Recent surveys of the ecological st

Recent surveys of the ecological status of coral reefs
have highlighted the widespread ongoing degradation of
these valuable ecosystems. Geographical information
systems mapping indicates that 60% of the world’s reefs
are at risk from various threats associated with human
activity [1]. Such hazards are particularly acute in
southeast Asia, where 80% of reefs are found to be
endangered by coastal development and fishing-related
activities. Historical evidence underlines the significance
of overfishing as a cause of present ecosystem instability
in coral reefs[2]. The introduction of fishing regulations
or total exclusion of fishing in habitats such as coral
reefs has been noted to benefit marine resources both
locally and, through establishing networks of protected
areas, facilitate recovery of fisheries on a wider scale [3].
Indonesia has established nine marine national parks
with a total area of 41,129 km2 (Fig. 1), which represents
around 11.5% of the total national protected area
coverage. However, the success of such marine protected
areas (MPAs) in these terms rests upon the capacity and
effectiveness of managers to enforce MPA regulations,
which has been noted to be deficient for a number of
reasons [4]. The instigation of collaborative approaches
to managing marine resources, with its emphasis on
partnership between stakeholders and empowerment of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำรวจล่าสุดของสถานะระบบนิเวศของปะการัง
ได้เน้นสลายตัวอย่างต่อเนื่องแพร่หลายของ
ระบบนิเวศที่มีคุณค่าเหล่านี้ ข้อมูลภูมิศาสตร์
ระบบแผนที่ระบุว่า 60% ของแนวปะการังของโลก
ความเสี่ยงจากภัยคุกคามต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับบุคคล
กิจกรรม [1] อันตรายดังกล่าวเป็นเฉียบพลันโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน
เอเชีย ที่พบ 80% ของแนวปะการังจะ
ใกล้สูญพันธุ์จากการพัฒนาชายฝั่งทะเล และที่เกี่ยวข้อง กับ fishing
กิจกรรม หลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่ขีดเส้นใต้ significance
ของ overfishing เป็นสาเหตุของความไม่เสถียรของระบบนิเวศอยู่
ในปะการัง [2] แนะนำกฎระเบียบ fishing
รวมกัน fishing ในการอยู่อาศัยเช่นปะการัง
ปะการังที่ได้รับการกล่าวเพื่อ benefit ทรัพยากรทางทะเลทั้ง
เครื่อง และ สร้างเครือข่ายป้องกัน
พื้นที่ ช่วยในการกู้คืนของ fisheries ในระดับกว้าง [3] .
อินโดนีเซียได้จัดตั้งอุทยานแห่งชาติทางทะเล 9
มีพื้นที่ทั้งหมดของ 41,129 km2 (Fig. 1), ซึ่งแสดง
ประมาณ 11.5% ของพื้นที่ป้องกันแห่งชาติ
ความครอบคลุมการ อย่างไรก็ตาม ความสำเร็จของทะเลดังกล่าวป้องกัน
พื้นที่ (รับมือ) ในเงื่อนไขเหล่านี้อยู่ตามกำลัง และ
ประสิทธิภาพของการบังคับใช้กฎระเบียบแรง,
ซึ่งมีไว้เป็น deficient สำหรับ
เหตุผล [4] การยุยงส่งเสริมของแนวร่วม
การจัดการทรัพยากรทางทะเล กับการเน้นบน
ระหว่างเสียและอำนาจของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ล่าสุดการสำรวจสภาพทางนิเวศวิทยาแนวปะการัง
ได้เน้นการต่อเนื่องอย่างกว้างขวางของ
ระบบนิเวศที่มีคุณค่าเหล่านี้ . การทำแผนที่ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์
ระบุว่า 60% ของโลกปะการัง
มีความเสี่ยงจากภัยคุกคามต่าง ๆที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมของมนุษย์
[ 1 ] เช่นอันตรายแบบเฉียบพลันโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ 80% ของแนวปะการังจะพบว่ามี
อันตรายจากการพัฒนาชายฝั่ง จึงชิงที่เกี่ยวข้อง
กิจกรรม หลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่ขีดเส้นใต้ signi ถ่ายทอดมะเร็ง
กว่าจึงชิงเป็นสาเหตุของความไม่แน่นอนปัจจุบันระบบนิเวศในแนวปะการัง
[ 2 ] เบื้องต้นจึงชิงระเบียบ
หรือการยกเว้นทั้งหมดจึงชิงในถิ่น เช่น ปะการังแนวปะการังได้ถูกระบุไว้ให้ครับ

t ทางทะเลทรัพยากรจึงทั้งภายใน และ ผ่านการสร้างเครือข่ายการป้องกัน
พื้นที่ อำนวยความสะดวกในการกู้คืนจึง sheries บนกว้างขนาด [ 3 ] .
อินโดนีเซียได้จัดตั้งเก้าอุทยานแห่งชาติทางทะเล
มีพื้นที่ทั้งหมดของ 41129 ตารางกิโลเมตร ( รูปที่ 1 ) ซึ่งหมายถึง
ประมาณ 11.5 % ของทั้งหมดพื้นที่คุ้มครองแห่งชาติ
ครอบคลุม อย่างไรก็ตามความสำเร็จของการป้องกันพื้นที่ทางทะเล
( Mpas ) ในเงื่อนไขเหล่านี้ขึ้นอยู่กับความสามารถและประสิทธิผลของผู้จัดการที่จะบังคับใช้กฎระเบียบ

ปาสคาลซึ่งได้ถูกบันทึกเป็น เดอ จึง cient สำหรับจำนวนของเหตุผล
[ 4 ] การยุยงให้ร่วมกันแนวทาง
การจัดการทรัพยากรทางทะเล โดยเน้นความร่วมมือระหว่างผู้มีส่วนได้เสีย และการเสริมสร้าง