Although salivation increased signi

Although salivation increased significantly over time, perhaps due to the exposure to and intake of food during the conditioning procedure, there were no differences in this increase with regard to the CS+ and CS− between the two mood conditions. When looking at the figure depicting salivary responses, it is interesting to note that there is some indication that participants in the negative mood condition displayed increased salivation in response to both the CS+ and CS−, whereas participants in the neutral mood condition showed such a response only when presented with the CS+. Why participants in a negative mood would show increased salivation in response to the CS− is unclear, especially considering the conditioned expectations to eat and the learned desire to eat that were both found in the negative mood condition. The inhibited salivary response to the CS− in the neutral mood condition would indicate that they have learned that the CS− would not be followed by food intake. The negative mood condition, on the other hand, did not show evidence of inhibited salivation to the CS−. In anticipation of more research on this topic, it could be that a negative mood generally leads to increased salivation, and that this general response is stronger than a conditioned inhibitory response. The few existing findings on mood states influencing salivation are mixed. Bulik, Lawson, and Carter (1996) reported a negative association between depression levels and salivation, while studies on the relationship between anxiety or stress and salivation have shown an increase (Rohleder, Wolf, Maldonado, & Kirschbaum, 2006), a decrease (Bates & Adams, 1968) or no salivary changes (Ben-Aryeh et al, 1985 and Bulik et al, 1996). With our negative mood manipulation we cannot be sure exactly what kind of negative emotions we tapped into and how this might have influenced salivary responding

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้น้ำลายเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเวลาผ่านไป อาจจะเนื่องจากบริโภคอาหารในระหว่างกระบวนการปรับ และแสงได้เพิ่มขึ้นนี้เกี่ยวกับการ CS + และ CS− ระหว่างเงื่อนไขสองอารมณ์ไม่ต่าง เมื่อมองตัวเลขที่แสดงให้เห็นถึงการตอบสนองน้ำลาย เป็นที่น่าสนใจทราบว่า มีบางอย่างบ่งชี้ว่า ผู้เรียนในสภาพอารมณ์แสดงน้ำลายเพิ่มขึ้นในการตอบสนองทั้ง CS + และ CS− ในขณะที่ผู้เข้าร่วมในสภาพอารมณ์เป็นกลางแสดงให้เห็นเช่นการตอบสนองเมื่อมี CS + ทำไมผู้เข้าร่วมในอารมณ์ติดลบจะแสดงน้ำลายเพิ่มขึ้นในการตอบสนอง CS− ไม่ชัดเจน โดยเฉพาะการพิจารณาความคาดหวังที่ปรับการกินและความปรารถนารู้กินที่ทั้งสองพบในสภาพอารมณ์ การตอบสนองน้ำลายยับยั้ง CS− ในสภาพอารมณ์ที่เป็นกลางจะต้องระบุว่า ได้เรียนรู้ว่า การ CS− จะไม่ตามด้วยการบริโภคอาหาร สภาพอารมณ์ คง ไม่ได้แสดงหลักฐานของน้ำลายยับยั้งการ CS− ในความคาดหมายของการวิจัยเพิ่มเติมในหัวข้อนี้ มันอาจจะว่า อารมณ์เชิงลบที่มักจะนำไปสู่น้ำลายเพิ่มขึ้น และคำตอบทั่วไปคือแข็งแกร่งกว่าการตอบสนองที่ยับยั้งปรับ ผลการวิจัยที่มีอยู่ไม่กี่บนอารมณ์ที่อเมริกามีอิทธิพลต่อน้ำลายผสม Bulik ลอว์สัน คาร์เตอร์ (1996) รายงาน และความสัมพันธ์ของค่าลบระหว่างระดับของภาวะซึมเศร้าและน้ำลาย ในขณะที่ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความวิตกกังวล หรือความเครียด และน้ำลายแสดงให้เห็นการเพิ่มขึ้น (Rohleder หมาป่า ดา & Kirschbaum, 2006), การลดลง (เบตส์และอดัมส์ 1968) หรือการเปลี่ยนแปลงไม่มีน้ำลาย (Ben Aryeh et al, 1985 และ Bulik et al, 1996) ด้วยการจัดการที่อารมณ์ของเรา เราไม่แน่ใจว่าชนิดของอารมณ์เชิงลบที่เราเคาะลงและวิธีนี้อาจมีผลต่อการตอบสนองน้ำลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าการหลั่งน้ำลายเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในช่วงเวลาอาจจะเป็นเพราะการสัมผัสกับและการบริโภคของอาหารในระหว่างขั้นตอนเครื่องที่มีความแตกต่างกันในการเพิ่มขึ้นนี้เกี่ยวกับการบริการลูกค้า + และ CS- ระหว่างสองสภาพอารมณ์กับ เมื่อมองไปที่รูปวาดคำตอบน้ำลายเป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่ามีข้อบ่งชี้บางอย่างที่ผู้เข้าร่วมในสภาพอารมณ์เชิงลบที่ปรากฏเพิ่มขึ้นน้ำลายไหลในการตอบสนองทั้ง CS + และ CS- ในขณะที่ผู้เข้าร่วมในสภาพอารมณ์เป็นกลางแสดงให้เห็นว่าการตอบสนองเช่น เฉพาะเมื่อนำเสนอกับลูกค้า + ทำไมผู้เข้าร่วมในอารมณ์เชิงลบจะแสดงน้ำลายไหลที่เพิ่มขึ้นในการตอบสนองต่อ CS- มีความชัดเจนโดยเฉพาะการพิจารณาความคาดหวังปรับอากาศที่จะกินและความปรารถนาที่ได้เรียนรู้ที่จะกินที่พบทั้งในสภาพอารมณ์เชิงลบ การตอบสนองลายยับยั้งการ CS- อยู่ในสภาพอารมณ์เป็นกลางจะแสดงให้เห็นว่าพวกเขาได้เรียนรู้ว่า CS- จะไม่ได้ตามมาด้วยการรับประทานอาหาร สภาพอารมณ์เชิงลบในมืออื่น ๆ ที่ไม่ได้แสดงหลักฐานของการหลั่งน้ำลายยับยั้งการ CS- ในความคาดหมายของการวิจัยเพิ่มเติมในหัวข้อนี้ก็อาจเป็นไปได้ว่าอารมณ์เชิงลบโดยทั่วไปนำไปสู่​​การเพิ่มขึ้นน้ำลายไหลและที่นี้การตอบสนองโดยทั่วไปจะดีกว่าการตอบสนองการยับยั้งปรับอากาศ ผลการวิจัยที่มีอยู่ไม่กี่รัฐอารมณ์ที่มีอิทธิพลต่อการหลั่งน้ำลายผสม Bulik ลอว์สันและคาร์เตอร์ (1996) รายงานความสัมพันธ์เชิงลบระหว่างระดับภาวะซึมเศร้าและน้ำลายไหลขณะที่การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความวิตกกังวลหรือความเครียดและน้ำลายไหลได้แสดงให้เห็นการเพิ่มขึ้น (Rohleder หมาป่าโดนาและ Kirschbaum 2006) ลดลง ( เบทส์และอดัมส์, 1968) หรือไม่มีการเปลี่ยนแปลงลาย (เบน Aryeh et al, 1985 และ Bulik, et al, 1996) ด้วยการจัดการอารมณ์เชิงลบของเราที่เราไม่สามารถตรวจสอบว่าสิ่งที่ชนิดของอารมณ์เชิงลบเรา tapped เป็นและวิธีการนี​​้อาจมีอิทธิพลต่อการตอบสนองน้ำลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่อิ่มใจเพิ่มขึ้นตลอดเวลา อาจเนื่องจากการเปิดรับและการบริโภคอาหารในระหว่างกระบวนการปรับ ไม่มีความแตกต่างในนี้เพิ่มเกี่ยวกับ CS + และ CS −ระหว่างสองอารมณ์เงื่อนไข เมื่อมองไปที่รูปที่แสดงการตอบสนองจากน้ำลาย มันเป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่ามีการบ่งชี้ว่า ผู้เข้าร่วมในอารมณ์เชิงลบแสดงเพิ่มขึ้นในการตอบสนองต่อเงื่อนไขอิ่มใจทั้ง CS + และ CS − , ในขณะที่เข้าร่วมในอารมณ์ที่เป็นกลาง ภาพแสดงการตอบสนองดังกล่าวเท่านั้น เมื่อเสนอกับ CS + ทำไมถึงเข้าร่วมในอารมณ์เชิงลบจะแสดงเพิ่มขึ้นอิ่มใจในการตอบสนองต่อ CS −ไม่ชัดเจน โดยเฉพาะการพิจารณาเงื่อนไขความคาดหวังที่จะกินและเรียนรู้ความปรารถนาที่จะกิน ทั้งคู่ถูกพบในอารมณ์เชิงลบเงื่อนไข ที่ยับยั้งน้ำลายตอบสนอง CS −ในอารมณ์ที่เป็นกลาง สภาพจะระบุว่า พวกเขาได้เรียนรู้ว่า บริษัท เวสเทิร์น ซีจะไม่ตามมาด้วย อาหารที่บริโภค อารมณ์เชิงลบภาพบนมืออื่น ๆที่ไม่ได้แสดงหลักฐานยับยั้งอิ่มใจกับ CS − . ในความคาดหมายของการวิจัยในหัวข้อนี้ มันอาจจะเป็นที่อารมณ์เชิงลบโดยทั่วไปนำไปสู่การเพิ่มขึ้นอิ่มใจ และการตอบสนองทั่วไปนี้แข็งแรงกว่าสามารถยับยั้งการตอบสนอง มีอยู่ไม่กี่ค้นพบในสหรัฐอเมริกาที่มีอิทธิพลต่ออารมณ์อิ่มใจจะผสม bulik ลอว์สัน และ คาร์เตอร์ ( 1996 ) รายงานความสัมพันธ์เชิงลบระหว่างระดับภาวะซึมเศร้าและอิ่มใจ ในขณะที่การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความวิตกกังวลหรือความเครียด และอิ่มใจ ได้แสดงการเพิ่มขึ้น ( rohleder ไอ้หมาป่า มัลโดนาโด และ kirschbaum , 2006 ) ลดลง ( Bates & อดัมส์ , 1968 ) หรือการเปลี่ยนแปลงใด aryeh และน้ำลาย ( เบน al 1985 และ bulik et al , 1996 ) กับการจัดการอารมณ์เชิงลบของเรา เราไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ชนิดของอารมณ์เชิงลบที่เราดักฟัง และวิธีนี้อาจจะได้รับอิทธิพลจากน้ำลายตอบสนอง