“Were you able to reach an agreemen

“Were you able to reach an agreement with the Lord?” Ashes frowned. Even if the local forces were vigorous and coordinated, it was still difficult to face the Church with their God’s Stone of Retaliation. So, the only possibility for cooperation between a local lord and the witches was when the witches had their own way out, assuring them that they would survive. Unfortunately, when having to deal with such a vulnerable group of witches, most lords were reluctant to sit down and talk fairly about the conditions of the contract. It was more often that they endlessly squeezed them dry and demanded more, so the road to reaching an agreement with local Lords was usually blocked.



“I suppose you could call it that,” Nightingale said in a voice without any trace of depression. Rather, it was full of warmth, “Every one of us has signed a contract with His Royal Highness.”



Ashes wasn’t able to feel happiness for them. Those contracts written with paper and pen were not binding at all. As soon as the Lord became tired of paying them or wanted to terminate their relationship of equality, he only had to knead the contract into a ball and throw it into the fireplace. There would be no one who would fight for the injustice the witches would have to face. Their status was like a small boat alone in a storm, always afraid of getting overturned.



Fortunately, now I’m here, she thought. With me, they can leave from here and go to the other side of the sea. There, us witches have built our own homes and live far away from the Church and any other secular threats.



Sure enough, when they stepped through the castle’s gates, the guards just nodded and said hello when they saw the appearance of the witches.





Compared to the king’s palace, the Lord’s castle in Border Town was undoubtedly much smaller and darker. There were so few solitary torches burning on the walls of the corridor that their swaying lights weren’t able to cover the entire stone floor. Walking along the dark corridors, Ashes got a depressing feeling. However, this feeling only lasted until they reached the entrance to the living room. There, the room was suddenly brightly lit up by fires.



Entering the hall, Ashes could see some more witches. It seemed they had all been waiting for her, and the moment she stepped into the room they began to applaud and welcome her. Nightingale, who wanted to give a brief introduction, took two steps forward, but suddenly one of the witches who had previously waited in the room rushed over.



“Wendy!” somebody cried.



Everything that happened was registered by Ashes, but she still decided not to take any counter-measures. After all, she only had the feeling of joy and surprise from the approaching witch, there was no trace of hostility at all. So after a few seconds, she was embraced by a warm body.



“You survived,” said an unknown voice, excitedly. “Thank you for saving me.”



Ashes became confused, “you are…”



“My name is Wendy,” the voice said, releasing her hands. She took a deep look into Ashes’ eyes. “The little girl in the choir, do you remember me?”



…



On the second floor in one of the bedrooms, only two people were left, Ashes and Wendy.



Ashes had never expected to meet a partner from the monastery here.



So, calling her partner was a very far stretch. With the exception of that night, Ashes had never had any interaction with Wendy. In fact, she hadn’t even paid any attention to the other girls enclosed with her in that underground room. She had not even realized that there were others who had to go through the same horrible acts of people forcing themselves on them. Even more, she had never thought that one of them would also become a witch.



“I was able to flee from the monastery and settle down in the Seawind region,” Wendy began to talk, after a long time of silence she continued, “Then someday I got the news that the monastery was set on fire later that day, and that all the children were missing. Did you do that?”



“The fire?” Ashes shook her head, “It was the Church’s doing. They did it to cover up the whole scandal. I killed some of the managers and the Army of Judges who tried to stop me until… members of the Church’s God Punishment Army arrived. That scar over my eye was left by one of them. If hadn’t chosen to escape by myself and had instead waited until the follow-up – if I had to face more members of the God’s Punishment Army, I am afraid I would have died that day.”
“God’s Punishment Army?” Wendy stared with big round eyes at Ashes, “Who are they?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ได้คุณสามารถเข้าถึงข้อตกลงกับพระเจ้า" ขี้เถ้า frowned ถึงแม้กองกำลังท้องถิ่นแข็งแรง และการประสานงาน มันก็ยังคงยากที่จะเผชิญหน้าด้วยหินแก้แค้นของพระเจ้า ดังนั้น ความเป็นไปได้เพียงความร่วมมือระหว่างเป็นเจ้าถิ่นและแม่มดได้เมื่อแม่มดมีทางของตัวเองออก มั่นใจพวกเขาว่า พวกเขาจะรอด อับ เมื่อมีการจัดการกับกลุ่มดังกล่าวมีความเสี่ยงของแม่มด ขุนนางส่วนใหญ่ก็เต็มใจที่จะนั่งลง และสนทนาธรรมเกี่ยวกับเงื่อนไขของสัญญา มันเป็นบ่อยที่พวกเขาไม่รู้จบบีบให้แห้ง และเรียกร้องมากขึ้น เพื่อให้ไปถึงข้อตกลงกับขุนนางท้องถิ่นมักจะถูกบล็อค "ฉันคิดว่า คุณสามารถเรียกมันที่ ไนติงเกลกล่าวในเสียงโดยไม่มีร่องรอยของภาวะซึมเศร้า ค่อนข้าง มันก็เต็มไปด้วยความอบอุ่น "เราทุกคนได้เซ็นสัญญากับสมเด็จพระเจ้าของเขา" ขี้เถ้าไม่สามารถรู้สึกถึงความสุขสำหรับพวกเขา สัญญาที่เขียน ด้วยกระดาษและปากกาไม่ผูกมัดทั้งหมด ทันทีที่พระเจ้ากลายเป็นจ่ายให้พวกเขาเบื่อ หรืออยากจะยุติความสัมพันธ์ของความเสมอภาค เท่านั้นเขาจะนวดสัญญาเป็นลูก และโยนลงไปในเตาผิง จะมีที่จะต่อสู้เพื่อความอยุติธรรมที่แม่มดจะมีหน้า สถานะของพวกเขาเป็นเหมือนเรือเล็กคนเดียวในพายุ เสมอกลัวการพลิกคว่ำ โชคดี เธอตอนนี้ ฉันอยู่ที่นี่ ความคิด กับฉัน พวกเขาสามารถออกจากที่นี่ และไปยังด้านอื่น ๆ ของทะเล มี แม่มดของเราได้สร้างบ้านของเราเองและห่างไกลจากคริสตจักรและภัยคุกคามอื่น ๆ ฆราวาส พอแน่ใจว่า เมื่อพวกเขาก้าวผ่านประตูของปราสาท ยามเพียงเลยต้อง และกล่าวทักทายเมื่อเห็นรูปลักษณ์ของแม่มด เมื่อเทียบกับคิงส์พาเลซ ปราสาทของพระเจ้าในเมืองชายแดนได้ไม่ต้องสงสัยมากขนาดเล็ก และเข้มกว่า มีไฟฉายโดดเดี่ยวมากที่เขียนบนผนังของทางเดินว่า ไฟพลิ้วไหวไม่สามารถครอบคลุมพื้นหินทั้งหมด เดินไปตามทางเดินมืด ขี้เถ้ามีความรู้สึกที่ตกต่ำ อย่างไรก็ตาม นี้รู้สึกเท่านานจนกว่าจะถึงทางเข้าห้องนั่งเล่น มี ห้องถูกก็สว่างสดใสขึ้น โดยไฟ เข้าหอ ขี้เถ้าสามารถเห็นบางมดเพิ่มเติม ดูเหมือนพวกเขามีทั้งหมดรอเธอ และในขณะที่เธอก้าวเข้าไปในห้องที่พวกเขาเริ่มปรบมือ และการต้อนรับเธอ ไนติงเกล ใครอยากจะให้แนะนำสั้น ๆ เอาสองขั้นตอนข้างหน้า แต่ทันใดนั้นแม่มดที่เคยรอในห้องอย่างใดอย่างหนึ่งวิ่งผ่าน "เวนดี้" คนร้องไห้ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นทะเบียน โดยขี้เถ้า แต่เธอยังตัดสินใจไม่ใช้มาตรการตอบโต้ใด ๆ หลังจากที่ทุก เพียงเธอความรู้สึกของความสุขและความประหลาดใจจากแม่มดใกล้ ก็ไม่มีร่องรอยของความเป็นศัตรูเลย ดังนั้นหลังจากกี่วินาที เธอถูกน้อมนำอบอุ่นร่างกาย "คุณรอด กล่าวว่า มีเสียงที่ไม่รู้จัก ขึ้ง ขอบคุณสำหรับการบันทึกฉันนี้" ขี้เถ้ากลายเป็นสับสน "คุณ..." "ฉันชื่อ Wendy, " เสียงกล่าว ปล่อยมือของเธอ เธอมาดูลึกเข้าไปในตาของขี้เถ้า "สาวน้อยในการประสานเสียง คุณจำฉันได้หรือไม่" … บนชั้นสองในห้องนอนอย่างใดอย่างหนึ่ง เพียงสองคนถูกทิ้ง ขี้เถ้าและเวนดี้ ขี้เถ้าก็ไม่คาดหวังให้ตรงกับพันธมิตรจากวัดนี่ ดังนั้น เรียกคู่หูของเธอถูกยืดไกลมากนัก คืนนั้น ยกเว้นขี้เถ้าไม่ได้โต้ตอบใด ๆ กับเวนดี้ ในความเป็นจริง เธอแม้ไม่ได้จ่ายทางผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่อยู่กับเธอในห้องใต้ดินนั้น เธอไม่ได้ตระหนักว่า มีผู้อื่นที่ได้ไปผ่านการกระทำเดียวกันกลัวคนที่บังคับให้ตัวเองที่พวกเขา ยิ่ง เธอไม่เคยได้คิดว่า หนึ่งของพวกเขาจะกลายเป็นแม่มด "ผมจะหนีออกจากวัด และปักหลักในภูมิภาคซีวินด์ เวนดี้เริ่มการพูดคุย หลังจากเวลานานความเงียบ เธอยังคง "แล้วสักวันหนึ่งผมได้ข่าวว่า วัดตั้งบนไฟให้ และว่า เด็กทุกคนก็หายไป คุณทำที่" "ไฟ" ขี้เถ้าส่ายหัวของเธอ, "คริสตจักรก็ทำ พวกเขาไม่ได้จะครอบคลุมถึงเรื่องอื้อฉาวทั้งหมด ฉันฆ่าบางส่วนของผู้จัดการและกองทัพของผู้พิพากษาผู้พยายามหยุดฉันจนกว่าสมาชิกของคริสตจักรของพระเจ้าลงโทษกองทัพมาถึง แผลเป็นที่บนดวงตาของฉันเป็นซ้าย โดยหนึ่งในนั้น ถ้าไม่ได้เลือกที่จะหลบหนี โดยตนเอง และมี แต่ คอยจนติดตาม – ถ้าผมหน้าสมาชิกของกองทัพของพระเจ้าลงโทษ ฉันกลัวลูกก็ตายวันนั้น""กองทัพของพระเจ้าลงโทษ" Wendy จ้องตากลมใหญ่ที่ขี้เถ้า, "พวกเขาคือ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"มีคุณสามารถที่จะบรรลุข้อตกลงกับพระเจ้า?" ขี้เถ้าขมวดคิ้ว แม้ว่ากองกำลังท้องถิ่นมีพลังและประสานงานมันก็ยังยากที่จะเผชิญกับคริสตจักรที่มีหินพระเจ้าของพวกเขาของการตอบโต้ ดังนั้นความเป็นไปได้เพียงสำหรับความร่วมมือระหว่างเจ้านายท้องถิ่นและแม่มดคือเมื่อแม่มดมีวิธีของตัวเองออกมามั่นใจว่าพวกเขาจะมีชีวิตรอด แต่เมื่อมีการจัดการกับกลุ่มดังกล่าวมีความเสี่ยงของแม่มดขุนนางส่วนใหญ่ไม่เต็มใจที่จะนั่งลงและพูดคุยอย่างเป็นธรรมเกี่ยวกับเงื่อนไขของสัญญา มันก็มักจะว่าพวกเขาไม่มีที่สิ้นสุดบีบให้แห้งและเรียกร้องมากขึ้นเพื่อให้ถนนที่จะไปถึงข้อตกลงกับขุนนางท้องถิ่นมักจะถูกบล็อก



"ผมคิดว่าคุณสามารถเรียกมันว่า" ไนติงเกลกล่าวในเสียงโดยไม่มีร่องรอยใด ๆ ของภาวะซึมเศร้า แต่ก็เต็มไปด้วยความอบอุ่น "เราทุกคนได้ลงนามในสัญญากับพระราชอำนาจของพระองค์."



ขี้เถ้าก็ไม่สามารถที่จะรู้สึกมีความสุขสำหรับพวกเขา สัญญาเหล่านั้นเขียนด้วยกระดาษและปากกาไม่ได้มีผลผูกพันที่ทุกคน ทันทีที่พระเจ้ากลายเป็นเบื่อการจ่ายพวกเขาหรืออยากจะยุติความสัมพันธ์ของพวกเขาของความเสมอภาคเขาเท่านั้นที่มีการนวดการทำสัญญาเป็นลูกและโยนมันลงไปในเตาผิง จะไม่มีใครที่จะต่อสู้เพื่อความอยุติธรรมแม่มดจะต้องเผชิญ สถานะของพวกเขาเป็นเหมือนเรือลำเล็ก ๆ คนเดียวในพายุเสมอกลัวของการพลิกคว่ำ



โชคดีที่ตอนนี้ฉันอยู่ที่นี่เธอคิดว่า กับฉันพวกเขาสามารถออกจากที่นี่และไปยังด้านอื่น ๆ ของทะเล ที่นั่นเราแม่มดได้สร้างบ้านของเราเองและอยู่ห่างไกลจากคริสตจักรและภัยคุกคามทางโลกอื่น ๆ



พอแน่ใจว่าเมื่อพวกเขาก้าวผ่านประตูของปราสาทยามเพียงแค่พยักหน้าและกล่าวทักทายเมื่อพวกเขาเห็นการปรากฏตัวของแม่มด





เมื่อเทียบกับพระราชวังปราสาทพระเจ้าในชายแดนเมืองคือไม่ต้องสงสัยมีขนาดเล็กมากและเข้ม มีไม่กี่ดังนั้นคบเพลิงโดดเดี่ยวเผาไหม้บนผนังของทางเดินที่ไฟไหวของพวกเขาไม่สามารถที่จะครอบคลุมพื้นหินทั้งหมด เดินไปตามทางเดินมืดขี้เถ้ามีความรู้สึกที่ตกต่ำ แต่ความรู้สึกนี้กินเวลาเพียงจนกระทั่งพวกเขามาถึงทางเข้าห้องนั่งเล่น มีห้องพักจู่ ๆ ก็สว่างขึ้นด้วยไฟ



เข้าห้องโถง, ขี้เถ้าสามารถมองเห็นแม่มดบางมากขึ้น มันดูเหมือนว่าพวกเขาได้รับการรอคอยสำหรับเธอและช่วงเวลาที่เธอก้าวเข้ามาในห้องที่พวกเขาเริ่มที่จะปรบมือและยินดีต้อนรับเธอ ไนติงเกลที่อยากจะให้แนะนำสั้นเอาสองขั้นตอนข้างหน้า แต่จู่ ๆ หนึ่งแม่มดที่จะต้องรอไปก่อนหน้านี้ในห้องพักรีบวิ่งมากกว่า



"เวนดี้" ใครบางคนร้องไห้



ทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้รับการจดทะเบียนจากขี้เถ้า แต่เธอยังคงตัดสินใจที่จะไม่ใช้มาตรการใด ๆ ที่เคาน์เตอร์ หลังจากที่ทุกคนเพียง แต่เธอมีความรู้สึกของความสุขและความประหลาดใจจากแม่มดใกล้มีร่องรอยของความเป็นศัตรูที่ไม่ทั้งหมด ดังนั้นหลังจากที่ไม่กี่วินาทีที่เธอกำลังกอดร่างกายอบอุ่น



"คุณรอดชีวิต" กล่าวว่าเสียงที่ไม่รู้จักพล่าน "ขอบคุณสำหรับการบันทึกฉัน."



เถ้าถ่านกลายเป็นที่สับสน "คุณจะ ... "



"ชื่อของฉันคือเวนดี้" เสียงกล่าวว่าการปล่อยมือของเธอ เธอเอามองลึกเข้าไปในดวงตาของขี้เถ้า ' "สาวน้อยในคณะนักร้องประสานเสียง, คุณจำผมได้ไหม"



...



บนชั้นสองในห้องนอนห้องหนึ่งเพียงสองคนถูกทิ้ง, ขี้เถ้าและเวนดี้



ขี้เถ้าไม่เคยคาดหวังว่าจะได้พบกับพันธมิตรจากวัดที่นี่



ดังนั้นการเรียกคู่ของเธอเป็นยืดไปไกลมาก ด้วยข้อยกเว้นของคืนนั้น, ขี้เถ้าไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับเวนดี้ใด ๆ ในความเป็นจริงเธอไม่ได้จ่ายเงินแม้แต่สนใจใด ๆ กับผู้หญิงคนอื่น ๆ ล้อมรอบกับเธอในห้องใต้ดินที่ เธอไม่ได้ตระหนักว่าแม้มีคนอื่น ๆ ที่จะต้องผ่านการกระทำที่น่ากลัวเหมือนกันของผู้คนบังคับให้ตัวเองกับพวกเขา มากยิ่งขึ้นเธอไม่เคยคิดว่าหนึ่งในพวกเขาก็จะกลายเป็นแม่มด



"ผมก็สามารถที่จะหนีออกจากวัดและปักหลักในภูมิภาค Seawind" เวนดี้เริ่มที่จะพูดคุยหลังจากที่เวลานานของความเงียบเธอก็ยังคง "แล้วสักวันหนึ่งผมได้ข่าวว่าที่วัดตั้งอยู่บนไฟหลังจากวันนั้น และเด็กทุกคนได้หายไป คุณไม่ได้ทำอย่างนั้น? "



" ไฟ? "ขี้เถ้าส่ายหัวของเธอ" มันเป็นคริสตจักรทำ พวกเขาคิดว่ามันจะครอบคลุมถึงเรื่องอื้อฉาวทั้งหมด ฉันฆ่าบางส่วนของผู้จัดการและกองทัพของผู้พิพากษาที่พยายามที่จะหยุดฉันจนกระทั่ง ... สมาชิกของคริสตจักรของพระเจ้าลงโทษกองทัพมาถึง แผลเป็นว่ากว่าสายตาของฉันถูกทิ้งไว้โดยหนึ่งของพวกเขา ถ้าไม่ได้เลือกที่จะหลบหนีโดยตัวเองและต้องรอแทนจนกว่าจะมีการติดตามผล - ถ้าผมจะต้องเผชิญหน้ากับสมาชิกของกองทัพลงโทษของพระเจ้าฉันกลัวฉันจะต้องตายในวันนั้น ".
" กองทัพลงโทษของพระเจ้า? "เวนดี้ จ้องด้วยดวงตากลมโตที่ขี้เถ้า "เขาเป็นใคร?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" คุณสามารถที่จะบรรลุข้อตกลงกับพระเจ้า ? " เถ้าขมวดคิ้ว . แม้ว่ากองกำลังท้องถิ่นที่เข้มแข็งและประสานงาน , มันก็ยังคงยากที่จะเผชิญกับหินของโบสถ์ของพระเจ้าที่จะตอบโต้ ดังนั้น โอกาสเดียวเท่านั้นที่ให้ความร่วมมือระหว่างองค์ท้องถิ่น และแม่มด เมื่อแม่มดมีวิธีการของตนเองออก มั่นใจว่าพวกเขาจะอยู่รอด แต่เมื่อต้องจัดการกับเช่นกลุ่มเสี่ยงของแม่มด ขุนนางส่วนใหญ่ไม่เต็มใจที่จะนั่งลงและพูดคุยอย่างเป็นธรรมเกี่ยวกับเงื่อนไขของสัญญา มันเป็นบ่อยที่พวกเขาไม่รู้จบ บีบให้แห้งและเรียกร้องมากขึ้น ดังนั้น เส้นทางการเข้าถึงข้อตกลงกับขุนนางท้องถิ่นมักจะถูกปิด" ผมคิดว่าคุณสามารถเรียกมันว่า " นกไนติงเกลพูดด้วยเสียง โดยไม่มีร่องรอยของภาวะซึมเศร้า แต่มันเต็มไปด้วยความอบอุ่น " เราทุกคนได้ลงนามในสัญญากับองค์ชาย "ขี้เถ้าไม่สามารถที่จะรู้สึกมีความสุขสำหรับพวกเขา ผู้เขียนด้วยปากกาและกระดาษสัญญาไม่ผูกพันเลย ทันทีที่พระเจ้าเหนื่อยจ่ายให้หรืออยากยุติความสัมพันธ์ของความเสมอภาค เขาแค่ขยำสัญญาเป็นลูกบอลและโยนมันลงไปในเตาผิง จะไม่มีคนที่จะต่อสู้กับความอยุติธรรม แม่มดจะต้องเผชิญ สถานะของพวกเขาเป็นเหมือนเรือเล็กคนเดียวในพายุ มักจะกลัวการคว่ำโชคดีที่ตอนนี้ผมอยู่ที่นี่ เธอคิด กับผมก็สามารถไปจากที่นี่และไปที่อีกฝั่งของทะเล ที่นั่นเราแม่มดได้สร้างบ้านของเราเอง และอยู่ห่างจากโบสถ์และภัยคุกคามใด ๆทางโลกอื่น ๆพอแน่ใจว่าเมื่อพวกเขาก้าวผ่านประตูของปราสาท ทหารเพียงพยักหน้าและกล่าวทักทายเมื่อเห็นการปรากฏตัวของแม่มดเมื่อเปรียบเทียบกับพระราชวังของพระเจ้าปราสาทในเมืองชายแดนไม่ต้องสงสัยมากขนาดเล็กและมืด มีไม่กี่ดังนั้นโดดเดี่ยวคบไฟไหม้บนผนังของทางเดินที่พวกเขาแกว่งไฟไม่สามารถครอบคลุมพื้นหินทั้งหมด เดินไปตามทางเดินที่มืด ขี้เถ้ามีความรู้สึกหดหู่ แต่ความรู้สึกนี้ lasted จนกว่าพวกเขามาถึงทางเข้าห้องนั่งเล่น มี ห้องก็สว่างจ้าขึ้น โดยไฟท้องพระโรง ขี้เถ้าก็เห็นแม่มดอีก ดูเหมือนพวกมันยังรอเธออยู่ และทันทีที่เธอก้าวเข้ามาในห้องก็เริ่มปรบมือต้อนรับเธอ นกไนติงเกลที่อยากให้แนะนำสั้น ๆเอาข้างหน้าสองก้าว แต่จู่ๆ หนึ่งในแม่มดที่เคยรอในห้องก็รีบมา" เวนดี้ " ใครร้องไห้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นถูกลงทะเบียน โดยเถ้าถ่าน แต่เธอก็ยังตัดสินใจที่จะไม่ใช้พลุล่อเป้า หลังจากที่เธอมีแต่ความรู้สึกของความสุขและความประหลาดใจจากใกล้แม่มด ไม่มีร่องรอยของความเป็นปรปักษ์ทั้งหมด ดังนั้นหลังจากที่ไม่กี่วินาที เธอกอดด้วยความอบอุ่นร่างกาย" คุณรอด กล่าวว่า ไม่ทราบเสียงร้อนรน " ขอบคุณที่ช่วยฉันไว้ "เถ้าถ่านกลายเป็นสับสน " คุณจะ . . . . . . . "" ฉันชื่อ เวนดี้ " เสียงพูดว่า ปล่อยมือของเธอ เธอมองลึกเข้าไปในดวงตาของขี้เถ้า . " เด็กในชมรม คุณจำฉันได้มั้ย ? ". . . . . . .บนชั้นสองหนึ่งห้องนอน เพียง 2 คน ซ้าย ขี้เถ้าและเวนดี้ขี้เถ้าไม่เคยคิดว่า จะได้เจอคู่ จากวัดครับดังนั้น เรียกคู่ของเธอคือไกลมาก ยืด ยกเว้นคืนนั้น ขี้เถ้า ไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับเวนดี้ ในความเป็นจริง เธอไม่ได้สนใจหญิงอื่นอยู่กับเธอในห้องใต้ดินนั้น เธอไม่ได้ตระหนักว่ามีคนอื่น ๆที่ได้ผ่านการกระทำที่น่ากลัวเหมือนกัน คนบังคับตัวเองไว้ ยิ่ง เธอไม่เคยคิดเลยว่า หนึ่งในนั้นก็จะกลายเป็นแม่มด" ผมสามารถหนีจากวัด และปักหลักใน seawind ภูมิภาค " เวนดี้เริ่มพูด หลังจากเวลานานของความเงียบ เธอกล่าวต่อ " แล้ววันหนึ่งฉันได้ข่าวมาว่า วัดถูกเผาหลังจากวันนั้น และเด็กทั้งหมดได้หายไป นายทำอย่างนั้นเหรอ "" ไฟ " เถ้าส่ายหน้า " มันเป็นคริสตจักรทำ พวกเขาทำเพื่อปกปิดเรื่องอื้อฉาวทั้งหมด ฉันฆ่าบางส่วนของผู้จัดการ และกองทัพของผู้พิพากษาที่พยายามที่จะหยุดฉัน จนกระทั่ง . . . . . . . สมาชิกของคริสตจักรของพระเจ้าลงโทษกองทัพมาถึง รอยแผลเป็นที่ผ่านตาของฉันอยู่เลย ถ้าไม่ได้เลือกที่จะหนีจากตัวเองและแทนรอจนกว่าติดตาม–ถ้าฉันต้องเผชิญหน้ากับสมาชิกมากกว่าของพระเจ้าทรงลงโทษทหาร ผมกลัวว่าผมจะต้องตายในวันนั้น "" พระเจ้าทรงลงโทษทหาร ? " เวนดี้ จ้องด้วยดวงตากลมโตที่ขี้เถ้า " พวกมันเป็นใคร ? "