Future self-leadership research sho

Future self-leadership research should also strive to investigate empirically the relationships between self-leadership and the predictable outcome variables discussed above. In particular, researchers should expand on the work of Prussia et al(1998) to delineate more clearly the role of self-efficacy as a primary mechanism through which self-leadership strategies influence various performance outcomes. To the extent that the role of self-leadership strategies can be differentiated from the mechanisms through which they operate, self-leadership's distinctive yet harmonious identity within its various theoretical frameworks may be better understood. Finally, future self-leadership research should also continue to investigate specific relationships between personality and self leadership. In particular, future researchers should investigate the relationships between self leadership and other personality characteristics of interest such as general self-efficacy, self-esteem, locus of control, and self-monitoring.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากนี้ยังวิจัย self-leadership ในอนาคตควรพยายามตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรผลได้กล่าวถึงข้างต้นและ self-leadership empirically โดยเฉพาะ นักวิจัยควรขยายงานของปรัสเซียและ al(1998) ไปอย่างชัดเจนมากขึ้นบทบาทของตนเองประสิทธิภาพเป็นกลไกหลักผ่าน self-leadership ใดกลยุทธ์มีอิทธิพลต่อผลลัพธ์ของประสิทธิภาพการทำงานต่าง ๆ ที่บทบาทของ self-leadership กลยุทธ์สามารถแยกแยะได้จากกลไกที่พวกเขามี ตนเองนำโดดเด่น ยังกลมกลืนตัวตนภายในกรอบของทฤษฎีต่าง ๆ อาจจะดีกว่า เข้าใจ สุดท้าย วิจัย self-leadership ในอนาคตควรดำเนินต่อไปยังการตรวจสอบเฉพาะความสัมพันธ์ระหว่างบุคลิกภาพและภาวะผู้นำตนเอง นักวิจัยในอนาคตโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ควรตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำตนเองและลักษณะบุคลิกภาพอื่น ๆ ที่น่าสนใจทั่วไปด้วยตนเองประสิทธิภาพ นับถือตนเอง โลกัสโพล และตรวจสอบตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในอนาคตการวิจัยความเป็นผู้นำในตัวเองนอกจากนี้ยังควรมุ่งมั่นที่จะตรวจสอบสังเกตุความสัมพันธ์ระหว่างความเป็นผู้นำของตนเองและตัวแปรผลที่คาดการณ์ที่กล่าวข้างต้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักวิจัยจะขยายตัวในการทำงานของปรัสเซียและคณะ (1998) ที่จะวาดภาพได้ชัดเจนมากขึ้นบทบาทของการรับรู้ความสามารถของตนเองในฐานะที่เป็นกลไกหลักที่ผ่านการกลยุทธ์ความเป็นผู้นำในตัวเองมีอิทธิพลต่อผลการดำเนินงานต่างๆ เท่าที่บทบาทของกลยุทธ์ความเป็นผู้นำในตัวเองสามารถที่แตกต่างจากกลไกผ่านที่พวกเขาทำงานด้วยตนเองเป็นผู้นำที่โดดเด่นของตัวตนของความสามัคคียังภายในกรอบทฤษฎีต่าง ๆ อาจจะเข้าใจได้ดียิ่งขึ้น สุดท้ายอนาคตวิจัยความเป็นผู้นำในตัวเองก็ควรที่จะดำเนินการต่อเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างบุคลิกภาพที่เฉพาะเจาะจงและความเป็นผู้นำในตัวเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักวิจัยในอนาคตควรตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างความเป็นผู้นำของตนเองและลักษณะของบุคลิกภาพอื่น ๆ ที่น่าสนใจเช่นการรับรู้ความสามารถทั่วไปตนเองภาคภูมิใจในตนเอง, สถานที่ควบคุมและการตรวจสอบตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิจัยภาวะผู้นำตนเองในอนาคตควรมุ่งมั่นที่จะศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำในตนเอง และใช้ผลทำนายตัวแปรที่กล่าวข้างต้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักวิจัยควรขยายงานของปรัสเซีย et al ( 1998 ) เพื่ออธิบายที่ชัดเจนมากขึ้นในบทบาทของตนเองเป็นกลไกหลักที่ผ่านซึ่งกลยุทธ์ภาวะผู้นำตนเองมีอิทธิพลต่อผลการปฏิบัติงานต่าง ๆ ในขอบเขตที่บทบาทของกลยุทธ์ภาวะผู้นำในตนเองสามารถที่แตกต่างจากกลไกที่ผ่านการผ่าตัดผู้นำที่โดดเด่นของตนเอง ยังสามัคคีตัวตนภายในของกรอบแนวคิดของทฤษฎีต่าง ๆ อาจจะดีขึ้นครับ สุดท้ายการวิจัยภาวะผู้นำตนเองในอนาคตควรสืบสวนต่อความสัมพันธ์ที่เฉพาะเจาะจงระหว่างบุคลิกภาพและความเป็นผู้นำด้วยตนเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักวิจัยในอนาคตควรศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำในตนเองและบุคลิกภาพอื่น ๆที่น่าสนใจ เช่น ความสามารถทั่วไปในตนเอง , การควบคุมตนเองและ .