An agent that inhibits oxidation; a

An agent that inhibits oxidation; any of numerous chemical substances including certain natural body products and nutrients that can neutralize the oxidant effect of free radicals and other substances.
Free radicals, formed in the course of normal cellular respiration and metabolism, and more abundantly under the influence of certain environmental chemicals and sunlight, have been inculpated in various types of tissue damage, particularly those involved in atherosclerosis, the aging process, and the development of cancers. A free radical is any atom or molecule that has 1 or more unpaired electrons and is therefore highly reactive, seeking to acquire electrons from other substances. Free radicals are normally scavenged from tissues by the antioxidant enzymes superoxide dismutase and glutathione peroxidase. Ubidecarenone (coenzyme Q10) is also thought to act as an antioxidant in mitochondrial respiration reactions. In addition, a number of nutrient substances, vitamins, and minerals have been shown to contribute to antioxidant functions, generally by serving as cofactors or coenzymes. These include selenium beta-carotene, and vitamins C and E. It has been postulated that an imbalance between the production of free radicals and natural antioxidant processes may be a major causative factor in aging and in many chronic and degenerative disorders, and some researchers have speculated that antioxidant nutrients may have a role in disease prevention. Oxidation of low-density lipoprotein cholesterol does indeed seem to be responsible for foam cell formation in the genesis of atherosclerotic plaques. In addition, free radicals have been shown to damage DNA in ways that can culminate in malignant change. Oxidations also occur in many beneficial processes, however, including chemotaxis of cells with immunologic functions, phagocytosis, clotting mechanisms, and apoptosis. Moreover, antioxidants do not exert their effects in only one way, but can act during initiation or propagation of reactions at a variety of intracellular sites, and in some circumstances can be prooxidant. Claims that vitamins and other nutrients, when taken in massive doses, can prevent heart attack or cancer or retard aging are not based on scientific evidence. Although a high intake of antioxidants from food sources appears to offer some health advantages, there is at present no unequivocal evidence that any antioxidant nutrient, when taken in excess of normal dietary amounts, has value in the prevention or treatment of cardiovascular disease, cancer, or any other abnormal process except such as may be associated with frank nutritional or vitamin deficiency. A controlled, double-blind, randomized study of antioxidant supplementation in more than 20,000 people at risk of coronary artery disease found no effect whatsoever on all-cause mortality, cardiovascular mortality, nonfatal myocardial infarction, stroke, or cancer incidence. A controlled trial of beta-carotene and retinol not only failed to show any benefit but was aborted when statistics showed large increases in the risk of death from lung cancer and cardiovascular disease.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวแทนที่ช่วยยับยั้งการเกิดออกซิเดชัน ใด ๆ ของสารเคมีมากมายรวมทั้งบางอย่างผลิตภัณฑ์ผิวและสารอาหารที่สามารถต่อต้านอนุมูลอิสระผลของอนุมูลอิสระและสารอื่น ๆอนุมูลอิสระ เกิดหายใจมือถือปกติและการเผาผลาญ และบริบูรณ์ภาย ใต้อิทธิพลของสิ่งแวดล้อมสารเคมีและแสงแดด บางมีการ inculpated ความเสียหายของเนื้อเยื่อ หลากหลายชนิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เกี่ยวข้องในหลอดเลือด กระบวนการชรา และการพัฒนาของโรคมะเร็ง อนุมูลอิสระคือ อะตอมหรือโมเลกุลที่มีอิเล็กตรอน 1 หรือ unpaired มากขึ้นดัง นั้นจึงองกา ต้องการรับอิเล็กตรอนจากสารอื่น ใด ปกติอนุมูลอิสระจะเก่าจากเนื้อเยื่อ ด้วยสารต้านอนุมูลอิสระเอนไซม์ซูเปอร์ออกไซด์ dismutase และกลูตาไธโอนฮอส Ubidecarenone (โคเอนไซม์ Q10 คิว) จะคิดจะทำหน้าที่เป็นตัวต้านอนุมูลอิสระในปฏิกิริยาหายใจยล นอกจากนี้ จำนวนของสารอาหาร วิตามิน เกลือแร่ และได้รับการแสดงเพื่อนำไปสู่ฟังก์ชันสารต้านอนุมูลอิสระ โดยทั่วไป ด้วยการบริการหลักหรือ coenzymes ซีลีเนียมเบต้าแคโร ที และวิตามิน C และ e มันมีได้ postulated ว่า เกิดความไม่สมดุลระหว่างการผลิตของอนุมูลอิสระและอนุมูลอิสระกระบวนการอาจเป็นปัจจัยสาเหตุสำคัญ ในวัย และความผิดปกติเรื้อรัง และเสื่อมมาก และนักวิจัยบางคนเดาว่า สารอาหารต้านอนุมูลอิสระอาจมีบทบาทในการป้องกันโรค ออกซิเดชันของคอเลสเตอรไลโปโปรตีนชนิดความหนาแน่นต่ำแน่นอนดูเหมือนจะรับผิดชอบการก่อตัวเซลล์โฟมในปฐมกาลที่ของโล่ atherosclerotic นอกจากนี้ อนุมูลอิสระได้รับการแสดงการทำลายดีเอ็นเอที่สามารถมีผลในการเปลี่ยนแปลงที่ร้าย Oxidations เกิดขึ้นในกระบวนการที่เป็นประโยชน์มาก อย่างไรก็ตาม รวมถึง chemotaxis ของเซลล์ที่มีฟังก์ชัน immunologic, phagocytosis กลไกการแข็งตัว และตาย นอกจากนี้ สารต้านอนุมูลอิสระออกแรงผลของพวกเขาในทางเดียวเท่านั้น แต่สามารถดำเนินการในระหว่างการเริ่มต้นหรือการเผยแพร่ของปฏิกิริยาต่าง ๆ ในสถานที่ภายในเซลล์ และในบางกรณีสามารถ prooxidant เรียกร้องว่า วิตามินและสารอาหารอื่น ๆ เมื่อถ่ายในปริมาณมาก สามารถป้องกันหัวใจวายหรือโรคมะเร็ง หรือชะลอริ้วรอยไม่อิงหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ แม้ว่าการบริโภคสูงของสารต้านอนุมูลอิสระจากแหล่งอาหารจะ มีข้อดีบางสุขภาพ มีปัจจุบันบัญญัติและหลักฐานว่า มีสารอาหารต้านอนุมูลอิสระ เมื่อนำมาเกินกว่ายอดอาหารปกติ มีค่าในการป้องกัน หรือรักษาโรคหัวใจ โรคมะเร็ง หรือกระบวนการผิดปกติอื่น ๆ ยกเว้นเช่นอาจเกี่ยวข้องกับโภชนาการหรือวิตามินขาดตรงไปตรงมา การศึกษาควบคุม แบบ สุ่มของการเสริมสารต้านอนุมูลอิสระมากกว่า 20,000 คนที่มีความเสี่ยงของโรคหลอดเลือดหัวใจที่พบไม่มีผลกระทบใด ๆ ในทุกสาเหตุตาย ตายหัวใจ nonfatal กล้ามเนื้อหัวใจตาย โรคหลอดเลือดสมอง หรืออุบัติการณ์ของโรคมะเร็ง การทดลองของเบต้าแคโรทีและ retinol ไม่เพียงแต่ไม่สามารถแสดงผลประโยชน์ใด ๆ แต่ถูกยกเลิกเมื่อสถิติพบเพิ่มขึ้นในการเสี่ยงตายจากมะเร็งปอดและโรคหลอดเลือดหัวใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวแทนที่ยับยั้งการเกิดออกซิเดชัน; ใด ๆ ของสารเคมีมากมายรวมทั้งผลิตภัณฑ์ร่างกายตามธรรมชาติบางอย่างและสารอาหารที่สามารถต่อต้านผลกระทบที่เกิดอนุมูลอิสระของอนุมูลอิสระและสารอื่น ๆ .
อนุมูลอิสระที่เกิดขึ้นในหลักสูตรของการหายใจของเซลล์ปกติและการเผาผลาญอาหารและอื่น ๆ อย่างล้นเหลือภายใต้อิทธิพลของสารเคมีสิ่งแวดล้อมบางอย่างและ แสงแดดได้รับการ inculpated ในประเภทต่างๆของความเสียหายของเนื้อเยื่อโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เกี่ยวข้องในหลอดเลือดกระบวนการความชราและการพัฒนาของโรคมะเร็ง อนุมูลอิสระเป็นอะตอมหรือโมเลกุลที่มี 1 หรือมากกว่าอิเล็กตรอน unpaired และดังนั้นจึงเป็นปฏิกิริยาสูงที่กำลังมองหาที่จะได้รับอิเล็กตรอนจากสารอื่น ๆ อนุมูลอิสระเป็นพายุปกติจากเนื้อเยื่อโดยสารต้านอนุมูลอิสระเอนไซม์ superoxide dismutase และกลูตาไธโอนเปอร์ออกซิเด Ubidecarenone (Coenzyme Q10) นอกจากนี้ยังเป็นความคิดที่จะทำหน้าที่เป็นสารต้านอนุมูลอิสระในปฏิกิริยาการหายใจยล นอกจากนี้ยังมีจำนวนของสารสารอาหารวิตามินและแร่ธาตุที่ได้รับการแสดงเพื่อนำไปสู่การทำงานของสารต้านอนุมูลอิสระโดยทั่วไปจะให้บริการเป็นปัจจัยหรือโคเอนไซม์ เหล่านี้รวมถึงซีลีเนียมเบต้าแคโรทีนและวิตามินซีและอีจะได้รับการตั้งสมมติฐานว่าความไม่สมดุลระหว่างการผลิตของอนุมูลอิสระและสารต้านอนุมูลอิสระกระบวนการธรรมชาติอาจจะเป็นปัจจัยสำคัญในการก่อให้เกิดริ้วรอยและความผิดปกติเรื้อรังและความเสื่อมจำนวนมากและมีนักวิจัยบางคน สันนิษฐานว่าสารอาหารต้านอนุมูลอิสระที่อาจมีบทบาทสำคัญในการป้องกันโรค ออกซิเดชันของความหนาแน่นต่ำไลโปโปรตีนคอเลสเตอรอลไม่แน่นอนดูเหมือนจะเป็นผู้รับผิดชอบในการสร้างเซลล์โฟมในการให้กำเนิดของโล่ atherosclerotic นอกจากนี้อนุมูลอิสระได้แสดงให้เห็นความเสียหายของดีเอ็นเอในรูปแบบที่สามารถมีผลในการเปลี่ยนแปลงมะเร็ง oxidations ยังเกิดขึ้นในกระบวนการที่เป็นประโยชน์มาก แต่รวมถึง chemotaxis ของเซลล์ที่มีฟังก์ชั่นภูมิคุ้มกันเซลล์ทำลายกลไกการแข็งตัวและการตายของเซลล์ นอกจากนี้ยังมีสารต้านอนุมูลอิสระไม่ออกแรงผลของพวกเขาในทางเดียวเท่านั้น แต่สามารถทำหน้าที่ในช่วงการเริ่มต้นหรือการขยายพันธุ์ของปฏิกิริยาที่ความหลากหลายของเว็บไซต์ภายในเซลล์และในบางกรณีสามารถ prooxidant อ้างว่าวิตามินและสารอาหารอื่น ๆ เมื่อถ่ายในปริมาณขนาดใหญ่สามารถป้องกันอาการหัวใจวายหรือมะเร็งหรือชะลอริ้วรอยที่ไม่ได้อยู่บนพื้นฐานของหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ แม้ว่าการบริโภคสูงของสารต้านอนุมูลอิสระจากแหล่งอาหารที่ดูเหมือนจะมีข้อได้เปรียบด้านสุขภาพบางอย่างมีในปัจจุบันไม่มีหลักฐานชัดเจนว่ามีสารอาหารที่มีสารต้านอนุมูลอิสระเมื่อถ่ายในส่วนที่เกินจากปริมาณการบริโภคอาหารปกติมีค่าในการป้องกันหรือรักษาโรคหัวใจและหลอดเลือดโรคมะเร็ง หรือกระบวนการใด ๆ ที่ผิดปกติอื่น ๆ ยกเว้นเช่นอาจจะเกี่ยวข้องกับแฟรงก์ขาดสารอาหารหรือวิตามิน ควบคุม, double-blind ศึกษาแบบสุ่มของการเสริมสารต้านอนุมูลอิสระในกว่า 20,000 คนที่มีความเสี่ยงของการเกิดโรคหลอดเลือดหัวใจพบว่าไม่มีผลกระทบใด ๆ เกี่ยวกับการตายจากทุกสาเหตุการตายหัวใจและหลอดเลือดกล้ามเนื้อหัวใจตาย nonfatal, โรคหลอดเลือดสมองหรืออุบัติการณ์โรคมะเร็ง การทดลองควบคุมของเบต้าแคโรทีนและเรตินไม่เพียง แต่ล้มเหลวในการแสดงผลประโยชน์ใด ๆ แต่ถูกยกเลิกเมื่อสถิติแสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นของขนาดใหญ่ในความเสี่ยงของการเสียชีวิตจากโรคมะเร็งปอดและโรคหัวใจและหลอดเลือด