Liturgical drama or religious drama

Liturgical drama or religious drama, in its various Christian contexts, originates from the mass itself, and usually presents a relatively complex ritual that includes theatrical elements. Until the Late Middle Ages it is the best recorded tradition of religious drama, and is assumed to have been the root from which other forms such as the civic mystery plays, as well as poorly recorded travelling companies, grew. The number of surviving scripts is small, and many performances are only known about from entries in payment records and the like.
The medieval drama originated in religion. The Church forbade the faithful during the early centuries to attend the licentious representations of decadent paganism, but once this "immoral" theatre disappeared, the Church allowed, and itself contributed to, gradual development of a new drama that was not only moral, but edifying and pious. On certain solemn feasts, such as Easter and Christmas the Office was interrupted, and the priests represented, in the presence of those assisting, the religious event being celebrated. At first the text of this liturgical drama was very brief, such as the interchange of the "Quem Quaeritis?" between the angel and the three Maries that was introduced into the Easter liturgy in the tenth century,[1] as a new genre of liturgical ceremony. Dramatic texts were at first taken solely from the Gospel or the Office of the day. It was in prose and in Latin. But by degrees versification crept in. The earliest of such dramatic "tropes" of the Easter service are from England and date from the tenth century. Soon verse pervaded the entire drama, prose became the exception, and the vernacular appeared beside Latin. Thus, in the twelfth-century French drama of the "Wise Virgins," women keep their virginity by eating blue rocks that make them immune to men. It does little more than depict the Gospel parable of the wise and foolish virgins. The chorus employs Latin, while Christ and the virgins use both Latin and French, and the angel speaks only French. When the vernacular completely supplanted the Latin, and individual inventiveness asserted itself, the drama left the precincts of the Church and ceased to be liturgical, but kept its religious character. This evolution seems to have been accomplished in the twelfth century. With the appearance of the vernacular a development of the drama along national lines became possible.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ละครหรือละครพิธีกรรมทางศาสนาในบริบทต่างๆของคริสเตียนมาจากมวลของตัวเองและมักจะมีการจัดพิธีทางศาสนาที่ค่อนข้างซับซ้อนที่มีองค์ประกอบการแสดงละคร จนถึงวัยกลางปลายมันเป็นประเพณีที่ดีที่สุดของการบันทึกละครศาสนาและจะถือว่าได้รับรากที่รูปแบบอื่น ๆ เช่นลึกลับเทศบาลเล่นที่รวมทั้งบันทึกเป็น บริษัท ที่ไม่ดีในการเดินทางเพิ่มขึ้น จำนวนของสคริปต์ชีวิตที่มีขนาดเล็กและการแสดงจำนวนมากเป็นที่รู้จักกันเพียงประมาณจากรายการในบันทึกการชำระเงินและไม่ชอบ.
ละครยุคกลางมาในศาสนา คริสตจักรห้ามไม่ซื่อสัตย์ในช่วงต้นศตวรรษที่จะเข้าร่วมเป็นตัวแทนของพระเจ้าศีลธรรมเสื่อม แต่ครั้งนี้ "ศีลธรรม" โรงละครหายไปคริสตจักรได้รับอนุญาตและตัวเองมีส่วนทำให้การพัฒนาอย่างค่อยเป็นค่อยไปของละครเรื่องใหม่ที่ไม่เพียง แต่คุณธรรม แต่สั่งสอนและเคร่งศาสนา ในเทศกาลตามกำหนดบางอย่างเช่นอีสเตอร์และคริสต์มาสสำนักงานถูกขัดจังหวะและพระสงฆ์ที่เป็นตัวแทนในการปรากฏตัวของผู้ที่ให้ความช่วยเหลือเหตุการณ์ถูกเฉลิมฉลองทางศาสนา ในตอนแรกของละครข้อความพิธีสวดนี้สั้นมากเช่นการแลกเปลี่ยนของ "Quem quaeritis?" ระหว่างเทวดาและสาม Maries ที่ถูกนำเข้ามาในพิธีอีสเตอร์ในศตวรรษที่สิบ [1] เป็นรูปแบบใหม่ของพิธีพิธีสวด ข้อความที่น่าทึ่งได้ที่นำมาครั้งแรก แต่เพียงผู้เดียวจากพระกิตติคุณหรือสำนักงานของวันที่ มันเป็นร้อยแก้วและในภาษาละติน แต่โดยองศาฉันทลักษณ์พุ่งค่ะที่เก่าแก่ที่สุดของการแสดงละครเช่น "trop​​es" ของบริการอีสเตอร์จากอังกฤษและวันที่จากศตวรรษที่สิบ ในเร็ว ๆ นี้ครอบคลุมทั้งบทกวีละครร้อยแก้วกลายเป็นข้อยกเว้นและภาษาที่ปรากฏข้างละติน ดังนั้นในศตวรรษที่สิบสองละครฝรั่งเศสของ "หญิงมีปัญญา" ผู้หญิงเก็บความบริสุทธิ์ของพวกเขาโดยการรับประทานอาหารที่หินสีฟ้าที่ทำให้พวกเขารอดพ้นจากผู้ชายมันไม่น้อยกว่าพรรณนาอุปมาพระกิตติคุณของหญิงมีปัญญาและโง่เขลา นักร้องละตินพนักงานในขณะที่คริสและหญิงพรหมจารีมาใช้ทั้งภาษาละตินและฝรั่งเศสและทูตสวรรค์พูดภาษาฝรั่งเศสเพียง เมื่อพื้นถิ่นอย่างสมบูรณ์แทนที่ละตินและบุคคลยืนยันตัวเองสร้างสรรค์ละครอันซ้ายของคริสตจักรและหยุดที่จะพิธีสวด,แต่ยังคงลักษณะทางศาสนา วิวัฒนาการนี​​้ดูเหมือนว่าจะได้รับความสำเร็จในศตวรรษที่สิบสอง มีลักษณะของภาษาการพัฒนาตามแนวละครแห่งชาติเป็นไปได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พิธีกรรมละครหรือละครทางศาสนา ในบริบทของคริสเตียนต่าง ๆ ต้นกำเนิดมวลตัวเอง และมักจะนำเสนอพิธีกรรมค่อนข้างซับซ้อนที่มีองค์ประกอบของละคร จนถึง ปลายยุคกลางเป็นส่วนบันทึกประเพณีของละครทางศาสนา และจะถือว่ามีรากจากฟอร์มอื่นใดเช่นบทละครลึกลับซีวิค เป็นบริษัทที่มีการเดินทางบันทึกงาน เติบโต จำนวนของสคริปต์ที่รอดตายมีขนาดเล็ก และแสดงมากจะรู้จักเกี่ยวกับรายการในเรกคอร์ดการชำระเงินและเหมือน
ละครยุคกลางมาในศาสนา คริสตจักรข้อซื่อสัตย์ในช่วงศตวรรษแรกเข้าร่วมนำเสนอ licentious ของลัทธิเพกันชมวิว แต่ เมื่อละครนี้ "immoral" หาย ไป คริสตจักรได้รับอนุญาต และตัวเองส่วนการ พัฒนาสมดุลของละครใหม่ที่ไม่เพียงแต่ คุณธรรม แต่ edifying และผู้ศรัทธา Feasts บางบุด เทศกาลอีสเตอร์และคริสต์มาสสำนักงานถูกขัดจังหวะ และปุโรหิตแทน ในต่อหน้าของผู้ให้ความช่วยเหลือ กิจกรรมทางศาสนาที่มีการเฉลิมฉลอง ในตอนแรก ข้อความของละครเรื่องนี้พิธีกรรมมีสั้น ๆ เช่นแลกเปลี่ยนของ "Quem Quaeritis " ระหว่างทูตสวรรค์และ Maries 3 ที่ถูกนำไปสวดอีสเตอร์ในสิบศตวรรษ, [1] เป็นแนวใหม่ของพิธีพิธีกรรม อย่างข้อแรกเท่านั้นจากพระกิตติคุณหรือสำนักงานของวันได้ มันเป็นร้อยแก้ว และละติน แต่ตามองศา versification crept ใน แรกสุดเช่นละคร "tropes" บริการอีสเตอร์จากอังกฤษ และวันที่จากศตวรรษสิบ เร็ว ๆ นี้ ข้อถึงจะดราม่าทั้งหมด ร้อยแก้วเป็น ข้อยกเว้น และ vernacular ที่ปรากฏข้างละติน ดังนั้น เซ็นจูรี่ twelfth ฝรั่งเศสละครของ "เทวราชา Wise" ผู้หญิงไว้บริสุทธิ์ของพวกเขา ด้วยการกินหินสีฟ้าที่ทำให้ภูมิคุ้มกันผู้ชาย นอกจากนี้มันน้อยกว่าพรรณนานิทานคติสอนใจพระวรสารของเทวราชาฉลาด และโง่ คอรัสใช้ภาษาละติน คริสต์และเทวราชาใช้ภาษาละตินและฝรั่งเศส และเทวดาพูดภาษาฝรั่งเศสเท่านั้น เมื่อ vernacular สมบูรณ์ supplanted ภาษาละติ และ inventiveness แต่ละคน ตัวละครซ้ายมณฑลของคริสตจักร และได้หยุดให้พิธีกรรม แต่เก็บอักขระของศาสนา วิวัฒนาการนี้น่าจะทำได้สำเร็จในศตวรรษสิบสอง กับลักษณะที่ปรากฏของ vernacular พัฒนาของละครตามบรรทัดแห่งชาติเป็นไปได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแสดงละครทางศาสนาหรือการแสดงละครอูเมี่ยนในบริบททางศาสนาต่างๆที่เกิดจากการที่ตัวของมันเองและโดยปกติจะมีพิธีกรรมคอมเพล็กซ์เป็นที่รวมถึงส่วนประกอบการละคร จนกว่าจะถึงช่วงปลายยุคกลางที่เป็นธรรมเนียมที่บันทึกไว้ที่ดีที่สุดของการแสดงละครทางศาสนาและจะถูกคาดหมายว่าได้รับการรับรองจากที่อื่นๆเช่นเรื่องลึกลับ Civic ที่เล่นรวมทั้งเป็นบริษัทที่บันทึกไว้ได้ไม่ดีนักการเดินทางเพิ่มขึ้น จำนวนของส่วนประกอบ Ancient Wonders ที่ยังคงหลงเหลืออยู่สคริปต์มีขนาดเล็กและการแสดงมากมายเป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องเกี่ยวกับจากรายการในบันทึกข้อมูลการชำระเงินและต้องการเท่านั้น.
ละครแห่งยุคกลางที่มีต้นกำเนิดในศาสนา ที่โบสถ์ไม่อนุญาตให้ผู้ศรัทธาในระหว่างช่วงต้นศตวรรษเพื่อเข้าร่วมการรับรองสิทธิของปรักหักพังความป่าเถื่อนแต่เมื่อ"ไร้ศีลธรรม"โฮมเธียเตอร์หายไป,โบสถ์ที่ได้รับอนุญาตให้และตัวของมันเองมีส่วนร่วมในการพัฒนาอย่างค่อยเป็นค่อยไปในการแสดงละครใหม่ที่ไม่ใช่แค่ทางศีลธรรมแต่ edifying และผู้เคร่งศาสนา ในเทศกาลตามกำหนดบางอย่างเช่นวันอีสเตอร์และวันคริสต์มาสหน้าที่การงานเป็นถูกขัดจังหวะและที่อยู่ของปุโรหิตผู้แทนในการมีอยู่ของผู้ที่ให้ความช่วยเหลือกิจกรรมทางศาสนาที่มีชื่อเสียง ข้อความที่เป็นครั้งแรกของการแสดงละครอูเมี่ยนนี้เป็นการสรุปสั้นๆเป็นอย่างมากเช่นการแลกเปลี่ยนของ" quem quaeritis หรือไม่?"ระหว่างทูตและสาม maries ที่ได้รับการรวมไว้ในพิธีสวดมนต์วันอีสเตอร์ในศตวรรษที่สิบที่[ 1 ]เป็นเพลงใหม่ของอูเมี่ยนพิธี. ข้อความที่งดงามเป็นที่แรกมาจากคำสอนของพระเยซูแต่เพียงผู้เดียวหรือสำนักงานของวันได้ มันเป็นเป็นร้อยแก้วและอยู่ในละติน แต่โดยองศาแต่งโคลงคลานเข้าไปโดยเร็วที่สุดเช่นที่งดงามของ" tropes "ของการให้บริการวันอีสเตอร์ที่ได้รับจากประเทศอังกฤษและวันที่จากศตวรรษที่สิบ อีกไม่นานนั้นเร่งรีบโกลาหลการแสดงละครทั้งที่เป็นธรรมดากลายเป็นข้อยกเว้นและ ภาษาพื้นเมือง ที่ปรากฏอยู่ด้านข้างละติน ดังนั้นในการแสดงละครฝรั่งเศสสิบสอง - ศตวรรษที่ของ"ผู้มีปัญญาหญิงพรหมจารี"ผู้หญิงทำให้ผู้บังคับบัญชาของพวกเขาโดยการรับประทานหินสีฟ้าที่ทำให้ ภูมิคุ้มกัน โรคให้กับคนเหล่านั้นมันไม่น้อยมากกว่าวาดให้เห็นกลอน ภาษิต ตามหลักศาสนาของหญิงพรหมจารีฉลาดและโง่ ประสานเสียงที่มีพนักงานละตินในขณะที่พระเยซูและหญิงพรหมจารีที่ใช้ ภาษา ละตินและฝรั่งเศสทั้งสองและเทพธิดาที่พูดเท่านั้นฝรั่งเศส เมื่อ ภาษาพื้นเมือง ได้อย่างสมบรูณ์แบบและช่วยกันลดละตินที่ช่วยให้เกิดความคิดแบบเฉพาะรายยืนยันเองแสดงละครที่ด้านซ้ายบริเวณของโบสถ์และหยุดให้อูเมี่ยนแต่ได้รับการดูแลรักษาให้อยู่ลักษณะทางศาสนาของ การพัฒนาในส่วนนี้ก็ดูเหมือนว่าจะได้รับการดำเนินการในศตวรรษที่สิบสอง พร้อมด้วยลักษณะอันโดดเด่นของที่การพัฒนาของการแสดงละครตามแนวเส้นชาติกลายเป็นไปได้