Sitting on the train, contemplating

Sitting on the train, contemplating how to spend my Euro Millions winnings ahead of 2013's biggest jackpot of £157m this week, my usual pre-draw euphoria was replaced by an unfamiliar and frightening realisation: that not only my dream purchases, but even some things I take for granted, could be at risk if I didn't win.

If you have ever played the lottery, and certainly if you play on a regular basis, you will be familiar with the strange sense of well-being and excitement that can accompany the approach of a draw, especially a significant roll-over. The plans for super cars and massive family holidays to five star resorts in the Caribbean might sound far fetched, but there remains the lingering hope that the small pink slip in your pocket is actually a cheque for millions or pounds. A dream ticket. The answer to all of your prayers.

And yet I realised on my train that for me it had become even more than that.

Sitting next to me was a young pupil from the local independent school on his journey home. Chatting articulately about the day's lessons to his friends, gesticulating with one hand and holding an iPhone in the other, he was exactly the sort of boy I had somehow, without even realising it, begun to assume my future offspring would be.

Quite apart from the question of assuming I would have children (I'm sure my girlfriend would at least like to be consulted first) it was the level of privlege I took for granted which took me by surprise.

What had given me the impression that a life of upper-middle class comfort was what I would be able to provide for my offspring? True, my upbringing was certainly a fortunate one, thanks to the enduring hard work and love of my parents. But what gave me the impression that the same circumstances were a given for my children? Was I willing to work as hard as my parents did towards their aim of providing the best for their boys?

Well the short answer is no. Because for me it was clearly not an aim, but an assumption. I held the absent-minded belief that it would all fall into my lap.

And a quick analysis of my career and finances told me that, in fact, it was very unlikely to fall into my lap any time soon. A combination of my own longstanding lethargy, disinterest in my career and wider economic factors since my graduation in 2008, meant that, in all likelihood, aged 26, I am already behind where I would have expected to be. If I was suddenly to wake up with a 13 year old son tomorrow, I would struggle to pay for his iPhone contract, let alone his school fees.

Why, then, have I become so complacent? What has led to this sense that everything will be okay in the end?

I'm not about to blame the lottery on it's own for instilling me with a false sense of hope. That would be pretty foolish. But I do think that the larger 'it could be you' culture that pervades the media, and particularly the current crop of popular television series such as The Only Way is Essex, have led a whole generation, regardless of their childhood experiences, to believe that iPhones and other luxuries are their right, rather than a goal, to achieve.

And always in the back of my mind, I must admit, has been the lingering assumption that if it doesn't work out, I could at least win the lottery.

But what if I don't?

Well, perhaps I should work a little harder, set myself some goals and strive to achieve them. Just as a back up.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นั่งอยู่บนรถไฟ ซอฟต์แวร์การใช้จ่ายรายได้ของฉันล้านยูโรก่อนของปี 2013 ที่ใหญ่ที่สุดปฏิบัติการครั้งของ £157 เมตรสัปดาห์นี้ euphoria ของฉันออกก่อนปกติถูกแทนที่ ด้วยปัญหาการไม่คุ้นเคย และน่ากลัว: ที่ไม่เพียงแต่ความฝันของฉันซื้อ แต่บางสิ่งที่จะได้รับ อาจจะเสี่ยงถ้าฉันไม่ชนะถ้าคุณเคยได้เล่นสลากกินแบ่ง และแน่นอนถ้าคุณเล่นเป็นประจำ คุณจะคุ้นเคยกับความเป็นอยู่ที่ดีและตื่นเต้นที่สามารถพร้อมการวาด โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำคัญม้วนมากกว่า แปลก นำแผนสำหรับครอบครัวขนาดใหญ่และรถยนต์ซูเปอร์วันหยุดกับรีสอร์ทระดับห้าดาวในแคริบเบียนอาจเสียงไกล แต่ยังคงมีความหวังยังคงกรุ่นที่ใบสีชมพูขนาดเล็กในกระเป๋าของคุณเป็นจริงเช็คสำหรับล้านปอนด์ ตั๋วดรีม ตอบคำอธิษฐานของคุณทั้งหมดและยัง ฉันเองก็ยังคิดบนรถไฟของฉันที่ฉัน มันมียิ่งกว่าที่ฉันนั่งถัดไปถูกนักเรียนสาวจากโรงเรียนอิสระภายในบ้านเดินทาง สนทนาเกี่ยวกับบทเรียนของวันที่เพื่อนของเขา gesticulating ด้วย และถือ iPhone ในอื่น ๆ articulately เขาได้ตรงประเภทของฉันอย่างใด โดยแม้เหยื่อจะ เริ่มคิดว่า ลูกหลานในอนาคตของฉันจะเป็นเด็กค่อนข้างแตกต่างจากคำถามของทะลึ่งต้องเด็ก (ผมมั่นใจว่า แฟนของฉันที่อยากจะขอคำปรึกษาก่อน) มันเป็นระดับของ privlege จึงได้รับการเอาฉัน ด้วยความประหลาดใจที่มีให้ฉันความรู้สึกที่ว่า ชีวิตของชั้นบนกลางคือ สิ่งที่ฉันจะต้องให้ลูกหลานของฉัน จริง upbringing ของฉันได้แน่นอนหนึ่งโชคดี ทำงานหนักที่ยั่งยืนและความรักของพ่อ แต่อะไรให้ผมประทับใจที่สถานการณ์เดียวที่รับเด็กของฉัน ถูกผมยินดีที่จะทำงานอย่างหนักเป็นพ่อได้ต่อจุดมุ่งหมายของตนให้ดีสุดสำหรับเด็กผู้ชายของพวกเขาด้วยคำตอบสั้น ๆ คือไม่ เนื่องจากฉัน ไม่ชัดเจนเป้าหมาย แต่อัสสัมชัญที่ เคลิ้ม ๆ ความเชื่อว่า มันจะทั้งหมดตกอยู่ในตักของฉันจัดและการวิเคราะห์อย่างรวดเร็วของเงินทุนและการทำงานของฉันบอกว่า ในความเป็นจริง มันเป็นยากมากตกตักของฉันตลอดเวลาเร็ว ๆ นี้ ทั้งของตัวเองว่าถูกกระตุ้น disinterest ในกว้างกว่าเศรษฐกิจปัจจัยเนื่องจากการศึกษาของฉันใน 2008 หมายถึง ซึ่งในความเป็นไปได้ทั้งหมด อายุ 26 และการทำงานของฉันฉันแล้วหลังที่ฉันจะได้คาดว่าจะ ถ้าได้ก็ตื่นขึ้นมาลูกชายอายุ 13 ปีพรุ่งนี้ ฉันจะต่อสู้เพื่อชำระสัญญา iPhone ของเขา นับประสาค่าเล่าเรียนของเขาทำไม แล้ว ฉันกลายเป็นเพื่อนอน อะไรได้นำไปสู่ความรู้สึกนี้ที่ทุกอย่างจะเอาล่ะในสุดผมไม่เกี่ยวกับโทษลอตเตอรี่ในการปลูกฝังให้ผมมีความรู้สึกผิดหวัง ที่จะสวยโง่ แต่ผมคิดว่า วัฒนธรรมใหญ่ 'เป็นคุณ' ที่ pervades สื่อ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งพืชปัจจุบันชุดโทรทัศน์ยอดนิยมเช่นเฉพาะทาง มีห้อง มี led รุ่นทั้ง โดยไม่คำนึงถึงประสบการณ์ในวัยเด็กของพวกเขา เชื่อ iPhones และความหรูหราอื่น ๆ ขวา แทน เพื่อให้บรรลุเป้าหมายและเสมอด้านหลังของจิตใจของฉัน บันทึ แล้วอัสสัมชัญยังคงกรุ่นที่ว่า ถ้ามันทำงานไม่ออก ฉันสามารถน้อยหวยแต่ถ้าฉันไม่ได้ดี บางทีฉันควรทำงานหนักน้อย ตั้งเป้าหมายบางอย่างของตัวเอง และมุ่งมั่นที่จะบรรลุพวกเขา เพียงเป็นการสำรองข้อมูล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นั่งอยู่บนรถไฟใคร่ครวญวิธีการใช้จ่ายล้านยูโรของฉันชนะไปข้างหน้าของคพ็อตที่ใหญ่ที่สุด 2013 ของ£ 157m ในสัปดาห์นี้ความรู้สึกสบายก่อนวาดของฉันปกติถูกแทนที่ด้วยความสำนึกที่ไม่คุ้นเคยและน่ากลัว: ที่ไม่เพียง แต่การซื้อความฝันของฉัน แต่แม้บางสิ่งบางอย่าง ฉันจะได้รับอาจจะมีความเสี่ยงถ้าฉันไม่ชนะ. ถ้าคุณเคยเล่นหวยและแน่นอนถ้าคุณเล่นเป็นประจำคุณจะคุ้นเคยกับความรู้สึกที่แปลกประหลาดของความเป็นอยู่และความตื่นเต้นที่สามารถ มาพร้อมกับวิธีการของการวาดโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีนัยสำคัญม้วนมากกว่า แผนสำหรับรถยนต์สุดและวันหยุดของครอบครัวขนาดใหญ่ถึงห้าดาวรีสอร์ทในทะเลแคริบเบียนอาจจะฟังดูไกลเรียก แต่ยังคงมีความหวังว่าเอ้อระเหยใบสีชมพูขนาดเล็กในกระเป๋าของคุณเป็นจริงการตรวจสอบสำหรับล้านปอนด์หรือ ตั๋วฝัน คำตอบทั้งหมดของการสวดมนต์ของคุณ. และยังฉันตระหนักบนรถไฟของฉันที่สำหรับฉันมันได้กลายเป็นมากขึ้นกว่าที่. นั่งอยู่ข้างๆฉันเป็นนักเรียนสาวจากโรงเรียนเอกชนในท้องถิ่นเกี่ยวกับการเดินทางของเขาที่บ้าน สนทนาชัดถ้อยชัดเกี่ยวกับบทเรียนของวันกับเพื่อนของเขา, gesticulating ด้วยมือข้างหนึ่งและถือ iPhone ในอื่น ๆ เขาเป็นสิ่งที่จัดเรียงของเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ฉันมีอย่างใดโดยไม่ได้ทราบว่ามันเริ่มที่จะถือว่าลูกหลานในอนาคตของฉันจะเป็น. ค่อนข้างแตกต่างจาก คำถามของสมมติว่าผมจะมีเด็ก (ฉันแน่ใจว่าแฟนของผมอย่างน้อยต้องการที่จะได้รับการพิจารณาก่อน) มันเป็นระดับของ privlege ที่ผมเอาให้ได้รับซึ่งเอาฉันด้วยความประหลาดใจ. สิ่งที่มีให้ฉันความรู้สึกว่าชีวิตของ ความสะดวกสบายในระดับบนกลางคือสิ่งที่ผมจะสามารถที่จะให้ลูกหลานของฉันได้อย่างไร ความจริงการศึกษาของฉันได้อย่างแน่นอนหนึ่งที่โชคดีต้องขอบคุณการทำงานอย่างหนักที่ยั่งยืนและความรักของพ่อแม่ของฉัน แต่สิ่งที่ทำให้ผมมีความรู้สึกว่าสถานการณ์เดียวกันที่ถูกกำหนดสำหรับเด็กของฉันได้อย่างไร ผมยินดีที่จะทำงานอย่างหนักเท่าที่พ่อแม่ของฉันได้ไปสู่จุดมุ่งหมายของการให้ที่ดีที่สุดสำหรับเด็กของพวกเขาดีคำตอบสั้น ๆ คือไม่ เพราะสำหรับผมแล้วมันเห็นได้ชัดว่าไม่ได้เป็นจุดมุ่งหมาย แต่สมมติฐาน ฉันถือความเชื่อใจลอยว่ามันจะตกอยู่ในตักของฉันทั้งหมด. และการวิเคราะห์ที่รวดเร็วของอาชีพของฉันและการเงินบอกว่าในความเป็นจริงมันก็ไม่น่าจะตกอยู่ในตักของฉันเวลาเร็ว ๆ นี้ การรวมกันของความง่วงยาวนานของตัวเองสนใจในอาชีพของฉันและปัจจัยทางเศรษฐกิจในวงกว้างตั้งแต่จบการศึกษาของฉันในปี 2008 นั่นหมายความว่าในทุกโอกาสอายุ 26 ผมแล้วหลังที่ผมจะคาดว่าจะเป็น ถ้าฉันเป็นอยู่ ๆ ก็จะตื่นขึ้นมาในวันพรุ่งนี้กับลูกชายวัย 13 ปีผมจะพยายามที่จะจ่ายสำหรับสัญญา iPhone ของเขาให้อยู่คนเดียวค่าเล่าเรียนของเขา. ทำไมจึงมีฉันจะกลายเป็นที่พึงพอใจมาก? สิ่งที่ได้นำไปสู่ความรู้สึกนี้ว่าทุกอย่างจะโอเคในที่สุด? ฉันไม่ได้เกี่ยวกับการที่จะตำหนิการจับสลากที่เป็นของตัวเองสำหรับการปลูกฝังฉันด้วยความผิดพลาดของความหวัง ที่จะโง่สวย แต่ผมคิดว่ามีขนาดใหญ่ 'มันอาจจะเป็นคุณ' วัฒนธรรมที่ขจรขจายสื่อและโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเพาะปลูกในปัจจุบันของทีวีซีรีส์ยอดนิยมเช่นวิธีเดียวที่เป็นเอสเซ็กซ์ได้นำทั้งรุ่นโดยไม่คำนึงถึงประสบการณ์ในวัยเด็กของพวกเขาที่จะเชื่อว่า ที่ iPhone และสินค้าฟุ่มเฟือยอื่น ๆ ที่เป็นสิทธิของพวกเขามากกว่าเป้าหมายเพื่อให้บรรลุ. และมักจะในการกลับใจของฉันที่ฉันต้องยอมรับว่าได้รับการสันนิษฐานเอ้อระเหยว่าถ้ามันไม่ทำงานออกผมอย่างน้อยชนะ การจับสลาก. แต่ถ้าผมทำไม่ได้? ดีบางทีฉันควรจะทำงานให้หนักขึ้นเล็ก ๆ น้อย ๆ ตั้งตัวเองเป้าหมายและมุ่งมั่นที่จะบรรลุพวกเขา เพียงแค่เป็นสำรอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นั่งบนรถไฟ คิดวิธีที่จะใช้จ่ายเงินของฉันก่อนล้านยูโร 2013 แจ๊คพ็อตใหญ่ที่สุดของรัฐบาล 157m สัปดาห์นี้ออกก่อนวาดปกติของฉันถูกแทนที่ด้วยตระหนักไม่คุ้นเคยและน่ากลัว : ที่ไม่เพียง แต่การซื้อความฝันของฉัน แต่แม้บางอย่างที่ผมใช้สิทธิ์ ก็เสี่ยง ถ้าฉันไม่ชนะ

ถ้าคุณเคยเล่นสลากกินแบ่งนั่งบนรถไฟ คิดวิธีที่จะใช้จ่ายเงินของฉันก่อนล้านยูโร 2013 แจ๊คพ็อตใหญ่ที่สุดของรัฐบาล 157m สัปดาห์นี้ออกก่อนวาดปกติของฉันถูกแทนที่ด้วยตระหนักไม่คุ้นเคยและน่ากลัว : ที่ไม่เพียง แต่การซื้อความฝันของฉัน แต่แม้บางอย่างที่ผมใช้สิทธิ์ ก็เสี่ยง ถ้าฉันไม่ชนะ

ถ้าคุณเคยเล่นสลากกินแบ่งนั่งบนรถไฟ คิดวิธีที่จะใช้จ่ายเงินของฉันก่อนล้านยูโร 2013 แจ๊คพ็อตใหญ่ที่สุดของรัฐบาล 157m สัปดาห์นี้ออกก่อนวาดปกติของฉันถูกแทนที่ด้วยตระหนักไม่คุ้นเคยและน่ากลัว : ที่ไม่เพียง แต่การซื้อความฝันของฉัน แต่แม้บางอย่างที่ผมใช้สิทธิ์ ก็เสี่ยง ถ้าฉันไม่ชนะ

ถ้าคุณเคยเล่นสลากกินแบ่งนั่งบนรถไฟ คิดวิธีที่จะใช้จ่ายเงินของฉันก่อนล้านยูโร 2013 แจ๊คพ็อตใหญ่ที่สุดของรัฐบาล 157m สัปดาห์นี้ออกก่อนวาดปกติของฉันถูกแทนที่ด้วยตระหนักไม่คุ้นเคยและน่ากลัว : ที่ไม่เพียง แต่การซื้อความฝันของฉัน แต่แม้บางอย่างที่ผมใช้สิทธิ์ ก็เสี่ยง ถ้าฉันไม่ชนะ

ถ้าคุณเคยเล่นสลากกินแบ่งนั่งบนรถไฟ คิดวิธีที่จะใช้จ่ายเงินของฉันก่อนล้านยูโร 2013 แจ๊คพ็อตใหญ่ที่สุดของรัฐบาล 157m สัปดาห์นี้ออกก่อนวาดปกติของฉันถูกแทนที่ด้วยตระหนักไม่คุ้นเคยและน่ากลัว : ที่ไม่เพียง แต่การซื้อความฝันของฉัน แต่แม้บางอย่างที่ผมใช้สิทธิ์ ก็เสี่ยง ถ้าฉันไม่ชนะ

ถ้าคุณเคยเล่นสลากกินแบ่งนั่งบนรถไฟ คิดวิธีที่จะใช้จ่ายเงินของฉันก่อนล้านยูโร 2013 แจ๊คพ็อตใหญ่ที่สุดของรัฐบาล 157m สัปดาห์นี้ออกก่อนวาดปกติของฉันถูกแทนที่ด้วยตระหนักไม่คุ้นเคยและน่ากลัว : ที่ไม่เพียง แต่การซื้อความฝันของฉัน แต่แม้บางอย่างที่ผมใช้สิทธิ์ ก็เสี่ยง ถ้าฉันไม่ชนะ

ถ้าคุณเคยเล่นสลากกินแบ่งนั่งบนรถไฟ คิดวิธีที่จะใช้จ่ายเงินของฉันก่อนล้านยูโร 2013 แจ๊คพ็อตใหญ่ที่สุดของรัฐบาล 157m สัปดาห์นี้ออกก่อนวาดปกติของฉันถูกแทนที่ด้วยตระหนักไม่คุ้นเคยและน่ากลัว : ที่ไม่เพียง แต่การซื้อความฝันของฉัน แต่แม้บางอย่างที่ผมใช้สิทธิ์ ก็เสี่ยง ถ้าฉันไม่ชนะ

ถ้าคุณเคยเล่นสลากกินแบ่งนั่งบนรถไฟ คิดวิธีที่จะใช้จ่ายเงินของฉันก่อนล้านยูโร 2013 แจ๊คพ็อตใหญ่ที่สุดของรัฐบาล 157m สัปดาห์นี้ออกก่อนวาดปกติของฉันถูกแทนที่ด้วยตระหนักไม่คุ้นเคยและน่ากลัว : ที่ไม่เพียง แต่การซื้อความฝันของฉัน แต่แม้บางอย่างที่ผมใช้สิทธิ์ ก็เสี่ยง ถ้าฉันไม่ชนะ

ถ้าคุณเคยเล่นสลากกินแบ่งนั่งบนรถไฟ คิดวิธีที่จะใช้จ่ายเงินของฉันก่อนล้านยูโร 2013 แจ๊คพ็อตใหญ่ที่สุดของรัฐบาล 157m สัปดาห์นี้ออกก่อนวาดปกติของฉันถูกแทนที่ด้วยตระหนักไม่คุ้นเคยและน่ากลัว : ที่ไม่เพียง แต่การซื้อความฝันของฉัน แต่แม้บางอย่างที่ผมใช้สิทธิ์ ก็เสี่ยง ถ้าฉันไม่ชนะ

ถ้าคุณเคยเล่นสลากกินแบ่งนั่งบนรถไฟ คิดวิธีที่จะใช้จ่ายเงินของฉันก่อนล้านยูโร 2013 แจ๊คพ็อตใหญ่ที่สุดของรัฐบาล 157m สัปดาห์นี้ออกก่อนวาดปกติของฉันถูกแทนที่ด้วยตระหนักไม่คุ้นเคยและน่ากลัว : ที่ไม่เพียง แต่การซื้อความฝันของฉัน แต่แม้บางอย่างที่ผมใช้สิทธิ์ ก็เสี่ยง ถ้าฉันไม่ชนะ

ถ้าคุณเคยเล่นสลากกินแบ่ง