Rohingya kids travelled alone with

Rohingya kids travelled alone with Indonesia boat arrivals
Bangkok Post26 May 2015MARGIE MASON Margie Mason is Asia medical writer and Indonesia bureau chief for The Associated Press.
AFP
It was just the two of them, brother and sister, out on the open ocean with hundreds of other desperate migrants, mostly Rohingya Muslims fleeing their homes in Myanmar. For nearly three months, the siblings comforted each other when rolling waves thrashed their boat, when their empty bellies ached and when they were beaten for trying to stand up to stretch their legs.
As the oldest, Mohammad Aesop — just 10 years old — knew it was his job to keep his 8-year-old sister safe. But with the Thai crew wielding guns and threatening to throw troublemakers overboard, he felt helpless.
Theirs was the first boat to wash ashore in Indonesia two weeks ago, followed by a number of other wooden trawlers crammed with hungry, dehydrated people. Many were abandoned at sea by their captains following a regional crackdown on human trafficking networks.
So far, nearly 3,100 Rohingya and Bangladeshis have landed in three Southeast Asian countries, according to the International Organisation for Migration (IOM). More than half of them wound up in Indonesia, where nearly 170 children who travelled alone — some after being tricked or kidnapped — wait to learn what will happen next.
Labelled one of the world’s most persecuted minorities, the Rohingya have been fleeing predominantly Buddhist Myanmar for decades.
But it was only after the country embarked on the transition from dictatorship to democracy in 2011 that the numbers really spiralled, with newfound freedoms of expression lifting the lid off deep-rooted hatred felt by many toward the ethnic Muslims. Hundreds were killed, and thousands more placed in internment camps where they cannot work and medical care is scarce.
In recent months, however, flight from the area has been triggered less by fear than by desperation and greed. Rohingya brokers, eager to fill boats with human cargo that fetch $100 (3,356 baht) each, roam villages and displacement camps touting stories of jobs waiting overseas.
Bored, frustrated and naive, youngsters are the easiest to trick. Once on board the ships, they are also the most vulnerable.
At the Indonesian seaside camp in Aceh province’s Kuala Cangkoi where Mohammad and his sister now stay, nearly onethird of the migrants are children.
Some of the smallest Rohingya suck on lollipops and munch on potato chips passed out by local residents and students who come to snap photos of the group.
Other exhausted little ones, who went three days without food on the boat, lie face down asleep on the cool white tile of a pavilion where fish is normally hawked.
“The vulnerability of these children can never be overstated,’’ said Steve Hamilton, deputy chief of mission for the IOM in Indonesia, adding the government has said special care will be provided to ensure the safety of unaccompanied minors.
“The hardships they have endured at such young ages are heartbreaking.’’
Mohammad and his sister, Untas Begum, lost their mother three years ago, at the peak of the sectarian violence in Myanmar’s troubled Rakhine state. She was killed by a machete during an attack at a market in the state capital, Sittwe.
Her children were taken in by a relative, who struggled to care for them with little money for food.
Their father has been living in Muslimmajority Malaysia, one of the few places where Rohingya can find menial jobs and a semblance of acceptance. He decided it was time for his children to join him, and paid a broker in March to put them on a boat in the Bay of Bengal.
The siblings were forced to sit with their knees bent so another person could be seated in between their legs — like human dominoes stacked together as closely as possible to ensure the biggest payoff from ransoms of around $2,000 (67,125 baht) per person demanded from the migrants’ families after they left Myanmar’s territorial waters.
To sleep, they simply leaned back into the chest of the person behind them. When their legs shook and ached from being locked in one position for so long, they were beaten for moving or trying to stand.
The heat on the boat was oppressive, and the stench of sweat and soured vomit was nauseating. They were given only a few spoonfuls of rice gruel twice per day.
Fever, diarrhoea and dehydration were common among the children and adults, but no medicine was provided. Untas said she once shivered while burning— she was hot and freezing at the same time.
“We were given a little food and water, and we were on the sea for a long time,’’ she said, sipping water casually though a straw, a precious commodity that such a short time ago was rationed to keep her alive during the journey.
“We didn’t have our mom or dad on the boat, so we were scared,” she said.
Fear and desperation have driven smugglers to flee their vessels following recent arrests and the discovery of dozens of mass graves in Thailand and Malaysia where migrants were held in the jungle before the floating camps were set up offshore.
Mohammad said one night a smaller boat approached, and as the captain and crew left, they pointed guns at the people on the larger vessel and told them that anyone who tried to follow would be killed.
“He shot twice into the air. Everyone started screaming and crying,’’ Mohammad said, adding that he threw his sister across his lap to try to shield her with his tiny body. “I thought they would kill all of us.’’
Numerous children in Myanmar managed to escape their boats, along with those who made it to shore in Thailand, Indonesia and Malaysia.
Some said they ended up at sea after brokers in Rakhine told them that if they left immediately without telling their parents, they could earn big money in Thailand and Malaysia and send it home to their impoverished families.
People continued to be loaded even after the crisis began unfolding earlier this month, with abandoned boats being pushed back to sea like pinballs by the region’s navies.
Others, like Atau Rahman, 12, of Sittwe, reported being outright kidnapped. He said he and nine other boys were grabbed by a “weird man’’ and shoved onto a boat where they simply disappeared. They were held for weeks offshore until the boat was finally crammed full of enough bodies to leave.
“I don’t know what happened,’’ he said at a camp in the Acehnese town of Langsa, where the most recent vessel landed last week. “We were put on the boat and tied up, and gags were put in our mouths so we couldn’t talk.’’
In a tent just behind him, a little girl with diarrhea lay listless on a plastic tarp with an IV drip strapped to her arm. Skinny women sat nearby on the ground nursing fussy babies, while some children with every rib showing ran naked through the grounds.
Indonesian medical workers scurried to conduct basic health screenings and provide vaccinations — likely the first medical care many Rohingya kids have ever received. Meanwhile, a 3-year-old girl died from tetanus after arriving at the local hospital last week, and a few other kids were receiving treatment there.
“This human tragedy was too cruel for the children to bear. I’m so sad to see their blank gaze when they describe their emotional wounds,’’ said Rudi Purnomo, from the Indonesian non-profit group, Act for Humanity.
“The condition of these children in the refugee shelters makes me hug my own kids tighter than usual and feel grateful.’’
Denied citizenship, the 1.3 million Rohingya living in Myanmar are effectively stateless, wanted not at home nor by any other country.
Governments fear that by letting in even a few poor, uneducated migrants, they will open the floodgates for many. In recent days, Indonesia and Malaysia relented, saying they would provide temporary shelter to 7,000 people — the number who have already landed combined with those believed still stranded at sea.
But they did so only on condition that the international community would resettle them in third countries within a year. So far, the US and the tiny African nation of Gambia are the only countries to raise their hands.
Hussein Ahmed, a 12-year-old Rohingya boy, has stopped trying to imagine a future for himself. He left a camp in Sittwe by himself when a broker convinced his mother he could earn money abroad to support the family since his father was killed three years ago in the violence. After months at sea, he now feels his people may be the most unwanted on earth.
“I was born in Myanmar, but they don’t want me. I tried to go to Thailand or Malaysia, but I can’t go anywhere because they don’t want me,’’ he said at the Langsa camp.
“I was a kid back home, but now I have to be a man. I am in a different country alone. It’s up to God, whatever will happen next.’’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรฮิงยาเด็กเดินทางคนเดียว ด้วยมาถึงเรืออินโดนีเซีย2015MARGIE Post26 กรุงเทพพฤษภาคม MASON Margie Mason เป็นนักเขียนทางการแพทย์ของเอเชียและประธานสำนักงานอินโดนีเซียสำหรับข่าวที่เกี่ยวข้องAFPเป็นเพียงสองของพวกเขา พี่ชาย และน้อง สาว ออกบนทะเลมีหลายร้อยของอื่น ๆ หมดหวัง ส่วนใหญ่เป็นชาวมุสลิมโรฮิงยาที่หลบบ้านของพวกเขาในพม่าเท่านั้น เกือบสามเดือน พี่น้องที่ comforted กันเมื่อกลิ้งคลื่น thrashed เรือของพวกเขา เมื่อ ached bellies ว่างเปล่าของพวกเขา และ เมื่อพวกเขาถูกตีพยายามจะยืนขึ้นสามารถเหยียดเข่าเป็นเก่าแก่ที่สุด อีสป Mohammad — เพียง 10 ปีซึ่งรู้ว่า มันเป็นงานของเขาเพื่อให้น้องอายุ 8 ปีมีความปลอดภัย แต่ไทยเรือ wielding ปืน และคุกคามการโยนผู้ถูกโยนลงทะเล เขารู้สึกกำพร้าตนถูกเรือแรกล้างตายในสองสัปดาห์ที่ผ่านมา ตาม ด้วยหมายเลขของอวนอื่น ๆ ไม้รับกับคนหิว อบแห้ง หลายถูกละทิ้งในทะเล โดยแคบเทินส์การปราบปรามภูมิภาคเครือข่ายค้ามนุษย์ต่อไปนี้เพื่อห่างไกล เกือบต้นที่ 3100 โรฮิงยาและ Bangladeshis มีที่ดินในประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ 3 ตามองค์กรระหว่างประเทศสำหรับการย้ายถิ่น (IOM) มากกว่าครึ่งหนึ่งของบาดแผลขึ้นในอินโดนีเซีย เกือบ 170 เด็กเดินทางคนเดียว — บางหลังจากถูกหลอก หรือลักพาตัว — รอการเรียนรู้จะเกิดอะไรขึ้นต่อไปมันหนึ่งคมิได้รับมากที่สุดในโลก โรฮิงยามีการหลบหนีเป็นพุทธพม่าสำหรับทศวรรษที่ผ่านมาแต่ก็หลังจากที่ประเทศมีการเริ่มต้นเปลี่ยนจากเผด็จการเพื่อประชาธิปไตยในปี 2554 ที่หมายเลขจริง ๆ spiralled กับเสรีภาพ newfound ของนิพจน์ยกฝาปิดชัง deep-rooted รู้สึกหลายต่อมุสลิมชนกลุ่มน้อย เท่านั้น ร้อยถูกฆ่าตาย และพันไว้มากในค่าย internment ที่พวกเขาไม่สามารถทำงาน และการดูแลทางการแพทย์เป็นสิ่งที่หายากในเดือนล่าสุด อย่างไรก็ตาม บินจากพื้นที่มีการทริกเกอร์น้อย ด้วยกลัวกว่า โดยสิ้นหวังและความโลภ โรฮิงยาโบรกเกอร์ อยากเติมเรือขนส่งสินค้ามนุษย์ที่นำมาใช้ 100 ดอลลาร์ (3,356 บาท) ละ เดินเตร่ย้ายค่าย touting เรื่องงานที่ต่างประเทศรอและหมู่บ้านเบื่อ ความผิดหวังและขำน่า เยาวชน ที่ง่ายที่สุดให้ ครั้งบนเรือ พวกเขาจะยังมีความเสี่ยงมากที่สุดที่ค่ายริมทะเลอินโดนีเซียในอาเจะห์จังหวัดคุ Cangkoi ที่อาหรับและน้องกาว เกือบ onethird ของได้เด็กของโรฮิงยาที่เล็กที่สุดดูด lollipops และ munch ในฝรั่งผ่านออก โดยท้องถิ่นและนักเรียนที่จะ snap ภาพของกลุ่มเหนื่อยน้อยคนอื่น ๆ คนสามวันไม่ มีอาหารบนเรือ นอนหน้า asleep บนกระเบื้องสีขาวเย็นของกระโจมที่ปกติได้ hawked ปลา"จุดอ่อนของเด็กเหล่านี้สามารถไม่เคยเทียบกับใบสั่ง ว่า สตีฟแฮมิลตัน รองหัวหน้าภารกิจการ IOM ในอินโดนีเซีย เพิ่มที่รัฐบาลได้กล่าวว่า การดูแลเป็นพิเศษจะให้ความปลอดภัยของเด็กเล็กที่ไม่มีผู้"ความยากลำบากที่พวกเขาได้ทนในวัยหนุ่มดังกล่าวเป็น heartbreaking''อาหรับและน้องสาวของเขา Untas Begum แพ้แม่สามปีที่ผ่านมา ที่จุดสูงสุดของความรุนแรงในรัฐยะไข่ของพม่าปัญหายุยง เธอถูกฆ่า โดย machete ระหว่างการโจมตีที่ตลาดในเมืองหลวงของรัฐ Sittweลูกได้รับ โดยญาติ ผู้ต่อสู้เพื่อดูแลพวกเขา ด้วยเงินเพียงเล็กน้อยสำหรับอาหารพ่ออาศัยอยู่ในมาเลเซีย Muslimmajority หนึ่งในสถานไม่กี่ที่ที่โรฮิงยาสามารถหางานถูและ semblance ยอมรับ เขาตัดสินใจถูกเวลาลูกเข้าร่วม และชำระโบรกเกอร์ในเดือนมีนาคมเพื่อวางรายการลงบนเรือในอ่าวเบงกอลพี่น้องถูกบังคับให้นั่ง ด้วยหัวเข่าของบุคคลอื่นเพื่อให้โค้งที่สามารถนั่งระหว่างขาของพวกเขา — เช่นกลุ่มบุคคลที่ซ้อนกันอย่างใกล้ชิดที่สุดให้ผลตอบแทนที่ใหญ่ที่สุดจาก ransoms ของประมาณ $2000 (67,125 บาท) ต่อคนที่ต้องการจากครอบครัวผู้อพยพหลังจากที่พวกเขาออกจากน่านน้ำของพม่านอน พวกเขาเพียงแค่เองกลับเข้าไปในหน้าอกของคนเบื้องหลัง เมื่อขาของพวกเขาสั่นเครือ และ ached จากการล็อกในตำแหน่งหนึ่งนาน มาก พวกเขาถูกตีย้าย หรือพยายามที่จะยืนความร้อนบนเรือถูกกดขี่ และกลิ่นเหม็นเหงื่อและถูกทำให้เน่าอ้วกเป็น nauseating พวกเขาได้รับเพียงไม่กี่ spoonfuls ของโจ๊กสองครั้งต่อวันไข้ ท้องเสีย และคายน้ำได้ทั่วไปในหมู่เด็กและผู้ใหญ่ แต่ให้ยาไม่ Untas กล่าวว่า เธอ shivered หนึ่งครั้งระหว่างการเขียน — เธอร้อน และเย็นช่ำพร้อมกัน"เราได้รับอาหารและน้ำน้อย และคำแนะนำในทะเลเป็นเวลานาน ก็ จิบน้ำลวก ๆ แต่ฟาง เป็นสินค้าที่มีค่านั้นเช่นเวลาสั้น ๆ ผ่านมาที่ rationed เพื่อให้เธอมีชีวิตอยู่ในระหว่างการเดินทาง"เราไม่มีแม่หรือพ่อของเราบนเรือ เพื่อให้เรามีความกลัว เธอกล่าวความกลัวและสิ้นหวังได้ขับสมักหนีเรือของพวกเขาตามล่าจับกุมและการค้นพบของหลุมฝังศพขนาดใหญ่ในประเทศไทยและมาเลเซียที่อพยพถูกจับในป่าก่อนค่ายลอยตั้งต่างประเทศอาหรับกล่าวว่า คืนหนึ่งประดับเรือเล็ก และเป็นกัปตันและลูกเรือซ้าย พวกเขาชี้ปืนที่คนบนเรือใหญ่ และบอกพวกเขาว่า คนที่พยายามทำตามจะถูกฆ่า"เขายิงไปในอากาศสองครั้ง ทุกคนเริ่มกรีดร้อง และ ร้องไห้ อาหรับกล่าวว่า เพิ่มว่า เขาโยนน้องข้ามตักของเขาพยายามที่จะป้องกันเธอกับร่างกายเล็ก ๆ ของเขา "ฉันคิดว่า พวกเขาจะฆ่าเรา ''เด็กจำนวนมากในพม่าได้หนีเรือของพวกเขา รวมทั้งผู้ที่ทำให้ชายฝั่งในประเทศไทย อินโดนีเซีย และมาเลเซียบางคนกล่าวว่า พวกเขาสิ้นสุดที่ทะเลหลังจากโบรกเกอร์ในยะไข่บอกพวกเขาว่า ถ้าพวกเขาทิ้งทันทีโดยไม่บอกพ่อแม่ของพวกเขา พวกเขาสามารถได้รับเงินในประเทศไทยและมาเลเซีย และส่งบ้านไปครอบครัวขัดสนคนยังคงสามารถโหลดแม้หลังจากวิกฤติเริ่มแฉก่อนหน้านี้เดือนนี้ กับละทิ้งเรือถูกผลักกลับไปทะเลเช่น pinballs โดยเรือรบในภูมิภาคนี้อื่น ๆ เช่น Atau เราะหฺมาน 12, Sittwe รายงานการจัดการลักพาตัว เขากล่าวว่า เขาและชายอื่น ๆ เก้าคว้า โดย "คนแปลก '' และ shoved บนเรือที่พวกเขาก็หายไป พวกเขาได้จัดสัปดาห์บริเวณชายฝั่งจนกระทั่งเรือถูกรับเต็มร่างกายพอไปในที่สุด"ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขากล่าวว่า ที่แคมป์ในอาเจะห์เมืองของ Langsa ซึ่งเรือล่าสุดที่ดินสัปดาห์สุดท้าย" เราใส่เรือ และติด และ gags ใส่ในปากของเราดังนั้นเราไม่สามารถพูดคุย ''ในเต็นท์หลังเขา สาวน้อยกับท้องเสียเล listless บน tarp พลาสติกกับหยด IV strapped กับแขนของเธอ ผู้หญิงผอมนั่งใกล้เคียงกับเราพยาบาลเด็กจู้จี้ ในขณะที่เด็กบางแสดงทุกซี่โครงวิ่งเปลือยผ่านจากผู้ปฏิบัติงานแพทย์อินโดนีเซีย scurried ทำฉากพื้นฐานสุขภาพ และให้วัคซีน — อาจแพทย์แรกโรฮิงยาในเด็กได้เคยรับ ในขณะเดียวกัน สาวอายุ 3 ปีเสียชีวิตจากบาดทะยักหลังจากมาถึงโรงพยาบาลภายในสัปดาห์สุดท้าย และเด็ก ๆ ไม่ได้รับการรักษามี"โศกนาฏกรรมนี้มนุษย์โหดร้ายเกินไปสำหรับเด็กเพื่อการ ผมเศร้ามากที่เห็นสายตาที่ว่างเปล่าของพวกเขาเมื่อพวกเขาอธิบายบาดแผลทางอารมณ์ของพวกเขา กล่าวว่า Rudi Purnomo จากอินโดนีเซียกลุ่มไม่แสวงผลกำไร ทำมนุษยชาติ"เงื่อนไขของพิงผู้ลี้ภัยเด็กเหล่านี้ทำให้ผมกอดเด็ก ๆ เองสัดที่มากกว่าปกติ และรู้สึกขอบคุณ ''ปฏิเสธสัญชาติ โรฮิงยา 1.3 ล้านที่อาศัยอยู่ในพม่าได้รณรงค์อย่างมีประสิทธิภาพ ต้องไม่อยู่บ้าน หรือประเทศอื่น ๆรัฐบาลกลัวว่า โดยให้ในอพยพตามีตามา ดีแม้ไม่กี่ พวกเขาจะเปิด floodgates ที่หลาย ในวันล่าสุด อินโดนีเซียและมาเลเซีย relented ว่า พวกเขาจะให้พักอาศัยชั่วคราวคน 7000 – จำนวนคนมีที่ดินรวมกับที่เชื่อว่ายังคงตกค้างในทะเลแต่พวกเขาไม่ได้ให้เฉพาะเงื่อนไขที่ว่าประเทศจะ resettle นั้นในประเทศที่สามภายในหนึ่งปี เพื่อห่างไกล สหรัฐอเมริกาและประเทศแอฟริกาเล็ก ๆ ของแกมเบียเป็นประเทศเดียวจะยกมือของพวกเขาHussein Ahmed เด็กผู้ชายอายุ 12 ปีโรฮิงยา หยุดพยายามจินตนาการในอนาคตสำหรับตัวเอง เขาออกจากค่ายใน Sittwe เองเมื่อโบรกเกอร์มั่นใจมารดาของเขาเขาสามารถได้รับเงินต่างประเทศเพื่อสนับสนุนครอบครัวเนื่องจากพ่อของเขาถูกฆ่าเมื่อสามปีที่ผ่านมาในความรุนแรง หลังจากเดือนที่ทะเล เขาตอนนี้รู้สึกคนเขาอาจจะไม่พึงประสงค์มากที่สุดในโลก"ผมเกิดในประเทศพม่า แต่พวกเขาไม่ต้องการให้ฉัน พยายามที่จะไปประเทศไทยหรือมาเลเซีย แต่ฉันไม่สามารถไปไหนได้เนื่องจากพวกเขาไม่ต้องการฉัน, "เขากล่าวว่า ที่ค่าย Langsa"ผมเป็นเด็กบ้าน แต่ตอนนี้ ฉันต้องเป็นคนนี้ ผมอยู่ในประเทศแตกต่างกันเพียงอย่างเดียว มันขึ้นอยู่กับพระเจ้า สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป ''

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เด็กโรฮิงญาเดินทางคนเดียวกับอินโดนีเซียเข้ามาเรือ
กรุงเทพ Post26 พฤษภาคม 2015MARGIE MASON กี้เมสันเป็นนักเขียนทางการแพทย์เอเชียและอินโดนีเซียหัวหน้าสำนักข่าวที่เกี่ยวข้อง.
เอเอฟพี
มันเป็นเพียงสองของพวกเขาเป็นพี่ชายและน้องสาวออกไปในทะเลเปิดที่มีหลายร้อยอื่น ๆ แรงงานข้ามชาติที่หมดหวังที่ส่วนใหญ่เป็นชาวมุสลิมโรฮิงญาหนีบ้านของพวกเขาในประเทศพม่า เป็นเวลาเกือบสามเดือนพี่น้องสบายใจแต่ละอื่น ๆ เมื่อคลื่นตีเรือของพวกเขาเมื่อท้องว่างของพวกเขาปวดร้าวและเมื่อพวกเขาถูกตีที่พยายามจะลุกขึ้นยืนยืดขาของพวกเขา.
ในฐานะที่เป็นที่เก่าแก่ที่สุดโมฮัมหมัดอีสป - เพียงแค่ 10 ปีขึ้นไป - รู้ มันเป็นงานของเขาที่จะให้น้องสาว 8 ปีของเขาปลอดภัย แต่ด้วยความที่ลูกเรือไทยควงปืนและขู่ว่าจะโยนลงน้ำก่อกวนเขารู้สึกหมดหนทาง.
สำหรับพวกเขาเป็นครั้งแรกที่เรือขึ้นฝั่งที่จะล้างในอินโดนีเซียสองสัปดาห์ที่ผ่านมาตามด้วยหมายเลขของ trawlers ไม้อื่น ๆ อัดแน่นไปด้วยหิวคนที่ขาดน้ำ หลายคนถูกทิ้งไว้ในทะเลโดยแม่ทัพของพวกเขาต่อไปนี้การปราบปรามในระดับภูมิภาคในเครือข่ายการค้ามนุษย์.
เพื่อให้ห่างไกลเกือบ 3,100 โรฮิงญาและบังกลาเทศมีที่ดินในสามประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ตามที่องค์การระหว่างประเทศเพื่อการโยกย้ายถิ่นฐาน (IOM) มากกว่าครึ่งหนึ่งของพวกเขาแผลขึ้นในประเทศอินโดนีเซียที่เกือบ 170 เด็กที่เดินทางคนเดียว - บางหลังจากที่ถูกหลอกหรือถูกลักพาตัว -. รอที่จะเรียนรู้สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป
ป้ายหนึ่งของโลกที่ชนกลุ่มน้อยข่มเหงมากที่สุดโรฮิงญาได้รับการหลบหนีของชาวพุทธส่วนใหญ่พม่า มานานหลายทศวรรษ.
แต่มันเป็นเพียงหลังจากที่ประเทศลงมือเปลี่ยนแปลงจากการปกครองแบบเผด็จการในการปกครองระบอบประชาธิปไตยในปี 2011 ว่าตัวเลขลุกลามจริงๆกับเสรีภาพในการแสดงออกที่เพิ่งยกฝาปิดความเกลียดชังที่หยั่งรากลึกรู้สึกโดยมากที่มีต่อชาวมุสลิมชนกลุ่มน้อย หลายร้อยคนถูกฆ่าตายและหลายพันวางไว้ในค่ายกักกันที่พวกเขาไม่สามารถทำงานได้และการดูแลทางการแพทย์ที่หายาก.
ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา แต่เที่ยวบินจากพื้นที่ที่ได้รับเรียกด้วยความกลัวน้อยกว่าโดยความสิ้นหวังและความโลภ โบรกเกอร์โรฮิงญากระตือรือร้นที่จะเติมเต็มกับเรือบรรทุกสินค้าของมนุษย์ที่เรียก $ 100 (3,356 บาท) แต่ละหมู่บ้านเดินเตร่และค่ายกำจัดมลทินเรื่องราวของงานในต่างประเทศรอ.
เบื่อผิดหวังและไร้เดียงสาเยาวชนที่ง่ายที่สุดที่จะหลอกลวง เมื่ออยู่บนเรือเรือพวกเขายังมีความเสี่ยงมากที่สุด.
ณ ค่ายริมทะเลที่อินโดนีเซียใน Cangkoi Kuala จังหวัดอาเจะห์ของที่โมและน้องสาวของเขาตอนนี้อยู่เกือบ onethird ของแรงงานข้ามชาติเป็นเด็ก.
บางส่วนของที่เล็กที่สุดโรฮิงญาดูดอมยิ้มและแทะเล็มใน มันฝรั่งทอดผ่านออกมาจากประชาชนในท้องถิ่นและนักเรียนที่มาถ่ายภาพของกลุ่ม.
อื่น ๆ คนน้อยหมดที่ไปสามวันโดยไม่มีอาหารบนเรือนอนคว่ำหน้าหลับบนกระเบื้องสีขาวเย็นของศาลาที่ปลาเป็นปกติ hawked .
"ช่องโหว่ของเด็กเหล่านี้ไม่สามารถที่จะคุยโว, '' สตีฟแฮมิลตันกล่าวว่ารองหัวหน้าภารกิจ IOM ในอินโดนีเซียเพิ่มรัฐบาลได้กล่าวว่าการดูแลเป็นพิเศษจะได้รับเพื่อความปลอดภัยของผู้เยาว์ไม่มี.
"ความยากลำบากที่พวกเขา ต้องทนในวัยหนุ่มสาวที่อกหักดังกล่าว. ''
โมฮัมมัดและน้องสาวของเขา Untas เจ้าหญิงแขกหายไปแม่ของพวกเขาสามปีที่ผ่านมาที่จุดสูงสุดของพรรครุนแรงในรัฐยะไข่ของพม่าที่มีปัญหา เธอถูกฆ่าตายโดยอ้อยในระหว่างการโจมตีที่ตลาดในเมืองหลวงของรัฐ Sittwe.
ลูก ๆ ของเธอถูกพามาอยู่กับญาติที่พยายามที่จะดูแลพวกเขามีเงินน้อยสำหรับอาหาร.
พ่อของพวกเขาได้รับการอาศัยอยู่ในประเทศมาเลเซีย Muslimmajority หนึ่ง ในไม่กี่แห่งที่โรฮิงญาสามารถหางานคนรับใช้และรูปร่างหน้าตาของการยอมรับ เขาตัดสินใจว่ามันเป็นเวลาสำหรับเด็กของเขาที่จะร่วมงานกับเขาและจ่ายนายหน้ามีนาคมจะนำพวกเขาบนเรือในอ่าวเบงกอล.
พี่น้องถูกบังคับให้นั่งกับหัวเข่างอของพวกเขาเพื่อให้คนอื่นอาจจะนั่งอยู่ในระหว่างขาของพวกเขา -. เหมือนโดมิโนมนุษย์ซ้อนกันเป็นอย่างใกล้ชิดที่เป็นไปได้เพื่อให้แน่ใจว่าผลตอบแทนที่ใหญ่ที่สุดจากไถ่ประมาณ $ 2,000 (67,125 บาท) ต่อคนเรียกร้องจากครอบครัวผู้อพยพหลังจากที่พวกเขาออกจากน่านน้ำของพม่า
ในการนอนหลับพวกเขาก็โน้มตัวกลับเข้าที่หน้าอกของ คนที่อยู่เบื้องหลังพวกเขา เมื่อขาของพวกเขาสั่นสะเทือนและปวดร้าวจากการถูกขังอยู่ในตำแหน่งหนึ่งนานเช่นนั้นพวกเขาพ่ายแพ้สำหรับการย้ายหรือพยายามที่จะยืน.
ความร้อนบนเรือเป็นเผด็จการและกลิ่นเหม็นของเหงื่อและอาเจียนจมปลักเป็นสะอิดสะเอียน พวกเขาได้รับเพียงไม่กี่ช้อนข้าวต้มสองครั้งต่อวัน.
ไข้ท้องเสียและการคายน้ำเป็นเรื่องปกติในหมู่เด็กและผู้ใหญ่ แต่ไม่มียาให้ Untas กล่าวว่าเธอเคยสั่นในขณะที่เธอเป็น burning- ร้อนและแช่แข็งในเวลาเดียวกัน.
"เราได้รับอาหารและน้ำเล็ก ๆ น้อย ๆ และเราก็อยู่ในทะเลเป็นเวลานาน, '' เธอกล่าวจิบน้ำลวก แต่ฟาง เป็นสินค้าที่มีค่าที่ดังกล่าวเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ ที่ผ่านมาได้รับการแบ่งสรรเพื่อให้เธอมีชีวิตอยู่ในระหว่างการเดินทาง.
"เราไม่ได้มีแม่หรือพ่อของเราอยู่บนเรือเพื่อให้เรากลัว" เธอกล่าว.
ความกลัวและความสิ้นหวังมีการขับเคลื่อนการค้าของเถื่อน หนีเรือของพวกเขาต่อไปนี้การจับกุมที่ผ่านมาและการค้นพบของหลายสิบหลุมฝังศพในประเทศไทยและมาเลเซียที่แรงงานข้ามชาติที่ถูกจัดขึ้นในป่าก่อนที่จะลอยค่ายที่ตั้งอยู่ในต่างประเทศ.
โมฮัมหมัดกล่าวว่าในคืนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้เรือที่มีขนาดเล็กและเป็นกัปตันและลูกเรือซ้าย พวกเขาชี้ปืนที่ผู้คนบนเรือขนาดใหญ่และบอกพวกเขาว่าทุกคนที่พยายามที่จะปฏิบัติตามจะถูกฆ่าตาย.
"เขายิงสองครั้งขึ้นไปในอากาศ ทุกคนเริ่มกรีดร้องและร้องไห้ '' โมฮัมหมัดกล่าวเพิ่มว่าเขาโยนน้องสาวของเขาทั่วตักของเขาจะพยายามที่จะปกป้องเธอกับร่างกายของเขาเล็ก ๆ "ผมคิดว่าพวกเขาจะฆ่าเราทุกคน. ''
เด็กจำนวนมากในประเทศพม่าที่มีการจัดการที่จะหลบหนีเรือของพวกเขาพร้อมกับผู้ที่ทำให้มันไปฝั่งในประเทศไทยอินโดนีเซียและมาเลเซีย.
บางคนกล่าวว่าพวกเขาจบลงในทะเลหลังจากโบรกเกอร์ในยะไข่บอกพวกเขาว่า ว่าถ้าพวกเขาออกทันทีโดยไม่บอกพ่อแม่ของพวกเขาพวกเขาจะได้รับเงินขนาดใหญ่ในประเทศไทยและมาเลเซียและส่งไปที่บ้านเพื่อครอบครัวที่ยากจนของพวกเขา.
คนที่ยังคงเต็มไปแม้หลังจากที่วิกฤตเริ่มแฉเดือนก่อนหน้านี้มีเรือที่ถูกทอดทิ้งถูกผลักดันกลับไป ทะเลเหมือน Pinballs โดยกองทัพเรือของภูมิภาค.
อื่น ๆ เช่น Atau เราะห์มาน, 12, ของ Sittwe รายงานที่ถูกลักพาตัวไปทันที เขาบอกว่าเขาเก้าและเด็กคนอื่น ๆ ที่ถูกจับโดย "คนแปลก '' และผลักลงบนเรือที่พวกเขาก็หายไป พวกเขาถูกจัดขึ้นเป็นเวลาหลายสัปดาห์ในต่างประเทศจนเรือที่ถูกหนาตาเต็มรูปแบบที่สุดของร่างกายพอที่จะออก.
"ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่เกิดขึ้น '' เขากล่าวว่าที่ค่ายในเมืองอะเจห์ของ Langsa ที่เรือล่าสุดที่ดินสัปดาห์ที่ผ่านมา . "เราวางอยู่บนเรือและผูกขึ้นและมุขถูกใส่ในปากของเราดังนั้นเราจึงไม่สามารถพูดคุย. ''
ในเต็นท์หลังเขาเป็นสาวน้อยที่มีอาการท้องเสียนอนกระสับกระส่ายอยู่บนผ้าใบกันน้ำพลาสติกที่มีน้ำหยด IV พอ ไปที่แขนของเธอ ผู้หญิงผอมนั่งอยู่บริเวณใกล้เคียงบนพื้นดินพยาบาลทารกจุกจิกในขณะที่เด็กบางคนที่มีการแสดงทุกซี่โครงวิ่งเปลือยกายผ่านบริเวณ.
แรงงานอินโดนีเซีย scurried ทางการแพทย์ที่จะดำเนินการตรวจสุขภาพขั้นพื้นฐานและให้การฉีดวัคซีน - แนวโน้มการดูแลทางการแพทย์ครั้งแรกเด็กโรฮิงญาจำนวนมากเคยได้รับ ในขณะที่หญิงสาว 3 ปีเสียชีวิตจากโรคบาดทะยักหลังจากที่เดินทางมาถึงที่โรงพยาบาลท้องถิ่นในสัปดาห์ที่ผ่านมาและเด็กคนอื่น ๆ บางคนได้รับการรักษามี.
"โศกนาฏกรรมของมนุษย์นี้เป็นสิ่งที่โหดร้ายเกินไปสำหรับเด็กที่จะทน ฉันจึงเศร้าที่เห็นสายตาว่างเปล่าของพวกเขาเมื่อพวกเขาอธิบายบาดแผลทางอารมณ์ของพวกเขา '' Purnomo ฤดีกล่าวว่าจากอินโดนีเซียกลุ่มที่ไม่แสวงหาผลกำไรพระราชบัญญัติเพื่อมนุษยชาติ.
"สภาพของเด็ก ๆ เหล่านี้ในที่พักพิงผู้ลี้ภัยทำให้ฉันกอดของตัวเอง เด็กที่เข้มงวดมากขึ้นกว่าปกติและความรู้สึกขอบคุณ. ''
พลเมืองปฏิเสธ 1,300,000 โรฮิงญาที่อาศัยอยู่ในพม่าไร้สัญชาติได้อย่างมีประสิทธิภาพไม่อยากอยู่ที่บ้านหรือโดยประเทศอื่น ๆ .
กลัวว่ารัฐบาลโดยให้แม้ไม่กี่ยากจนแรงงานข้ามชาติที่ได้รับการศึกษาพวกเขาจะ เปิดประตูระบายน้ำสำหรับหลาย ๆ คน ในวันที่ผ่านมาอินโดนีเซียและมาเลเซียโทษว่าพวกเขาจะให้ที่พักพิงชั่วคราว 7,000 คน -. จำนวนที่มีที่ดินอยู่แล้วรวมกับผู้ที่เชื่อว่ายังคงติดอยู่ในทะเล
แต่พวกเขาทำเช่นนั้นเพียง แต่บนเงื่อนไขที่ว่าประชาคมระหว่างประเทศจะย้ายพวกเขาในไตรมาสที่สาม ประเทศภายในปี เพื่อให้ห่างไกลในสหรัฐอเมริกาและประเทศเล็ก ๆ ของแอฟริกันแกมเบียเป็นประเทศเดียวที่จะยกมือขึ้น.
ฮุสเซนอาเหม็ด 12 ปีเด็กโรฮิงญาได้หยุดความพยายามที่จะจินตนาการถึงอนาคตของตัวเอง เขาออกจากค่ายใน Sittwe ด้วยตัวเองเมื่อโบรกเกอร์เชื่อว่าแม่ของเขาที่เขาจะได้รับเงินในต่างประเทศที่จะสนับสนุนครอบครัวตั้งแต่ที่พ่อของเขาถูกฆ่าตายสามปีที่ผ่านมาในการใช้ความรุนแรง หลังจากเดือนที่ทะเลตอนนี้เขารู้สึกว่าคนของเขาอาจจะเป็นที่ไม่พึงประสงค์มากที่สุดในโลก.
"ผมเกิดในประเทศพม่า แต่พวกเขาไม่ต้องการให้ฉัน ฉันพยายามที่จะไปประเทศไทยหรือมาเลเซีย แต่ฉันไม่สามารถไปได้ทุกที่เพราะพวกเขาไม่ต้องการให้ฉัน '' เขากล่าวว่าที่ค่าย Langsa.
"ผมยังเป็นเด็กกลับบ้าน แต่ตอนนี้ฉันต้องเป็นคนที่ ผมอยู่ในประเทศที่แตกต่างกันเพียงอย่างเดียว มันขึ้นอยู่กับพระเจ้าสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป. ''

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,เราต้องต่อสู้กับ gyeongmo
เปลี่ยนต่อ คิม ,