Zhu Da, Wade-Giles romanization Chu

Zhu Da, Wade-Giles romanization Chu Ta, or literary name (hao) Bada Shanren   (born c. 1625, Nanchang, Jiangxi province, China—died c. 1705), Buddhist monk who was, withShitao, one of the most famous Individualist painters of the early Qing period.

Details of Zhu’s life are unclear, but he is known to have been a descendant of the Ming imperial line, to have had a classical education, and to have become a Buddhist monk in 1648, after the collapse of the Ming dynasty. Possibly the fall of that dynasty and the death of his father at about the same time caused him some psychic disturbance, and he may have hovered between real insanity and impassioned creativity. He eventually left the Buddhist cloister and exhibited wildly erratic behaviour—such as writing the character for “dumb” (ya) and attaching it to his door and then refusing to speak.

In his paintings, usually in ink monochrome, such creatures as birds and fishes are given a curious, glowering, sometimes even perverse personality. He used an abbreviated, wet style that, while deceptively simple, captures the very essence of the flowers, plants, and creatures he portrays. He also painted landscapes in a dashing shorthand inspired by the 10th-century masters Dong Yuan and Juran. Unlike most Chinese painters, he does not easily fit into any traditional category; in character and personality he was the complete eccentric and “individualist.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซูดา จักรพรรดิเวดกิเลสตาชู หรือชื่อวรรณกรรม Bada Shanren (เฮ้าส์) (เกิดราวค.ศ. 1625 มณฑลหนาน เจียงซี จีน — ตาย c. 1705), พระพุทธเจ้า withShitao หนึ่งชื่อจิตรกร Individualist มีชื่อเสียงที่สุดของรอบระยะเวลาการชิงช่วงรายละเอียดของชีวิตของซูถูกชัดเจน แต่เขาเป็นที่รู้จักได้เป็นหลานของหมิบรรทัดอิมพีเรียล มีการศึกษาคลาสสิก และเป็น พระพุทธใน 1648 หลังจากการล่มสลายของราชวงศ์หมิ อาจจะตกที่ราชวงศ์และการตายของพ่อของเขาที่เหมือนกันเวลาเกิดเขารบกวนบาง psychic และเขาอาจ hovered ระหว่างบ้าจริงและความคิดสร้างสรรค์ impassioned เขาในที่สุดเหลือวิหารคดพุทธ และจัดแสดงพฤติกรรมอาละวาดความตัวเช่นเขียนอักขระสำหรับ "dumb" (ยา) และแนบกับประตูของเขาแล้ว ปฏิเสธที่จะพูดในภาพวาดของเขา มักจะอยู่ในหมึกพิมพ์ขาว-ดำ สิ่งมีชีวิตดังกล่าวเป็นนกและปลาได้ความอยากรู้อยากเห็น มองดูอย่างถมึง บางครั้งแม้ perverse บุคลิกภาพ เขาใช้ย่อ เปียกแบบที่ ในขณะที่คนอย่าง ดอกไม้ พืช และสัตว์ที่เขา portrays สำคัญ เขายังวาดในย่อหรูหราบันดาลแบบศตวรรษที่ 10 หยวน ตงและรู้สึก ซึ่งแตกต่างจากส่วนใหญ่ชื่อจิตรกรจีน เขาได้พอดีในประเภทใด ๆ แบบดั้งเดิม ในลักษณะและบุคลิก เป็นเซนทริกสมบูรณ์และ "individualist"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จู้ดาเวด-ไจล์สสุริยวรชูตาหรือชื่อวรรณกรรม (Hao) Bada Shanren (ค. เกิด 1625, ฉางจังหวัดเจียง, จีนเสียชีวิตค. 1705), พระสงฆ์ที่เป็น withShitao หนึ่งของปัจเจกชนที่มีชื่อเสียงที่สุด จิตรกรของระยะเวลาการชิงต้น. ที่รายละเอียดของชีวิตของจู้ไม่ชัดเจน แต่เขาเป็นที่รู้จักกันจะได้รับลูกหลานของเส้นจักรพรรดิหมิง, จะมีการศึกษาคลาสสิกและจะกลายเป็นพระสงฆ์ใน 1648 หลังจากการล่มสลายของ ราชวงศ์หมิง อาจเป็นไปได้การล่มสลายของราชวงศ์และการตายของพ่อของเขาที่เกี่ยวกับเวลาเดียวกันทำให้เขาบางรบกวนกายสิทธิ์และเขาอาจจะวนเวียนอยู่ระหว่างบ้าจริงและความคิดสร้างสรรค์เร่าร้อน ในที่สุดเขาก็ออกจากวัดทางพุทธศาสนาและแสดงพฤติกรรมดังกล่าวผิดปกติอย่างดุเดือดการเขียนอักขระสำหรับ "โง่" (ยา) และแนบไปที่ประตูของเขาแล้วปฏิเสธที่จะพูด. ในภาพวาดของเขามักจะอยู่ในขาวดำหมึกสัตว์เช่นนกและ ปลาจะได้รับอยากรู้อยากเห็นที่มองดูอย่างถมึงบางครั้งแม้บุคลิกขี้อ้อน เขาใช้ยากสไตล์เปียกว่าในขณะที่เรียบง่าย, การนำแก่นแท้ของดอกไม้พืชและสิ่งมีชีวิตที่เขา portrays เขาภูมิทัศน์ทาสียังอยู่ในชวเลขห้าวแรงบันดาลใจจากโท 10 ศตวรรษดงหยวนและ Juran ซึ่งแตกต่างจากจิตรกรจีนส่วนใหญ่เขาไม่ได้อย่างง่ายดายพอดีในประเภทแบบดั้งเดิมใด ๆ ในลักษณะและบุคลิกภาพของเขาเป็นคนผิดปกติและมีความสมบูรณ์ "ปัจเจกชน".

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จูดา ,   Giles  โรมันเวดชูทา รึเปล่า หรือวรรณกรรมชื่อ ( เฮา ) รึเปล่า บาดา shanren อะไรรึเปล่า เกิดอะไร . . 1272 ไหม , Nanchang , มณฑลเจียงซี , ประเทศจีนตายรึเปล่า . . 1705 ) ทำไมพระที่เป็น withshitao , หนึ่งในจิตรกรที่มีชื่อเสียงที่สุด individualist ของต้นชิง
ช่วง
รายละเอียดของจูของชีวิตได้ชัดเจน แต่เขาเป็นที่รู้จักกันเป็นผู้สืบทอดของ หมิงจักรพรรดิบรรทัดมีการศึกษาคลาสสิกและได้กลายเป็นพระในค.ศ. 1648 หลังจากการล่มสลายของราชวงศ์หมิง อาจจะล้มราชวงศ์ และความตายของบิดาของเขาที่เกี่ยวกับเวลาเดียวกันทำให้เขาร่างทรงรบกวนและเขาอาจจะอยู่ระหว่างความบ้าที่แท้จริงและความคิดสร้างสรรค์ ประทับใจมากในที่สุดเขาก็ทิ้งพุทธอารามและแสดงพฤติกรรมอย่างรื่นเช่นการเขียนตัวอักษร " โง่ " ( ยา ) และแนบกับประตูของเขาและปฏิเสธที่จะพูด

ในภาพวาดของเขา โดยปกติหมึกขาวดำ เช่น สิ่งมีชีวิตที่เป็นนกและปลาจะได้รับรู้ glowering บางครั้งบุคลิกภาพจะขี้อ้อน . เขาใช้ย่อเปียกสไตล์นั้นในขณะที่ดูเหมือนง่าย แก่นแท้ของดอกไม้ ต้นไม้ และสิ่งมีชีวิตที่เขา portrays . เขายังวาดทัศนียภาพในห้าวชวเลขแรงบันดาลใจจากศตวรรษที่ 10 นายดงหยวน และทำไมจูรัน . ซึ่งแตกต่างจากจิตรกรจีนมากที่สุด เขาไม่ได้อย่างง่ายดายพอดีเข้าไปในประเภทแบบดั้งเดิม ; ในและบุคลิกเขาเป็นสมบูรณ์นอกรีตและ " individualist "