Irina KauhanenNorms and Socio lingu

Irina Kauhanen
Norms and Socio linguistic Description1
Abstract
This article considers the status of norms in sociolinguistic description, more precisely variationist research. The discussion in this paper is structured around Labov’s definition of speech community. The definition not only aroused intense discussion within the paradigm on the nature of norms but also steered the subsequent research theoretically and methodologically. By briefly reviewing the theoretical debate concerning norms and studying some of the central concepts in empirical sociolinguistics, this article examines what kind of picture the theoretical and methodological background of the variationist paradigm depicts on language norms.
1. Introduction
Social life, including language use, is governed by norms socially shared concepts of appropriate and expected behavior. The most basic of these concepts are acquired in early childhood through socialization. In the case of language norms this means that the first language norms adopted are the ones of everyday spoken language. Compared to the prescriptive norms of the standardized language, these uncodified norms are perhaps less conscious yet more natural (Karlsson 1995: 170) in every sense of the word: they are more numerous, acquired earlier in life and mastered by all native speakers. They also historically precede the norms of the standard language and in communities without a written language they are the only norms available. Fred Karlsson (1995) has stressed the importance of these naturally occurring norms for linguistic description. He both encourages to
take the norms of the vernacular as the basis of grammatical description aswell as to discuss more thoroughly the nature of language norms.
Norms are inherently social. Therefore it is especially interesting toask, whether these principles are realized in sociolinguistic description.
NORMS AND SOCIOLINGUISTIC DESCRIPTION
Within the broad field of sociolinguistics this article focuses on the variationist paradigm.2 As an approach that studies everyday spoken language in its social context, it provides a fruitful starting point for these considerations. The central questions in this article are: in general, what kind of status norms have in the theoretical basis of variation studies and, more particularly, what is the role of spoken language norms in these discussions.
Beneath the empirical orientation the notion of language use as norm governed is clearly recognizable in empirical sociolinguistics. The nature of norms is explicitly discussed in connection to the notion of speech community. Especially William Labov’s definition that describes the speech community as a group of people with a set of shared norms has stirred the research community into a debate. In the next section this debate is reviewed with the aim of elucidating the way in which norms are conceptualized. The third section discusses the more implicit aspects of this conceptualization (or the lack of it) by focusing on the notion of prestige. In the fourth section the theoretical antecedents and their contribution to this state of affairs is examined briefly. The fifth section points out some questions regarding language norms that need to be examined further, and introduces Renate Bartsch’s norm theory as a starting point for these discussions.
The reason why this article is structured around Labov’s definition on speech community is not just because it set in motion the theoretical debate concerning norms. The definition also presents a model for studying anguage norms empirically: norms can be observed not only in the actual language use but also in the evaluations concerning it, i.e. the perceptions of and attitudes towards language. With varying emphasis both these strands have been present in the methodology of empirical sociolinguistics throughout its existence. Although theorizing concerning the social basis has at times been less than explicit, a clear theoretical change can be detected in the fact that in the recent years the emphasis on the evaluative dimension has increased considerably. The last section concludes the theoretical discussion by linking it to the current, more perceptually oriented research in variationist studies.
2. The norms of a speech community
The notion of speech community is central to empirical sociolinguistics: it is the locus of linguistic change. Although variation and change is examined in relation to linguistic systems, these phenomena occur on the
level of speech community rather than the level of language (see e.g.Milroy & Milroy 1997: 50–51). Defining language has proved notoriously difficult and the same seems to apply to the notion of speech community.
Although Labov’s definition is only one of the many proposed for a speech community (see Patrick 2002), it is worth discussing in more detail for several reasons. First of all, its influence within the variationist paradigm is
undeniable. Second, the definition set off a debate considering the nature of language norms. And third, Labov’s approach is very practical: he not only defines the speech community as a group that shares a certain orientation to
a set of norms but also puts forward a model for studying language norms empirically.
The speech community is not defined by any marked agreement in the use of language elements, so much as by participation in a set of shared norms; these norms may be observed in overt types of evaluative behavior, and by the uniformity of abstract patterns of variation which are invariant in respect to particular levels of usage (Labov 1972: 120–121, italics added).
Labov’s model has been harshly criticized as being based on consensus. The criticism was not only evoked by the
definition itself but also by remarks indicating that the standard language is the sole model for language use.
Children of upper-middle-class families (...) show a more complete response to sociolinguistic norms than lower-middle-class children. (Labov 1972: 139, italics added.)
The subsequent theoretical discussion on speech community more or less polarized into a consensus-versus-conflict approach (see e.g. Milroy & Milroy 1993: 59–60) The conflict models emphasize the existence of two
competing norm systems, each of which functions as a model towards which the speakers can be oriented. The necessity of multiple systems was argued on the basis of language change: without social conflict between the
systems language change would hardly be possible. Also the fact that non-standard varieties resisted change was more easily explained by referring to two conflicting norm systems. Milroy and Milroy (1985: 56) outline a
model of language maintenance based on social networks. The model acknowledges the overt and institutionally promulgated pressure to use standard language but also stresses the more covert, informal influence that
dense and multiple networks have on the maintenance of non-standard varieties.
Patrick (2002: 584–585) notes that the above mentioned critique was based on the (mis)interpretation that Labov in his New York study (1966) determined not only the analytical and interpretive practices but also the
outcomes of future studies. In other words, what was meant as an analysis of a particular speech community was taken as a general theoretical stance. In this respect, the ensuing theoretical discussion can be characterized as
superficial.
One cannot help but notice that although norms are seen as constituting the social reality of language, the discussion has revolved around the notion of speech community, instead of norms. The notion of
speech community is problematic at least in two respects. To start with, there is a difficulty that comes with the empirical emphasis of the definition: whether a group of people forms a speech community can only
be determined by careful research. Further, even with careful research only a limited number of features can be studied at a time. With such a limited knowledge it is daring to argue anything more general about the community.
If norms are the basis on which language as a social phenomenon is constituted, should not norms be the hub of sociolinguistic research? Despite the fact that both consensus and conflict approaches are treated as
theoretical models neither of the approaches conceptualizes norms further.Questions regarding the existence, adoption, development and change of norms remain mostly unanswered. Within the above mentioned framework
of social networks Milroy and Gordon (2003: 132–133) have, nevertheless,discussed the way in which complex local norms are adopted and what makes them susceptible to change, stating that increased mobility breaks local networks and exposes local norm systems to change. Although the mechanism is presented in the framework of social networks the actual reason is that children in these communities lack the constant linguistic input from their environment necessary for acquiring the norms. Now that the focus of research is not primarily on the norms but on the community, be it speech community or social network, the explanations lack generalizing power.
The problems concerning delineating a speech community are well recognized. Instead of a more theoretically inclined model on language norms, research within the variationist paradigm has recently concentrated on socially more meaningful and more easily definable communities. On the whole, the focus has shifted to smaller scale communities, often definable through face-to-face interaction. One of these alternative ways is the above mentioned notion of social networks communities on personallevel constituted by interpersonal ties. Another, a more recent addition to the conceptual repertoire is community of practice (Eckert 2000: 34–35; see
also Myerhoff 2002). Instead of norms a community of practice is defined based on a mutual engagement in a jointly negotiated enterprise. Thenotion community of practice diffe

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อีรีนาแห่ง KauhanenDescription1 ภาษาศาสตร์สังคมและบรรทัดฐานบทคัดย่อบทความนี้พิจารณาสถานะของบรรทัดฐานในคำอธิบาย sociolinguistic วิจัย variationist ได้แม่นยำมาก สนทนาในกระดาษนี้เป็นโครงสร้างรอบ ๆ คำจำกัดความของ Labov เสียงชุมชน คำนิยามไม่เพียง aroused สนทนารุนแรงภายในกระบวนทัศน์ในธรรมชาติของบรรทัดฐาน แต่ยัง steered การวิจัยต่อมาตามหลักวิชา และ methodologically โดยสั้น ๆ ตรวจทานการอภิปรายทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับบรรทัดฐาน และการเรียนรู้ของแนวคิดกลางในภาษาศาสตร์เชิงสังคมประจักษ์ บทความนี้ตรวจสอบชนิดของรูปภาพพื้นหลังทฤษฎี และ methodological กระบวนทัศน์ variationist แสดงให้เห็นบนบรรทัดฐานภาษา1. บทนำชีวิตสังคม การใช้ภาษา รวมทั้งอยู่ภายใต้แนวคิดร่วมสังคมบรรทัดฐานของพฤติกรรมที่เหมาะสม และคาด พื้นฐานที่สุดของแนวคิดเหล่านี้จะมาในปฐมวัยผ่านการขัดเกลาทางสังคม กำหนดบรรทัดฐานภาษาซึ่งหมายความ ว่า บรรทัดฐานภาษาแรกที่นำมาใช้มีอยู่ของชีวิตประจำวันพูดภาษา เปรียบเทียบกับบรรทัดฐานรับมือของภาษามาตรฐาน บรรทัดฐานเหล่านี้ uncodified มีบางทีสติน้อยยังธรรมชาติมาก (Karlsson 1995:170) ความรู้สึกของคำว่า: พวกเขามีจำนวนมากขึ้น มาก่อนในชีวิต และต้นฉบับจากเจ้าของภาษาทั้งหมด พวกเขายังอดีตนำบรรทัดฐานของภาษามาตรฐาน และในชุมชนโดยไม่มีภาษาเขียน เป็นพื้นฐานเท่านั้น Fred Karlsson (1995) ได้เน้นความสำคัญของธรรมชาติเกิดบรรทัดฐานสำหรับคำอธิบายเกี่ยวกับภาษาศาสตร์ เขาทั้งสองให้การใช้บรรทัดฐานของ vernacular ที่เป็นพื้นฐานของ aswell อธิบายไวยากรณ์เพื่ออธิบายธรรมชาติของภาษาบรรทัดฐานอย่างครบถ้วนบรรทัดฐานสังคมมีความ ดังนั้น จึงเป็นอย่างยิ่งสนใจ toask ว่าหลักการเหล่านี้จะรับรู้ในคำอธิบาย sociolinguisticบรรทัดฐานและอธิบาย SOCIOLINGUISTICภายในกว้างด้านภาษาศาสตร์เชิงสังคม บทความนี้เน้น variationist paradigm.2 เป็นวิธีการศึกษาชีวิตประจำวันพูดภาษานั้นในบริบทของสังคม มีจุดเริ่มต้นประสบการพิจารณาเหล่านี้ อยู่ถามกลางในบทความนี้: ทั่วไป ประเภทของบรรทัดฐานสถานะได้ในทฤษฎีพื้นฐานของการศึกษาการเปลี่ยนแปลงและ มากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง อะไรคือบทบาทของบรรทัดฐานภาษาพูดในการสนทนาเหล่านี้ภายใต้การวางแนวรวมแนวคิดของภาษาใช้เป็นบรรทัดฐานในการปกครองชัดเจนรู้จักในภาษาศาสตร์เชิงสังคมประจักษ์ ลักษณะของบรรทัดฐานมีการพูดถึงอย่างชัดเจนในเชื่อมต่อกับแนวคิดของชุมชนเสียง โดยเฉพาะนิยามของ William Labov ที่อธิบายชุมชนเสียงเป็นกลุ่มของคนที่มีชุดของบรรทัดฐานที่ใช้ร่วมกัน ๓ ชุมชนวิจัยในการอภิปราย ในส่วน อภิปรายนี้เป็นทาน ด้วยจุดมุ่งหมายของ elucidating แบบในบรรทัดฐานที่เป็น conceptualized ส่วนที่สามกล่าวถึงด้านมากนัย conceptualization นี้ (หรือไม่มีมัน) โดยเน้นแนวคิดของเพรสทีจ ในส่วน antecedents ทฤษฎี และผู้มีส่วนทำให้สถานะของกิจการนี้ตรวจสอบสั้น ๆ ส่วนห้าชี้ให้เห็นคำถามเกี่ยวกับบรรทัดฐานภาษาที่จำเป็นต้องตรวจเพิ่มเติม และทฤษฎี Renate Bartsch ปกติแนะนำเป็นจุดเริ่มต้นสำหรับการสนทนาเหล่านี้เหตุผลที่ทำไมบทความนี้เป็นโครงสร้างรอบ ๆ คำจำกัดความของ Labov ในชุมชนพูดไม่ใช่เพียง เพราะมันตั้งในการเคลื่อนไหวการอภิปรายทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับบรรทัดฐาน คำนิยามยังนำเสนอแบบจำลองสำหรับการศึกษาบรรทัดฐาน anguage empirically: บรรทัดฐานจะสังเกตได้จากในการใช้ภาษาที่ใช้จริงในประเมินเกี่ยวกับมัน เช่นของที่รับรู้และทัศนคติต่อภาษาแต่ยังไม่เท่ากัน โดยเน้นที่แตกต่างกัน ทั้งสอง strands เหล่านี้ได้นำเสนอในวิธีของภาษาศาสตร์เชิงสังคมรวมตลอดทั้งการดำรงอยู่ของ แม้เก่าเกี่ยวกับพื้นฐานทางสังคมที่ได้น้อยกว่าชัดเจน เปลี่ยนล้างทฤษฎีสามารถตรวจพบในความเป็นจริงที่ว่า ในปีที่ผ่านมา เน้นมิติ evaluative ได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก ส่วนสุดท้ายสรุปการอภิปรายทฤษฎี โดยเชื่อมโยงกับการวิจัยปัจจุบัน perceptually มากขึ้นมุ่งเน้นในการศึกษา variationist2.บรรทัดฐานของชุมชนเสียงแนวคิดของชุมชนเสียงเป็นภาษาศาสตร์เชิงสังคมประจักษ์: เป็นโลกัสโพลของภาษาศาสตร์เปลี่ยน แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงและเปลี่ยนเป็นตรวจสอบเกี่ยวกับระบบภาษาศาสตร์ ปรากฏการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นในการระดับของเสียงชุมชนมากกว่าระดับของภาษา (e.g.Milroy และ Milroy 1997:50 – 51) การกำหนดภาษาได้พิสูจน์ฉาวยาก และเหมือนกันเหมือนกับแนวคิดของชุมชนเสียงแม้ว่านิยามของ Labov เป็นเพียงหนึ่งในจำนวนมากที่นำเสนอต่อชุมชนพูด (ดู Patrick 2002), มันมีค่ามากมายในรายละเอียดเพิ่มเติมจากหลายสาเหตุ ครั้งแรกของทั้งหมด เป็นอิทธิพลภายในกระบวนทัศน์ variationistปฏิเสธไม่ได้ สอง การกำหนดตั้งค่าปิดการอภิปรายพิจารณาธรรมชาติของบรรทัดฐานภาษา และสาม วิธีของ Labov จะปฏิบัติมาก: เขาไม่กำหนดเสียงชุมชนเป็นกลุ่มที่ใช้แนวการชุดของบรรทัดฐาน แต่ยัง ทำให้ไปข้างหน้าแบบจำลองสำหรับการศึกษาบรรทัดฐานภาษา empiricallyไม่มีกำหนดชุมชนพูดตกลงทำเครื่องหมายใด ๆ ในการใช้องค์ประกอบของภาษา ดังมากที่ โดยเข้าร่วมในชุดของบรรทัดฐานที่ใช้ร่วมกัน บรรทัดฐานเหล่านี้อาจจะสังเกตในแจ่มแจ้งชนิด ของพฤติกรรม evaluative และรูปแบบนามธรรมของความผันแปรซึ่งเป็นภาษาในระดับใดของการใช้ ความรื่นรมย์ (Labov 1972:120-121 เอียงเพิ่ม) ได้ Labov ของรุ่นได้รับการวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนักเป็นการตามมติ การวิจารณ์ไม่เฉพาะ evoked โดย นิยามตัวเองแต่ ด้วยข้อสังเกตที่บ่งชี้ว่า ภาษามาตรฐานรูปแบบแต่เพียงผู้เดียวสำหรับการใช้ภาษาเด็กครอบครัวชั้นสูงกลาง (...) แสดงการตอบสนองที่สมบูรณ์กับบรรทัดฐาน sociolinguistic กว่าเด็กชั้นล่างกลาง (Labov 1972:139 เอียงเพิ่ม)ชุมชนพูดสนทนาทฤษฎีที่ตามมาน้อยโพลาไรซ์เป็นวิธีช่วยเทียบกับขัดแย้ง (เช่น Milroy และ Milroy 1993:59-60) รูปแบบความขัดแย้งเน้นการดำรงอยู่ของทั้งสองcompeting norm systems, each of which functions as a model towards which the speakers can be oriented. The necessity of multiple systems was argued on the basis of language change: without social conflict between thesystems language change would hardly be possible. Also the fact that non-standard varieties resisted change was more easily explained by referring to two conflicting norm systems. Milroy and Milroy (1985: 56) outline amodel of language maintenance based on social networks. The model acknowledges the overt and institutionally promulgated pressure to use standard language but also stresses the more covert, informal influence thatdense and multiple networks have on the maintenance of non-standard varieties.Patrick (2002: 584–585) notes that the above mentioned critique was based on the (mis)interpretation that Labov in his New York study (1966) determined not only the analytical and interpretive practices but also theoutcomes of future studies. In other words, what was meant as an analysis of a particular speech community was taken as a general theoretical stance. In this respect, the ensuing theoretical discussion can be characterized assuperficial.One cannot help but notice that although norms are seen as constituting the social reality of language, the discussion has revolved around the notion of speech community, instead of norms. The notion ofspeech community is problematic at least in two respects. To start with, there is a difficulty that comes with the empirical emphasis of the definition: whether a group of people forms a speech community can onlybe determined by careful research. Further, even with careful research only a limited number of features can be studied at a time. With such a limited knowledge it is daring to argue anything more general about the community.If norms are the basis on which language as a social phenomenon is constituted, should not norms be the hub of sociolinguistic research? Despite the fact that both consensus and conflict approaches are treated astheoretical models neither of the approaches conceptualizes norms further.Questions regarding the existence, adoption, development and change of norms remain mostly unanswered. Within the above mentioned frameworkof social networks Milroy and Gordon (2003: 132–133) have, nevertheless,discussed the way in which complex local norms are adopted and what makes them susceptible to change, stating that increased mobility breaks local networks and exposes local norm systems to change. Although the mechanism is presented in the framework of social networks the actual reason is that children in these communities lack the constant linguistic input from their environment necessary for acquiring the norms. Now that the focus of research is not primarily on the norms but on the community, be it speech community or social network, the explanations lack generalizing power.The problems concerning delineating a speech community are well recognized. Instead of a more theoretically inclined model on language norms, research within the variationist paradigm has recently concentrated on socially more meaningful and more easily definable communities. On the whole, the focus has shifted to smaller scale communities, often definable through face-to-face interaction. One of these alternative ways is the above mentioned notion of social networks communities on personallevel constituted by interpersonal ties. Another, a more recent addition to the conceptual repertoire is community of practice (Eckert 2000: 34–35; seealso Myerhoff 2002). Instead of norms a community of practice is defined based on a mutual engagement in a jointly negotiated enterprise. Thenotion community of practice diffe

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Irina Kauhanen
บรรทัดฐานทางสังคมและภาษาของรายละเอียด 1
บทคัดย่อบทความนี้จะพิจารณาสถานะของบรรทัดฐานในคำอธิบาย sociolinguistic วิจัยอย่างแม่นยำมากขึ้น variationist
การอภิปรายในเอกสารนี้เป็นโครงสร้างรอบ Labov นิยามของคำพูดของชุมชน ความหมายไม่เพียง แต่กระตุ้นการอภิปรายที่รุนแรงภายในกระบวนทัศน์ในลักษณะของบรรทัดฐาน แต่ยังนำการวิจัยที่ตามมาในทางทฤษฎีและ methodologically โดยในเวลาสั้น ๆ การตรวจสอบการอภิปรายเกี่ยวกับบรรทัดฐานทางทฤษฎีและการศึกษาบางส่วนของแนวคิดที่สำคัญในภาษาศาสตร์เชิงประจักษ์บทความนี้จะตรวจสอบสิ่งที่ชนิดของภาพพื้นหลังในทางทฤษฎีและระเบียบวิธีของกระบวนทัศน์ variationist แสดงให้เห็นบนบรรทัดฐานภาษา.
1
บทนำชีวิตสังคมรวมถึงการใช้ภาษาที่ถูกควบคุมโดยบรรทัดฐานแนวความคิดที่ใช้ร่วมกันสังคมของพฤติกรรมที่เหมาะสมและคาดว่า พื้นฐานที่สุดของแนวคิดเหล่านี้จะได้รับในวัยเด็กผ่านการขัดเกลาทางสังคม ในกรณีของบรรทัดฐานภาษานี้หมายความว่าบรรทัดฐานภาษาแรกที่นำมาใช้จะเป็นคนของภาษาพูดในชีวิตประจำวันได้ เมื่อเทียบกับบรรทัดฐานที่กำหนดของภาษาที่ได้มาตรฐานเหล่านี้บรรทัดฐานได้ประมวลผลที่อาจจะมีสติน้อยยังเป็นธรรมชาติมากขึ้น (Karlsson 1995: 170) ในความหมายของคำทุกพวกเขามีจำนวนมากขึ้นมาก่อนในชีวิตและควบคุมโดยเจ้าของภาษาทั้งหมด ในอดีตพวกเขายังนำบรรทัดฐานของภาษามาตรฐานและในชุมชนโดยไม่ต้องมีภาษาเขียนพวกเขาเป็นบรรทัดฐานเดียวที่มีอยู่ เฟร็ดคาล์ส (1995) ได้ย้ำถึงความสำคัญของบรรทัดฐานเหล่านี้เกิดขึ้นตามธรรมชาติสำหรับรายละเอียดของภาษา
เขาทั้งกระตุ้นให้เกิดการใช้บรรทัดฐานของภาษาที่เป็นพื้นฐานของการคำอธิบายไวยากรณ์ตลอดจนเพื่อหารือเกี่ยวกับธรรมชาติได้อย่างทั่วถึงมากขึ้นของบรรทัดฐานภาษา.
บรรทัดฐานทางสังคมที่เป็นเนื้อแท้ ดังนั้นจึงเป็นที่น่าสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่ง toask ไม่ว่าหลักการเหล่านี้จะตระหนักในคำอธิบาย sociolinguistic.
และบรรทัดฐานรายละเอียด sociolinguistic
ภายในสนามกว้างของภาษาศาสตร์บทความนี้มุ่งเน้นไปที่ paradigm.2 variationist ฐานะที่เป็นวิธีการที่ศึกษาภาษาพูดในชีวิตประจำวันในบริบททางสังคมก็มี จุดเริ่มต้นที่มีผลสำหรับการพิจารณาเหล่านี้ คำถามที่สำคัญในบทความนี้คือโดยทั่วไปสิ่งที่ชนิดของบรรทัดฐานสถานะมีในทฤษฎีพื้นฐานของการศึกษารูปแบบและอื่น ๆ อีกมากมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งที่เป็นบทบาทของบรรทัดฐานภาษาพูดในการอภิปรายเหล่านี้.
ภายใต้การวางแนวทางเชิงประจักษ์ความคิดของการใช้ภาษา เป็นบรรทัดฐานการปกครองเป็นอย่างชัดเจนเป็นที่รู้จักในภาษาศาสตร์เชิงประจักษ์ ธรรมชาติของบรรทัดฐานที่จะกล่าวถึงอย่างชัดเจนในการเชื่อมต่อกับความคิดของชุมชนในการพูด โดยเฉพาะอย่างยิ่งความหมายของวิลเลียม Labov ที่อธิบายชุมชนพูดเป็นกลุ่มของคนที่มีชุดของบรรทัดฐานที่ใช้ร่วมกันมีคนวิจัยชุมชนลงในการอภิปราย ในส่วนถัดไปนี้การอภิปรายจะถูกตรวจสอบโดยมีวัตถุประสงค์ของแจ่มชัดวิธีการที่จะมีแนวความคิดบรรทัดฐานที่ ส่วนที่สามกล่าวถึงแง่มุมนัยมากขึ้นจากแนวความคิดนี้ (หรือขาดของมัน) โดยมุ่งเน้นไปที่ความคิดของศักดิ์ศรี ในส่วนที่สี่บุคคลในทางทฤษฎีและผลงานของพวกเขาเพื่อกิจการของรัฐนี้คือการตรวจสอบในเวลาสั้น ๆ ชี้ส่วนที่ห้าออกคำถามบางประการเกี่ยวกับบรรทัดฐานภาษาที่จะต้องมีการตรวจสอบต่อไปและแนะนำทฤษฎีบรรทัดฐาน Renate Bartsch เป็นจุดเริ่มต้นสำหรับการอภิปรายเหล่านี้.
เหตุผลที่ว่าทำไมบทความนี้มีโครงสร้างรอบนิยาม Labov ในชุมชนของคำพูดที่ไม่ได้เป็นเพียงเพราะมันตั้ง ในการเคลื่อนไหวการอภิปรายเกี่ยวกับทฤษฎีบรรทัดฐาน ความหมายยังมีการจัดรูปแบบสำหรับการศึกษาบรรทัดฐาน anguage สังเกตุ: บรรทัดฐานสามารถสังเกตได้ไม่เพียง แต่ในการใช้ภาษาที่เกิดขึ้นจริง แต่ยังอยู่ในการประเมินผลเกี่ยวกับมันคือการรับรู้และทัศนคติต่อภาษา ที่แตกต่างกันให้ความสำคัญทั้งเส้นเหล่านี้ได้รับอยู่ในวิธีการของภาษาศาสตร์เชิงประจักษ์ตลอดการดำรงอยู่ของ แม้ว่าทฤษฎีเกี่ยวกับพื้นฐานทางสังคมได้ในเวลาที่น้อยกว่าอย่างชัดเจนมีการเปลี่ยนแปลงในทางทฤษฎีที่ชัดเจนสามารถตรวจพบได้ในความเป็นจริงที่ว่าในปีที่ผ่านมาให้ความสำคัญกับมิติที่ประเมินได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก ส่วนสุดท้ายสรุปทฤษฎีการอภิปรายโดยการเชื่อมโยงไปยังปัจจุบันการวิจัยที่มุ่งเน้นมากขึ้นในการศึกษา perceptually variationist.
2 บรรทัดฐานของชุมชนในการพูดความคิดของชุมชนการพูดเป็นศูนย์กลางภาษาศาสตร์เชิงประจักษ์: มันเป็นสถานที่ของการเปลี่ยนแปลงทางภาษา
แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงและการเปลี่ยนแปลงคือการตรวจสอบในความสัมพันธ์กับระบบภาษาปรากฏการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นในระดับของชุมชนการพูดมากกว่าระดับของภาษา (ดู egMilroy และมิล 1997: 50-51)
ภาษากำหนดได้พิสูจน์แล้วว่าฉาวโฉ่ยากและเดียวกันดูเหมือนว่าจะนำไปใช้กับความคิดของชุมชนในการพูด.
แม้ว่านิยาม Labov เป็นเพียงหนึ่งในหลาย ๆ ที่นำเสนอให้กับชุมชนการพูด (ดูแพทริค 2002) เป็นมูลค่าการพูดคุยในรายละเอียดมากขึ้นด้วยเหตุผลหลายประการ ครั้งแรกของทั้งหมดที่อยู่ในอิทธิพลของกระบวนทัศน์ variationist
เป็นที่ปฏิเสธไม่ได้ ประการที่สองความหมายกำหนดปิดการอภิปรายพิจารณาธรรมชาติของบรรทัดฐานภาษา และสามวิธี Labov เป็นจริงมาก: เขาไม่เพียง
แต่กำหนดชุมชนพูดเป็นกลุ่มที่หุ้นปฐมนิเทศบางอย่างที่จะเป็นชุดของบรรทัดฐานแต่ยังทำให้หน้าแบบจำลองสำหรับการศึกษาบรรทัดฐานภาษาสังเกตุ.
ชุมชนพูดไม่ได้ถูกกำหนดโดยการทำเครื่องหมาย ข้อตกลงในการใช้งานขององค์ประกอบภาษาให้มากที่สุดเท่าโดยการมีส่วนร่วมอยู่ในชุดของบรรทัดฐานที่ใช้ร่วมกัน; บรรทัดฐานเหล่านี้อาจจะสังเกตเห็นในรูปแบบที่ชัดเจนของพฤติกรรมการประเมินและความสม่ำเสมอของรูปแบบนามธรรมของรูปแบบที่มีความคงที่ในแง่ระดับโดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้งาน. (Labov 1972: 120-121 ตัวเอียงเพิ่ม)
รุ่น Labov ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์อย่างรุนแรงเป็น อยู่บนพื้นฐานของฉันทามติ วิจารณ์ไม่ได้ปรากฏโดยเฉพาะความหมายของตัวเอง แต่ยังแสดงให้เห็นว่าคำพูดภาษามาตรฐานคือรูปแบบ แต่เพียงผู้เดียวสำหรับการใช้งานภาษา. เด็กของครอบครัวบนชั้นกลาง (... ) แสดงการตอบสนองที่สมบูรณ์มากขึ้นบรรทัดฐาน sociolinguistic ต่ำกว่า เด็ก -middle ระดับ (Labov 1972: 139 ตัวเอียงเพิ่ม.) การอภิปรายทฤษฎีที่ตามมาในชุมชนของคำพูดมากขึ้นหรือน้อยลงในขั้ววิธีฉันทามติเมื่อเทียบกับความขัดแย้ง (ดูเช่นมิลและมิล 1993: 59-60) รุ่นเน้นความขัดแย้งดำรงอยู่ของทั้งสองการแข่งขันระบบบรรทัดฐานของแต่ละคนซึ่งทำหน้าที่เป็นรูปแบบที่มีต่อลำโพงที่สามารถมุ่งเน้น ความจำเป็นของระบบต่างๆที่ได้รับการถกเถียงกันอยู่บนพื้นฐานของการเปลี่ยนแปลงภาษา: โดยไม่มีความขัดแย้งทางสังคมระหว่างการเปลี่ยนแปลงระบบภาษาแทบจะเป็นไปได้ นอกจากนี้ยังมีความจริงที่ว่าสายพันธุ์ที่ไม่ได้มาตรฐานการต่อต้านการเปลี่ยนแปลงก็อธิบายได้ง่ายขึ้นโดยหมายถึงทั้งสองระบบบรรทัดฐานที่ขัดแย้งกัน มิลและมิล (1985: 56) ร่างรูปแบบของการบำรุงรักษาภาษาที่ใช้บนเครือข่ายสังคม แบบจำลองที่ยอมรับความดันชัดเจนและประกาศใช้โดยสถาบันที่จะใช้ภาษามาตรฐาน แต่ยังเน้นความลับมากขึ้นอิทธิพลทางการว่าเครือข่ายหนาแน่นและมีหลายในการบำรุงรักษาพันธุ์ไม่ได้มาตรฐาน. แพทริค (2002: 584-585) ตั้งข้อสังเกตว่าดังกล่าวข้างต้น วิจารณ์อยู่บนพื้นฐาน (MIS) ตีความว่า Labov ในการศึกษาของเขาในนิวยอร์ก (1966) กำหนดไม่ได้เป็นเพียงการวิเคราะห์และการปฏิบัติที่สื่อความหมาย แต่ยังผลที่ได้จากการศึกษาในอนาคต ในคำอื่น ๆ สิ่งที่หมายถึงการวิเคราะห์ของชุมชนในการพูดโดยเฉพาะอย่างยิ่งถูกนำมาเป็นท่าทางทฤษฎีทั่วไป ในแง่นี้การอภิปรายทางทฤษฎีสามารถตามมาจะมีลักษณะเป็นเพียงผิวเผิน. หนึ่งไม่สามารถช่วย แต่สังเกตเห็นว่าถึงแม้จะบรรทัดฐานจะเห็นว่าเป็นการความเป็นจริงทางสังคมของภาษาการอภิปรายได้โคจรรอบความคิดของชุมชนพูดแทนบรรทัดฐาน ความคิดของชุมชนที่มีปัญหาการพูดเป็นอย่างน้อยในสองประการ เริ่มต้นด้วยการมีความยากลำบากที่มาพร้อมกับเน้นเชิงประจักษ์ของคำนิยามนี้: ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มคนที่มีรูปแบบชุมชนการพูดสามารถถูกกำหนดโดยการวิจัยอย่างระมัดระวัง นอกจากนี้แม้จะมีการวิจัยอย่างระมัดระวังเพียงจำนวน จำกัด ของคุณสมบัติที่สามารถศึกษาได้ตลอดเวลา ด้วยเช่นความรู้ จำกัด มันเป็นความกล้าหาญที่จะโต้แย้งอะไรเพิ่มเติมทั่วไปเกี่ยวกับชุมชน. ถ้าบรรทัดฐานเป็นพื้นฐานภาษาที่เป็นปรากฏการณ์ทางสังคมเป็น constituted ไม่ควรบรรทัดฐานเป็นศูนย์กลางของการวิจัย sociolinguistic หรือไม่ แม้จะมีความจริงที่ว่าทั้งสองฉันทามติและวิธีการความขัดแย้งจะถือว่าเป็นแบบจำลองทางทฤษฎีทั้งแนวทาง conceptualizes further.Questions บรรทัดฐานเกี่ยวกับการดำรงอยู่, การยอมรับ, การพัฒนาและการเปลี่ยนแปลงของบรรทัดฐานส่วนใหญ่ยังคงอยู่ยังไม่ได้ตอบ ภายในกรอบดังกล่าวข้างต้นของเครือข่ายทางสังคมและกอร์ดอนมิล (2003: 132-133) ได้ แต่กล่าวถึงวิธีการที่ซับซ้อนบรรทัดฐานในท้องถิ่นที่เป็นที่ยอมรับและสิ่งที่ทำให้พวกเขามีความเสี่ยงที่จะเปลี่ยนที่ระบุว่าการเคลื่อนไหวที่เพิ่มขึ้นแบ่งเครือข่ายท้องถิ่นและตีแผ่ท้องถิ่น ระบบบรรทัดฐานที่จะเปลี่ยน แม้ว่ากลไกที่จะนำเสนอในกรอบของเครือข่ายทางสังคมด้วยเหตุที่เกิดขึ้นจริงคือการที่เด็กในชุมชนเหล่านี้ขาดการป้อนข้อมูลภาษาอย่างต่อเนื่องจากสภาพแวดล้อมของพวกเขาที่จำเป็นสำหรับการซื้อบรรทัดฐาน ตอนนี้ที่มุ่งเน้นการวิจัยที่ไม่ได้เป็นหลักในบรรทัดฐาน แต่ในชุมชนไม่ว่าจะเป็นคำพูดของชุมชนหรือเครือข่ายทางสังคมขาดคำอธิบาย generalizing อำนาจ. ปัญหาเกี่ยวกับคำพูดของโทบี้ชุมชนให้เป็นที่รู้จักดี แทนที่จะเป็นรูปแบบมากขึ้นในทางทฤษฎีมีความโน้มเอียงในบรรทัดฐานภาษาวิจัยภายในกระบวนทัศน์ variationist ได้เมื่อเร็ว ๆ นี้มีความเข้มข้นต่อชุมชนสังคมที่มีความหมายมากขึ้นและสามารถกำหนดได้ง่ายขึ้น ในทั้งที่โฟกัสได้เปลี่ยนไปอยู่ในชุมชนขนาดเล็กมักจะกำหนดผ่านใบหน้าเพื่อใบหน้าปฏิสัมพันธ์ หนึ่งในทางเลือกเหล่านี้คือความคิดดังกล่าวข้างต้นของชุมชนเครือข่ายทางสังคมใน personallevel ขึ้นโดยความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล อีกนอกจากนี้ที่ผ่านมามากขึ้นในละครแนวความคิดเป็นชุมชนของการปฏิบัติ (Eckert 2000: 34-35 ดูยังMyerhoff 2002) แทนที่จะบรรทัดฐานชุมชนของการปฏิบัติที่ถูกกำหนดให้อยู่บนพื้นฐานของการมีส่วนร่วมร่วมกันในการเจรจาต่อรองร่วมกันขององค์กร ชุมชน Thenotion diffe ของการปฏิบัติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เอริน่า kauhanen
บรรทัดฐานและสังคมภาษาศาสตร์บทคัดย่อ description1

บทความนี้จะพิจารณาสถานะของบรรทัดฐานในภาษาคําอธิบายอย่างแม่นยำมากขึ้น variationist การวิจัย การอภิปรายในบทความนี้เป็นโครงสร้างรอบๆลาบอฟคำจำกัดความของการพูดในชุมชนความหมายไม่เพียง แต่กระตุ้นการอภิปรายที่รุนแรงภายในกระบวนทัศน์ในธรรมชาติของนักเรียน แต่ยังขับตามมาทฤษฎีและวิธีการวิจัย . โดยสรุปการตรวจสอบทฤษฎีการอภิปรายเกี่ยวกับบรรทัดฐานและการศึกษาบางส่วนของแนวคิดหลักในภาษาศาสตร์สังคมเชิงประจักษ์โดยวิลเลียมลาบอฟคำจำกัดความที่อธิบายถึงชุมชนการพูด เป็นกลุ่มของคนด้วยชุดมาตรฐานของชุมชนร่วมกัน มีคนวิจัยในการอภิปราย ในส่วนของหน้าอภิปรายนี้ได้มีจุดมุ่งหมายของการศึกษาในทางที่ปกติเป็นแนวคิด .บทความนี้จะตรวจสอบสิ่งที่ชนิดของภาพและพื้นหลังในทางทฤษฎีของกระบวนทัศน์ variationist แสดงให้เห็นบนบรรทัดฐานภาษา .
1 บทนำ
ชีวิตทางสังคม ได้แก่ การใช้ภาษา จะเป็นไปตามบรรทัดฐานสังคมที่แบ่งปันแนวคิดที่เหมาะสมและคาดว่าพฤติกรรม พื้นฐานที่สุดของแนวคิดเหล่านี้จะได้รับในวัยเด็กผ่านการขัดเกลาทางสังคมพวกเขายังพัฒนานำหน้าแบบภาษามาตรฐานและในชุมชนที่ไม่มีภาษาเขียน พวกเขาเป็นเพียงเกณฑ์ที่ใช้ได้ เฟรด คาร์ลสัน ( 1995 ) ได้เน้นความสำคัญเหล่านี้เกิดขึ้นตามธรรมชาติปกติของสำหรับรายละเอียดทางด้านภาษาศาสตร์

เขาทั้งกระตุ้นเอาบรรทัดฐานของพื้นถิ่นเป็นพื้นฐานของไวยากรณ์ที่อธิบายและอภิปรายเพิ่มเติมอย่างละเอียดธรรมชาติกฎเกณฑ์ของภาษา เป็นอย่างโดยเนื้อแท้
บรรทัดฐานทางสังคม จึงทำให้น่าสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งว่าหลักการเหล่านี้จะรับรู้ในภาษาอธิบายบรรทัดฐานและเปรียบเทียบรายละเอียด

.