Laboratory-based feeding studies ar

Laboratory-based feeding studies are a commonly used approach for the quantification of exposure and associated effects. Often these studies use invertebrate species such as zooplankton, which form the basis of the pelagic food web. Ingestion at this level therefore carries a threat of plastic bioaccumulation and biomagnification to higher trophic levels. Organisms are exposed to relatively homogenous, commercially available, plastic beads to replicate environmental condition. Such studies have confirmed numerous planktonic species are capable of ingesting and egest- ing microplastics, many of which were associated with toxic and physiological effects. Despite a growing body of exposure and affect assessments, the ecological consequences of microplastic ingestion by zooplankton remain unclear. Further, the fate and degradation of microplastics, as a consequence of ingestion is rarely considered.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาการให้อาหารสัตว์ในห้องปฏิบัติการเป็นแนวทางที่ใช้กันทั่วไปในการวัดปริมาณการสัมผัสและผลกระทบที่เกี่ยวข้อง บ่อยครั้งที่การศึกษาเหล่านี้ใช้สัตว์ที่ไม่มีกระดูกสันหลัง เช่น แพลงก์ตอนสัตว์ ซึ่งเป็นพื้นฐานของใยอาหารบริเวณทะเล การกลืนกินในระดับนี้จึงเป็นภัยคุกคามต่อการสะสมทางชีวภาพของพลาสติกและการขยายขนาดทางชีวภาพไปสู่ระดับโภชนาการที่สูงขึ้น สิ่งมีชีวิตสัมผัสกับเม็ดพลาสติกที่ค่อนข้างเนื้อเดียวกันและมีจำหน่ายในท้องตลาดเพื่อจำลองสภาพแวดล้อม การศึกษาดังกล่าวได้ยืนยันว่าแพลงก์ตอนหลายชนิดสามารถกินและกลืนไมโครพลาสติกได้ ซึ่งหลายชนิดมีความเกี่ยวข้องกับผลกระทบที่เป็นพิษและทางสรีรวิทยา แม้ว่าปริมาณการสัมผัสและการประเมินผลกระทบจะมีเพิ่มมากขึ้น แต่ผลกระทบทางนิเวศวิทยาของการบริโภคไมโครพลาสติกโดยแพลงก์ตอนสัตว์ยังไม่ชัดเจน นอกจากนี้ ยังไม่ค่อยพิจารณาถึงชะตากรรมและการย่อยสลายของไมโครพลาสติกอันเป็นผลมาจากการกินเข้าไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาการให้อาหารในห้องปฏิบัติการเป็นวิธีการทั่วไปในการหาปริมาณการสัมผัสและผลกระทบที่เกี่ยวข้อง การศึกษาเหล่านี้มักใช้สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังเช่นแพลงก์ตอนสัตว์ซึ่งเป็นพื้นฐานของเครือข่ายอาหารชั้นบน ดังนั้นการบริโภคในระดับนี้จึงนำมาซึ่งภัยคุกคามจากการสะสมทางชีวภาพของพลาสติกและการขยายทางชีวภาพไปสู่ระดับสารอาหารที่สูงขึ้น สิ่งมีชีวิตสัมผัสกับเม็ดพลาสติกที่ค่อนข้างเป็นเนื้อเดียวกันและสามารถหาซื้อได้เพื่อทำซ้ำสภาพแวดล้อม การศึกษาเหล่านี้ได้รับการยืนยันว่าแพลงก์ตอนหลายสายพันธุ์สามารถกินและขยายพันธุ์ไมโครพลาสติกซึ่งหลายสายพันธุ์เกี่ยวข้องกับผลกระทบที่เป็นพิษและสรีรวิทยา แม้จะมีการสัมผัสและการประเมินผลกระทบเพิ่มมากขึ้น แต่ผลกระทบทางนิเวศวิทยาจากการบริโภคไมโครพลาสติกของแพลงก์ตอนสัตว์ก็ยังไม่ชัดเจน อีกทั้งชะตากรรมและความเสื่อมโทรมของไมโครพลาสติกที่เกิดจากการบริโภคไม่ค่อยได้รับการพิจารณา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาการให้อาหารในห้องปฏิบัติการเป็นวิธีทั่วไปในการหาปริมาณการสัมผัสและผลกระทบที่เกี่ยวข้อง การศึกษาเหล่านี้มักใช้สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังเช่นแพลงก์ตอนซึ่งเป็นรากฐานของแพลงก์ตอนอาหาร ดังนั้นการบริโภคในระดับนี้จะทําให้เกิดภัยคุกคามต่อการสะสมและการขยายตัวทางชีวภาพของพลาสติกและการแพร่กระจายไปยังระดับโภชนาการที่สูงขึ้น สิ่งมีชีวิตถูกสัมผัสกับลูกปัดพลาสติกที่เป็นเนื้อเดียวกันในเชิงพาณิชย์เพื่อทําซ้ําสภาพแวดล้อม การศึกษาดังกล่าวยืนยันว่าแพลงก์ตอนหลายชนิดสามารถดูดซึมและขับถ่ายไมโครพลาสติกซึ่งหลายแห่งเกี่ยวข้องกับความเป็นพิษและผลทางสรีรวิทยา แม้จะมีการสัมผัสและการประเมินผลกระทบที่เพิ่มขึ้นผลกระทบทางนิเวศวิทยาของการบริโภคแพลงก์ตอนพลาสติกในสัตว์ยังไม่ชัดเจน นอกจากนี้ชะตากรรมและการย่อยสลายของไมโครพลาสติกยังไม่ได้รับการพิจารณาเนื่องจากการบริโภค