Salmonella enterica is the leading

Salmonella enterica is the leading cause of hospitalizations
(28%) and deaths (35%) attributed to known bacterial pathogens
transmitted by foods in the United States (15). This
pathogen is capable of surviving extended starvation and desiccation
stresses and has caused major disease outbreaks associated
with foods of low water activity (aw), such as peanut
butter (aw, 0.3 to 0.5) (13). Several recent outbreaks of salmonellosis,
including two linked to peanut butter in 2007 and
2008, have brought attention to the persistence of Salmonella
in low-aw foods (2–4). Peanut butter is produced from roasted
peanuts with moisture content of
1% (aw,
0.3); the extremely
low water activity in peanut butter precludes active
growth of spoilage and pathogenic microorganisms (10). The
stresses of starvation and desiccation encountered by S. enterica
throughout peanut harvest and peanut butter production
may induce stress response mechanisms for cross-protection
against subsequent heat stress (13, 14).
Several studies of S. enterica survival and heat resistance in
peanut butter have been published (1, 10, 12, 16). Burnett et al.
(1) reported the population of a five-serotype S. enterica cocktail
decreased by 4.14 to 4.5 log and 2.86 to 4.28 log in different
peanut butter and peanut butter spreads over a 24-week incubation
period when incubated at 5°C and 21°C, respectively.
Park et al. (12) did a similar study using a 3-strain cocktail of
S. enterica serovar Tennessee in five commercial brands of
peanut butter. About 0.15- to 0.65-log and 0.34- to 1.29-log
reductions were observed over a 14-day incubation period at
4°C and 22°C, respectively. Shachar and Yaron (16) compared
the relative levels of heat resistance of three S. enterica serotypes
(i.e., Agona, Enteritidis, and Typhimurium) in artificially
inoculated peanut butter and reported a ca. 3.2-log reduction
at 90°C. Ma et al. (10) compared the thermal inactivation rates
of S. Tennessee, Enteritidis, Typhimurium, and Heidelberg in
commercial peanut butter and found 120 min was required to
achieve a 7-log reduction of S. Tennessee at 90°C.
The main objective of this study was to compare the survival
and heat resistance rates of S. enterica and its close relative,
Escherichia coli O157:H7, in different peanut butter products
with various compositions of fat, carbohydrate, protein, and
water activity. Comparison between S. enterica and E. coli
O157:H7 in peanut butter has rarely been reported in the
literature (8, 18)—possibly because E. coli O157:H7 has not
been frequently linked to food-borne illness outbreaks associated
with low-aw food. Instead of using a fresh bacterial culture
for evaluating heat resistance, as done in most published studies,
we focused on the heat resistance of “stressed” bacterial
cells after a 30-day incubation in peanut butter. The extended
exposure to the low-aw environment prior to heat treatment
simulated the desiccation and starvation stresses that S. enterica
typically encounters during peanut harvesting and processing
(13); therefore, our challenge studies based on stressed
bacterial cells may provide a more realistic evaluation of the
heat resistance of the bacteria.
S. enterica strains representing five different serotypes were
selected to make a five-strain cocktail for evaluation. These
strains included S. Tennessee strain K4643 (a human isolate
from the 2006 peanut butter outbreak in the United States)
(3), S. Enteritidis strain BSS-1045 (an isolate from contaminated
raw almonds) (6, 9), S. Typhimurium strain LT2, S.
Anatum strain 6802 (an isolate from contaminated raw peanuts),
and S. Oranienburg strain 1839 (an isolate from contaminated
raw pecans). For comparison, five E. coli O157:H7
strains representing five different clades were selected to make
an E. coli cocktail. These strains included strain Sakai (clade
1), strain 93-111 (clade 2), strain EDL-933 (clade 3), strain
TW07941 (clade 6), and strain TW14359 (clade 8) (11). Individual
cultures of bacterial strains were prepared by transfer of
single colonies into brain heart infusion (BHI) broth at 37°C
for 16 to 18 h. Cell pellets were collected by centrifugation and
resuspended in 5 ml phosphate-buffered saline(PBS) buffer
(pH 6.8) to an adjusted optical density (OD) of 0.5. Equal
volumes of each bacterial culture were mixed to prepare the
5-strain cocktails. The cocktails were washed twice in PBS, and
after centrifugation at 4,000 g for 20 min at 4°C, cell pe

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สาย enterica เป็นสาเหตุของ hospitalizations(28%) และตาย (35%) เกิดจากการรู้จักโรคเชื้อแบคทีเรียส่ง โดยอาหารในสหรัฐอเมริกา (15) นี้การศึกษามีความสามารถในการรอดแบบขยายความอดอยากและ desiccationเน้น และเกิดโรคระบาดที่เกี่ยวข้องมีอาหารน้ำต่ำกิจกรรม (สะสม), เช่นถั่วลิสงเนย (สะสม 0.3-0.5) (13) ระบาดต่าง ๆ ล่าสุดของ salmonellosisรวมทั้งสองเชื่อมโยงกับเนยถั่วลิสงในปี 2007 และ2008 ได้นำความคงอยู่ของสายในต่ำ-สะสม อาหาร (2-4) ผลิตจากเนยถั่วลิสงคั่วถั่วลิสง มีชื้น 1% (สะสม 0.3); มากกิจกรรมในน้ำต่ำในเนยถั่วลิสงไม่สามารถใช้งานเจริญเติบโตของเน่าเสียและจุลินทรีย์ก่อโรค (10) ที่ความเครียดความอดอยากและพบ โดย S. enterica desiccationตลอดทั้งการผลิตเก็บเกี่ยวและถั่วลิสงเนยถั่วลิสงอาจก่อให้เกิดกลไกการตอบสนองความเครียดเพื่อป้องกันขนกับความเครียดต่อความร้อน (13, 14)ศึกษาหลายของ S. enterica อยู่รอดและความร้อนความต้านทานในเนยถั่วลิสงได้เผยแพร่ (1, 10, 12, 16) Burnett et al(1) รายงานประชากร enterica S. 5 serotype มีค็อกเทลลดลง 4.14-4.5 ล็อกและล็อก 2.86-4.28 ในต่างเนยถั่วลิสงและเนยถั่วลิสงแพร่กระจายผ่านบ่ม 24 สัปดาห์รอบระยะเวลาเมื่อ incubated ที่ 21° C, 5° C ตามลำดับการศึกษาคล้ายกันที่ใช้ค็อกเทล 3 ต้องใช้ของไม่ได้สวน et al. (12)S ได้ enterica serovar เทนเนสซีในห้าค้าแบรนด์เนยถั่วลิสง เกี่ยวกับ 0.15 ถึง 0.65-ล็อก และ 0.34 ถึง 1.29-ล็อกนายสุภัคลดระยะฟักตัว 14-วันที่4° C และ 22° C ตามลำดับ Shachar และ Yaron (16) เปรียบเทียบระดับสัมพัทธ์ของความต้านทานความร้อนของสาม S. enterica serotypes(เช่น Agona, Enteritidis และ Typhimurium) ในเหือดinoculated เนยถั่วลิสง และรายงาน ca 3.2 บันทึกลดที่ 90 องศาเซลเซียส ราคาพิเศษยกเลิกการเรียกความร้อนเปรียบเทียบ ma et al. (10)s ได้เทนเนสซี Enteritidis, Typhimurium และไฮเดลเบิร์กในเนยถั่วลิสงพาณิชย์และ 120 นาทีพบถูกต้องให้เกิดการลด 7 ล็อกของเทนเนสซี s ได้ที่ 90 องศาเซลเซียสวัตถุประสงค์หลักของการศึกษานี้เป็นการ เปรียบเทียบความอยู่รอดและความร้อนราคาพิเศษต้านทาน S. enterica และเป็นญาติใกล้ชิดO157:H7 coli Escherichia ในผลิตภัณฑ์เนยถั่วลิสงที่แตกต่างกันกับองค์ต่าง ๆ ของไขมัน คาร์โบไฮเดรต โปรตีน และน้ำกิจกรรม เปรียบเทียบระหว่าง S. enterica และ E. coliไม่ค่อยได้รายงาน O157:H7 เนยถั่วลิสงในการสาขาวรรณกรรม (8, 18) ซึ่งอาจจะเนื่องจาก O157:H7 E. coli ไม่การระบาดป่วยเชื่อมโยงมักจะเชื่อว่าอาหารที่เกี่ยวข้องมีต่ำ-สะสม อาหาร แทนที่จะใช้วัฒนธรรมแบคทีเรียสดการประเมินที่ทนความร้อน ที่ทำการศึกษาเผยแพร่มากที่สุดแบบทนความร้อนของ "เน้น" เชื้อแบคทีเรียเซลล์หลังจากบ่ม 30 วันในเนยถั่วลิสง การขยายเปิดรับแสงที่ต่ำ-กม. ก่อนที่จะรักษาความร้อนจำลองที่ enterica S. เครียด desiccation และความอดอยากโดยทั่วไปพบในถั่วลิสงที่เก็บเกี่ยว และแปรรูป(13); ดังนั้น จึง เน้นศึกษาความท้าทายของเราตามเซลล์แบคทีเรียอาจให้ประเมินยิ่งของการต้านทานความร้อนของแบคทีเรียสายพันธุ์ enterica S. แทน serotypes ห้าแตกต่างกันได้เลือกทำ 5 ต้องใช้ค็อกเทลสำหรับประเมิน เหล่านี้สายพันธุ์รวมเทนเนสซี s ได้ต้องใช้ K4643 (เป็นมนุษย์แยกจากสธ.เนยถั่วลิสง 2006 ในสหรัฐอเมริกา)(3), BSS 1045 สายพันธุ์ s ได้ Enteritidis (แยกจากปนเปื้อนอัลมอนด์ดิบ) (6, 9), S. Typhimurium ต้องใช้ LT2, S.ต้องใช้ Anatum 6802 (การแยกจากถั่วลิสงดิบปนเปื้อน),และต้องใช้ S. Oranienburg 1839 (แยกจากปนเปื้อนดิบ pecans) สำหรับการเปรียบเทียบ O157:H7 E. coli ห้าเลือกให้แสดง clades ห้าแตกต่างสายพันธุ์มี E. coli ค็อกเทล สายพันธุ์เหล่านี้รวมต้องใช้ Sakai (clade1), สายพันธุ์ต้องใช้ (clade 2), 93-111 สายพันธุ์รอบ-933 (clade 3),TW07941 (clade 6), และสายพันธุ์ TW14359 (clade 8) (11) แต่ละคนวัฒนธรรมของแบคทีเรียสายพันธุ์เตรียมไว้ โดยโอนอาณานิคมเดียวในสมองหัวใจคอนกรีต (BHI) ซุปที่ 37° Cสำหรับ 16-18 h. เซลล์ ขี้ถูกรวบรวม โดย centrifugation และresuspended ใน 5 ml saline(PBS) buffered ฟอสเฟตบัฟเฟอร์(pH 6.8) เพื่อการปรับปรุงแสงความหนาแน่น (OD) 0.5 เท่ากับปริมาณของแต่ละวัฒนธรรมแบคทีเรียรวมเพื่อเตรียมการ5-ต้องใช้เครื่องดื่มค็อกเทล ค็อกเทลถูกล้างสองครั้งใน PBS และหลังจาก centrifugation ที่ g 4000 สำหรับ 20 นาทีที่ 4° C เซลล์ pe

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เชื้อ Salmonella enterica เป็นสาเหตุสำคัญของการรักษาในโรงพยาบาล
(28%) และการเสียชีวิต (35%)
ประกอบกับแบคทีเรียที่รู้จักกันส่งโดยอาหารในประเทศสหรัฐอเมริกา(15) ซึ่งเชื้อโรคที่มีความสามารถในการอยู่รอดและขยายความอดอยากผึ่งให้แห้งความเครียดและได้ก่อให้เกิดการระบาดของโรคที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับอาหารของกิจกรรมน้ำต่ำ(อั) เช่นถั่วลิสงเนย(aw, 0.3-0.5) (13) การระบาดที่ผ่านมาหลายเชื้อ Salmonella, รวมทั้งสองเชื่อมโยงกับเนยถั่วลิสงในปี 2007 และปี2008 ได้นำความสนใจไปที่ความคงทนของเชื้อ Salmonella ในอาหารต่ำอั (2-4) เนยถั่วลิสงที่ผลิตจากคั่วถั่วลิสงที่มีความชื้น 1% (aw, 0.3?); มากกิจกรรมในน้ำต่ำเนยถั่วลิสงติ๊ดที่ใช้งานการเจริญเติบโตของการเน่าเสียและจุลินทรีย์ที่ทำให้เกิดโรค(10) ความเครียดจากความอดอยากและผึ่งให้แห้งพบโดย S. enterica ตลอดการเก็บเกี่ยวและการผลิตถั่วลิสงเนยถั่วลิสงอาจก่อให้เกิดกลไกการตอบสนองต่อความเครียดสำหรับการป้องกันข้ามกับความเครียดความร้อนที่ตามมา(13, 14). การศึกษาจำนวนมากของการอยู่รอด S. enterica และความต้านทานความร้อนในเนยถั่วลิสงได้รับการตีพิมพ์ (1, 10, 12, 16) Burnett et al. (1) รายงานประชากรห้า serotype ค๊อกเทลเอส enterica ลดลง 4.14-4.5 ล็อกและ 2.86-4.28 เข้าสู่ระบบที่แตกต่างกันเนยถั่วลิสงและเนยถั่วลิสงกระจายกว่าการบ่ม24 สัปดาห์ระยะเวลาบ่มที่5 องศา C และ 21 ° C ตามลำดับ. สวน et al, (12) ได้ศึกษาที่คล้ายกันโดยใช้ค๊อกเทล 3 สายพันธุ์ของเอส enterica serovar เทนเนสซีในห้าแบรนด์การค้าของเนยถั่วลิสง เกี่ยวกับการ 0.15- 0.65 เข้าสู่ระบบและ 0.34- 1.29 เข้าสู่ระบบลดลงถูกตั้งข้อสังเกตในช่วงระยะเวลาการบ่ม14 วันที่4 องศาเซลเซียสและ 22 องศาเซลเซียสตามลำดับ Shachar และ Yaron (16) เมื่อเทียบกับระดับความสัมพันธ์ของความต้านทานความร้อนของสามสายพันธุ์เอสenterica (เช่น Agona, Enteritidis และ Typhimurium) ในเทียมเชื้อเนยถั่วลิสงและรายงานแคลิฟอร์เนีย ลดลง 3.2 ​​ล็อกที่90 ° C Ma et al, (10) เมื่อเทียบกับอัตราการใช้งานความร้อนของเอสเทนเนสซีEnteritidis, Typhimurium และในไฮเดลเบิร์กเนยถั่วลิสงในเชิงพาณิชย์และพบว่า120 นาทีจะต้องประสบความสำเร็จในการลด7 เข้าสู่ระบบของเอสเทนเนสซีที่ 90 ° C. โดยมีวัตถุประสงค์หลักนี้ การศึกษาเพื่อเปรียบเทียบความอยู่รอดและอัตราการทนต่อความร้อนของเอสenterica และญาติสนิทของEscherichia coli O157: H7 ในผลิตภัณฑ์เนยถั่วลิสงที่แตกต่างกันที่มีองค์ประกอบต่างๆของไขมันคาร์โบไฮเดรตโปรตีนและกิจกรรมทางน้ำ เปรียบเทียบระหว่างเอส enterica และเชื้อ E. coli O157: H7 ในเนยถั่วลิสงไม่ค่อยได้รับการรายงานในวรรณคดี(8, 18) -possibly เพราะเชื้อ E. coli O157: H7 ยังไม่ได้รับการเชื่อมโยงบ่อยเกิดจากอาหารการระบาดโรคที่เกี่ยวข้องที่มีระดับต่ำอาหาร -aw แทนการใช้วัฒนธรรมแบคทีเรียที่สดใหม่สำหรับการประเมินความต้านทานความร้อนในขณะที่การดำเนินการในการศึกษาที่เผยแพร่มากที่สุดที่เรามุ่งเน้นไปที่ความต้านทานความร้อนของ"เครียด" แบคทีเรียเซลล์หลังจากบ่ม30 วันในเนยถั่วลิสง ขยายการสัมผัสกับสภาพแวดล้อมที่มีอัก่อนที่จะมีการรักษาความร้อนจำลองผึ่งให้แห้งและความอดอยากเน้นว่าเอสenterica มักจะพบในระหว่างการเก็บเกี่ยวถั่วลิสงและการประมวลผล(13); ดังนั้นการศึกษาความท้าทายของเราขึ้นอยู่กับการเน้นเซลล์แบคทีเรียอาจจัดให้มีการประเมินผลที่สมจริงมากขึ้นของความต้านทานความร้อนของแบคทีเรีย. เอส สายพันธุ์ enterica เป็นตัวแทนของสายพันธุ์ที่แตกต่างกันห้าได้รับเลือกให้ทำค๊อกเทลห้าสายพันธุ์สำหรับการประเมินผล เหล่านี้สายพันธุ์รวมถึงเอสสายพันธุ์ K4643 เทนเนสซี (แยกมนุษย์จากการระบาดของโรคเนยถั่วลิสงปี2006 ในสหรัฐอเมริกา) (3) เอส Enteritidis ความเครียด BSS-1045 (เป็นเชื้อที่ปนเปื้อนจากอัลมอนด์ดิบ) (6, 9) เอส Typhimurium LT2 สายพันธุ์เอสสายพันธุ์Anatum 6802 (แยกจากถั่วลิสงดิบที่ปนเปื้อนเป็นพิเศษ), และความเครียด Oranienburg เอส 1839 (เป็นเชื้อที่ปนเปื้อนจากพีแคนดิบ) สำหรับการเปรียบเทียบห้า O157 เชื้อ E. coli: H7 สายพันธุ์ที่เป็นตัวแทนของห้า clades ที่แตกต่างกันได้รับการคัดเลือกที่จะทำให้ค็อกเทลเชื้อE. coli สายพันธุ์เหล่านี้รวมถึงสายพันธุ์ซาไก (clade 1) สายพันธุ์ 93-111 (clade 2), สายพันธุ์ EDL-933 (clade 3) สายพันธุ์TW07941 (clade 6) และสายพันธุ์ TW14359 (clade 8) (11) บุคคลวัฒนธรรมของแบคทีเรียสายพันธุ์ที่ได้รับการจัดทำขึ้นโดยการโอนอาณานิคมเดียวในการแช่หัวใจสมอง(BHI) น้ำซุปที่ 37 ° C สำหรับ 16-18 ชั่วโมง เม็ดเซลล์ถูกเก็บรวบรวมโดยการหมุนเหวี่ยงและresuspended ใน 5 มล. น้ำเกลือฟอสเฟตบัฟเฟอร์ (พีบีเอส) บัฟเฟอร์(pH 6.8) เพื่อความหนาแน่นปรับแสง (OD) 0.5 เท่ากับปริมาณของวัฒนธรรมแบคทีเรียแต่ละถูกผสมเพื่อเตรียมความพร้อมเครื่องดื่มค็อกเทล5 สายพันธุ์ เครื่องดื่มค็อกเทลที่ถูกล้างครั้งที่สองในพีบีเอสและหลังจากการหมุนเหวี่ยงที่ 4,000 กรัมเป็นเวลา 20 นาทีที่ 4 องศาเซลเซียสเซลล์ PE

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซัลโมเนลลา enterica เป็นสาเหตุซึ่ง
( 28% ) และเสียชีวิต ( 35% ) ประกอบกับรู้จักแบคทีเรียเชื้อโรค
ส่งโดยอาหารในสหรัฐอเมริกา ( 15 ) เชื้อโรคนี้สามารถขยายได้

เน้นการอดอาหาร และผึ่งให้แห้ง และทำให้เกิดการระบาดของโรคที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมของน้ำต่ำอาหาร
( AW ) เช่น ถั่วลิสง
เนย ( Aw , 0.3 ถึง 0.5 ) ( 13 )ซาลโมเนลโลซีสระบาดล่าสุดหลาย , รวมทั้งสองเชื่อมโยงกับเนยถั่ว

ในปี 2007 และ 2008 ได้นำความสนใจเพื่อความคงทนของเชื้อ Salmonella ในอาหารต่ำอ่า
( 2 – 4 ) เนยถั่ว ผลิตจากถั่วลิสง
มีความชื้น
1% ( อ้าว
0.3 ) ; มาก
ต่ำน้ำกิจกรรมในเนยถั่วลิสง precludes การเจริญเติบโตของเชื้อจุลินทรีย์และการใช้งาน
( 10 )
ความเครียดของความอดอยากและผึ่งให้แห้ง พบโดย enterica เก็บเกี่ยวถั่วลิสงและ

ตลอดการผลิตถั่วลิสงเนย อาจทำให้เกิดความเครียดกลไกการตอบสนองสำหรับข้ามการป้องกัน
ต่อต้านความเครียดความร้อนตามมา ( 13 , 14 ) .
หลายการศึกษาของเอสรอด enterica และทนความร้อนใน
เนยถั่วได้รับการตีพิมพ์ ( 1 , 10 , 12 , 16 ) Burnett et al .
( 1 ) รายงานจำนวนห้าโดย Senterica ค็อกเทล
ลดลง 4.14 4.5 Log และ 2.86 4.28 เข้าสู่ระบบเนยถั่วต่าง ๆและแพร่กระจายเนยถั่วมากกว่า

ระยะเวลา 24 สัปดาห์ 4 เมื่อบ่มที่อุณหภูมิ 5 องศา C และ 21 ° C ตามลำดับ
ปาร์ค et al . ( 12 ) ได้ศึกษาการใช้ 3-strain คล้ายกันค็อกเทล
S . enterica ซีโรวาร์เทนเนสซีในห้าแบรนด์การค้าของ
เนยถั่ว ประมาณ 0.15 - 0.65-log และ 0.34 - 1.29-log
ลดจำนวนกว่า 14 วันระยะเวลาการบ่มที่
4 ° C และ 22 ° C ตามลำดับ shachar yaron ( 16 ) และเมื่อเปรียบเทียบระดับความสัมพันธ์ของความต้านทานความร้อน
3 s (
( เช่น enterica Agona enteritidis , และสีชมพู ) ในเชื้อเทียม
เนยถั่วและรายงาน . 3.2-log ลด
ที่ 90 องศา มา et al . ( 10 ) เมื่อเทียบกับความร้อนทำให้อัตรา
S . มลรัฐเทนเนสซีenteritidis typhimurium ในไฮเดลเบิร์ก , และถั่วลิสงเนย
พาณิชย์และพบ 120 นาทีต้อง
บรรลุ 7-log ลดเอสเทนเนสซีที่ 90 องศา
วัตถุประสงค์หลักของการศึกษานี้เพื่อเปรียบเทียบอัตราการรอดตาย
และทนความร้อนของ S . enterica และญาติสนิท
เป็นสมาชิก , Escherichia coli ) ในที่ต่าง ๆ เนยถั่วผลิตภัณฑ์
องค์ประกอบต่างๆของไขมัน คาร์โบไฮเดรต โปรตีน