Master sat inside the principal’s o

Master sat inside the principal’s office for three hours. He spent three hours explaining to the principal, Mr and Mrs Zhen and Mr and Mrs Gu that he didn’t plan on kidnapping Zhen Lang and Gu Jing.

‘I really like Zhen Lang and Gu Jing. Their bodies are suitable for training. Let me train them and I promise they’ll be chosen to be on the national team,’ master pleaded.

Mrs Gu looked at her husband but she didn’t say anything.

Mrs Zhen took slow breaths.

Mr Zhen secretly winked at Mr Gu. ‘It’s good for young children to train their bodies, especially young boys.’

Mrs Zhen supressed her anxieties.

Mr Zhen patted his wife’s tensed hand and he looked apologetically at master. ‘But I’m sorry, Zhen Lang is mine and my wife’s only son. My wife doesn’t want our son to suffer.’

Master heard the finality in Mr Zhen’s tone of voice, and he knew Mr and Mrs Gu’s consent was his last hope. ‘I think Gu Jing is a lively girl. It’s better if you let me train her than let her run around wild and causing trouble. It’s good for her to learn self-defence to protect herself in the future. Others can’t bully her and she gets to be on the national team.’

Master wanted to carry Zhen Lang and Gu Jing back to his home and train them. He looked at Mrs Zhen’s resolute face and he knew Zhen Lang was off the table. But he didn’t want to let go of the chance to at least make Gu Jing his pupil. Zhen Lang and Gu Jing were like buried jade, it’d be a tragedy to waste their potentials.

Mrs Gu contemplated about master’s words. She knew her daughter loved to jump up and down all day, whether chasing chickens, kicking dogs or punching cats. One look at her daughter and her heart would feel anxious. It’d be good to let master train her daughter and take away some of her daughter’s restless energy.

Mr Gu gaged his wife’s thoughts for a while. ‘Mine and my wife’s daughter likes to be active, but I don’t want to pressure our daughter. If our daughter wants to train with you then you have my permission to train her. If our daughter doesn’t want to train with you then there’s nothing left to discuss.’

Master didn’t receive a definite consent, but there was a shred of hope left. He knew Gu Jing loved to fight, and she would agree to train with him.

Zhen Lang’s voice outside the principal’s office broke master’s hopeful thoughts.

‘They’re fighting!’ Zhen Lang said.

Mrs Gu jumped up and she rushed outside. ‘Little rabbit, you trouble maker! I’m going to knock a hole in your head!’

Everyone else in the principal’s office followed Mrs Gu outside.

On the playground, there was a big tear on Gu Jing’s shirt, her shirt sleeves were torn too, her body was covered in dust, a drip of blood below her nose and she stood in front of Zhen Lang to protect him.

Gu Jing wiped her nose with her shirt sleeve and she didn’t care about the blood stain on her shirt sleeve. She looked defiantly at the bigger boys that surrounded her and Zhen Lang. ‘Come here, how dare you bully Zhen Lang. Come here and continue to fight me.’

The seven or eight bigger boys were in a more pitiful state than Gu Jing. Their bodies were covered in dust, bruises and scratch marks.

‘Little rabbit, you trouble maker!’ Mrs Gu yelled.

Gu Jing pouted her lips and she protested. ‘They were bullying Zhen Lang!’

The moment the bigger boys saw the adults they dispersed and ran off in different directions.

Gu Jing wanted to chase after them. ‘Don’t run away! Fight another round with me. If you boys lose then you boys have to promise not to make any more trouble!’

‘Fight your head,’ Mrs Gu said. She pulled her daughter’s shirt collar to stop her daughter chasing those boys. ‘If you fight again then I’ll skin you.’

‘Wait,’ Gu Jing said. She took off her shirt to escape her mum’s grip. She ran to Zhen Lang, held his doll face and she carefully looked at his body to see if he was injured anywhere. ‘Are you ok? Did they hit you anywhere?’

Zhen Lang shook his head. He gently wiped the blood off Gu Jing’s nose. Suddenly he blinked back tears in his eyes.

‘You promised me you wouldn’t cry anymore,’ Gu Jing said.

Zhen Lang quickly blinked several times. A tear drop fell down his eyelashes, but he held back his tears like his life depended on it.

‘You’re bleeding,’ Zhen Lang said. He frowned and he gently rubbed Gu Jing’s cheeks. ‘Are you in pain?’

Gu Jing shook her head and she smiled. ‘I’m used to it. If you were hit then you would feel pain.’

Gu Jing licked her teeth and she took out a broken tooth. ‘Mum, I broke a tooth.’

Gu Jing didn’t care about the blood on her broken tooth and she showed it to her mum.

‘Ah!’ Master cried. He rushed toward Gu Jing and stood in front of her. Her broken tooth broke his heart to death. ‘Did those boys hit you? Are you in pain?’

Gu Jing put up her guard. ‘Who are you?’

‘Uncle is a highly skilled fighter. Do you want to follow master and learn how to fight?’ master said.

Gu Jing’s eyes lit up. ‘Will it help me to protect Zhen Lang?’

‘Of course!’

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โทนั่งอยู่ภายในสำนักงานใหญ่ของสามชั่วโมง เขาใช้เวลาสามชั่วโมงอธิบายให้เงินต้นนายและนาง Zhen และนายและนาง Gu ว่าเขาไม่ได้วางแผนในการลักพาตัว Zhen หรั่งและ Gu จิง. 'ผมชอบ Zhen หรั่งและ Gu จิง ร่างกายของพวกเขามีความเหมาะสมสำหรับการฝึกอบรม ผมขอฝึกอบรมพวกเขาและผมสัญญาว่าพวกเขาจะได้รับการเลือกที่จะอยู่ในทีมชาติ 'ต้นแบบอ้อนวอน. นาง Gu มองที่สามีของเธอ แต่เธอไม่ได้พูดอะไร. นาง Zhen เอาลมหายใจช้า. นายเชนแอบขยิบตาให้นาย Gu . 'เป็นเรื่องที่ดีสำหรับเด็กเล็กเพื่อฝึกร่างกายของพวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กหนุ่ม. นาง Zhen supressed ความวิตกกังวลของเธอ. นาย Zhen ตบมือ tensed ภรรยาของเขาและเขามองขอโทษที่ต้นแบบ ' แต่ฉันขอโทษ Zhen หรั่งเป็นของฉันและบุตรชายคนเดียวของภรรยาของฉัน ภรรยาของผมไม่ต้องการให้ลูกชายของเราจะประสบ. โทได้ยินวาระสุดท้ายในโทนนาย Zhen ของเสียงและเขารู้ว่านายและนางได้รับความยินยอมของ Gu เป็นความหวังสุดท้ายของเขา 'ผมคิดว่า Gu จิงเป็นสาวที่มีชีวิตชีวา มันจะดีกว่าถ้าคุณให้ผมฝึกให้เธอกว่าปล่อยให้เธอวิ่งไปรอบ ๆ ปัญหาป่าและก่อให้เกิด เป็นเรื่องที่ดีสำหรับเธอที่จะเรียนรู้การป้องกันตัวเองเพื่อปกป้องตัวเองในอนาคต ผู้อื่นไม่สามารถระรานของเธอและเธอได้รับที่จะอยู่ในทีมชาติ. โทต้องการที่จะดำเนินการ Zhen หรั่งและ Gu จิงกลับไปที่บ้านของเขาและฝึกอบรมพวกเขา เขามองไปที่ใบหน้าของนางเด็ดเดี่ยว Zhen และเขารู้ว่า Zhen หรั่งออกจากตาราง แต่เขาไม่ต้องการที่จะปล่อยให้ไปของโอกาสที่จะได้อย่างน้อยทำให้ Gu Jing นักเรียนของเขา Zhen หรั่งและ Gu จิงเป็นเหมือนหยกฝังมันจะเป็นโศกนาฏกรรมเสียศักยภาพของพวกเขา. นาง Gu ครุ่นคิดเกี่ยวกับคำพูดของโท เธอรู้ว่าลูกสาวของเธอรักที่จะกระโดดขึ้นและลงตลอดทั้งวันไม่ว่าจะเป็นไก่ไล่เตะไล่สุนัขหรือแมว หนึ่งมองไปที่ลูกสาวและหัวใจของเธอจะรู้สึกกังวล มันต้องการจะดีเพื่อให้การฝึกอบรมต้นแบบลูกสาวของเธอและใช้เวลาออกไปบางส่วนของพลังงานกระสับกระส่ายของลูกสาวของเธอ. นาย Gu gaged ความคิดของภรรยาของเขาในขณะที่ 'เหมืองแร่และภรรยาของฉันลูกสาวชอบที่จะใช้งาน แต่ฉันไม่ต้องการที่จะกดดันให้ลูกสาวของเรา ถ้าลูกสาวของเราต้องการในการฝึกอบรมกับคุณแล้วคุณจะต้องได้รับอนุญาตในการฝึกอบรมของเธอ ถ้าลูกสาวของเราไม่ต้องการที่จะฝึกอบรมกับคุณแล้วมีอะไรเหลือที่จะหารือเกี่ยวกับ. โทไม่ได้รับความยินยอมเป็นที่ชัดเจน แต่มีการฉีกจากความหวังที่เหลือ เขารู้ว่าจิง Gu รักการต่อสู้และเธอจะยอมรับในการฝึกอบรมกับเขา. เสียง Zhen Lang นอกสำนักงานใหญ่แตกของความคิดความหวังโท. 'พวกเขากำลังต่อสู้! Zhen หรั่งกล่าวว่า. นาง Gu กระโดดขึ้นและเธอก็รีบวิ่งออกไปข้างนอก 'กระต่ายน้อยคุณปัญหา Maker! ฉันจะไปเคาะหลุมในหัวของคุณ! ' คนอื่น ๆ ในห้องทำงานของครูที่ใช้นาง Gu นอก. ในสนามเด็กเล่นมีการฉีกขาดขนาดใหญ่บนเสื้อ Gu จิงแขนเสื้อของเธอถูกฉีกขาดมากเกินไปร่างกายของเธอถูกปกคลุมด้วย ฝุ่นหยดเลือดด้านล่างจมูกของเธอและเธอยืนอยู่ด้านหน้าของ Zhen หรั่งจะปกป้องเขา. Gu Jing เช็ดจมูกของเธอกับแขนเสื้อของเธอและเธอก็ไม่ได้สนใจเกี่ยวกับคราบเลือดบนแขนเสื้อของเธอ เธอมองท้าทายที่ใหญ่กว่าเด็กผู้ชายที่อยู่รอบเธอและ Zhen หรั่ง 'มาที่นี่คุณกล้าวิธีพาล Zhen หรั่ง มาที่นี่และยังคงต่อสู้ฉัน. ' เจ็ดหรือแปดชายที่ใหญ่กว่าอยู่ในสภาพที่น่าสงสารมากกว่า Gu จิง ร่างกายของพวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นรอยฟกช้ำและรอยขีดข่วน. 'กระต่ายน้อยคุณสร้างปัญหา! นาง Gu ตะโกน. Gu Jing pouted ริมฝีปากของเธอและเธอมาประท้วง 'พวกเขาถูกกลั่นแกล้ง Zhen Lang!' ขณะที่ชายที่ใหญ่กว่าเห็นผู้ใหญ่ที่พวกเขาแยกย้ายกันวิ่งออกไปในทิศทางที่แตกต่างกัน. Gu จิงอยากจะไล่ตามหลังพวกเขา อย่าวิ่งหนี! ต่อสู้อีกรอบกับฉัน ถ้าคุณสูญเสียเด็กชายเด็กชายแล้วคุณต้องสัญญาว่าจะไม่สร้างปัญหาใด ๆ เพิ่มเติม! ' ' ต่อสู้หัวของคุณ 'นาง Gu กล่าวว่า เธอดึงปกเสื้อของลูกสาวของเธอที่จะหยุดลูกสาวของเธอไล่พวกเด็ก ๆ 'ถ้าคุณต่อสู้อีกครั้งแล้วฉันจะกินที่คุณ.' 'รอ' Gu จิงกล่าวว่า เธอถอดเสื้อของเธอที่จะหลบหนีจับแม่ของเธอ เธอวิ่งไป Zhen หรั่งจัดขึ้นหน้าตุ๊กตาของเขาและเธออย่างรอบคอบมองไปที่ร่างของเขาเพื่อดูว่าเขาได้รับบาดเจ็บที่ใดก็ได้ 'คุณโอเคไหม? พวกเขาตีคุณได้ทุกที่? Zhen Lang ส่ายหัว เขาเบา ๆ เช็ดเลือดออกจมูก Gu จิงของ ทันใดนั้นเขากระพริบตาน้ำตาในดวงตาของเขา. 'คุณสัญญากับฉันคุณจะไม่ร้องไห้อีกต่อไป' Gu จิงกล่าวว่า. Zhen หรั่งได้อย่างรวดเร็วกระพริบตาหลายครั้ง ลดลงฉีกขาดล้มลงขนตาของเขา แต่เขากลับน้ำตาของเขาเหมือนชีวิตของเขาขึ้นอยู่กับมัน. 'คุณกำลังมีเลือดออก' Zhen หรั่งกล่าวว่า เขาขมวดคิ้วและเขาเบา ๆ ลูบแก้ม Gu จิง 'คุณอยู่ในความเจ็บปวด?' Gu จิงส่ายหัวของเธอและเธอยิ้ม 'ฉันใช้มัน หากคุณได้รับผลกระทบแล้วคุณจะรู้สึกถึงความเจ็บปวด. ' Gu Jing เลียฟันของเธอและเธอก็เอาออกฟันหัก 'แม่, I broke ฟัน.' Gu จิงไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับเลือดฟันหักของเธอและเธอแสดงให้แม่ของเธอ. 'Ah! โทร้องไห้ เขารีบวิ่งไปยัง Gu จิงและยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ฟันเสียเธอทำลายหัวใจของเขาไปสู่ความตาย 'ไม่พวกเด็ก ๆ ตีคุณ? คุณอยู่ในความเจ็บปวด? ' Gu Jing วางยามเธอ 'คุณเป็นใคร?' 'ลุงเป็นนักมวยที่มีทักษะสูง คุณต้องการที่จะทำตามหลักและเรียนรู้วิธีการต่อสู้? ' ต้นแบบกล่าว. ตา Gu จิงสว่างขึ้น มันจะช่วยให้ผมที่จะปกป้อง Zhen หรั่ง ' ' แน่นอน! '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาจารย์นั่งภายในห้องครูใหญ่เป็นเวลาสามชั่วโมง เขาใช้เวลา 3 ชั่วโมงถึงครูใหญ่ นายและนางเจิน และ นายและนาง กูว่าเขาไม่ได้วางแผนลักพาตัวจินหลางและกูจิงฉันชอบจินหลางและกูจิงจริงๆ ร่างกายของพวกเขาจะเหมาะสำหรับการฝึกอบรม ให้ผมฝึกพวกเขาและฉันให้สัญญาว่าพวกเขาจะได้รับเลือกให้ติดทีมชาติ " อาจารย์อ้อนวอนนางกู มองสามีของเธอ แต่เธอไม่พูดอะไรเลยนางเจินเอาลมหายใจช้านายเจิ้นแอบขยิบตาให้คุณกู " มันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเด็กเล็กเพื่อฝึกร่างกายตนเอง โดยเฉพาะเด็กหนุ่ม’นางเจิน supressed ความวิตกกังวลของเธอนายเจิน patted ภรรยาของเขาเกร็งมือ และเขาก็ขอโทษที่โท แต่ขอโทษ จิ้นหลางเป็นฉันและลูกชายคนเดียวของภรรยาผม ภรรยาผมไม่อยากให้ลูกของเราประสบ .อาจารย์ได้ยินออกมาในน้ำเสียงของนายจิน เขารู้ว่านายและได้รับความยินยอมของนางกูเป็นความหวังสุดท้ายของเขา " ฉันคิดว่ากูจิงเป็นผู้หญิงที่มีชีวิตชีวา มันจะดีกว่าถ้านายให้ฉันสอนเธอว่าให้เธอวิ่งรอบป่า และก่อให้เกิดปัญหา มันดีสำหรับเธอที่จะเรียนรู้การป้องกันตนเอง เพื่อปกป้องตัวเองได้ในอนาคต คนอื่นไม่แกล้งเธอ และเธอจะเป็นทีมชาติ’อาจารย์อยากแบกจินหลางและกูจิงกลับไปที่บ้านของเขาและรถไฟ เขามองใบหน้าที่เด็ดเดี่ยวของนางเจิน และเขารู้ว่าจินหลางออกจากโต๊ะ แต่เขาไม่ยอมปล่อยโอกาสที่จะทำให้กูจิง ลูกศิษย์ของเขา จินหลางและกูจิงเหมือนฝังหยก มันคงจะน่าเศร้าเสียศักยภาพของพวกเขานางกูไตร่ตรองคำพูดของปรมาจารย์ แม่รู้ว่าลูกสาวรักที่จะกระโดดขึ้นและลงทุกวัน ไม่ว่าจะไล่ไก่ เตะต่อยหมาหรือแมว หนึ่งมองไปที่ลูกสาวและหัวใจเธอ เธอจะรู้สึกกังวล มันจะดีเพื่อให้อาจารย์อบรมลูกสาวของเธอและเอาบางส่วนของพลังงานที่กระสับกระส่ายของลูกสาวเธอนายกูเราทํางานความคิดของภรรยาของเขาในขณะที่ " ฉันและลูกสาวของภรรยาของฉันชอบที่จะใช้งานได้ แต่ฉันไม่อยากกดดันลูกสาวของเรา ถ้าลูกสาวเราอยากฝึกกับคุณ แล้วคุณมีสิทธิ์ที่จะสอนเธอ ถ้าลูกสาวของเราไม่ได้ต้องการฝึกกับท่าน ก็ไม่มีอะไรจะคุย .ท่านไม่ได้รับอนุญาตแน่นอน แต่มันมีเศษเสี้ยวของความหวังแล้ว เขารู้ว่ากูจิง รักการต่อสู้ และนางจะยอมฝึกกับเขาของจินหลางเสียงข้างนอกห้องครูใหญ่ทำปริญญาโท ความหวัง ความคิด" พวกเขากำลังสู้กัน " จินหลางกล่าวนางกูกระโดดขึ้นเธอวิ่งข้างนอก " กระต่ายน้อย คุณสร้างปัญหา ! ผมจะทำหลุมในหัวของคุณ ! "ทุกคนในห้องครูใหญ่ตามคุณนายกูข้างนอกในสนามเด็กเล่น มีขาดใหญ่ บนเสื้อของกู จิง แขน เสื้อของเธอขาดไป ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยฝุ่น หยดเลือดที่ใต้จมูกของเธอ และเธอยืนอยู่ต่อหน้าจินหลางเพื่อปกป้องเขากูจิงเช็ดจมูกของเธอกับเธอและเสื้อแขนเธอไม่ได้สนใจรอยเปื้อนเลือดบนเสื้อของเธอ แขนเสื้อ เธอมองที่ใหญ่กว่าเด็ก defiantly ที่ล้อมรอบเธอและจิน แลง " " มานี่ บังอาจมารังแกเจินแลงมาสู้ฉันได้เจ็ดหรือแปดชายใหญ่อยู่ที่น่าสงสารมากกว่ากูจิง ร่างกายของพวกเขาถูกปกคลุมด้วยฝุ่น , bruises และเครื่องหมายรอยขีดข่วน" กระต่ายน้อย คุณสร้างปัญหา ! " นางกู่ตะโกนกูจิงยื่นปากเธอ เธอคัดค้าน พวกเขาแกล้งจินหลาง ! "ขณะที่ชายใหญ่เห็นผู้ใหญ่ที่พวกเขากระจายและวิ่งออกไปในทิศทางที่แตกต่างกันกูจิงอยากที่จะไล่ตามพวกเขา " อย่าหนีนะ สู้อีกรอบด้วยค่ะ ถ้าพวกนายแพ้แล้วพวกเธอต้องสัญญาว่าจะไม่สร้างปัญหาอีก "" การต่อสู้หัว " คุณนายกูพูด เธอดึงคอเสื้อของลูกสาวเธอหยุดลูกสาวไล่เด็กพวกนั้น " ถ้าคุณต่อสู้อีกครั้ง ผมจะให้ผิวคุณ" รอ " กูจิงกล่าวว่า เธอถอดเสื้อเธอหนีจับแม่ของเธอน่ะ เธอวิ่งไปหาจินหลาง จับใบหน้าของเขาและตุ๊กตา เธอค่อย ๆมองร่างของเขาเพื่อดูว่าบาดเจ็บตรงไหน " เป็นอะไร ? พวกเขาตีคุณที่ใดก็ได้ ? "จินหลางส่ายหน้า เขาเบา ๆเช็ดคราบเลือดออกกูจิง จมูก จู่ๆ เขาก็กระพริบตาน้ำตาในดวงตาของเขาคุณสัญญากับฉันคุณจะไม่ร้องไห้อีกต่อไป กูจิ่งกล่าวว่าจินหลางรีบกระพริบตาหลายๆ ครั้ง หยดน้ำตาตกลงมาขนตาของเขา แต่เขาถือกลับน้ำตาของเขาเหมือนชีวิตของเขาขึ้นอยู่กับมันคุณเลือดออก " จินหลางกล่าว เขาขมวดคิ้ว เขาเบา ๆลูบกูจิงด้วย " เจ็บมั้ย "กูจิงส่ายหน้าแล้วยิ้ม ฉันใช้มัน ถ้าคุณถูกตีแล้ว คุณจะรู้สึกถึงความเจ็บปวด . . .กูจิงเลียฟันของเธอและเธอเอาฟันหัก " แม่ " ทำลายฟันกูจิงไม่ได้สนใจเลือดที่ฟันหัก เธอให้แม่ของเธอ" อ๊ะ ! " นายท่าน เขาถลันเข้าไปกูจิงและยืนอยู่ต่อหน้าเธอ ฟันหักเธอยากไร้หัวใจของเขาจนตาย " นี่พวกนั้นตีคุณ คุณบาดเจ็บเหรอ ? "กูจิงใส่การ์ดของเธอ " แกเป็นใคร ? "