The flavonoid peaks were identified

The flavonoid peaks were identified by their UV/DAD spectra due to their characteristic UV spectral pattern. This UV pattern allows for the selection of flavonoid peaks for quantitative analysis; hence, UV/DAD is an important alternative in the absence of a mass detector. The HPLC analysis of the PFSP and PFA,extracted with methanol, DMSO or water, by comparison with UV-spectra of authentic standards showed two main peaks, identified as C-glycosylflavones, in particular, isoorientin and isovitexin. PFSP showed higher content in polyphenolic compounds than PFA. PFSPD had the highest values for isoorientin (73.60 mg/100 g) and isovitexin (42.35 mg/100 g) followed by PFSPM with values, for isoorientin of 69.90 mg/100 g while for isovitexin of 18.70 mg/100 g. In PFSPw isoorientin or isovitexin were not found. As occurs with PFSP
samples, PFAD showed the highest (pb0.05) content in isoorientin (7.1 mg/100 g) and isovitexin (4.5 mg/100 g) whilst in PFAM the values for isoorientin and isovitexin were 1.10 and 0.53 mg/100 g, respectively.These results were in agreement with Zeraik and Yariwake (2010) or Dhawan, Dhawan, and Sharma (2004) who reported that the main flavonoid present in the pulp and rind of yellow passion fruit was isoorientin. Other flavonoids such as schaftoside, isoschaftoside,orientin, vitexin, luteolin-6-C-chinovoside and luteolin-6-C-fucoside had been identified in the fruit by Mareck, Galensa, and Herrmann(1990). However, in this work, these flavonoidswere not found, probably, due to the heat treatment to obtain the extracts. In addition, another problem in identifying the polyphenolic profile is that only a few of passiflora C-glycosylflavones are commercially available as analytical standards.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พีคส์ flavonoid ที่ระบุ โดยแรมสเป็คตรา UV/พ่อ ของพวกเขาเนื่องจากพวกเขารูปแบบสเปกตรัม UV ลักษณะ UV แบบนี้ช่วยให้สำหรับการเลือกของ flavonoid พีคส์สำหรับการวิเคราะห์เชิงปริมาณ ดังนั้น UV/พ่อ เป็นทางเลือกสำคัญของเครื่องตรวจจับโดยรวม การวิเคราะห์ HPLC PFSP การรับ สกัด ด้วยเมทานอล DMSO หรือ น้ำ by comparison with UV แรมสเป็คตรามาตรฐานแท้แสดง ยอดหลักสอง ระบุเป็น C-glycosylflavones โดยเฉพาะ isoorientin และ isovitexin PFSP แสดงให้เห็นว่าเนื้อหาที่สูงขึ้นในสาร polyphenolic มากกว่ารับ PFSPD มีค่าสูงสุดสำหรับ isoorientin (73.60 มิลลิกรัม/100 กรัม) และ isovitexin (42.35 mg/100 g) ตาม ด้วย PFSPM มีค่า isoorientin 6990 มิลลิกรัม/100 กรัมสำหรับ isovitexin ของ 18.70 mg/100 g PFSPw isoorientin หรือ isovitexin ไม่พบ เกิดขึ้นกับ PFSP
ตัวอย่าง PFAD พบเนื้อหา (pb0.05) สูงสุด isoorientin (7.1 มิลลิกรัม/100 กรัม) และ isovitexin (4.5 mg/100 g) ขณะที่ใน PFAM ค่า isoorientin และ isovitexin ได้ 1.10 และ 0.53 มิลลิกรัม/100 กรัม ตามลำดับผลลัพธ์เหล่านี้มีข้อตกลงกับ Zeraik และ Yariwake (2010) หรือดาวัน ดาวัน และ Sharma (2004) ที่รายงานว่า flavonoid หลักที่อยู่ในเยื่อและแคบของเสาวรสสีเหลืองคือ isoorientin มีการระบุในผลไม้ flavonoids อื่น ๆ เช่น schaftoside, isoschaftoside, orientin, vitexin, luteolin-6-C-chinovoside luteolin-6-C-fucoside โดย Mareck, Galensa และ Herrmann(1990) อย่างไรก็ตาม ในงานนี้ ไม่พบ อาจ เนื่องจากการรักษาความร้อนเพื่อให้ได้สารสกัด flavonoidswere เหล่านี้ นอกจากนี้ ปัญหาอื่นในการระบุโพรไฟล์ polyphenolic เป็นเพียงไม่กี่ passiflora C glycosylflavones ใช้ได้ในเชิงพาณิชย์เป็นมาตรฐานวิเคราะห์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยอด flavonoid ถูกระบุโดย UV / พ่อของพวกเขาสเปกตรัมเนื่องจากรูปแบบสเปกตรัมลักษณะรังสียูวีของพวกเขา รูปแบบยูวีนี้จะช่วยให้สำหรับการเลือกของยอดเขา flavonoid สำหรับการวิเคราะห์เชิงปริมาณ; จึง UV / DAD เป็นทางเลือกที่สำคัญในกรณีที่ไม่มีเครื่องตรวจจับมวล การวิเคราะห์ HPLC ของ PFSP และ PFA, สกัดด้วยเมทานอลหรือน้ำ DMSO โดยเปรียบเทียบกับรังสียูวีสเปกตรัมของมาตรฐานจริงแสดงให้เห็นสองยอดหลักระบุว่าเป็น C-glycosylflavones โดยเฉพาะอย่างยิ่ง isoorientin และ isovitexin PFSP มีปริมาณสูงขึ้นในสารประกอบโพลีฟีนกว่า PFA PFSPD ที่มีค่าสูงสุดสำหรับ isoorientin (73.60 มิลลิกรัม / 100 กรัม) และ isovitexin (42.35 มิลลิกรัม / 100 กรัม) ตามด้วย PFSPM มีค่าสำหรับ isoorientin ของ 69.90 มิลลิกรัม / 100 กรัมในขณะที่สำหรับ isovitexin 18.70 มิลลิกรัม / 100 กรัม ใน isoorientin PFSPw หรือ isovitexin ไม่พบ ในฐานะที่เกิดขึ้นกับ PFSP
ตัวอย่าง Pfad พบสูงสุด (pb0.05) เนื้อหาใน isoorientin (7.1 มิลลิกรัม / 100 กรัม) และ isovitexin (4.5 มิลลิกรัม / 100 กรัม) ในขณะที่ Pfam ค่าสำหรับ isoorientin และ isovitexin เป็น 1.10 และ 0.53 mg / 100 กรัมผล respectively.These อยู่ในข้อตกลงกับ Zeraik และ Yariwake (2010) หรือ Dhawan, Dhawan และชาร์ (2004) ที่รายงานว่าปัจจุบัน flavonoid หลักในการผลิตเยื่อและเปลือกของเสาวรสสีเหลืองถูก isoorientin flavonoids อื่น ๆ เช่น schaftoside, isoschaftoside, orientin, vitexin, luteolin-6-C-chinovoside และ luteolin-6-C-fucoside ได้รับการระบุไว้ในผลไม้โดย Mareck, Galensa และมานน์ (1990) แต่ในงานนี้เหล่านี้ flavonoidswere ไม่พบอาจจะเนื่องมาจากการรักษาความร้อนเพื่อให้ได้สารสกัดจาก นอกจากนี้ปัญหาในการระบุรายละเอียด polyphenolic อีกอย่างก็คือว่ามีเพียงไม่กี่ของ Passiflora C-glycosylflavones เป็นเชิงพาณิชย์ที่มีอยู่เป็นมาตรฐานในการวิเคราะห์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยอดฟลาโวนอยด์ถูกระบุโดยแสง UV / พ่อของพวกเขาเนื่องจากพวกเขาลักษณะยูวีเงารูปแบบ รังสีนี้ช่วยให้สำหรับการเลือกรูปแบบของฟลาโวนอยด์ยอดสำหรับการวิเคราะห์ปริมาณ ; ดังนั้น , UV / พ่อเป็นทางเลือกที่สำคัญในการขาดงานของมวลที่ตรวจจับ พบ pfsp ๙การวิเคราะห์และสกัดด้วยเมทานอล DMSO หรือน้ำโดยเปรียบเทียบกับมาตรฐานแท้ UV สเปกตรัมพบสองยอดหลัก ระบุว่าเป็น c-glycosylflavones โดยเฉพาะและ isoorientin โซไวเทกซิน . pfsp พบปริมาณสูงกว่าสารประกอบฟีนอลกว่า ๙ . pfspd มีค่าสูงสุด isoorientin ( 73.60 มิลลิกรัม / 100 กรัม ) และไอโซไวเทกซิน ( 42.35 มิลลิกรัม / 100 กรัม ) ตามด้วย pfspm ด้วยค่า สำหรับ isoorientin ของ 6990 มิลลิกรัม / 100 กรัม ขณะที่โซไวเทกซินของ 18.70 มิลลิกรัม / 100 กรัม ใน pfspw isoorientin หรือโซไวเทกซินไม่เจอ ตามที่เกิดขึ้นกับตัวอย่าง pfsp
, พฟาดให้มากที่สุด ( pb0.05 ) เนื้อหาใน isoorientin ( 7.1 มิลลิกรัม / 100 กรัม ) และไอโซไวเทกซิน ( 4.5 มิลลิกรัม / 100 กรัม ) ในขณะที่ใน pfam มีค่าและ isoorientin โซไวเทกซินเป็น 1.10 และ 0.53 มิลลิกรัมต่อ 100 กรัม ตามลำดับผลลัพธ์เหล่านี้สอดคล้องกับ zeraik และ yariwake ( 2010 ) หรือ Dhawan Dhawan , และ Sharma ( 2004 ) ที่รายงานว่า ปัจจุบัน ฟลาโวนอยด์หลักในเยื่อและเปลือกเสาวรสสีเหลือง isoorientin . ฟลาโวนอยด์อื่น ๆ เช่น schaftoside isoschaftoside โอเรียนทิน , , , 5-Dihydroxyxanthone luteolin-6-c-chinovoside luteolin-6-c-fucoside , และได้รับการระบุในผลไม้โดย mareck galensa , ,และ เฮอร์มานน์ ( 1990 ) อย่างไรก็ตาม ในงานนี้ เหล่านี้ flavonoidswere ไม่พบ อาจจะเนื่องจากการรักษาความร้อนเพื่อให้ได้สารสกัด นอกจากนี้ ปัญหาในการระบุรายละเอียดพรเป็นเพียงไม่กี่ของเพดานพัด c-glycosylflavones ที่มีอยู่ในเชิงพาณิชย์เป็นมาตรฐานเชิงวิเคราะห์