ข้าพเจ้าเติบโตมาจากการเป็น Creative

ข้าพเจ้าเติบโตมาจากการเป็น Creative Motion Graphic Designer ซึ่งงานส่วนมากของข้าพเจ้า ทำเพื่อตอบสนองความต้องการของลูกค้าเพียงอย่างเดียว ทั้งที่ๆ ข้าพเจ้ามีความคิดที่สร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆอยู่เต็มหัว ข้าพเจ้าก็ไม่สามารถดึงมันออกมาใช้ได้อย่างเต็มที่ บางครั้งที่ข้าพเจ้าดึงมันออกมาใช้ สุดท้ายมันก็จะกลายเป็นงานที่ข้าพเจ้าไม่ชอบใจนักเพราะว่าความเป็นตัวของตัว เองถูกดึงไปเป็นส่วนมาก บางงานแทบไม่มีความหมายของคำว่า สุนทรียภาพ เลย และเมื่อข้าพเจ้าโต้แย้งไป มักจะโดนคนตั้งคำถามว่า ลูกค้าคือใคร ? พระเจ้าหรือเปล่า? ซึ่งข้าพเจ้าเบื่อกับคำถามนี้ ข้าพเจ้าจึงเริ่มถอยห่างออกมาจากวงการ Commercial และถามตัวเองว่าศิลปะนี้คืออะไร ? ถ้าข้าพเจ้าทำในรูปแบบนี้ต่อไป ข้าพเจ้าก็คงเป็นแค่คนที่คิดแต่ในกรอบและทำแค่ตามคำสั่งไม่ต่างจากกรรมกรที่ สามารถทำงานศิลปะได้ สิ่งๆ นั้นจะกลืนความเป็นตัวตนของข้าพเจ้าไปทีละนิด ซึ่งข้าพเจ้าไม่ต้องการที่จะเป็นแบบนั้น ข้าพเจ้าจึงเริ่มทำงานเพื่อตอบสนองความต้องการของตนเอง และศึกษาตนเองไปควบคู่กันว่าตนเองเป็นแบบใด ? จิตใต้สำนึกเป็นอย่างไร ? และต้องการอะไร ? ซึ่งบางครั้งงานศิลปะ ของข้าพเจ้า มักจะออกมาจากจิตใจสำนึกโดยบังเอิญ มาจนถึงบัดนี้ข้าพเจ้าก็ยังทำงานอยู่กับการศึกษาตัวตน การรับรู้ และการนำสิ่งรอบตัวมาประยุกต์ใช้ ข้าพเจ้ายังมีแนวคิดที่ว่า ถ้าข้าพเจ้ายังไม่รู้จักตัวเองดีพอ จะรู้จักโลก รู้จักผู้อื่นได้อย่างไร เมื่อใดที่รู้จักตัวเองดี รู้จักโลก รู้จักผู้อื่น เมื่อนั้นคงจะมีสิ่งที่ข้าพเจ้าทำเพื่อสร้างสรรค์โลกใบนี้ไม่มากก็น้อย.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้าพเจ้าเติบโตมาจากการเป็นเคลื่อนไหวสร้างสรรค์กราฟิกดีไซเนอร์ซึ่งงานส่วนมากของข้าพเจ้าทำเพื่อตอบสนองความต้องการของลูกค้าเพียงอย่างเดียวทั้งที่ ๆ ข้าพเจ้ามีความคิดที่สร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆอยู่เต็มหัวข้าพเจ้าก็ไม่สามารถดึงมันออกมาใช้ได้อย่างเต็มที่บางครั้งที่ข้าพเจ้าดึงมันออกมาใช้สุดท้ายมันก็จะกลายเป็นงานที่ข้าพเจ้าไม่ชอบใจนักเพราะว่าความเป็นตัวของตัวเองถูกดึงไปเป็นส่วนมากบางงานแทบไม่มีความหมายของคำว่าสุนทรียภาพเลยและเมื่อข้าพเจ้าโต้แย้งไปมักจะโดนคนตั้งคำถามว่าลูกค้าคือใคร พระเจ้าหรือเปล่า ซึ่งข้าพเจ้าเบื่อกับคำถามนี้ข้าพเจ้าจึงเริ่มถอยห่างออกมาจากวงการและถามตัวเองว่าศิลปะนี้คืออะไรพาณิชย์ ถ้าข้าพเจ้าทำในรูปแบบนี้ต่อไปข้าพเจ้าก็คงเป็นแค่คนที่คิดแต่ในกรอบและทำแค่ตามคำสั่งไม่ต่างจากกรรมกรที่สามารถทำงานศิลปะได้สิ่ง ๆ นั้นจะกลืนความเป็นตัวตนของข้าพเจ้าไปทีละนิดซึ่งข้าพเจ้าไม่ต้องการที่จะเป็นแบบนั้นข้าพเจ้าจึงเริ่มทำงานเพื่อตอบสนองความต้องการของตนเองและศึกษาตนเองไปควบคู่กันว่าตนเองเป็นแบบใด จิตใต้สำนึกเป็นอย่างไร และต้องการอะไร ซึ่งบางครั้งงานศิลปะของข้าพเจ้ามักจะออกมาจากจิตใจสำนึกโดยบังเอิญมาจนถึงบัดนี้ข้าพเจ้าก็ยังทำงานอยู่กับการศึกษาตัวตนการรับรู้และการนำสิ่งรอบตัวมาประยุกต์ใช้ข้าพเจ้ายังมีแนวคิดที่ว่าถ้าข้าพเจ้ายังไม่รู้จักตัวเองดีพอจะรู้จักโลกรู้จักผู้อื่นได้อย่างไรเมื่อใดที่รู้จักตัวเองดีรู้จักโลกรู้จักผู้อื่นเมื่อนั้นคงจะมีสิ่งที่ข้าพเจ้าทำเพื่อสร้างสรรค์โลกใบนี้ไม่มากก็น้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้าพเจ้าเติบโตมาจากการเป็นครีเอทีฟเคลื่อนไหว Graphic Designer ซึ่งงานส่วนมากของข้าพเจ้าทำเพื่อตอบสนองความต้องการของลูกค้าเพียงอย่างเดียวทั้งที่ ๆ ข้าพเจ้ามีความคิดที่สร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ อยู่เต็มหัวข้าพเจ้าก็ไม่สามารถดึงมันออกมา ใช้ได้อย่างเต็มที่บางครั้งที่ข้าพเจ้าดึงมันออกมาใช้สุดท้ายมันก็จะกลายเป็นงานที่ข้าพเจ้าไม่ชอบใจนักเพราะว่าความเป็นตัวของตัวเองถูกดึงไปเป็นส่วนมากบางงานแทบไม่มีความหมายของคำว่าสุนทรียภาพเลยและเมื่อ ข้าพเจ้าโต้แย้งไปมักจะโดนคนตั้งคำถามว่าลูกค้าคือใคร? พระเจ้าหรือเปล่า? ซึ่งข้าพเจ้าเบื่อกับคำถามนี้ข้าพเจ้าจึงเริ่มถอยห่างออกมาจากวงการพาณิชย์และถามตัวเองว่าศิลปะนี้คืออะไร? ถ้าข้าพเจ้าทำในรูปแบบนี้ต่อไปข้าพเจ้าก็คงเป็นแค่คนที่คิด แต่ในกรอบและทำแค่ตามคำสั่งไม่ต่างจากกรรมกรที่สามารถทำงานศิลปะได้สิ่ง ๆ นั้นจะกลืนความเป็นตัวตนของข้าพเจ้าไปทีละนิด ซึ่งข้าพเจ้าไม่ต้องการที่จะเป็นแบบนั้นข้าพเจ้าจึงเริ่มทำงานเพื่อตอบสนองความต้องการของตนเองและศึกษาตนเองไปควบคู่กันว่าตนเองเป็นแบบใด? จิตใต้สำนึกเป็นอย่างไร? และต้องการอะไร? ซึ่งบางครั้งงานศิลปะของข้าพเจ้ามักจะออกมาจากจิตใจสำนึกโดยบังเอิญมาจนถึงบัดนี้ข้าพเจ้าก็ยังทำงานอยู่กับการศึกษาตัวตนการรับรู้และการนำสิ่งรอบตัวมาประยุกต์ใช้ข้าพเจ้ายังมีแนวคิดที่ว่าถ้าข้าพเจ้ายังไม่ รู้จักตัวเองดีพอจะรู้จักโลกรู้จักผู้อื่นได้อย่างไรเมื่อใดที่รู้จักตัวเองดีรู้จักโลกรู้จักผู้อื่นเมื่อนั้นคงจะมีสิ่งที่ข้าพเจ้าทำเพื่อสร้างสรรค์โลกใบนี้ไม่มากก็น้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้าพเจ้าเติบโตมาจากการเป็นสร้างสรรค์เคลื่อนไหวกราฟิกดีไซเนอร์ซึ่งงานส่วนมากของข้าพเจ้าทำเพื่อตอบสนองความต้องการของลูกค้าเพียงอย่างเดียวทั้งที่ๆข้าพเจ้ามีความคิดที่สร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆอยู่เต็มหัวข้าพเจ้าก็ไม่สามารถดึงมันออกมาใช้ได้อย่างเต็มที่บางครั้งที่ข้าพเจ้าดึงมันออกมา ใช้สุดท้ายมันก็จะกลายเป็นงานที่ข้าพเจ้าไม่ชอบใจนักเพราะว่าความเป็นตัวของตัวเองถูกดึงไปเป็นส่วนมากบางงานแทบไม่มีความหมายของคำว่าสุนทรียภาพเลยและเมื่อข้าพเจ้าโต้แย้งไปมักจะโดนคนตั้งคำถามว่าลูกค้าคือใคร ? พระเจ้าหรือเปล่า ? ซึ่งข้าพเจ้าเบื่อกับคำถามนี้ข้าพเจ้าจึงเริ่มถอยห่างออกมาจากวงการพาณิชย์และถามตัวเองว่าศิลปะนี้คืออะไร ? ถ้าข้าพเจ้าทำในรูปแบบนี้ต่อไปข้าพเจ้าก็คงเป็นแค่คนที่คิดแต่ในกรอบและทำแค่ตามคำสั่งไม่ต่างจากกรรมกรที่สามารถทำงานศิลปะได้สิ่งๆนั้นจะกลืนความเป็นตัวตนของข้าพเจ้าไปทีละนิดซึ่งข้าพเจ้าไม่ต้องการที่จะเป็นแบบนั้นข้าพเจ้าจึงเริ่มทำงานเพื่อตอบสนองความต้อง การของตนเองและศึกษาตนเองไปควบคู่กันว่าตนเองเป็นแบบใด ? จิตใต้สำนึกเป็นอย่างไร ? และต้องการอะไร ? ซึ่งบางครั้งงานศิลปะของข้าพเจ้ามักจะออกมาจากจิตใจสำนึกโดยบังเอิญมาจนถึงบัดนี้ข้าพเจ้าก็ยังทำงานอยู่กับการศึกษาตัวตนการรับรู้และการนำสิ่งรอบตัวมาประยุกต์ใช้ข้าพเจ้ายังมีแนวคิดที่ว่าถ้าข้าพเจ้ายังไม่รู้จักตัวเองดีพอจะรู้จักโลกรู้จักผู้อื่นได้อย่างไ ใช้เมื่อใดที่รู้จักตัวเองดีรู้จักโลกรู้จักผู้อื่นเมื่อนั้นคงจะมีสิ่งที่ข้าพเจ้าทำเพื่อสร้างสรรค์โลกใบนี้ไม่มากก็น้อย .