Three BrothersThere was once a man

Three Brothers

There was once a man who had three sons, and nothing else in the
world but the house in which he lived. Now each of the sons wished
to have the house after his father's death, but the father loved them
all alike, and did not know what to do, he did not wish to sell the
house, because it had belonged to his forefathers, else he might have
divided the money amongst them. At last he conceived a plan, and he
said to his sons, "Go into the world, and try each of you to learn a
trade, and, when you all come back, he who makes the best masterpiece
shall have the house."

The sons were well content with this, and the eldest determined to be
a blacksmith, the second a barber, and the third a fencing-master.
They fixed a time when they should all come home again, and then each
went his way.

It chanced that they all found skillful masters, who taught them
their trades well. The blacksmith had to shoe the king's horses, and
he thought to himself, "The house is mine, without doubt." The barber
shaved only distinguished people, and he too already looked upon the
house as his own. The fencing-master suffered many a blow, but he
grit his teeth, and let nothing vex him, for, said he to himself, "If
you are afraid of a blow, you'll never win the house."

When the appointed time had gone by, the three brothers came back
home to their father, but they did not know how to find the best
opportunity for showing their skill, so they sat down and consulted
together. As they were sitting thus, all at once a hare came running
across the field. Ah, ha, just in time, said the barber. So he took
his basin and soap, and lathered away until the hare drew near, then
he soaped and shaved off the hare's whiskers whilst he was running at
the top of his speed, and did not even cut his skin or injure a hair
on his body. "Well done," said the old man. "If the others do not
make a great effort, the house is yours."

Soon after, up came a nobleman in his coach, dashing along at full
speed. "Now you shall see what I can do, father," said the
blacksmith. So away he ran after the coach, took all four shoes off
the feet of one of the horses whilst he was galloping, and put on
four new shoes without stopping him. "You are a fine fellow, and as
clever as your brother," said his father. "I do not know to which I
ought to give the house."

Then the third son said, "Father, let me have my turn, if you
please," and, as it was beginning to rain, he drew his sword, and
flourished it backwards and forwards above his head so fast that not
a drop fell upon him. It rained still harder and harder, till at
last it came down in torrents, but he only flourished his sword
faster and faster, and remained as dry as if he were sitting in a
house. When his father saw this he was amazed, and said, "This is
the masterpiece, the house is yours."

His brothers were satisfied with this, as was agreed beforehand, and,
as they loved one another very much, they all three stayed together
in the house, followed their trades, and, as they had learnt them so
well and were so clever, they earned a great deal of money. Thus
they lived together happily until they grew old, and at last, when
one of them fell sick and died, the two others grieved so sorely
about it that they also fell ill, and soon after died. And because
they had been so clever, and had loved one another so much, they were
all laid in the same grave.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Three BrothersThere was once a man who had three sons, and nothing else in theworld but the house in which he lived. Now each of the sons wishedto have the house after his father's death, but the father loved themall alike, and did not know what to do, he did not wish to sell thehouse, because it had belonged to his forefathers, else he might havedivided the money amongst them. At last he conceived a plan, and hesaid to his sons, "Go into the world, and try each of you to learn atrade, and, when you all come back, he who makes the best masterpieceshall have the house."The sons were well content with this, and the eldest determined to bea blacksmith, the second a barber, and the third a fencing-master.They fixed a time when they should all come home again, and then eachwent his way.It chanced that they all found skillful masters, who taught themtheir trades well. The blacksmith had to shoe the king's horses, andhe thought to himself, "The house is mine, without doubt." The barbershaved only distinguished people, and he too already looked upon thehouse as his own. The fencing-master suffered many a blow, but hegrit his teeth, and let nothing vex him, for, said he to himself, "Ifyou are afraid of a blow, you'll never win the house."When the appointed time had gone by, the three brothers came backhome to their father, but they did not know how to find the bestopportunity for showing their skill, so they sat down and consultedร่วมกัน ขณะที่พวกเขากำลังนั่งทำ กันกระต่ายมาทำงานข้ามเขต อา ฮา ในเวลา กล่าวว่า ช่างตัดผม เพื่อเขาได้เขาอ่างล้างหน้าและสบู่ และ lathered ไปจนกระต่ายวาดใกล้ แล้วเขา soaped และ shaved ปิดหนวดของกระต่ายในขณะที่เขาได้ทำงานด้านบนของเขาความ เร็ว และได้ไม่ได้ตัดผิวหนังของเขา หรือทำร้ายร่างกายผมในร่างกายของเขา "ทำดี กล่าวว่า คน "ถ้าคนอื่น ๆ ไม่ทำให้ความพยายามที่ดี เป็นบ้านของคุณ"เร็ว ๆ นี้ หลังจาก ขึ้นมาเป็นขุนนางในรถของเขา นวลที่เต็มไปความเร็วของ "ตอนนี้คุณจะเห็นสิ่งที่ฉันทำ พ่อ กล่าวว่า การลานประลอง เอารองเท้าทั้งหมดสี่ปิดออกไปได้วิ่งหลังโค้ชเท้าของม้าในขณะที่เขาถูก galloping และใส่อย่างใดอย่างหนึ่งรองเท้าใหม่สี่โดยไม่ต้องหยุดเขา "คุณเป็นเพื่อนที่ดี และเป็นพ่อของเขาว่า ฉลาดเป็นพี่ชายของคุณ "ที่ฉันรู้ที่ฉันควรให้บ้าน"แล้วบุตรสามกล่าวว่า, "พ่อ ให้ฉันมีของฉันเปิด ถ้าคุณกรุณา และ เป็นมันถูกเริ่มฝน เขาดึงดาบ และเจริญรุ่งเรืองมันย้อนกลับ และไปข้างหน้าอยู่เหนือหัวของเขาอย่างรวดเร็วว่าวางตกเขา ฝนยังหนัก และหนัก ขึ้น ถึงที่สุดท้าย ก็มาลงใน torrents แต่เขาเจริญรุ่งเรืองดาบเท่านั้นเร็วขึ้น และเร็วขึ้น และส่วนที่เหลือเป็นแห้งกับว่าเขานั่งในบ้าน เมื่อบิดาเห็นนี้ เขาประหลาดใจ และกล่าวว่า "นี่คือชิ้นเอก บ้านเป็นของคุณ"พี่ ๆ แนะนำนี้ ตามที่ได้ตกลงกันล่วงหน้า และas they loved one another very much, they all three stayed togetherin the house, followed their trades, and, as they had learnt them sowell and were so clever, they earned a great deal of money. Thusthey lived together happily until they grew old, and at last, whenone of them fell sick and died, the two others grieved so sorelyabout it that they also fell ill, and soon after died. And becausethey had been so clever, and had loved one another so much, they wereall laid in the same grave.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Three Brothers มีครั้งหนึ่งเคยเป็นคนที่มีบุตรชายทั้งสามและไม่มีอะไรอื่นในโลก แต่บ้านที่เขาอาศัยอยู่ ตอนนี้แต่ละลูกหลานอยากจะมีบ้านหลังจากการตายของพ่อ แต่พ่อที่รักของพวกเขาเหมือนกันและไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรเขาก็ไม่ต้องการที่จะขายบ้านเพราะมันได้เป็นบรรพบุรุษของเขาอื่นที่เขา อาจจะมีการแบ่งเงินในหมู่พวกเขา ในที่สุดเขาคิดแผนและเขากล่าวว่าลูกชายของเขา "ไปสู่โลกและพยายามที่แต่ละท่านที่จะเรียนรู้การค้าและเมื่อคุณกลับมาเขาที่ทำให้ผลงานชิ้นเอกที่ดีที่สุดจะต้องมีบ้าน. " บุตรชายได้ดีกับเนื้อหานี้และโตมุ่งมั่นที่จะเป็นช่างตีเหล็กที่สองตัดผมและคนที่สามรั้วต้นแบบ. พวกเขาคงเป็นช่วงเวลาที่พวกเขาควรจะมาที่บ้านอีกครั้งแล้วแต่ละวิธีการของเขาไป. มัน บังเอิญว่าพวกเขาทั้งหมดที่พบโทฝีมือผู้สอนพวกเขาซื้อขายของพวกเขาดี ช่างตีเหล็กต้องรองเท้าม้าของกษัตริย์และเขาคิดกับตัวเองว่า "บ้านเป็นของเราโดยไม่ต้องสงสัย." ตัดผมโกนคนที่โดดเด่นเท่านั้นและเขามีอยู่แล้วมากเกินไปมองว่าบ้านเป็นของตัวเอง รั้วต้นแบบได้รับความเดือดร้อนจำนวนมากระเบิด แต่เขาขบฟันของเขาและปล่อยให้อะไรที่รบกวนเขาสำหรับเขาพูดกับตัวเองว่า "ถ้าคุณกลัวการระเบิดคุณจะไม่ชนะในบ้าน. " เมื่อเวลาได้รับการแต่งตั้ง ได้หายไปโดยพี่ชายทั้งสามกลับมาบ้านที่พ่อของพวกเขา แต่พวกเขาก็ไม่ทราบว่าจะหาที่ดีที่สุดโอกาสในการแสดงความสามารถของพวกเขาเพื่อให้พวกเขานั่งลงและปรึกษาร่วมกัน ขณะที่พวกเขากำลังนั่งอยู่จึงทั้งหมดในครั้งเดียวกระต่ายมาทำงานข้ามเขต อาฮ่าเพียงในเวลากล่าวว่าตัดผม ดังนั้นเขาจึงลุ่มน้ำของเขาและสบู่และ lathered ไปจนกว่ากระต่ายเข้ามาใกล้แล้วเขา soaped และโกนหนวดกระต่ายของในขณะที่เขากำลังทำงานที่ด้านบนของความเร็วของเขาและไม่ได้ตัดผิวของเขาหรือทำร้ายผมของเขา ร่างกาย "ทำดี" ชายชราคนหนึ่งกล่าวว่า "ถ้าคนอื่นไม่ได้ทำให้ความพยายามที่ดีบ้านเป็นของคุณ. " ไม่นานหลังจากนั้นมาขุนนางในโค้ชของเขาห้าวพร้อมเต็มความเร็ว "ตอนนี้คุณจะได้เห็นสิ่งที่ฉันสามารถทำพ่อ" กล่าวว่าช่างตีเหล็ก ดังนั้นเขาวิ่งออกไปหลังจากที่โค้ชทั้งสี่เอารองเท้าออกจากเท้าของม้าตัวหนึ่งในขณะที่เขาถูกควบและวางอยู่บนสี่รองเท้าใหม่โดยไม่ต้องหยุดเขา "คุณเป็นเพื่อนที่ดีและเป็นที่ฉลาดเป็นพี่ชายของคุณ "พ่อของเขากล่าวว่า "ผมไม่ทราบว่าที่ฉันควรจะให้บ้าน. " จากนั้นลูกชายคนที่สามกล่าวว่า "พ่อให้ฉันมีการเปิดของฉันหากคุณโปรด "และมันก็เริ่มที่จะมีฝนตกเขาชักดาบของเขาและความเจริญรุ่งเรืองมันต่องแต่งอยู่เหนือหัวของเขาอย่างรวดเร็วว่าไม่ลดลงลดลงเมื่อเขา ฝนตกยังคงหนักและหนักขึ้นจนถึงที่สุดท้ายก็มาลงในเพลง แต่เขาเท่านั้นที่เจริญรุ่งเรืองดาบของเขาได้เร็วขึ้นและเร็วขึ้นและยังคงแห้งเป็นราวกับว่าเขากำลังนั่งอยู่ในบ้าน เมื่อพ่อของเขาเห็นเขาก็ต้องประหลาดใจและกล่าวว่า "นี่เป็นผลงานชิ้นเอกของบ้านเป็นของคุณ. " พี่ชายของเขามีความพึงพอใจกับเรื่องนี้ตามที่ได้ตกลงกันไว้ก่อนและขณะที่พวกเขารักคนอื่นเป็นอย่างมากที่พวกเขาทั้งสามอยู่ ร่วมกันในบ้านตามธุรกิจการค้าของพวกเขาและขณะที่พวกเขาได้เรียนรู้พวกเขาเพื่อให้ได้ดีและมีความฉลาดเช่นนั้นพวกเขาได้รับการจัดการที่ดีของเงิน ดังนั้นพวกเขาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขจนกว่าพวกเขาจะเติบโตเก่าและที่ผ่านมาเมื่อหนึ่งของพวกเขาป่วยและเสียชีวิตทั้งสองคนอื่น ๆ เพื่อให้เสียใจอย่างมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่าพวกเขายังล้มป่วยและเสียชีวิตหลังจากที่เร็ว ๆ นี้ และเนื่องจากพวกเขาได้รับที่ฉลาดมากและรักคนอื่นมากที่พวกเขาทั้งหมดวางในหลุมศพเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สามพี่น้อง

เมื่อมีชายคนหนึ่งที่มีลูกชายสามคน และไม่มีอะไรอื่นใน
โลก แต่บ้านที่เขาอาศัยอยู่ ตอนนี้แต่ละคนปรารถนา
ที่มีบ้านหลังการตายของพ่อ แต่พ่อชอบ
เหมือนกัน และไม่รู้จะทำอะไร เขาไม่ได้ต้องการขาย
บ้าน เพราะมันเคยเป็นของบรรพบุรุษของเขา คนอื่นเขาอาจจะ
แบ่งเงินในหมู่พวกเขาในที่สุดเขาก็ได้วางแผนและเขา
พูดกับบุตรชายของเขา ไป ใน โลก และพยายามที่แต่ละคุณต้องเรียนรู้
การค้า และเมื่อเธอกลับมา เขาทำให้
ชิ้นเอกที่ดีที่สุดจะได้บ้าน "

ลูกหลานได้ดี เนื้อหามัน และ พี่ตั้งใจจะ
ช่างตีเหล็ก ที่สองเป็นช่างตัดผม และสามหลักฟันดาบ
เค้าซ่อมเวลาเมื่อพวกเขาทั้งหมดควรมาที่บ้านอีกและจากนั้นไปทางของเขาแต่ละคน


มันมีโอกาสที่พวกเขาพบผู้เชี่ยวชาญฝีมือดี ที่ได้สอนพวกเขา
การค้าของพวกเขาดี ช่างตีเหล็กต้องรองเท้าม้าของพระราชา และ
เขาคิดกับตัวเองว่า " บ้านเป็นของเรา โดยไม่ต้องสงสัย " ช่างตัดผมโกนเท่านั้น
แตกต่างคนอื่น และเขาก็มอง
บ้านเป็นของตัวเอง ปริญญาโทฟันดาบทุกข์มากระเบิด แต่เขา
ขบฟันของเขาและปล่อยให้อะไรรบกวนเขาเพื่อบอกว่าตัวเอง " ถ้า
กลัวระเบิด คุณจะไม่เคยชนะในบ้าน "

เมื่อการเวลาผ่านไป สามพี่น้องกลับมา
บ้านพ่อของพวกเขา แต่พวกเขาไม่ทราบวิธีที่จะหาโอกาสที่ดีที่สุด
เพื่อแสดงทักษะของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงนั่งลงและปรึกษา
ด้วยกัน เช่นที่พวกเขานั่งอยู่ จึง ที่กระต่ายวิ่ง
ข้ามเขตอ่า ฮ่าๆๆ พอดีว่าช่างตัดผม ดังนั้นเขาเอา
ของเขาอ่าง และ สบู่ และ lathered ออกไปจนกว่ากระต่ายมาใกล้แล้ว
soaped เขาโกนผม หนวดของกระต่ายขณะที่เขากำลังวิ่ง
ด้านบนของความเร็วของเขา และไม่ได้ตัดผิวหนังของเขาหรือทำร้ายเส้นผม
บนร่างกายของเขา ดีมาก " ชายชราว่า " ถ้าคนอื่นไม่ได้
ทำให้ความพยายามที่ดี บ้านเป็นของคุณ "

หลังจากนั้นอัพมาเป็นขุนนางในโค้ชของเขาห้าวไปที่ความเร็วเต็ม
. ตอนนี้คุณจะเห็นสิ่งที่ฉันสามารถทำได้ พ่อกล่าวว่า "
ช่างตีเหล็ก งั้นไปวิ่งหลังโค้ช เอาสี่ถอดรองเท้า
เท้าของม้าขณะที่เขากำลังควบ และใส่รองเท้า
4 ใหม่โดยไม่ต้องหยุดเขา " คุณเป็นหนุ่มและเป็น
ฉลาดเป็นพี่ชาย " พ่อของเขากล่าว” ไม่รู้ที่ผม
ควรจะมอบบ้าน "

จากนั้นก็สาม ลูกชายบอกว่า พ่อให้ฉันมีตาของฉัน ถ้าคุณ
โปรด " และมันก็เริ่มตก เขาชักดาบของเขาและ
เจริญรุ่งเรืองมันต่องแต่งอยู่เหนือหัวของเขาอย่างรวดเร็ว ไม่หล่นตกบนเขา
. ฝนยังหนักขึ้นและหนักขึ้น จนสุดท้ายก็มาอยู่ที่
torrents แต่เขาเจริญรุ่งเรือง
ดาบของเขาเร็วขึ้น และเร็วขึ้นและยังคงแห้งเป็นถ้าเขานั่งอยู่ใน
บ้าน เมื่อพ่อของเขาเห็นเขาประหลาดใจและพูดว่า " นี่คือ
ชิ้นเอก บ้านเป็นของคุณ "

พี่น้องของเขามีความพึงพอใจนี้ ตามที่ได้ตกลงไว้ล่วงหน้าและ
เช่นที่พวกเขารักกันและกันมาก พวกเขาทั้งสามคนอยู่ด้วยกัน
ในบ้านตามธุรกิจการค้าของพวกเขา และเมื่อพวกเขาได้เรียนรู้เพื่อให้
ดีและฉลาดมากพวกเขาได้รับการจัดการที่ดีของเงิน ดังนั้นพวกเขาก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
จนกว่าพวกเขาจะเติบโตเก่า และสุดท้ายเมื่อ
คนหนึ่งป่วยและเสียชีวิต อีก 2 คน เศร้ามากก
เกี่ยวกับมันที่พวกเขายังล้มป่วย และหลังจากตาย และเนื่องจาก
พวกเขาได้ฉลาดมากและมีรักกันและกันมาก พวกเขาทั้งหมดไว้ในหลุมศพเดียวกัน

.