AbstractEffluent water from shrimp

Abstract
Effluent water from shrimp ponds typically contains elevated concentrations of dissolved nutrients and suspended particulates compared to influent water. Attempts to improve effluent water quality using filter feeding bivalves and macroalgae to reduce nutrients have previously been hampered by the high concentration of clay particles typically found in untreated pond effluent. These particles inhibit feeding in bivalves and reduce photosynthesis in macroalgae by increasing effluent turbidity. In a small-scale laboratory study, the effectiveness of a three-stage effluent treatment system was investigated. In the first stage, reduction in particle concentration occurred through natural sedimentation. In the second stage, filtration by the Sydney rock oyster, Saccostrea commercialis (Iredale and Roughley), further reduced the concentration of suspended particulates, including inorganic particles, phytoplankton, bacteria, and their associated nutrients. In the final stage, the macroalga, Gracilaria edulis (Gmelin) Silva, absorbed dissolved nutrients. Pond effluent was collected from a commercial shrimp farm, taken to an indoor culture facility and was left to settle for 24 h. Subsamples of water were then transferred into laboratory tanks stocked with oysters and maintained for 24 h, and then transferred to tanks containing macroalgae for another 24 h. Total suspended solid (TSS), chlorophyll a, total nitrogen (N), total phosphorus (P), NH4+, NO3−, and PO43−, and bacterial numbers were compared before and after each treatment at: 0 h (initial); 24 h (after sedimentation); 48 h (after oyster filtration); 72 h (after macroalgal absorption). The combined effect of the sequential treatments resulted in significant reductions in the concentrations of all parameters measured. High rates of nutrient regeneration were observed in the control tanks, which did not contain oysters or macroalgae. Conversely, significant reductions in nutrients and suspended particulates after sedimentation and biological treatment were observed. Overall, improvements in water quality (final percentage of the initial concentration) were as follows: TSS (12%); total N (28%); total P (14%); NH4+ (76%); NO3− (30%); PO43− (35%); bacteria (30%); and chlorophyll a (0.7%). Despite the probability of considerable differences in sedimentation, filtration and nutrient uptake rates when scaled to farm size, these results demonstrate that integrated treatment has the potential to significantly improve water quality of shrimp farm effluent.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อน้ำน้ำทิ้งจากบ่อกุ้งโดยทั่วไปประกอบด้วยการยกระดับความเข้มข้นของสารละลายอาหารและฝุ่นละอองระงับเมื่อเทียบกับน้ำ influent ความพยายามที่จะปรับปรุงคุณภาพน้ำทิ้งน้ำที่ใช้กรองอาหาร bivalves และ macroalgae ลดสารอาหารได้ก่อนหน้านี้ถูกขัดขวาง โดยความเข้มข้นสูงของอนุภาคดินเหนียวที่พบโดยทั่วไปในน้ำบ่อไม่ถูกรักษา อนุภาคเหล่านี้อาหารใน bivalves ยับยั้ง และลดการสังเคราะห์ด้วยแสงใน macroalgae โดยการเพิ่มความขุ่นของน้ำทิ้ง ประสิทธิภาพของระบบบำบัดน้ำทิ้งสามขั้นตอนถูกตรวจสอบในห้องปฏิบัติการระบุการศึกษา ในระยะแรก การลดความเข้มข้นของอนุภาคเกิดขึ้นผ่านการตกตะกอนตามธรรมชาติ ในขั้นตอนสอง ซิดนีย์หินหอยนางรม Saccostrea commercialis (Iredale และ Roughley), การกรองลดลงความเข้มข้นของฝุ่นละอองระงับ อนุภาคอนินทรีย์ phytoplankton แบคทีเรีย และสารอาหารของพวกเขาเกี่ยวข้องเพิ่มเติม ในขั้นตอนสุดท้าย macroalga, Gracilaria edulis (Gmelin) Silva ดูดซึมสารอาหารที่ละลาย บ่อน้ำรวบรวมจากฟาร์มกุ้งเชิงพาณิชย์ ถ่ายไปเป็นวัฒนธรรมในร่ม และซ้ายเฉ่ง 24 h. Subsamples น้ำได้ แล้วโอนเข้าปฏิบัติถังเก็บหอยนางรม และรักษาใน 24 ชม แล้ว โอนย้ายไปยังถังประกอบด้วย macroalgae สำหรับอีก 24 h. รวมระงับทึบ (TSS), คลอโรฟิลล์เอ รวมไนโตรเจน (N) ฟอสฟอรัส (P) ทั้งหมด, NH4 + NO3− และ PO43− และหมายเลขแบคทีเรียได้เปรียบเทียบก่อน และ หลังการรักษาแต่ละที่: h 0 (เริ่มต้น); 24 ชม (หลังจากตกตะกอน); h 48 (หลังหอยกรอง); h 72 (หลังจากดูดซึม macroalgal) ผลรวมของการรักษาต่อเนื่องส่งผลให้ลดอย่างมีนัยสำคัญในความเข้มข้นของพารามิเตอร์ทั้งหมดที่วัด สุภัคสูงอัตราการฟื้นฟูธาตุอาหารในถังควบคุม ซึ่งไม่ประกอบด้วยหอยนางรมหรือ macroalgae ในทางกลับกัน ลดอย่างมีนัยสำคัญในสารอาหารและฝุ่นละอองที่เลื่อนออกไปหลังจากการตกตะกอนและชีวภาพได้ดำเนินการ โดยรวม ปรับปรุงคุณภาพน้ำ (เปอร์เซ็นต์สุดท้ายของความเข้มข้นเริ่มต้น) มีดังนี้: TSS (12%); N รวม (28%) P รวม (14%); NH4 + (76%); NO3− (30%); PO43− (35%), แบคทีเรีย (30%); และคลอโรฟิลล์ a (0.7%) แม้ มีความเป็นไปได้ของความแตกต่างมากในการตกตะกอน กรอง และดูดซับธาตุอาหารราคาเมื่อปรับให้มีขนาดฟาร์ม ผลลัพธ์เหล่านี้แสดงให้เห็นว่า รักษารวมมีศักยภาพในการปรับปรุงคุณภาพน้ำของน้ำฟาร์มกุ้งมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
น้ำน้ำทิ้งจากบ่อเลี้ยงกุ้งมักจะมีความเข้มข้นสูงของสารอาหารที่ละลายและอนุภาคแขวนลอยเมื่อเทียบกับน้ำที่มีอิทธิพล ความพยายามที่จะปรับปรุงคุณภาพน้ำเสียโดยใช้หอยกรองและการให้อาหารสาหร่ายเพื่อลดสารอาหารที่ได้รับก่อนหน้านี้ขัดขวางโดยความเข้มข้นสูงของอนุภาคดินมักพบในน้ำทิ้งจากบ่อได้รับการรักษา อนุภาคเหล่านี้ยับยั้งการให้อาหารในหอยสองฝาและลดการสังเคราะห์แสงในสาหร่ายโดยการเพิ่มความขุ่นของน้ำทิ้ง ในการศึกษาในห้องปฏิบัติการขนาดเล็กประสิทธิภาพของระบบบำบัดน้ำเสียที่สามขั้นตอนได้รับการตรวจสอบ ในขั้นตอนแรกในการลดความเข้มข้นของอนุภาคที่เกิดขึ้นผ่านการตกตะกอนตามธรรมชาติ ในขั้นตอนที่สองการกรองโดยซิดนีย์หอยนางรมหิน Saccostrea commercialis (Iredale และ Roughley) ต่อไปลดความเข้มข้นของอนุภาคแขวนลอยรวมทั้งอนุภาคนินทรีย์, แพลงก์ตอนพืชแบคทีเรียและสารอาหารที่เกี่ยวข้องของพวกเขา ในขั้นตอนสุดท้าย macroalga, Gracilaria edulis (Gmelin) ซิลวาดูดซึมสารอาหารที่ละลายในน้ำ น้ำทิ้งจากบ่อเก็บรวบรวมจากฟาร์มกุ้งในเชิงพาณิชย์นำไปเพาะเลี้ยงในร่มและถูกทิ้งให้ชำระเป็นเวลา 24 ชั่วโมง subsamples ของน้ำถูกโอนแล้วลงในถังห้องปฏิบัติการพร้อมหอยนางรมและการบำรุงรักษาเป็นเวลา 24 ชั่วโมงและจากนั้นก็ย้ายไปที่รถถังที่มีสาหร่ายอีก 24 ชั่วโมง ของแข็งแขวนลอยทั้งหมด (TSS) ซึ่งเป็นคลอโรฟิลไนโตรเจนทั้งหมด (N) ฟอสฟอรัสรวม (P), NH4 +, NO3- และ PO43- และหมายเลขแบคทีเรียถูกนำมาเปรียบเทียบก่อนและหลังการรักษาแต่ละ: 0 ชั่วโมง (เริ่มต้น); 24 ชั่วโมง (หลังจากตกตะกอน); 48 ชั่วโมง (หลังจากการกรองหอยนางรม); 72 ชั่วโมง (หลังจากการดูดซึม macroalgal) ผลรวมของการรักษาต่อเนื่องส่งผลให้ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในระดับความเข้มข้นของพารามิเตอร์ทั้งหมดวัด อัตราที่สูงของการฟื้นฟูสารอาหารที่พบในถังควบคุมซึ่งไม่ได้มีหอยนางรมหรือสาหร่าย ตรงกันข้ามการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในสารอาหารและอนุภาคแขวนลอยหลังจากตกตะกอนและการรักษาทางชีวภาพถูกตั้งข้อสังเกต โดยรวมในการปรับปรุงคุณภาพน้ำ (ร้อยละสุดท้ายของความเข้มข้นเริ่มต้น) มีดังนี้ TSS (12%) ปริมาณไนโตรเจนทั้งหมด (28%); รวม P (14%) NH4 + (76%) NO3- (30%); PO43- (35%); แบคทีเรีย (30%); และคลอโรฟิล (0.7%) แม้จะมีความน่าจะเป็นของความแตกต่างอย่างมากในการตกตะกอนกรองและสารอาหารที่มีอัตราการดูดซึมเมื่อปรับให้ขนาดฟาร์มผลลัพธ์เหล่านี้แสดงให้เห็นว่าการรักษาแบบบูรณาการมีศักยภาพที่จะมีนัยสำคัญในการปรับปรุงคุณภาพน้ำของน้ำทิ้งจากการเลี้ยงกุ้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

น้ำทิ้งจากบ่อเลี้ยงกุ้งน้ำนามธรรม
มักจะมีความเข้มข้นสูงของสารอาหารและปริมาณฝุ่นละอองแขวนลอยเมื่อเทียบกับการใช้น้ำ พยายามที่จะปรับปรุงคุณภาพน้ำใช้และน้ำกรองเลี้ยงหอยสองฝา ( ลดสารอาหารที่ก่อนหน้านี้ได้รับการขัดขวางโดยความเข้มข้นสูงของอนุภาคดินเหนียวมักจะพบในบ่อน้ำดิบอนุภาคเหล่านี้ยับยั้งการให้น้ำ ( โดยการเพิ่มและลดแสงในความขุ่น . ในการศึกษาวิจัยในห้องปฏิบัติการขนาดเล็ก ประสิทธิภาพของระบบบำบัดน้ำเสียสามขั้นตอนสอบสวน . ในขั้นตอนแรกในการลดความเข้มข้นของอนุภาคที่เกิดขึ้นผ่านการตกตะกอนตามธรรมชาติ ในขั้นตอนที่สอง การกรองโดยซิดนีย์ร็อคหอยนางรมsaccostrea commercialis ( ไอเรเดล และ roughley ) , ลดความเข้มข้นของฝุ่นละอองแขวนลอยเพิ่มเติม รวมถึงอนุภาค , แพลงก์ตอนพืช , อนินทรีย์ , แบคทีเรีย และสารอาหารที่เกี่ยวข้องของพวกเขา ในขั้นตอนสุดท้าย macroalga บริเวณชินี ( ทางการ ) , ซิลวา , ละลาย ดูดซึมสารอาหาร บ่อเก็บน้ำจากธุรกิจฟาร์มกุ้ง ,ถ่ายในร่ม สิ่งอำนวยความสะดวกเพื่อวัฒนธรรมและค้างอยู่เป็นเวลา 24 ชั่วโมง subsamples น้ำแล้วโอนเข้าไปในรถถังปฏิบัติการ stocked กับหอยนางรมและรักษาเป็นเวลา 24 ชั่วโมง แล้วย้ายไปอีก 24 ชั่วโมง ถังบรรจุ ( Total Suspended Solid ( TSS ) ปริมาณไนโตรเจนทั้งหมด ( N ) , ฟอสฟอรัส ( P ) โรงงานนำ 3 , −− , และ po43 ,และเก็บตัวเลขเปรียบเทียบก่อนและหลังการรักษาแต่ละที่ : 0 H ( เริ่มต้น ) ; 24 ชั่วโมง ( หลังจากการตกตะกอน ) ; 48 ชั่วโมง ( หลังจากการกรองหอยนางรม ) ; 72 ชั่วโมง ( หลังจาก macroalgal การดูดซึม ) ผลกระทบร่วมของการรักษาต่อเนื่อง ส่งผลอย่างมีนัยสำคัญลดลงในค่าพารามิเตอร์ได้ สูงอัตราการงอก สารอาหารที่พบในถังควบคุมซึ่งไม่ได้มีหอยนางรมหรือ ( . แต่ที่สำคัญ ( สารอาหารและฝุ่นละอองแขวนลอยหลังจากการตกตะกอนและการรักษาทางชีวภาพ พบว่า โดยรวมในการปรับปรุงคุณภาพน้ำ ( ค่าสุดท้ายของความเข้มข้นเริ่มต้น ) ดังนี้ TSS ( 12% ) ; ไนโตรเจน ( 28% ) ; ฟอสฟอรัสทั้งหมด ( 14 % ) ; NH4 ( 76% ) ; − 3 ( 30 % ) po43 − ( 35% ) ; แบคทีเรีย ( 30% )และ คลอโรฟิลล์ เอ ( 0.7% ) แม้จะมีความน่าจะเป็นของความแตกต่างมากในการตกตะกอน การกรอง และอัตราการดูดใช้ธาตุอาหารเมื่อปรับขนาด ผลลัพธ์เหล่านี้แสดงให้เห็นว่า การรักษามีศักยภาพเพื่อปรับปรุงคุณภาพน้ำในบ่อกุ้ง