัยรุ่นและหนุ่มสาวผู้ใหญ่ โดยเฉพาะผู้ที่มีความสูงนฤมลให้คำแนะนำในการรักษา คงอยู่ภายใต้ตรวจสอบ โดยเฉพาะ เป็นควรทำความเข้าใจหลักไปสู่จัดการตนเองการรักษาจากการมุมมองของผู้ป่วย ได้รับการจัดการด้วยตนเองเชื่อมโยงกับผลลัพธ์ที่ดีขึ้นในโรคเรื้อรัง รวมทั้งโรคจิตเภท(ทูนา et al., 1999 Zygmunt, Olfson, Boyer& ช่าง 2002) ไม่ศึกษาก่อนได้พบที่ตรวจสอบประสบการณ์ subjectivelyมนต์สูงรักษา adherentเยาวชนในช่วงระยะแรก ๆ ของ FEP ของในการศึกษานี้ เราพยายามดีกว่าเข้าใจย้อนหลังได้อย่างไรของเยาวชนความรู้สึกของตนเองและมีส่วนร่วมของพวกเขาในการจัดการการเจ็บป่วยของตน และเปลี่ยนแปลงการรักษาในระยะต้นของ psychoticโรค และปัญหาเหล่านั้นอย่างไรเหมือนกันพัฒนาขึ้นในจิตใจของพ่อแม่ เราดำเนินการชม semistructured เชิงคุณภาพสัมภาษณ์กับวัยรุ่นสูงนฤมลและปกครองระหว่าง 6 เดือนถึง 5ปีต่อไปของเยาวชน FEP การวินิจฉัยดัชนี ๑๐๐๐ และถามพวกเขาสะท้อนกลับไปยังประสบการณ์ของพวกเขากับ FEPเน้นประสบการณ์ของนฤมลสูงวัยรุ่นมีความเข้าใจในทิศทางปรับปรุงรักษาและแทรกแซงกลยุทธ์การ จุดมุ่งหมายเฉพาะ 3 วิชานี้มี: (1) ระบุหลักมีประสบการณ์เข้าใจและจัดการตนเองของหลักสูตรเริ่มต้นของโรค psychotic ระหว่างวัยรุ่นและพ่อแม่ (2) การตรวจสอบองค์ประกอบทางเดินมีประสบการณ์ที่อาจจะมีอิทธิพลต่อเยาวชนกับ FEP ที่มีนฤมลรักษาเพื่อลดเวลาในการจัดการตนเองในหมู่ผู้ที่อาการคงอยู่ และ (3) การสำรวจวัยรุ่นและกลยุทธ์การปกครองและการรักษาคำแนะนำที่อาจมีผลบวกหลักเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รักษาต้นในหลักสูตรของโรคจิตสามารถปรับปรุงผลการทำงานที่เกี่ยวข้องกับโรคนี้ในขณะที่ลดของผลกระทบต่อบุคคลครอบครัวของพวกเขาและสังคม(Gearing et al, 2009;. ข้าว 1999; ไวแอตต์และHenter, 2001) แต่น่าเสียดายที่การใช้ยาที่ไม่ได้ยึดมั่นและความสามัคคีของจิตสังคมการรักษาปัญหาที่พบบ่อยในช่วงต้นของการเรียนการสอนของการรักษาโรคจิต(เพอร์กิน et al., 2008) ถึงแม้ว่าทั้งสองได้พบว่าซ้ำ ๆ เพื่อเพิ่มความเสี่ยงของการกำเริบของโรคในขั้นตอนที่สำคัญนี้(Gearing และ Charach 2009; Gearing et al, 2009;. โรบินสัน, et al, 1999). ประมาณหนึ่งในสามของบุคคลที่มีความเจ็บป่วยทางจิตที่รุนแรงปลดจากการให้บริการกับอายุเป็นปัจจัยเสี่ยงที่สูงขึ้น(Kreyenbuhl, Nossel และดิกซัน2009). นักวิจัยได้ขอความเข้าใจของโรคจิตเภทจากจุดของมุมมองของผู้ป่วยในการสั่งซื้อมีประสิทธิภาพมากขึ้นมีส่วนร่วมของผู้ป่วยในช่วงต้นในการรักษาและเพิ่มความยึดมั่นของพวกเขาเพื่อการใช้ยาและการรักษาทางจิตสังคม ในระบบที่ผ่านการตรวจสอบ Boydell และเพื่อนร่วมงาน (2010) พบว่าการวิจัยเชิงคุณภาพในหลักด้านของโรคจิตครั้งแรก (FEP) รวมทั้งการศึกษาความสัมพันธ์ของมุมมองเกี่ยวกับการเจ็บป่วยและการเปลี่ยนแปลงอัตลักษณ์(Boydell, Stasiulis โวลเปและแกลดสโตน 2010 ) การวิจัยการตรวจสอบประสบการณ์ผู้ใหญ่พบว่าผู้เข้าร่วมได้รับการยอมรับการเปลี่ยนแปลงในช่วงต้นในตัวเองแต่การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวไม่ได้ถูกนำมาประกอบกับอาการป่วยทางจิตและดังนั้นจึงไม่ได้แจ้งให้ที่กำลังมองหาของการรักษา(ผู้พิพากษาEstroff เพอร์กินและเพนน์, 2008) การสัมภาษณ์ในช่วง prodromal ของโรคจิตได้ให้ความเข้าใจเริ่มต้นของการโจมตีของความผิดปกติจากมุมมองที่ของเยาวชนที่มีความเสี่ยงและครอบครัวของพวกเขา(คอร์โคแรet al, 2003. คอร์โคแร et al, 2007;. Møller & Husby 2000; ยูง และ McGorry, 1996) ที่มีอยู่การศึกษา แต่ให้ จำกัด เท่านั้นคำแนะนำในการอำนวยความสะดวกในการรักษาในช่วงต้นขั้นตอนและการปรับปรุงผล เริ่มต้นวิถีของ FEP ในวัยรุ่นและหนุ่มสาวผู้ใหญ่โดยเฉพาะผู้ที่มีความยึดเกาะสูงคำแนะนำการรักษายังคงอยู่ภายใต้การตรวจสอบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเข้าใจทางเดินไปสู่การจัดการตนเองของการรักษาจากมุมมองของผู้ป่วยที่ได้รับการจัดการตนเองมีความสัมพันธ์กับผลลัพธ์ที่ดีในโรคเรื้อรังรวมทั้งผู้ป่วยโรคจิตเภท(Lorig et al, 1999;. มุนต์, Olfson, บอยเยอร์และช่าง, 2002) ไม่มีการศึกษาก่อนถูกพบว่าการตรวจสอบที่มีประสบการณ์กระทำทางเดินของสูงรักษาสานุศิษย์เยาวชนในช่วงระยะแรกของFEP ของพวกเขา. ในการศึกษาครั้งนี้เราพยายามที่จะดีกว่าเข้าใจย้อนหลังว่าเยาวชน'ความรู้สึกของความมุ่งมั่นในตนเองและการมีส่วนร่วมในการจัดการของการเจ็บป่วยของพวกเขาและการเปลี่ยนแปลงการรักษาในขั้นตอนแรกของการโรคจิตผิดปกติของ; และวิธีการที่ปัญหาเดียวกันนั้นวิวัฒนาการในใจของพ่อแม่ของพวกเขา เราดำเนินการในเชิงลึกเชิงคุณภาพแบบกึ่งโครงสร้างการสัมภาษณ์กับวัยรุ่นสาวกสูงและผู้ปกครองของพวกเขาระหว่าง6 เดือนถึง 5 ปีต่อไปนี้การวินิจฉัยเยาวชน FEP และโรงพยาบาลดัชนีและขอให้พวกเขาเพื่อให้สะท้อนกลับไปที่ประสบการณ์กับ FEP. ให้ความสำคัญกับประสบการณ์ของสานุศิษย์สูงวัยรุ่นมีความเข้าใจเกี่ยวกับทิศทางในการปรับปรุงการรักษาและการแทรกแซงกลยุทธ์ สามจุดมุ่งหมายที่เฉพาะเจาะจงของการศึกษาครั้งนี้คือ (1) เพื่อระบุเส้นทางที่มีประสบการณ์ในการทำความเข้าใจและการจัดการตนเองของหลักสูตรในช่วงต้นของความผิดปกติทางจิตในหมู่วัยรุ่นและพ่อแม่ของพวกเขา (2) การตรวจสอบองค์ประกอบทางเดินที่มีประสบการณ์ที่อาจจะได้รับอิทธิพลในหมู่เยาวชนที่มีFEP ที่เป็นพรรคพวกกับการรักษาเพื่อลดเวลาในการจัดการตนเองในหมู่ผู้ที่มีอาการยังคงอยู่; และ (3) การสำรวจวัยรุ่นและกลยุทธ์ของผู้ปกครองและรักษาคำแนะนำที่บวกอาจมีผลต่อทางเดินเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รักษาต้นในหลักสูตรของโรคจิต

สามารถปรับปรุงผลการทำงานที่เกี่ยวข้องกับการเจ็บป่วยนี้ในขณะที่ลดผลกระทบ
ต่อบุคคล ครอบครัว และสังคม
( เกียร์ et al . , 2009 ; ข้าว , 1999 ; ไว
& henter , 2001 ) ขออภัย ไม่รับยา และการรักษาจิต

เป็นปัญหาทั่วไป
ต้นในหลักสูตรของการรักษาโรคจิต
( เพอกิ้น et al . , 2008 ) , แม้ว่าทั้งสอง
ได้รับซ้ำ ๆพบว่าเพิ่มความเสี่ยงของอาการในขั้นวิกฤต
( เกียร์
& charach , 2009 ; เกียร์ et al . , 2009 ; โรบินสัน
et al . , 1999 ) ประมาณหนึ่งในสามของบุคคลที่มีความเจ็บป่วยทางจิตอย่างรุนแรง

ว่างจากบริการ กับอายุน้องถูก
ปัจจัยความเสี่ยงสูง ( kreyenbuhl นอสเซล& Dixon , ,

) )นักวิจัยได้พยายามเข้าใจ

ของโรคจิตเภทจากจุดมุมมองของผู้ป่วยเพื่อให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น การรักษา และผู้ป่วย
ประกอบในช่วงต้นของพวกเขาและเพิ่มการใช้ยา

จิตสังคมบำบัด ในล่าสุดระบบ
รีวิว , บอยเดิลและเพื่อนร่วมงาน ( 2010 )

พบการวิจัยเชิงคุณภาพอย่างละเอียดบนแกนด้านโรคจิต ตอนแรก ( fep
) ได้แก่การศึกษาความสัมพันธ์ของ มุมมอง
เกี่ยวกับความเจ็บป่วย และการเปลี่ยนแปลงอัตลักษณ์ ( บอยเดิล
stasiulis & Volpe , , , แกลดสโตน , 2010 ) วิจัย
ตรวจสอบประสบการณ์ผู้ใหญ่พบว่าผู้เข้าร่วมการยอมรับการเปลี่ยนแปลง

ในตัวเองก่อน แต่การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวไม่ได้เกิดจากการเจ็บป่วยทางจิตและดังนั้น

ไม่ได้การแสวงหาการรักษา ( ตัดสิน
estroff , Perkins , &เพนน์ , 2008 ) การสัมภาษณ์
ในระหว่างขั้นตอน prodromal ของโรคจิต

ได้ให้ความเข้าใจแรกของการโจมตีของโรค จากมุมมองของเยาวชนที่มีความเสี่ยงและครอบครัว
( Corcoran
et al . , 2003 ; Corcoran et al . , 2007 ; M ller ขึ้น&
husby , 2000 ; ยัง& mcgorry , 1996 ) ที่มีอยู่
ศึกษา อย่างไรก็ตาม ให้คำแนะนำในการรักษาที่ จำกัด เฉพาะ

ในช่วงต้นขั้นตอนและการปรับปรุงผลลัพธ์ เริ่มต้น
เส้นทาง fep ในวัยรุ่นและวัยผู้ใหญ่
โดยเฉพาะผู้สูงไม่ไหว
เพื่อแนะนำการรักษายังคง
ภายใต้การสอบสวน โดยเฉพาะอย่างยิ่งมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเข้าใจแนวทางต่อ

การจัดการตนเองของการรักษาจากมุมมอง
ผู้ป่วย ระบุว่าตนเองมีความเกี่ยวข้องกับการปรับปรุงผล

ในโรคเรื้อรัง เช่น โรคจิตเภท
( lorig et al . ,2542 ; ซิกมุนท์ olfson
& Boyer , , , ช่าง , 2002 ) ไม่ศึกษาก่อน พบว่า การตรวจสอบอย่างถูก

ประสบการณ์ทางสูงรักษาไม่ไหว
เยาวชนในระหว่างขั้นตอนแรกของ fep .
ในการศึกษานี้เราพยายามที่จะดีกว่า

รู้สึกว่าเข้าใจย้อนหลังของเยาวชนในการมีส่วนร่วมของพวกเขาในการจัดการการเจ็บป่วย

และการเปลี่ยนแปลงในช่วงต้นๆ ของความผิดปกติทางจิต
; และว่าปัญหาเดียวกัน
มีวิวัฒนาการในจิตใจของพ่อแม่ของพวกเขา เราดำเนินการสร้าง และการสัมภาษณ์เชิงลึก


ขอติดวัยรุ่นและพ่อแม่ของพวกเขาระหว่าง 6 เดือนและ 5
ปีต่อไปนี้การวินิจฉัยของเยาวชน fep
และดัชนีการรักษาและถามพวกเขา
สะท้อนกลับประสบการณ์ของตนกับ fep .
มุ่งเน้นประสบการณ์ของวัยรุ่นสูงไม่ไหว
มีความเข้าใจในทิศทางและกลยุทธ์การแทรกแซงเพื่อปรับปรุงการรักษา

3 มีวัตถุประสงค์เฉพาะของการศึกษา
: ( 1 ) เพื่อ ศึกษาให้เข้าใจ และมีประสบการณ์ทาง

หลักสูตรแรกของการจัดการตนเองของโรคทางจิตระหว่าง
วัยรุ่นและพ่อแม่ของพวกเขา ; ( 2 ) เพื่อศึกษาองค์ประกอบที่อาจมีประสบการณ์ทาง

ได้รับอิทธิพลของเยาวชนกับ fep ใคร
เป็นสานุศิษย์ รักษา เพื่อลดเวลาในการจัดการตนเองของผู้ที่มี

อาการปรากฏ และ ( 3 ) เพื่อศึกษากลยุทธ์และแนวทางของผู้ปกครองและวัยรุ่น


มีอิทธิพลที่สามารถรักษาวิถีเหล่านี้