What if we apply the Individuality

What if we apply the Individuality Principle to the dilemma of voluntary slavery? The slave
surrenders his individuality in that he relinquishes his ability to judge and act for himself, and thus
subjects his individual development to the will of his master. But if individuality is the value is taken
into account in the utilitarian calculus, the same problem does not arise as with a hedonistic calculus,
in which the disutility to the individual caused by his losing his freedom is outweighed by the utility
produced for others who learn from his error. The determination by society regarding whether
slavery brings happiness to the voluntary slave requires the observation of actual slavery by society.
By contrast, that slavery violates individuality (understood as the combination of autonomy and
uniqueness) can be known a priori, because slavery by its very nature involves the exercise of
complete sovereignty by one individual over the actions of another, and thus the violation of
autonomy, and by association, individuality. Hence, social learning from the voluntary slave’s folly
provides no utilitarian benefit in terms of individuality.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้าเราใช้หลักการความแตกต่างของทาสสมัครใจได้อย่างไร ทาสsurrenders บุคลิกลักษณะของเขาที่เขา relinquishes ของเขาความสามารถในการตัดสิน และดำเนินการด้วยตนเอง และดังนั้นวัตถุพัฒนาเขาละให้เจ้านายของเขา แต่ถ้าความแตกต่างคือ ค่าจะนำมาเข้าบัญชีในแคลคูลัสประโยชน์ ปัญหาเดียวกันเกิดขึ้นเหมือนกับสมัยแคลคูลัสใน disutility การแต่ละบุคคลซึ่งเกิดจาก เขาสูญเสียอิสรภาพของเขาเป็น outweighed โดยอรรถผลิตสำหรับคนอื่น ๆ ที่เรียนรู้จากข้อผิดพลาดของเขา กำหนด โดยสังคมว่าทาสนำความสุขไปสมัครใจทาสต้องสังเกตจริงทาสสังคมโดยคมชัด ทาสที่ละเมิดบุคลิกลักษณะ (เข้าใจว่าเป็นการรวมกันของอิสระ และเอกลักษณ์) สามารถทราบนิรนัย เนื่องจากเป็นทาส โดยธรรมชาติเกี่ยวข้องกับการออกกำลังกายของทำอำนาจอธิปไตย โดยบุคคลหนึ่งผ่านการกระทำของผู้อื่น และการละเมิดของอิสระ และ สมาคม บุคลิกลักษณะ ด้วยเหตุนี้ สังคมการเรียนรู้จากความเขลาของทาสความสมัครใจให้ประโยชน์ไม่มีประโยชน์ในแง่ของความแตกต่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกิดอะไรขึ้นถ้าเราใช้บุคลิกลักษณะหลักการที่จะกระอักกระอ่วนของความเป็นทาสความสมัครใจหรือไม่ ทาส
ยอมจำนนบุคลิกลักษณะของเขาในการที่เขา relinquishes ความสามารถของเขาที่จะตัดสินและทำหน้าที่ของตัวเองและทำให้
วิชาพัฒนาบุคคลของเขาประสงค์ของเจ้านายของเขา แต่ถ้าความแตกต่างกันคือค่าที่ถูกนำ
เข้าบัญชีในแคลคูลัสประโยชน์ปัญหาเดียวกันไม่ได้เกิดขึ้นเช่นเดียวกับแคลคูลัสประสม
ที่ disutility เพื่อบุคคลที่เกิดจากการสูญเสียอิสรภาพของเขานิเวศโดยยูทิลิตี้
ที่ผลิตเพื่อคนอื่น ๆ ที่ได้เรียนรู้ จากความผิดพลาดของเขา ความมุ่งมั่นจากสังคมเกี่ยวกับว่า
เป็นทาสนำความสุขให้กับทาสสมัครใจต้องใช้การสังเกตของการเป็นทาสที่เกิดขึ้นจริงในสังคม.
โดยคมชัดเป็นทาสที่ละเมิดความแตกต่างกัน (เข้าใจว่าเป็นการรวมกันของความเป็นอิสระและ
ความเป็นเอกลักษณ์) สามารถเป็นที่รู้จักเบื้องต้นเพราะการเป็นทาสโดยตัวของมันมาก ธรรมชาติที่เกี่ยวข้องกับการใช้สิทธิของ
อำนาจอธิปไตยโดยสมบูรณ์บุคคลหนึ่งการกระทำของผู้อื่นและทำให้การละเมิด
ความเป็นอิสระและโดยสมาคมบุคลิกลักษณะ ดังนั้นการเรียนรู้ทางสังคมจากความโง่เขลาทาสสมัครใจ
ให้ไม่มีผลประโยชน์เป็นประโยชน์ในแง่ของความแตกต่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้วถ้าเราใช้ความเป็นหลักการไม่สมัครใจเป็นทาส ? ทาสยอมจำนนของเขา individuality ที่เขาต้องถูกยึดความสามารถของเขาที่จะตัดสินและกระทำได้ และดังนั้นจึงวิชาการพัฒนาส่วนบุคคลของเขาเพื่อจะของเจ้านายของเขา แต่ถ้าบุคคลมีมูลค่าถูกเข้าบัญชีในแคลคูลัส ประโยชน์ ปัญหาเดียวกันไม่เกิดขึ้นกับพระบรมวงศานุวงศ์แคลคูลัส ,ซึ่งใน disutility เพื่อแต่ละคน เกิดจากเขา สูญเสียอิสรภาพคือ outweighed โดยยูทิลิตี้ผลิตสำหรับคนอื่น ๆที่ได้เรียนรู้จากความผิดพลาดของเขา กำหนดโดยสังคม เกี่ยวกับว่าทาสนำความสุขให้กับทาส โดยต้องสังเกตจริง การเป็นทาสโดยสังคมในทางตรงกันข้าม , ที่เป็นละเมิดความเป็นตัวของตัวเอง ( เข้าใจว่าเป็นอิสระและการรวมกันของเอกลักษณ์ ) สามารถรู้จัก priori เพราะความเป็นทาสโดยธรรมชาติของมันเกี่ยวข้องกับการออกกำลังกายของอำนาจอธิปไตยโดยสมบูรณ์มากกว่าการกระทำของบุคคลอื่น ดังนั้นการละเมิดด้วยตนเอง และโดยสมาคม , เอกลักษณ์ ดังนั้น การเรียนรู้ทางสังคม จากการเป็นทาสของความเขลาให้เปล่าประโยชน์ ประโยชน์ในแง่ของความแตกต่างกัน