Bioaccumulative contaminants persis

Bioaccumulative contaminants persist in the environment and accumulate in living organisms and tend to increase up the food chain, with greatest concentrations in high-end predators. A number of metals, organometallics (metals bonded by an organic ligand), and organic chemicals (Persistent Bioaccumulative Toxic (PBT) Organic Pollutants) are known to bioaccumulate and pose a human health risk. Bioaccumulation is the degree of concentration of a chemical contaminant in an organism relative to the concentration of that contaminant in the organism's environment (such as water). The term also refers to the process by which the chemical enters the organism through dietary intake, epithelial tissue (tissue on the surface of the body), gills (for fish), or other sources. For organisms in aquatic ecosystems, chemical uptake directly from water (across cell membranes) and dietary uptake (eating smaller organisms that have accumulated the contaminant) are important routes of exposure. For terrestrial organisms, dietary uptake tends to be the most important exposure route. Biomagnification, also called the "food chain effect," is the process whereby the tissue concentrations of a chemical contaminant increase as it passes up the food chain through two or more trophic levels. Human exposure to bioaccumulative contaminants is usually through consumption of plants, meat, and fish, but drinking water and exposure to nonfood solids (soil, paint chips).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สารปนเปื้อนที่ bioaccumulative ยังคงมีอยู่ในสิ่งแวดล้อม และสะสมในชีวิต และมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นห่วงโซ่อาหาร มีความเข้มข้นมากที่สุดในการล่าสูง โลหะ organometallics (โลหะถูกผูกมัด โดยลิแกนด์เป็นอินทรีย์), และสารอินทรีย์จำนวน (Persistent Bioaccumulative พิษ (PBT) สารมลพิษการอินทรีย์คอนโซล) ทราบว่า bioaccumulate และก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อสุขภาพของมนุษย์ Bioaccumulation เป็นระดับของความเข้มข้นของสารปนเปื้อนสารเคมีในสิ่งมีชีวิตที่สัมพันธ์กับความเข้มข้นของสารปนเปื้อนในสิ่งแวดล้อมของสิ่งมีชีวิต (เช่นน้ำ) ที่ คำยังอ้างถึงกระบวนการที่สารเคมีเข้าสู่สิ่งมีชีวิตผ่านทางการบริโภคอาหาร เยื่อ epithelial (เนื้อเยื่อบนผิวของร่างกาย), gills (ตัวปลา), หรือแหล่งอื่น ๆ สำหรับสิ่งมีชีวิตในระบบนิเวศทางน้ำ ดูดซับสารเคมีจากน้ำ (ข้ามเยื่อหุ้มเซลล์) และดูดซับอาหาร (กินสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กที่มีสะสมสารปนเปื้อน) เป็นเส้นทางสำคัญของการสัมผัส สำหรับสิ่งมีชีวิตภาคพื้น ดูดซับอาหารมีแนวโน้มจะ เป็นกระบวนการความเสี่ยงสำคัญที่สุด Biomagnification เรียกว่า "ห่วงโซ่อาหารผล เป็นกระบวนการโดยความเข้มข้นของเนื้อเยื่อของสารปนเปื้อนสารเคมีเพิ่มขึ้นเนื่องจากมันผ่านขึ้นห่วงโซ่อาหารผ่านสอง หรือมากกว่าสองระดับชั้นอาหาร มนุษย์สัมผัสสารปนเปื้อน bioaccumulative โดยปกติแล้วจะผ่านการใช้พืช เนื้อ ปลา แต่ดื่มน้ำ และสัมผัสกับของแข็ง nonfood (ดิน อบสี)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สารปนเปื้อนสะสมทางชีวภาพยังคงมีอยู่ในสภาพแวดล้อมและสะสมในสิ่งมีชีวิตและมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นในห่วงโซ่อาหารที่มีความเข้มข้นยิ่งใหญ่ที่สุดในการล่าระดับไฮเอนด์ จำนวนของโลหะโลหะอินทรีย์ (โลหะถูกผูกมัดโดยแกนด์อินทรีย์) และสารอินทรีย์ (Persistent การสะสมทางชีวภาพเป็นพิษ (PBT) มลพิษอินทรีย์) เป็นที่รู้จักกันสะสมทางชีวภาพและก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อสุขภาพของมนุษย์ การสะสมทางชีวภาพเป็นระดับของความเข้มข้นของสารปนเปื้อนสารเคมีในสิ่งมีชีวิตที่สัมพันธ์กับความเข้มข้นของสารปนเปื้อนในสภาพแวดล้อมของสิ่งมีชีวิตที่ (เช่นน้ำ) คำยังหมายถึงกระบวนการที่สารเคมีจะเข้าสู่ชีวิตที่ผ่านการบริโภคสารอาหารเนื้อเยื่อเยื่อบุผิว (เนื้อเยื่อบนพื้นผิวของร่างกาย) เหงือก (ปลา) หรือแหล่งข้อมูลอื่น ๆ สำหรับสิ่งมีชีวิตในระบบนิเวศทางน้ำ, การดูดซึมสารเคมีโดยตรงจากน้ำ (ตรงข้ามเยื่อหุ้มเซลล์) และการดูดซึมอาหาร (กินสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กที่มีการสะสมสารปนเปื้อน) เป็นเส้นทางสำคัญของการสัมผัส สำหรับสิ่งมีชีวิตในโลก, การดูดซึมอาหารที่มีแนวโน้มที่จะเป็นเส้นทางการสัมผัสที่สำคัญที่สุด Biomagnification ที่เรียกว่า "ผลห่วงโซ่อาหาร" เป็นกระบวนการโดยความเข้มข้นของเนื้อเยื่อของการเพิ่มขึ้นของสารปนเปื้อนสารเคมีเมื่อมันผ่านห่วงโซ่อาหารผ่านสองหรือมากกว่าระดับโภชนา การสัมผัสของมนุษย์ที่จะปนเปื้อนสะสมทางชีวภาพมักจะผ่านการบริโภคพืชเนื้อสัตว์และปลา แต่การดื่มน้ำและการสัมผัสกับของแข็ง nonfood (ดินเศษสี)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สารปนเปื้อน bioaccumulative คงอยู่ในสิ่งแวดล้อม และสะสมในสิ่งมีชีวิต และมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นห่วงโซ่อาหารที่มีความเข้มข้นมากที่สุดในนักล่าระดับไฮเอนด์ จำนวนของโลหะ organometallics ( โลหะผูกมัดโดยลิแกนด์อินทรีย์ ) และสารเคมีอินทรีย์ ( ถาวร bioaccumulative เป็นพิษ ( PBT ) สารมลพิษอินทรีย์ ) ว่า bioaccumulate และก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อสุขภาพของมนุษย์ การสะสมเป็นระดับของความเข้มข้นของสารเคมีที่ปนเปื้อนในสิ่งมีชีวิต เทียบกับปริมาณที่ปนเปื้อนในสิ่งแวดล้อมของสิ่งมีชีวิต ( เช่น น้ำ ) ระยะยังหมายถึงกระบวนการที่สารเคมีเข้าสู่สิ่งมีชีวิตที่ผ่านการบริโภคอาหาร , เยื่อบุผิวเนื้อเยื่อ ( เนื้อเยื่อบนพื้นผิวของร่างกาย ) , ครีบ ( ปลา ) , หรือแหล่งอื่นๆ สำหรับสิ่งมีชีวิตในระบบนิเวศน้ำ เคมี การใช้โดยตรงจากน้ำ ( ข้ามเยื่อหุ้มเซลล์และการดูดซึมอาหาร ( กินสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กที่ได้สะสมสิ่งปนเปื้อน ) เป็นเส้นทางสำคัญของการเปิดรับแสง บกในการดูดซึมอาหารมีแนวโน้มที่จะเป็นเส้นทางการสำคัญที่สุด biomagnification เรียกว่า " ห่วงโซ่อาหาร ผล คือ กระบวนการ โดยความเข้มข้นของสารปนเปื้อนทางเคมีเนื้อเยื่อเพิ่มผ่านไปถึงห่วงโซ่อาหารผ่านระดับที่สอง หรือมากกว่านั้นครั้ง . การสัมผัสสารปนเปื้อน bioaccumulative มักจะผ่านการบริโภคของพืช เนื้อสัตว์ และปลา แต่น้ำดื่มและการเปิดรับ nonfood ของแข็ง ( ชิปสีดิน )