The BookIn 1971, Smith returned to

The Book

In 1971, Smith returned to Japan for a third time and lived in the small fishing village of Minamata, with his wife Aileen. Although they planned to stay for only three months, the couple stayed for three years. Smith’s photos on a mercury poisoning scandal in Minamata were published in Asahi Camera, Camera 35, and Life in an article called “Death-Flow from a Pipe,” and in this book called “Minamata: The Story of the Poisoning of a City.” The photos brought world attention to the Minamata disease caused by mercury being released into the ocean by a company called Chisso. The most famous photo was that of Kamimura Tomoko in the bath, cradled by her mother. Born in 1956, Tomoko suffered from mercury poisoning. Mercury had entered her bloodstream through the placenta, leaving her blind, deaf, and with useless legs. Smith heard about Tomoko’s daily afternoon bath and asked her mother if he could photograph them. He carefully checked the bath’s lighting, which came through a dark window. Smith determined that three in the afternoon would be the best time, and took the famous photo in December 1971.

Smith and his wife were attacked and injured in January 1972 during a confrontation between mercury poisoning victims and Chisso employees at the factory in Goi. Victims were violently evicted from Chisso property. Smith had to seek medical treatment in the U.S. for his injuries. Ken Kobre described the attack in an essay at the Masters Exhibition website: “Smith almost lost his eyesight covering the story. He and his wife, armed with camera and tape-recorder, accompanied a group of patients to record a meeting the group expected to have with an official of the company. The official failed to show up. “But,” Smith related, “suddenly, a group of about 100 men, on orders from the company, crowded into the room. They hit me first. They grabbed me and kicked me in the crotch and snatched the cameras, then hit me in the stomach. Then they dragged me out and picked me up and slammed my head on the concrete.” Smith survived, but with limited vision in one eye.

About the Photographer

W. Eugene Smith (William Eugene Smith), 1918-78, American photojournalist, is considered one of the principal masters of modern photojournalism. The distorted newspaper coverage of his father’s suicide made him determined to seek absolute personal honesty in his own documentary work. After a short time on the staff of Newsweek, he freelanced for many leading magazines, including Life, Collier’s,and Harper’s Bazaar, and for the New York Times. He worked with miniature (35 mm) cameras and developed an innovative flash technique that enabled him to produce indoor photographs having the appearance of natural or lamp light. Smith’s photographic record of events in the Pacific theater of World War IIis ranked among the grimmest and most powerful visual indictments of war. Severely wounded in 1945, he was unable to work for two years. The first photograph he made upon recuperation (of his two children walking toward a sunlit area on a wooded path) was chosen as the final work in the “Family of Man” exhibition (Mus. of Modern Art, New York City; 1955). From 1947 to 1954 Smith worked full time for Lifecreating a series of major photo essays, including “Trial by Jury” (1948), “Country Doctor” (1948), “Nurse Midwife” (1951), “The Reign of Chemistry” (1953), and “A Man of Mercy” (concerning Albert Schweitzer, 1954). With a Guggenheim Fellowship he created his celebrated “Pittsburgh” essay (1956). In 1963 Smith began an intensive photographic study of Japan. While documenting the maiming effects of mercury poisoning from factory pollution on the residents of the fishing village of Minamata (1971-73), he was brutally beaten; as a result he lost his sight temporarily in 1974.Smith said, “Photography is a small voice, at best, but sometimes-just sometimes-one photograph or a group of them can lure our senses to awareness. Much depends on the viewer; in some, photographs can summon enough emotion to be a catalyst to thought. Someone-or perhaps many-among us may be influenced to heed reason, to find a way to right that which is wrong, and may even search for a cure to an illness. The rest of us may perhaps feel a greater sense of understanding and compassion for those whose lives are alien to our own. Photography is a small voice. I believe in it. If it is well conceived, it sometimes works.”

In January 1972, Smith was attacked by Chisso employees near Tokyo, in an attempt to stop him from further publicizing the Minamata disease to the world[3]. Although Smith survived the attack, his sight in one eye deteriorated. Smith and his Japanese wife lived in the city of Minamata from 1971 to 1973 and took many photos as part of a photo essay detailing the effects of Minamata disease, which was caused by a Chisso factory discharging heavy metals into water sources around Minamata. One of his most famous works, Tomoko Uemura in Her Bath, taken in December 1971 and published a few months after the 1972 attack, drew worldwide attention to the effects of Minamata disease

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนังสือเล่มนี้ในปี 1971 สมิธกลับไปญี่ปุ่นครั้งที่สาม และอยู่ในการตกปลาเล็กหมู่บ้านของมินะมะตะ ภรรยา Aileen ถึงแม้ว่าพวกเขาวางแผนไปเพียงสามเดือน คู่อยู่สามปี รูปภาพของสมิธในปรอทเป็นพิษสแกนดัลในมินะมะตะเผยแพร่ในอาซาฮี กล้อง 35 และชีวิตในบทความเรียกว่า "ไหลตายจากตัวท่อ" และในหนังสือเล่มนี้เรียกว่า "มินะมะตะ: เรื่องราวของการเป็นพิษของเมือง" ภาพนำโลกให้ความสนใจกับโรคมินะมะตะเกิดจากปรอทที่ถูกปล่อยลงสู่มหาสมุทร โดยบริษัทที่เรียกว่า Chisso รูปถ่ายที่มีชื่อเสียงมากที่สุดถูกที่ Kamimura Tomoko ในอ่างอาบน้ำ ไกวเปล โดยแม่ของเธอ เกิดในปี 1956, Tomoko รับความเดือดร้อนจากพิษปรอท ดาวพุธได้ป้อนเธอกระแสเลือด ผ่าน รก ปล่อยเธอตาบอด หูหนวก และขาไม่มีประโยชน์ สมิธได้ยินเกี่ยวกับของ Tomoko อาบน้ำยามบ่ายทุกวัน และถามแม่ของเธอถ้า เขาสามารถถ่ายรูปได้ เขาตรวจแสงสว่างของอ่างอาบน้ำ ที่มาทางหน้าต่างมืด สมิธถูกกำหนดที่สามในช่วงบ่ายจะเป็นเวลาดีที่สุด และเอาภาพที่มีชื่อเสียงในเดือนธันวาคมพ.ศ. 2514สมิธและภรรยาของเขาถูกโจมตี และบาดเจ็บในเดือนมกราคมระหว่างการเผชิญหน้าระหว่างเหยื่อพิษปรอทและพนักงานโรงงานในโกอี Chisso เหยื่อถูกโหงเอาออกจากคุณสมบัติ Chisso สมิธได้รับการรักษาทางการแพทย์ในสหรัฐอเมริกาสำหรับการบาดเจ็บของเขา Ken Kobre อธิบายการโจมตีในการเรียงความที่เว็บไซต์ต้นแบบนิทรรศการ: "สมิธเกือบสูญเสียสายตาของเขาครอบคลุมเรื่องราว เขาและภรรยาของเขา มีกล้องและ tape-recorder มาพร้อมกับกลุ่มของผู้ป่วยเพื่อบันทึกการประชุมกลุ่มคาดว่าจะมีเจ้าหน้าที่ของบริษัท อย่างเป็นทางการไม่สามารถแสดง "แต่ สมิธเกี่ยวกับ "ทันใดนั้น กลุ่มประมาณ 100 คน ใบสั่งจากบริษัท แออัดในห้อง จะตีฉันก่อน พวกเขาคว้าฉัน และเตะฉันในง่าม และกระชากกล้อง นั้นตีท้อง แล้วก็ลากฉันออก และเลือกฉัน และถาโถมศีรษะบนคอนกรีต" รอดชีวิต สมิธแต่ ด้วยวิสัยทัศน์ที่จำกัดในตาเกี่ยวกับการถ่ายภาพW. Eugene Smith (William Eugene Smith), 1918-78, American photojournalist, is considered one of the principal masters of modern photojournalism. The distorted newspaper coverage of his father’s suicide made him determined to seek absolute personal honesty in his own documentary work. After a short time on the staff of Newsweek, he freelanced for many leading magazines, including Life, Collier’s,and Harper’s Bazaar, and for the New York Times. He worked with miniature (35 mm) cameras and developed an innovative flash technique that enabled him to produce indoor photographs having the appearance of natural or lamp light. Smith’s photographic record of events in the Pacific theater of World War IIis ranked among the grimmest and most powerful visual indictments of war. Severely wounded in 1945, he was unable to work for two years. The first photograph he made upon recuperation (of his two children walking toward a sunlit area on a wooded path) was chosen as the final work in the “Family of Man” exhibition (Mus. of Modern Art, New York City; 1955). From 1947 to 1954 Smith worked full time for Lifecreating a series of major photo essays, including “Trial by Jury” (1948), “Country Doctor” (1948), “Nurse Midwife” (1951), “The Reign of Chemistry” (1953), and “A Man of Mercy” (concerning Albert Schweitzer, 1954). With a Guggenheim Fellowship he created his celebrated “Pittsburgh” essay (1956). In 1963 Smith began an intensive photographic study of Japan. While documenting the maiming effects of mercury poisoning from factory pollution on the residents of the fishing village of Minamata (1971-73), he was brutally beaten; as a result he lost his sight temporarily in 1974.Smith said, “Photography is a small voice, at best, but sometimes-just sometimes-one photograph or a group of them can lure our senses to awareness. Much depends on the viewer; in some, photographs can summon enough emotion to be a catalyst to thought. Someone-or perhaps many-among us may be influenced to heed reason, to find a way to right that which is wrong, and may even search for a cure to an illness. The rest of us may perhaps feel a greater sense of understanding and compassion for those whose lives are alien to our own. Photography is a small voice. I believe in it. If it is well conceived, it sometimes works.”ในเดือนมกราคม สมิธถูกโจมตี โดยพนักงาน Chisso ใกล้โตเกียว ในความพยายามที่จะหยุดเขาจากการเพิ่มเติม พร้อมโรคมินะมะตะโลก [3] แม้ว่าสมิธรอดชีวิตโจมตี เขาสายตาตาเสื่อมสภาพ สมิธและภรรยาญี่ปุ่นอาศัยอยู่ในตัวเมืองของมินะมะตะจากปี 1971 ถึง 1973 และเอาภาพถ่ายจำนวนมากเป็นส่วนหนึ่งของความเรียงภาพถ่ายรายละเอียดผลกระทบของโรคมินะมะตะ ซึ่งที่เกิดจากโรงงาน Chisso ปล่อยโลหะหนักลงแหล่งน้ำรอบมินะมะตะ หนึ่งของเขามีชื่อเสียงที่สุด งาน Tomoko Uemura ในเธออาบน้ำ ถ่ายในเดือนธันวาคมพ.ศ. 2514 ประกาศกี่เดือนหลังจากการโจมตี 1972 ดึงความสนใจทั่วโลกผลกระทบของโรคมินะมะตะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนังสือในปี 1971 สมิ ธ กลับไปยังประเทศญี่ปุ่นเป็นครั้งที่สามและอาศัยอยู่ในหมู่บ้านชาวประมงเล็ก ๆ ของ Minamata กับภรรยาของเขาเอลีน ถึงแม้ว่าพวกเขาวางแผนที่จะอยู่เพียงสามเดือนทั้งคู่อยู่เป็นเวลาสามปี สมิ ธ ภาพในเรื่องอื้อฉาวเป็นพิษปรอทใน Minamata ถูกตีพิมพ์ในกล้อง Asahi กล้อง 35, และการใช้ชีวิตในบทความที่เรียกว่า "ความตายไหลจากท่อ" และในหนังสือเล่มนี้เรียกว่า "Minamata: เรื่องของการเป็นพิษของเมือง "ภาพนำความสนใจของโลกที่จะ Minamata โรคที่เกิดจากสารปรอทที่ถูกปล่อยออกไปในมหาสมุทรโดย บริษัท ที่เรียกว่า Chisso ภาพที่มีชื่อเสียงที่สุดเป็นที่ของ Kamimura โทโมโกะในห้องอาบน้ำ, ประคองแม่ของเธอ เกิดในปี 1956 โทโมโกะรับความทุกข์ทรมานจากพิษสารปรอท เมอร์ได้เข้าสู่กระแสเลือดของเธอผ่านรกปล่อยให้เธอตาบอดหูหนวกและมีขาที่ไร้ประโยชน์ สมิ ธ ได้ยินเกี่ยวกับการอาบน้ำเป็นประจำทุกวันในช่วงบ่ายของโทโมโกะและขอให้แม่ของเธอว่าเขาจะถ่ายภาพพวกเขา เขาตรวจสอบอย่างรอบคอบแสงอาบน้ำซึ่งผ่านเข้ามาทางหน้าต่างที่มืด สมิ ธ ระบุว่าสามในช่วงบ่ายจะเป็นเวลาที่ดีที่สุดและเอาภาพที่มีชื่อเสียงในธันวาคม 1971. สมิ ธ และภรรยาของเขาถูกทำร้ายและได้รับบาดเจ็บในมกราคม 1972 ในระหว่างการเผชิญหน้าระหว่างผู้ที่ตกเป็นเหยื่อพิษปรอทและพนักงาน Chisso ที่โรงงานในก้อย ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อถูกขับไล่อย่างรุนแรงจากอสังหาริมทรัพย์ Chisso สมิ ธ มีการแสวงหาการรักษาพยาบาลในสหรัฐอเมริกาสำหรับการบาดเจ็บของเขา เคน Kobre อธิบายการโจมตีในการเขียนเรียงความที่เว็บไซต์นิทรรศการโท: "สมิ ธ เกือบจะสูญเสียสายตาของเขาครอบคลุมเรื่องราว เขาและภรรยาของเขาที่ติดอาวุธด้วยกล้องถ่ายภาพและเทปบันทึกพร้อมกับกลุ่มของผู้ป่วยในการบันทึกการประชุมกลุ่มคาดว่าจะมีอย่างเป็นทางการของ บริษัท อย่างเป็นทางการล้มเหลวที่จะแสดงขึ้น "แต่" สมิ ธ ที่เกี่ยวข้องกับ "ทันใดนั้นกลุ่มประมาณ 100 คนตามคำสั่งจาก บริษัท แออัดเข้ามาในห้อง พวกเขาตีฉันเป็นครั้งแรก พวกเขาคว้าตัวฉันและเตะผมในเป้าและคว้ากล้องแล้วตีฉันในกระเพาะอาหาร แล้วพวกเขาก็ลากผมออกมาและมารับฉันและกระแทกหัวของฉันบนพื้นคอนกรีต. "สมิ ธ รอดชีวิตมาได้ แต่ด้วยวิสัยทัศน์ที่ จำกัด ในตาข้างหนึ่ง. เกี่ยวกับช่างภาพดับบลิว ยูจีนสมิ ธ (วิลเลียมยูสมิ ธ ), 1918-1978, ช่างภาพอเมริกันถือเป็นหนึ่งในต้นแบบที่สำคัญของ photojournalism ทันสมัย หนังสือพิมพ์ข่าวบิดเบือนของการฆ่าตัวตายของพ่อของเขาทำให้เขามุ่งมั่นที่จะแสวงหาความซื่อสัตย์สุจริตส่วนบุคคลที่แน่นอนในการทำงานสารคดีของเขาเอง หลังจากช่วงเวลาสั้น ๆ ในทีมงานของนิวส์วีเขา freelanced ให้กับนิตยสารชั้นนำจำนวนมากรวมทั้งชีวิตของคนและฮาร์เปอร์บาซาร์และนิวยอร์กไทม์ส เขาทำงานร่วมกับขนาดเล็ก (35 มม) กล้องและการพัฒนาเทคนิคแฟลชนวัตกรรมใหม่ที่ทำให้เขาสามารถผลิตรูปถ่ายในร่มมีลักษณะของแสงธรรมชาติหรือแสงไฟ บันทึกการถ่ายภาพของสมิ ธ ของเหตุการณ์ในแปซิฟิกละครของสงครามโลกครั้งที่ IIIS การจัดอันดับในข้อหาภาพ grimmest และมีประสิทธิภาพมากที่สุดของสงคราม ที่ได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงในปี 1945 เขาก็สามารถที่จะทำงานเป็นเวลาสองปี ภาพแรกที่เขาทำเมื่อพักฟื้น (ของเด็กสองคนของเขาเดินไปยังพื้นที่แสงอาทิตย์บนเส้นทางป่า) ได้รับเลือกให้เป็นงานสุดท้ายใน "ครอบครัวของผู้ชายคนหนึ่ง" นิทรรศการ (เฮอศิลปะสมัยใหม่ในนิวยอร์กซิตี้. 1955) จาก 1947-1954 สมิ ธ ทำงานเต็มเวลาสำหรับ Lifecreating ชุดของการเขียนเรียงความภาพที่สำคัญรวมทั้ง "พิจารณาโดยคณะลูกขุน" (1948) "หมอประเทศ" (1948), "พยาบาลผดุงครรภ์" (1951), "รัชกาลเคมี" ( 1953) และ "คนที่อยู่ในเมอร์ซี่" (เกี่ยวกับ Albert Schweitzer, 1954) ด้วยมิตรภาพ Guggenheim เขาสร้างการเฉลิมฉลองของเขา "พิตส์เบิร์ก" เรียงความ (1956) ในปี 1963 สมิ ธ เริ่มศึกษาการถ่ายภาพที่เข้มข้นของญี่ปุ่น ในขณะที่การจัดเก็บเอกสารผลกระทบของการทำร้ายร่างกายเป็นพิษปรอทจากมลพิษโรงงานที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านชาวประมงของ Minamata (1971-1973) เขาเป็นฝ่ายพ่ายแพ้อย่างไร้ความปราณี; ผลที่เขาหายไปจากสายตาของเขาชั่วคราวใน 1974.Smith กล่าวว่า "การถ่ายภาพเป็นเสียงเล็ก ๆ ที่ดีที่สุด แต่บางครั้งเพียงแค่ถ่ายภาพบางครั้งหนึ่งหรือกลุ่มของพวกเขาสามารถล่อความรู้สึกของเราที่จะรับรู้ มากขึ้นอยู่กับผู้ชม; ในบางรูปภาพสามารถเรียกอารมณ์พอที่จะเป็นตัวเร่งให้ความคิด ใครบางคนหรืออาจจะหลายในหมู่พวกเราอาจจะได้รับอิทธิพลที่จะฟังเหตุผลที่จะหาวิธีการที่เหมาะสมที่ซึ่งเป็นสิ่งที่ผิดและอาจค้นหาสำหรับการรักษาความเจ็บป่วย ที่เหลือของเราบางทีอาจจะรู้สึกความรู้สึกของความเข้าใจและความเมตตาต่อผู้ที่มีชีวิตอยู่ของมนุษย์ต่างดาวที่จะของเราเอง ถ่ายภาพเป็นเสียงเล็ก ๆ ผมเชื่อว่าในนั้น ถ้ามันจะรู้สึกดีบางครั้งมันก็ทำงาน. " ในเดือนมกราคมปี 1972 สมิ ธ ถูกโจมตีโดยพนักงาน Chisso ใกล้กับโตเกียวในความพยายามที่จะหยุดเขาจากการเผยแพร่ต่อโรค Minamata ไปทั่วโลก [3] แม้ว่าสมิ ธ รอดชีวิตจากการโจมตีสายตาของเขาในตาข้างหนึ่งที่เสื่อมสภาพ สมิ ธ และภรรยาญี่ปุ่นของเขาอาศัยอยู่ในเมืองมินามาตะ 1971-1973 และเอาภาพถ่ายจำนวนมากเป็นส่วนหนึ่งของการเขียนเรียงความภาพรายละเอียดผลกระทบของโรคมินามาตะซึ่งมีสาเหตุมาจากโรงงาน Chisso ปลดปล่อยโลหะหนักลงในแหล่งน้ำรอบ Minamata หนึ่งในผลงานที่มีชื่อเสียงที่สุดของเขาโทโมโกะอูเอมูระในการอาบน้ำของเธอที่ถ่ายในเดือนธันวาคมปี 1971 และตีพิมพ์ไม่กี่เดือนหลังจากการโจมตี 1972 ดึงความสนใจไปทั่วโลกเพื่อศึกษาผลกระทบของโรคมินามาตะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนังสือ

ในปี 1971 สมิธกลับมาญี่ปุ่นเป็นครั้งที่สาม และอาศัยอยู่ใน หมู่บ้านชาวประมงเล็ก ๆของโรคมินามาตะ กับภรรยาของเขาไอลีน . ถึงแม้ว่าพวกเขาจะวางแผนที่จะอยู่แค่สามเดือน สอง อยู่ 3 ปี สมิธภาพถ่ายบนดาวพุธเป็นพิษใน Minamata อื้อฉาวถูกเผยแพร่ในอาซาฮีกล้อง 35 , และชีวิตในบทความเรื่อง " ความตายที่ไหลจากท่อ" และในหนังสือเล่มนี้เรียกว่า " มินามาตะ : เรื่องราวของพิษของเมือง " ภาพถ่ายนำความสนใจของโลกใน Minamata โรคที่เกิดจากปรอทที่ถูกปล่อยลงทะเล โดย บริษัท ที่เรียกว่าชิซู . ภาพที่มีชื่อเสียงที่สุดคือของคามิมูระ โทโมโกะ ใน บาธ ก่อตัวขึ้นโดยแม่ของเธอ เกิดในปี 1956 , โทโมโกะ ได้รับความเดือดร้อนจากพิษปรอทปรอทได้เข้าไปในกระแสเลือดผ่านทางรก ปล่อยให้เธอตาบอด หูหนวก และขาไม่ได้ สมิธได้ยินโทโมโกะทุกวัน บ่ายอาบน้ำและถามแม่ของเธอ ถ้าเขาสามารถถ่ายภาพพวกเขา เขาตรวจสอบไฟห้องน้ำ ซึ่งเข้ามาทางหน้าต่างที่มืด สมิธระบุว่าสามในช่วงบ่ายจะเป็นเวลาที่ดีที่สุด และเอาภาพที่มีชื่อเสียงในธันวาคม 1971 .

สมิธและภรรยาของเขาถูกทำร้ายและได้รับบาดเจ็บในมกราคม 2515 ในระหว่างการเผชิญหน้าระหว่างปรอทเป็นพิษเหยื่อและพนักงานชิซูที่โรงงานใน กอย . เหยื่อถูกย้ายจากชิซูเกิดทรัพย์ สมิธได้รับการแสวงหาการรักษาพยาบาลในสหรัฐฯ สำหรับการบาดเจ็บ เคน kobre อธิบายการโจมตีในเรียงความที่เว็บไซต์นิทรรศการต้นแบบ :" สมิธเกือบสูญเสียสายตาของเขาครอบคลุมเรื่อง เขาและภรรยาของเขา , อาวุธกับกล้องและเครื่องบันทึกเสียง พร้อมด้วยกลุ่มของผู้ป่วยบันทึกประชุมกลุ่มที่คาดว่าจะได้กับเจ้าหน้าที่ของบริษัท อย่างเป็นทางการล้มเหลวที่จะแสดงขึ้น " แต่ " สมิ ธที่เกี่ยวข้อง " ทันใดนั้น กลุ่ม ประมาณ 100 คน คำสั่ง จาก บริษัท ที่แออัด เข้าไปในห้อง พวกเขาตีฉันก่อนเขาคว้าตัวฉันและไล่ฉันในเป้ากางเกง และกระชากกล้องแล้วตีฉันในกระเพาะอาหาร จากนั้นก็ลากผมออกมา และจับฉันไปกระแทกหัวของฉันบนคอนกรีต " สมิธ รอด แต่ด้วยวิสัยทัศน์ จำกัด ในหนึ่งตา

เรื่องช่างภาพ

W . Eugene Smith ( วิลเลี่ยม ยูจีน สมิธ ) , 1918-78 ช่างภาพข่าว , อเมริกัน ,ถือเป็นหนึ่งในต้นแบบหลักของการถ่ายภาพวารสารศาสตร์สมัยใหม่ หนังสือพิมพ์รายงานข่าวผิดเพี้ยนของการฆ่าตัวตายของพ่อทำให้เขามุ่งมั่นที่จะแสวงหาความซื่อสัตย์ส่วนบุคคลอย่างแท้จริงในงานสารคดีของเขาเอง หลังจากช่วงเวลาสั้น ๆที่เป็นเจ้าหน้าที่ของนิวส์วีค เขา freelanced หลายนิตยสารชั้นนํา รวมทั้งชีวิต คอลลิเออร์ และ Harper ' s Bazaar และ New York Timesเขาเคยทำงานกับขนาดเล็ก ( 35 มม. ) กล้องและพัฒนานวัตกรรมเทคนิคแฟลชทำให้เขาผลิตภาพในร่มที่มีลักษณะของธรรมชาติหรือโคมไฟแสง สมิธภาพถ่ายบันทึกเหตุการณ์ในโรงละครในมหาสมุทรแปซิฟิกสงครามโลกครั้งที่สองปัญหาอันดับระหว่าง grimmest และมีประสิทธิภาพมากที่สุด และข้อกล่าวหาของสงคราม ได้รับบาดเจ็บสาหัสในปี 1945 เขาไม่สามารถที่จะทำงานเป็นเวลาสองปีภาพแรกที่เขาทำเมื่อพักฟื้น ( ของเด็กสองคนของเขาเดินทางเขต sunlit บนเส้นทางป่า ) ได้รับเลือกให้เป็นงานสุดท้ายใน " ครอบครัวของมนุษย์ " นิทรรศการ ( มัส . ศิลปะสมัยใหม่นิวยอร์ก ; 1955 ) จาก 1947 1954 Smith ทำงานเต็มเวลาเพื่อ lifecreating ชุดของบทความที่ภาพใหญ่ รวมถึง " การพิจารณาโดยคณะลูกขุน ( 1948 ) , ประเทศ " หมอ " ( 2491 )" พยาบาลผดุงครรภ์ " ( 1951 ) , " รัชสมัยของเคมี " ( 1953 ) และ " ผู้ชายแห่งความเมตตา " ( เกี่ยวกับอัลเบิร์ต ชไวท์เซอร์ , 1954 ) กับ Guggenheim Fellowship ที่เขาสร้างของเขาฉลอง " พิตต์ " เรียงความ ( 1956 ) ในปี 1963 สมิธเริ่มเข้มข้นถ่ายภาพการศึกษาญี่ปุ่นในขณะที่เอกสารได้เงินผลของพิษปรอทจากโรงงานมลพิษชาวบ้านของหมู่บ้านชาวประมงของโรคมินามาตะ ( 1971-73 ) เขาถูกตีอย่างทารุณ ; เป็นผลให้เขาสูญเสียสายตาของเขาชั่วคราวในปี 1974 . Smith กล่าวว่า " การถ่ายภาพเป็นเสียงเล็ก ๆ ได้ดี แต่บางครั้งแค่บางครั้งภาพหรือกลุ่มของพวกเขา สามารถล่อความรู้สึกของเราให้รับรู้ มากจะขึ้นอยู่กับผู้ชม ;ในบางภาพสามารถเรียกอารมณ์พอที่จะเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาที่จะคิด ใครบางคนหรืออาจจะหลายคนในหมู่พวกเราอาจจะได้รับฟังเหตุผล เพื่อหาวิธีที่เหมาะสม ซึ่งเป็นสิ่งที่ผิด และอาจจะหาวิธีรักษาอาการป่วย พวกเราอาจจะรู้สึกความรู้สึกมากกว่าความเข้าใจและเห็นใจผู้ที่มีชีวิตเป็นคนต่างด้าวของเราเอง การถ่ายภาพเป็นเสียงเล็ก ๆฉันเชื่อในมัน ถ้าเป็นงั้นก็ตั้งครรภ์ บางครั้งมันทำงาน . "

ในมกราคม 2515 , สมิ ธถูกโจมตีโดยชิซูพนักงานที่อยู่ใกล้กรุงโตเกียว ในความพยายามที่จะหยุดเขาจากเพิ่มเติมเผยแพร่แอมะซอน . คอมไปทั่วโลก [ 3 ] ถึงแม้ สมิธ รอดชีวิตจากสายตาของเขาในหนึ่งตาโทรมสมิธและภรรยาของเขาอาศัยอยู่ในเมืองมินามาตะประเทศญี่ปุ่นจาก 2514 ถึง 2516 และถ่ายรูปหลายเป็นส่วนหนึ่งของภาพถ่ายเรียงความรายละเอียดผลของโรค Minamata ซึ่งเกิดจากโรงงานปล่อยโลหะหนักในชิซูแหล่งน้ำรอบตารางธาตุ . หนึ่งในผลงานที่โด่งดังที่สุดของเขา โทโมโกะ Uemura อาบน้ำถ่ายในธันวาคม 1971 และ 1972 ตีพิมพ์ไม่กี่เดือนหลังจากการโจมตีดึงความสนใจทั่วโลกถึงผลกระทบของโรค Minamata