At that time I reflected on this an

At that time I reflected on this and have found it to be true from that day up until the present.
Goodness must be found within. As soon as I saw this,
that feeling of wanting to run away disappeared.
In later times, whenever I had that desire arise I let it go.
Whenever it arose I was aware of it and kept my awareness on that.
Thus I had a solid foundation.
Wherever I lived, whether people condemned me or whatever they would say,
I would reflect that the point is not whether they were good or bad.
Good or evil must be seen within ourselves. However other people are, that's their concern.

Don't go thinking, ''Oh, today is too hot,'' or, ''Today is too cold,'' or, ''
Today is....'' Whatever the day is like that's just the way it is.
Really you are simply blaming the weather for your own laziness.
We must see the Dhamma within ourselves, then there is a surer kind of peace.

So for all of you who have come to practice here,
even though it's only for a few days, still many things will arise.
Many things may be arising which you're not even aware of.
There is some right thinking, some wrong thinking... many, many things. So I say this practice is difficult.

Even though some of you may experience some peace when you sit in meditation,
don't be in a hurry to congratulate yourselves.
Likewise, if there is some confusion, don't blame yourselves.
If things seem to be good, don't delight in them, and if they're not good don't be averse to them.
Just look at it all, look at what you have. Just look, don't bother judging.
If it's good don't hold fast to it; if it's bad, don't cling to it. Good and bad can both bite, so don't hold fast to them.

The practice is simply to sit, sit and watch it all.
Good moods and bad moods come and go as is their nature.
Don't only praise your mind or only condemn it, know the right time for these things.
When it's time for congratulations then congratulate it, but just a little, don't overdo it.
Just like teaching a child, sometimes you may have to spank it a little.
In our practice sometimes we may have to punish ourselves, but don't punish yourself all the time.
If you punish yourself all the time in a while you'll just give up the practice.
But then you can't just give yourself a good time and take it easy either.
That's not the way to practice. We practice according to the Middle Way.
What is the Middle Way? This Middle Way is difficult to follow,
you can't rely on your moods and desires.
Don't think that only sitting with the eyes closed is practice.
If you do think this way then quickly change your thinking!
Steady practice is having the attitude of practice while standing, walking, sitting and lying down.
When coming out of sitting meditation, reflect that you're simply changing postures.
If you reflect in this way you will have peace.
Wherever you are you will have this attitude of practice with you constantly,
you will have a steady awareness within yourself.

Those of you who, having finished their evening sitting, simply indulge in their moods,
spending the whole day letting the mind wander where it wants,
will find that the next evening when sitting meditation
all they get is the ''backwash'' from the day's aimless thinking.
There is no foundation of calm because they have let it go cold all day.
If you practice like this your mind gets gradually further and further from the practice.
When I ask some of my disciples, ''How is your meditation going?''
They say, ''Oh, it's all gone now.'' You see?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่ ผมแสดงนี้ และพบมันเป็นความจริงจากวันนั้นจนถึงปัจจุบัน ต้องพบความดีภายใน ทันทีที่ผมเห็นนี้ ความรู้สึกที่อยากหนีหายไปในเวลาต่อมา เมื่อผมที่ต้องเกิดขึ้น ให้มันไป เมื่อมันเกิดขึ้น ฉันได้ทราบ และตระหนักของฉันเก็บไว้ในที่ ดังนั้น ผมมีฐานแข็งแรง ผมอยู่ที่ใดก็ตาม ว่าคนประณามฉัน หรือเพียงจะ พูด ฉันจะแสดงถึงจุดว่าไม่ว่าพวกเขาดี หรือไม่ดี ต้องเห็นดีหรือความชั่วร้ายในตนเอง แต่คนอื่นไม่ นั่นคือความกังวลของพวกเขา อย่าไปคิด, ''โอ้ วันนี้ร้อนเกินไป '', หรือ, ''วันนี้เป็นเย็นเกินไป หรือ, ''วันนี้... '' โปรดวันเป็นเช่นนั้นเป็นเพียงวิธีเป็น จริง ๆ คุณมีเพียง blaming อากาศสำหรับความขี้เกียจของคุณเอง เราต้องเห็นธรรมภายในตนเอง แล้วมีชนิด surer ของสันติภาพ ดังนั้นสำหรับทุกท่านที่มาฝึกที่นี่ แม้ว่าจะเป็นวันกี่ ยังคงสิ่งจะเกิดขึ้น หลายสิ่งที่อาจจะเกิดซึ่งคุณไม่ได้ตระหนักถึงการ มีบางขวาคิด บางผิด...คิดมาก หลายสิ่ง เพื่อว่า แบบฝึกหัดนี้เป็นเรื่องยาก แม้ว่าบางท่านอาจพบความสงบบางเมื่อคุณนั่งสมาธิ ไม่ต้องรีบไปแสดงความยินดีลิ้ม ในทำนองเดียวกัน ถ้ามีความสับสนบาง ไม่ตำหนิเอง ถ้าดูเหมือนจะดี อย่าเพลิดเพลินกับพวกเขา และถ้าพวกเขาไม่ดีไม่ averse ไป เพียงดูได้ทั้งหมด ดู ที่สิ่งที่คุณมี เพียงมอง แหล่งตัดสินถ้าดี ไม่เก็บเร็วไป ถ้ามันไม่ดี ไม่ยึดมัน ดีและไม่ดีสามารถทั้งกัด ดังนั้นอย่าเก็บเร็วไป การปฏิบัติเป็นเพียง การนั่ง นั่งดูมันทั้งหมด อารมณ์ดีและอารมณ์ไม่ดีมา และไปเป็นธรรมชาติของพวกเขา ไม่สรรเสริญเฉพาะจิต หรือพิพากษาเฉพาะ รู้เวลาเหมาะสมสำหรับสิ่งเหล่านี้ เมื่อมันถึงเวลาสำหรับขอแสดงความยินดี แล้วแสดงความยินดี แต่เพียงเล็กน้อย ไม่ทำมากเกินไปก็ เหมือนกับการสอนเด็ก บางครั้งคุณอาจได้ตีก้นเล็กน้อย ในแบบฝึกหัดของเราบางครั้ง เราอาจจะต้องลงโทษตนเอง แต่ไม่โทษตัวเองตลอดเวลา ถ้าคุณลงโทษตัวเองตลอดเวลา ในขณะคุณจะเพียงให้ค่าแบบฝึกหัด แต่คุณไม่เพียงให้ความสุขตัวเอง แล้วเย็น ๆ อย่างใดอย่างหนึ่ง ที่ไม่ใช่วิธีการฝึก เราปฏิบัติตามทางกลาง ทางกลางคืออะไร วิธีนี้กลางคือยากที่จะทำตาม คุณไม่สามารถอาศัยอารมณ์ความรู้สึกและความต้องการของคุณ อย่าคิดว่า นั่งเท่า กับตาที่ปิดเป็นแบบฝึกหัด ถ้าคุณคิดว่า วิธีนี้ได้อย่างรวดเร็วแล้วความคิดของคุณ ปฏิบัติมั่นคงมีทัศนคติฝึกยืน เดิน นั่ง และนอนลง เมื่อมาจากการนั่งสมาธิ แสดงว่า คุณเพียงแค่เปลี่ยนท่า ถ้าคุณแสดงในวิธีนี้ คุณจะมีความสงบสุข ทุกท่าน คุณจะมีทัศนคตินี้ฝึกกับคุณตลอดเวลา คุณจะมีความมั่นคงภายในตัวเอง ผู้ที่ มีเสร็จนั่งเล่นตอนเย็นของพวกเขา ก็เพลิดเพลินไปกับอารมณ์ของพวกเขา ใช้ทั้งวันทำให้จิตใจเร่ที่ต้องพบปะ จะพบว่าตอนเย็นต่อเมื่อนั่งสมาธิ ทั้งหมดที่พวกเขาได้รับคือ '' backwash'' จากการ aimless คิด มีมูลนิธิไม่สงบ เพราะพวกเขาได้ปล่อยให้มันเย็นไปตลอดทั้งวัน ถ้าคุณฝึกเช่นนี้ จิตใจของคุณได้รับค่อย ๆ เพิ่มเติม และเพิ่มเติมจากการปฏิบัติ เมื่อผมถามของสาวกของฉัน, ''ว่าเป็นสมาธิของคุณบ้าง '' พวกเขากล่าวว่า, ''โอ้ มันหมดตอนนี้ '' คุณเห็นหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเวลาที่ฉันสะท้อนให้เห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้และได้พบว่ามันจะเป็นจริงจากวันนั้นจนถึงปัจจุบัน.
ความดีจะต้องพบภายใน
ทันทีที่ผมเห็นนี้ความรู้สึกว่าอยากจะวิ่งหนีหายไป.
ในเวลาต่อมาทุกครั้งที่ผมมีความปรารถนาที่เกิดขึ้นผมปล่อยให้มันไป.
เมื่อใดก็ตามที่มันเกิดขึ้นผมก็ตระหนักถึงมันและเก็บความตระหนักของฉันในนั้น.
ดังนั้นฉันมี รากฐานที่มั่นคง. เมื่อใดก็ตามที่ฉันอาศัยอยู่ไม่ว่าจะเป็นคนประณามฉันหรือสิ่งที่พวกเขาจะพูดว่าฉันจะสะท้อนให้เห็นว่าประเด็นไม่ได้ว่าพวกเขาดีหรือไม่ดี. ดีหรือชั่วจะต้องเห็นภายในตัวเราเอง แต่คนอื่น ๆ ที่เป็นที่กังวลของพวกเขา. อย่าไปคิด '' โอ้วันนี้ร้อนเกินไป '' หรือ '' วันนี้เป็นเย็นเกินไป '' หรือ '' วันนี้เป็น .... '' สิ่งที่ วันเป็นเช่นนั้นเป็นเพียงวิธีที่มันเป็น. จริงๆจะเป็นเพียงโทษอากาศสำหรับความเกียจคร้านของคุณเอง. เราจะต้องเห็นธรรมภายในตัวเราเองนั้นมีเป็นชนิดที่มั่นใจของความสงบสุข. ดังนั้นสำหรับทุกท่านที่ได้มาปฏิบัติ ที่นี่แม้ว่ามันจะเป็นเพียงไม่กี่วันยังคงหลายสิ่งที่จะเกิดขึ้น. สิ่งที่หลายคนอาจจะเกิดขึ้นซึ่งคุณไม่ได้ตระหนักถึง. มีบางความคิดที่ถูกต้องคือบางความคิดที่ไม่ถูกต้อง ... หลายสิ่ง ดังนั้นผมจึงบอกว่าวิธีนี้เป็นเรื่องยาก. แม้ว่าบางส่วนของคุณอาจพบความสงบสุขบางอย่างเมื่อคุณนั่งในการทำสมาธิ, ไม่ต้องรีบร้อนที่จะแสดงความยินดีกับตัวเอง. ในทำนองเดียวกันถ้ามีความสับสนบางอย่างไม่โทษตัวเอง. หากสิ่งที่ ดูเหมือนจะดีไม่พอใจในพวกเขาและถ้าพวกเขาไม่ได้ดีไม่ต้องเกลียดชังพวกเขา. เพียงแค่ดูมันทั้งหมดมองไปที่สิ่งที่คุณมี เพียงแค่มองไม่รำคาญตัดสิน. ถ้ามันเป็นเรื่องดีที่ไม่ยึดมั่นกับมัน; ถ้ามันไม่ดีไม่ยึดติดกับมัน ดีและไม่ดีสามารถกัดทั้งสองจึงไม่ยึดมั่นกับพวกเขา. ปฏิบัติเป็นเพียงการนั่งนั่งดูมันทั้งหมด. อารมณ์ดีและอารมณ์ความรู้สึกที่ไม่ดีมาและไปตามที่เป็นธรรมชาติของพวกเขา. ไม่เพียง แต่ได้รับการยกย่องในใจของคุณหรือ เพียงประณามมันรู้ว่าเวลาที่เหมาะสมสำหรับสิ่งเหล่านี้. เมื่อมันถึงเวลาสำหรับการแสดงความยินดีจากนั้นแสดงความยินดีกับมัน แต่เพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่หักโหมมัน. เช่นเดียวกับการเรียนการสอนเด็กบางครั้งคุณอาจจะต้องตบมันน้อย. ในของเรา การปฏิบัติบางครั้งเราอาจจะต้องลงโทษตัวเอง แต่ไม่ได้ลงโทษตัวเองตลอดเวลา. ถ้าคุณลงโทษตัวเองตลอดเวลาในขณะที่คุณก็จะให้ขึ้นการปฏิบัติ. แต่แล้วคุณก็ไม่สามารถให้ตัวเองเป็นเวลาที่ดี และใช้ง่ายอย่างใดอย่างหนึ่ง. นั่นไม่ใช่วิธีการปฏิบัติ เราปฏิบัติตามทางสายกลาง. เป็นทางสายกลางคืออะไร? ทางสายกลางนี้เป็นเรื่องยากที่จะปฏิบัติตามที่คุณไม่สามารถพึ่งพาอารมณ์และความต้องการของคุณ. อย่าคิดว่ามีเพียงนั่งอยู่กับตาปิดคือการปฏิบัติ. หากคุณคิดแบบนี้แล้วรีบเปลี่ยนความคิดของคุณปฏิบัติอย่างต่อเนื่องคือการมีทัศนคติของการปฏิบัติในขณะที่ยืนเดินนั่งและนอนลง. เมื่อออกมาจากนั่งสมาธิสะท้อนให้เห็นว่าคุณเพียงแค่การเปลี่ยนท่า. ถ้าคุณสะท้อนให้เห็นในแบบที่คุณจะมีความสงบสุขนี้. เมื่อใดก็ตามที่คุณอยู่คุณจะมีทัศนคติของการปฏิบัตินี้ กับคุณอย่างต่อเนื่องคุณจะมีการรับรู้อย่างต่อเนื่องภายในตัวเอง. บรรดาผู้ที่ได้เสร็จสิ้นการนั่งตอนเย็นของพวกเขาก็หลงระเริงในอารมณ์ความรู้สึกของพวกเขาใช้เวลาทั้งวันให้ใจหลงที่มันต้องการจะพบว่าในเย็นวันถัดไปเมื่อนั่งอยู่การทำสมาธิทั้งหมดที่พวกเขาได้รับคือ '' ย้อน '' จากการคิดอย่างไร้จุดหมายของวัน. มีรากฐานของความสงบไม่ได้เพราะพวกเขาได้ปล่อยให้มันไปเย็นทุกวันเป็น. ถ้าคุณปฏิบัติเช่นนี้จิตใจของคุณได้รับค่อย ๆ ต่อไปและต่อจากการปฏิบัติ. เมื่อ ฉันขอให้บางส่วนของสาวกของเรา '' เป็นวิธีการทำสมาธิของคุณไป? '' พวกเขากล่าวว่า '' โอ้ก็หายไปทั้งหมดในขณะนี้. '' คุณเห็น?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวลาที่ผมสะท้อนให้เห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้และพบว่าเป็นความจริง จากวันนั้นจนถึงปัจจุบัน
ความดีต้องพบภายใน ทันทีที่ผมเห็นนี้
สึกอยากวิ่งหนีหายไป .
ในเวลาต่อมาเมื่อมีความต้องการเกิดขึ้นก็ปล่อยมันไป
เมื่อมันเกิดขึ้นฉันก็ตระหนักถึงมันและเก็บการรับรู้ของฉันในนั้น
ดังนั้นฉันมีรากฐานที่มั่นคง
ทุกที่ที่ฉันอาศัยอยู่ไม่ว่าผู้คนจะประณามฉันหรือสิ่งที่พวกเขาจะพูด
ผมจะสะท้อนได้ว่า ยังไม่ถึงจุดไม่ว่าจะดีหรือเลว
ดีหรือชั่วจะต้องเห็นภายในตัวเรา แต่คนอื่นที่ความกังวลของพวกเขา

อย่าไปคิด โอ้ วันนี้ช่างร้อน ' ' หรือ ' 'today เย็นเกินไป ' ' หรือ ' '
วันนี้ . . . . . . . ' ' ไม่ว่าวันเป็นอย่างนั้นแหละ .
จริงๆคุณก็โทษสภาพอากาศในความขี้เกียจของตัวเอง
เราต้องเห็นธรรมภายในตัวเรานั้นมีชนิดอยู่อย่างสันติ

ดังนั้นสำหรับทุกท่านที่เคยมาซ้อมที่นี่
แม้จะเพียงไม่กี่วัน มันยังมากมายจะเกิดขึ้น
หลายสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้น ซึ่งคุณไม่ได้ตระหนักถึง
มีความคิดบางอย่างถูก บางอย่างคิดผิด . . . . . . . สิ่งที่จํานวนมากที่ผมพูดนี้ปฏิบัติได้ยาก

แม้ว่าบางคุณอาจพบความสงบเมื่อคุณนั่งในการทำสมาธิ ,
ไม่ต้องรีบที่จะแสดงความยินดีกับตัวเอง
เช่นเดียวกันหากมีความสับสนบางอย่าง อย่าโทษตัวเองเลย .
ถ้าสิ่งที่ดูเหมือนจะดี อย่าพอใจในพวกเขาและหากพวกเขาไม่ดีอย่ารังเกียจพวกเขา
ดูหมด ดูสิ่งที่คุณมี แค่ดูอย่าเพิ่งตัดสิน .
ถ้าดีไม่ยึดมั่นกับมัน ถ้ามันเสีย อย่าไปยึดติดกับมัน ดีและไม่ดีทั้งสองสามารถกัด จึงไม่ยึดมั่นในพวกเขา

ซ้อมเพียงแค่นั่งและดูทั้งหมด
อารมณ์ที่ดีและอารมณ์ที่ไม่ดี มาเป็น ธรรมชาติของพวกเขา .
ไม่เพียงสรรเสริญจิตใจของคุณหรือเพียงประณามมัน รู้เวลาที่เหมาะสมสำหรับสิ่งนี้
เมื่อได้เวลายินดีด้วยยินดีกับมัน แต่แค่นิดหน่อย อย่าหักโหม
เหมือนสอนเด็ก บางครั้งคุณอาจจะต้องตบมันน้อย
ในการปฏิบัติของเราบางทีเราอาจต้องลงโทษตัวเอง แต่อย่าลงโทษตัวเองอยู่ตลอดเวลา
ถ้าคุณลงโทษตัวเองตลอดเวลา ในขณะที่คุณจะเลิกฝึก
แต่คุณสามารถไม่เพียงให้ตัวเองมีเวลาดี และใช้ง่ายด้วย
นั่นไม่ใช่วิธีที่จะปฏิบัติ เราฝึกตามวิธีกลาง
นี่เป็นวิธีกลาง ทางกลางนี้เป็นเรื่องยากที่จะปฏิบัติตาม
คุณไม่สามารถพึ่งพาของคุณอารมณ์และความปรารถนา
ไม่คิดว่าแค่นั่งกับดวงตาที่ปิดคือการฝึก
ถ้าคุณคิดว่าวิธีนี้แล้วรีบเปลี่ยนความคิดของคุณ
การปฏิบัติคงที่จะมีทัศนคติของการฝึกในขณะยืน เดิน นั่ง และนอน
เมื่อออกมานั่งสมาธิ สะท้อนให้เห็นว่าคุณเพียงแค่เปลี่ยนท่า .
ถ้าคุณสะท้อนให้เห็นในวิธีนี้คุณจะมีความสงบสุข
ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนคุณก็จะมีทัศนคติการปฏิบัติกับคุณตลอดเวลา คุณจะมีความตระหนัก
มั่นคงภายในตัวเอง

ใครใครเสร็จแล้วตอนเย็นนั่งของพวกเขาเพียงแค่ดื่มด่ำในอารมณ์ของพวกเขา
ใช้เวลาทั้งวันให้จิตเดินที่มันต้องการ
จะพบว่า หน้าเย็น เมื่อนั่งสมาธิ
ทั้งหมดที่พวกเขาได้รับคือ ' ' จาก ' 'backwash วันคิดจับจด .
ไม่มีรากฐานของความสงบ เพราะพวกเขามี ให้ มัน ไปหนาวทั้งวัน
ถ้าคุณฝึกแบบนี้ จิตใจจะค่อยๆ เพิ่มเติม และเพิ่มเติมจากการฝึก
เมื่อผมถามบางส่วนของสาวกของ ' ' เป็นสมาธิล่ะ ? ' '
พวกเขากล่าวว่า โอ้ มันก็หายไปแล้ว เธอเห็นไหม