Henry VIII (28 June 1491 – 28 Janua

Henry VIII (28 June 1491 – 28 January 1547) was King of England from 21 April 1509 until his death. He was Lord, and later assumed the Kingship, of Ireland, and continued the nominal claim by English monarchs to the Kingdom of France. Henry was the second monarch of the Tudor dynasty, succeeding his father, Henry VII.

Besides his six marriages, Henry VIII is known for his role in the separation of the Church of England from the Roman Catholic Church. His disagreements with the Pope led to his separation of the Church of England from papal authority, with himself, as king, as the Supreme Head of the Church of England and to the Dissolution of the Monasteries. Because his principal dispute was with papal authority, rather than with doctrinal matters, he remained a believer in core Catholic theological teachings despite his excommunication from the Roman Catholic Church.[1] Henry oversaw the legal union of England and Wales with the Laws in Wales Acts 1535 and 1542. He is also well known for a long personal rivalry with both Francis I of France and the Holy Roman Emperor Charles V, his contemporaries with whom he frequently warred.

Domestically, Henry is known for his radical changes to the English Constitution, ushering in the theory of the divine right of kings to England. Besides asserting the sovereign's supremacy over the Church of England, thus initiating the English Reformation, he greatly expanded royal power. Charges of treason and heresy were commonly used to quash dissent, and those accused were often executed without a formal trial, by means of bills of attainder. He achieved many of his political aims through the work of his chief ministers, some of whom were banished or executed when they fell out of his favour. Figures such as Thomas Wolsey, Thomas More, Thomas Cromwell, Richard Rich, and Thomas Cranmer figured prominently in Henry's administration. An extravagant spender, he used the proceeds from the Dissolution of the Monasteries and acts of the Reformation Parliament to convert to royal revenue money formerly paid to Rome. Despite the influx of money from these sources, Henry was continually on the verge of financial ruin, due to his personal extravagance, as well as his numerous costly continental wars.

His contemporaries considered Henry in his prime to be an attractive, educated and accomplished king, and he has been described as "one of the most charismatic rulers to sit on the English throne".[2] Besides ruling with considerable power, he was also an author and composer. His desire to provide England with a male heir – which stemmed partly from personal vanity and partly from his belief that a daughter would be unable to consolidate Tudor power and maintain the fragile peace that existed following the Wars of the Roses[3] – led to the two things for which Henry is most remembered: his six marriages and his break with the Pope (who would not allow an annulment of Henry's first marriage) and the Roman Catholic Church, leading to the English Reformation. Henry became severely obese and his health suffered, contributing to his death in 1547. He is frequently characterised in his later life as a lustful, egotistical, harsh, and insecure king.[4] He was succeeded by his son

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฮนรี่ VIII (28 1491 มิถุนายน-1547 28 มกราคม) กษัตริย์ของอังกฤษจาก 21 นักเมษายนจนถึงตายได้ เขาถูกพระเจ้า และในภายหลังสันนิษฐานราชย์ ไอร์แลนด์ และต่อข้อเรียกร้องระบุ โดยกษัตริย์อังกฤษกับราชอาณาจักรฝรั่งเศส เฮนรี 2 พระมหากษัตริย์ของราชวงศ์ทิวดอร์ succeeding บิดา Henry VII ได้นอกจากว่าเขาหก เฮนรี่ VIII เป็นที่รู้จักสำหรับบทบาทของเขาในการแยกของคริสตจักรของอังกฤษจากคริสตจักรโรมันคาทอลิก ความขัดแย้งของเขากับสมเด็จพระสันตะปาปานำเขาแยกของคริสตจักรของอังกฤษจากสมเด็จพระสันตะปาปา ด้วยตัวเอง กษัตริย์ เป็นหัวหน้าสูงสุดของคริสตจักรของอังกฤษ และการยุบอาราม เนื่องจากมีข้อโต้แย้งของเขาหลัก มีอำนาจสมเด็จพระสันตะปาปา มากกว่ากับเรื่องหลักคำสอน เขายังคงผู้เชื่อในหลักคำสอนศาสนศาสตร์คาทอลิกแม้เขา excommunication จากคริสตจักรโรมันคาทอลิก [1] เฮนรีดูแลสหภาพทางกฎหมายของอังกฤษและเวลส์ มีกฎหมายในเวลส์กระทำ 1535 1542 เขาจะยังรู้จักการแข่งขันยาวนานส่วนบุคคลกับ Francis ทั้งฉันของฝรั่งเศสและศักดิ์สิทธิ์โรมันจักรพรรดิชาร์ลส์ V, contemporaries ของเขาที่เขามัก warredในประเทศ เฮนรีเป็นหนึ่งในการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงของเขารัฐธรรมนูญอังกฤษ ushering ทฤษฎีการเทวสิทธิ์ของพระมหากษัตริย์อังกฤษ นอกจากกรรมสิทธิ์ของพ่อมไหศวรรย์ผ่านคริสตจักรของอังกฤษ จึง เริ่มต้นการปฏิรูปศาสนาในอังกฤษ เขามากขยายพระราชอำนาจ ค่าธรรมเนียมของกบฏและคอกโดยทั่วไปใช้ในการปราบ dissent และผู้ถูกกล่าวหาว่ามักถูกดำเนิน โดยทดลองทาง โดยตั๋วของ attainder เขาบรรลุจุดมุ่งหมายทางการเมืองของเขาผ่านการทำงานของรัฐมนตรีพระประธาน บางคนถูก banished หรือปฏิบัติเมื่อพวกเขาตกจากโปรดปรานของมากมาย ตัวเลขเช่น Thomas Wolsey, Thomas More ครอ มเวลล์ Thomas ริชาร์ดริช และ Thomas Cranmer จึงคิดบริหารของเฮนรี Spender การโรงแรม เขาใช้ดำเนินการจากการยุบอารามและทำหน้าที่สภาปฏิรูปการแปลงเงินรายได้รอยัลเดิม จ่ายให้โรม แม้ มีการหลั่งไหลของเงินจากแหล่งเหล่านี้ เฮนรี่ได้อย่างต่อเนื่องบริหารเงินทำลาย เนื่องจากความฟุ่มเฟือยของเขาส่วนบุคคล เป็นสงครามยุโรปค่าใช้จ่ายของเขามากมายContemporaries ของเขาถือว่า เฮนรีในนายกของเขาเป็น ที่น่าสนใจ ศึกษา และสำเร็จกษัตริย์ และเขาได้อธิบายว่า "หนึ่งในพระบารมีมากที่สุดนั่งบนราชบัลลังก์อังกฤษ" [2] นอกจากการปกครองที่มีอำนาจมาก เขายังเป็นผู้เขียนและนักประพันธ์ ความปรารถนาของเขาให้อังกฤษเป็น heir ชาย – ที่ stemmed จากโต๊ะเครื่องแป้งส่วนบุคคลบางส่วน และบางส่วนของเขาความเชื่อว่าบุตรสาวจะสามารถรวมอำนาจทิวดอร์ และรักษาสันติภาพเปราะบางที่อยู่ดังต่อไปนี้สงครามดอกกุหลาบ [3] – กับสองสิ่งที่เฮนรี่เป็นส่วนใหญ่จำ: เขาว่า 6 และเขาแบ่งกับสมเด็จพระสันตะปาปาที่จะช่วยให้การทำลายล้างของของเฮนรีสมรสครั้งแรก) และคริสตจักรโรมันคาทอลิก นำไปสู่การปฏิรูปภาษาอังกฤษ เฮนรี่เป็นอ้วนรุนแรง และสุขภาพของเขารับความเดือด ร้อน เอื้อต่อการตายของเขาใน 1547 เขามักมีประสบการ์ในชีวิตของเขาในภายหลังเป็นกษัตริย์ตัณหา egotistical รุนแรง และไม่ปลอดภัย [4] เขาได้สำเร็จหรือไม่ โดยบุตรชายของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฮนรี่ (28 มิถุนายน 1491 - 28 มกราคม 1547) เป็นกษัตริย์แห่งอังกฤษจาก 21 เมษายน 1509 จนกระทั่งเขาตาย เขาเป็นพระเจ้าและต่อมาสันนิษฐานว่าพระมหากษัตริย์ของไอร์แลนด์และยังคงเรียกร้องที่ระบุโดยพระมหากษัตริย์อังกฤษเป็นสหราชอาณาจักรฝรั่งเศส เฮนรี่เป็นพระมหากษัตริย์ที่สองของราชวงศ์ทิวดอร์ที่ประสบความสำเร็จพ่อของเขาเฮนรี่ปกเกล้าเจ้าอยู่หัว. นอกจากนี้หกการแต่งงานของเขาเฮนรี่เป็นที่รู้จักสำหรับบทบาทของเขาในการแยกของคริสตจักรแห่งอังกฤษจากคริสตจักรโรมันคาทอลิก ความขัดแย้งของเขากับสมเด็จพระสันตะปาปานำไปสู่การแยกของเขาคริสตจักรแห่งอังกฤษจากอำนาจของสมเด็จพระสันตะปาปาที่มีตัวเองเป็นกษัตริย์เป็นศาลฎีกาหัวหน้าคริสตจักรแห่งอังกฤษและการสลายของพระราชวงศ์ เพราะข้อพิพาทที่สำคัญของเขาคือสมเด็จพระสันตะปาปามีอำนาจมากกว่ากับเรื่องทฤษฎีเขายังคงเชื่อในคำสอนเทววิทยาหลักคาทอลิกแม้จะมีการคว่ำบาตรของเขาจากคริสตจักรโรมันคาทอลิค. [1] เฮนรี่คุมสหภาพทางกฎหมายของอังกฤษและเวลส์ตามกฎหมายในเวลส์ กิจการ 1535 และ 1542. เขายังเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับการแข่งขันส่วนบุคคลยาวกับทั้งฟรานซิสผมของฝรั่งเศสและจักรพรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ชาร์ลส์วีโคตรของเขากับคนที่เขามักทำสงคราม. ในประเทศเฮนรี่เป็นที่รู้จักสำหรับการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงของเขาที่จะรัฐธรรมนูญภาษาอังกฤษ ในการนำไปสู่ทฤษฎีของพระเจ้าของคริสต์ไปยังประเทศอังกฤษ นอกจากนี้ยังอ้างอธิปไตยอำนาจสูงสุดในช่วงคริสตจักรแห่งอังกฤษจึงเริ่มต้นการปฏิรูปภาษาอังกฤษเขาขยายพระราชอำนาจ ข้อหากบฏและบาปถูกนำมาใช้กันทั่วไปเพื่อล้มล้างความขัดแย้งและผู้ที่ถูกกล่าวหาว่ากำลังดำเนินการมักจะไม่มีการพิจารณาคดีอย่างเป็นทางการโดยใช้วิธีการค่าใช้จ่ายในการเพิกถอน เขาประสบความสำเร็จหลายจุดมุ่งหมายทางการเมืองของเขาผ่านการทำงานของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงหัวหน้าของเขาบางคนถูกเนรเทศหรือดำเนินการเมื่อพวกเขาหลุดออกมาจากเขา ตัวเลขเช่นโทมัส Wolsey, โทมัส, โทมัสครอมเวลริชาร์ดริชและโธมัสแครนคิดว่าสำคัญในการบริหารงานของเฮนรี่ อะไรต่อมิอะไรฟุ่มเฟือยเขาใช้เงินที่ได้จากการสลายตัวของพระราชวงศ์และการกระทำของการปฏิรูปรัฐสภาในการแปลงเงินรายได้จากพระราชจ่ายก่อนไปยังกรุงโรม แม้จะมีการไหลเข้าของเงินจากแหล่งเหล่านี้เฮนรี่เป็นอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับการหมิ่นหายนะทางการเงินเนื่องจากการสิ้นเปลืองส่วนตัวของเขาเช่นเดียวกับสงครามค่าใช้จ่ายต่าง ๆ นานาคอนติเนน. โคตรของเขาเฮนรี่ในการพิจารณาที่สำคัญของเขาที่จะเป็นที่น่าสนใจ, การศึกษาและประสบความสำเร็จกษัตริย์ และเขาได้รับการอธิบายว่า "หนึ่งในผู้ปกครองที่มีเสน่ห์มากที่สุดที่จะนั่งบนราชบัลลังก์อังกฤษ". [2] นอกจากนี้ผู้ปกครองที่มีอำนาจมากเขายังเป็นนักเขียนและนักแต่งเพลง ความปรารถนาของเขาที่จะให้อังกฤษกับทายาทผู้ชาย - ซึ่งส่วนหนึ่งเกิดจากโต๊ะเครื่องแป้งส่วนบุคคลและส่วนหนึ่งมาจากความเชื่อที่ว่าลูกสาวจะไม่สามารถรวมพลังทิวดอร์และรักษาสันติภาพที่เปราะบางที่มีอยู่ต่อไปนี้สงครามดอกกุหลาบ [3] - นำไปสู่การ สองสิ่งที่เฮนรี่เป็นที่จดจำมากที่สุด: หกการแต่งงานของเขาและแบ่งของเขากับสมเด็จพระสันตะปาปา (ที่จะไม่อนุญาตให้มีการยกเลิกการแต่งงานครั้งแรกของเฮนรี่) และคริสตจักรโรมันคาทอลิกที่นำไปสู่การปฏิรูปภาษาอังกฤษ เฮนรี่กลายเป็นโรคอ้วนรุนแรงและสุขภาพของเขาได้รับความเดือดร้อนที่เอื้อต่อการตายของเขาใน 1547 เขาเป็นลักษณะที่พบบ่อยในชีวิตต่อมาของเขาเป็นตัณหา, คนอื่น, รุนแรงและไม่ปลอดภัยกษัตริย์. [4] เขาก็ประสบความสำเร็จโดยลูกชายของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฮนรี่ viii ( 28 มิถุนายน 1491 – 28 มกราคม 1547 ) คือกษัตริย์ของอังกฤษจาก 21 เมษายน 1933 จนถึงความตายของเขา เขาคือพระเจ้าและต่อมาถือว่าเป็นพระราชา แห่งไอร์แลนด์ และยังคงเรียกร้องที่ระบุโดยพระมหากษัตริย์อังกฤษราชอาณาจักรฝรั่งเศส เฮนรี่เป็นกษัตริย์ที่สองของราชวงศ์ทิวดอร์ ประสบความสำเร็จพ่อของเฮนรี vi .

นอกจากหกการแต่งงานของเขาเฮนรี่ viii เป็นที่รู้จักสำหรับบทบาทของเขาในการแยกของคริสตจักรแห่งอังกฤษจากคริสตจักรโรมันคาทอลิก ความขัดแย้งกับสมเด็จพระสันตะปาปาเป็นผู้นำของเขาแยกคริสตจักรแห่งอังกฤษจากอำนาจของสมเด็จพระสันตะปาปากับตัวเอง เป็นกษัตริย์ เป็นเจ้าเหนือหัวของคริสตจักรแห่งอังกฤษและการสลายตัวของพระราชวงศ์ . เนื่องจากข้อพิพาทหลักของเขาด้วยอำนาจของพระสันตปาปามากกว่ากับทฤษฎีเรื่อง เขาก็ยังคงเชื่อในหลักศาสนศาสตร์คาทอลิกสอนแม้ศาสนาของเขาจากคริสตจักรโรมันคาทอลิก [ 1 ] เฮนรี่เป็นสหภาพแรงงานตามกฎหมายอังกฤษและเวลส์กับกฎหมายในเวลส์และหน้าที่ 2 1070 . เขายังเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับการแข่งขันส่วนตัวยาวทั้งฟรานซิสผมฝรั่งเศสและจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์จักรพรรดิชาร์ลส์วีโคตรของเขาที่เขามักจะต่อสู้

ใน เฮนรี่เป็นที่รู้จักสำหรับเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงของเขารัฐธรรมนูญภาษาอังกฤษ , ushering ในทฤษฎีเทวสิทธิ์ของพระมหากษัตริย์อังกฤษ นอกจากนี้ยืนยันความยิ่งใหญ่ของอธิปไตยเหนือคริสตจักรแห่งอังกฤษจึงได้ริเริ่มการปฏิรูปภาษาอังกฤษ เขาช่วยขยายพระราชอำนาจข้อหากบฎ และพวกนอกรีตถูกนิยมใช้ปราบความขัดแย้งและจำเลยมักจะดำเนินการโดยการทดลองอย่างเป็นทางการ โดยค่าใช้จ่ายของการลงโทษ . เขาประสบความสำเร็จมากมายของวัตถุประสงค์ทางการเมืองของเขาผ่านการทำงานของรัฐมนตรี หัวหน้าของเขา บางคนถูกเนรเทศหรือถูกประหารชีวิต เมื่อพวกเขาล้มออกจากความโปรดปรานของเขา ตัวเลขเช่นทอมัสโวลซีย์ , โทมัส , โทมัส ครอมเวลล์ ริชาร์ด รวย