1. Introduction1.1 ContextThe case

1. Introduction
1.1 Context
The case study can be seen in the context of a range of ASEAN developments aimed at strengthening e-commerce. A key report is the 2013 United Nations Conference on Trade and Development Review of E-Commerce Legislation Harmonisation in ASEAN (the UNCTAD Report).2 In addition, a number of studies have explored options for the regulation of e-commerce within ASEAN. These include the Roadmap for Integration of e-ASEAN Sector (2004)3, the ASEAN Internal Document: AADCP E-Commerce Project – Harmonization of E-Commerce Legal Infrastructure in ASEAN, Implementation Progress Checklist (2007), the ASEAN Secretariat Roadmap for Integration of e-ASEAN Sector,4 and the ASEAN Working Group on E-Commerce and ICT Trade Facilitation study entitled ASEAN e-Commerce Database.5 The latter report found there is an untapped potential for e-commerce within ASEAN. It, however, identified significant barriers to its take-up, including:
… the lack of consumer trust, the [consumers’] inability to judge the quality of the product during on-line shopping, payment fraud, privacy, identity theft, and access to complaints systems.
The report concluded that a key challenge for many ASEAN countries is to increase internet penetration to levels that will make e-commerce a viable venue for business.
A theme in many of these reports is that business-to-consumer (or even consumer-to-consumer) e-commerce will continue to be constrained, and its social and economic potential will be unrealised, unless an environment of trustworthiness can be established. Trustworthiness can, in part, be attained by establishing a harmonised framework for cross-bordercomplaints and dispute resolution, which in turn can encourage better customer service and improved online sales.6
In terms of the advancement of laws and regulations for consumer protection, the UNCTAD Report noted that:
Progress to date on appropriate consumer protection legislation for online transactions in the [ASEAN] region is mixed. Six out of ten countries have legislation in place. Two countries have partial laws in place (Brunei Darussalam and Indonesia). One country has draft laws (the Lao People’s Democratic Republic) and another has yet to commence work in this area (Cambodia).7
It is apparent that there is not, nor should there be, a distinct silo for laws and regulations dealing with ‘bricks and mortar’ consumer transactions, and another silo for online consumer transactions. Laws and regulations for online transactions potentially cover a range of topics, including requirements for warranties that goods be fit for purpose, the products be safe, the transaction not lead to identity theft and fraud, and disputes with sellers can be quickly and cheaply settled, at least with regard to transactions within ASEAN.
Some of these topics are common to both bricks and mortar and online transactions, including those dealing with warranties for fitness for purpose of consumer products, and consumer product safety. Other issues more clearly fall within the ambit of online transactions, including identity theft and computer fraud. Together, these topics canvas a wide range of issues that cannot be reasonably dealt with in this case study. In any event, they are being dealt with in other studies under this project.
Unlike the world of bricks and mortar consumer transactions, the internet readily facilitates cross-border transactions. In Australia, for instance, about 45% of consumer transactions involve purchases from overseas sellers. It is likely that a large proportion of online consumer transactions in any one ASEAN nation will be (or will become) transactions with the sellers outside that nation. Consequently, issues regarding cross-border transactions aresignificant. Consumers and sellers are likely to obtain substantial benefit if cross-border transactions within the ASEAN region are relatively seamless. That is, where the laws and regulations applying to transactions within the region are harmonious, and where online disputes can be settled with relative ease and at low cost.
Previous studies have highlighted the necessity for enhanced harmonisation of e-commerce laws and regulations within ASEAN. According to UNCTAD:
The process of harmonization started more than 10 years ago in support of ASEAN regional economic integration objectives through various initiatives aiming at promoting economic growth, with information and communication technologies (ICT) as a key enabler for the ASEAN’s social and economic integration: the e-ASEAN initiative (1999), the e-ASEAN Framework (2000), the ASEAN Economic Community (AEC) Blueprint (2007). The latest initiative is the ASEAN ICT Masterplan 2015.8
1.2 Case study countries
The interviews were undertaken in Kuala Lumpur, Singapore and Jakarta. These three locations were chosen as they are in relatively close geographical proximity; budget and time constraints limited available options for the study. In addition, the three countries (Malaysia, Singapore and Indonesia) apply different systems for the adoption and application of their laws. For instance, Malaysia and Singapore are common law-based countries, while Indonesia is a civil law-based country.
Indonesia adopts a process by which omnibus laws are developed, which is also the case with the Lao People’s Democratic Republic and Vietnam. Other member nations tend to enact more specific laws. The three countries being studied therefore provide a good representation of the legislative approaches adopted throughout the region. The three countries also vary significantly in population and geographical size, with Singapore being a relatively small geographical country and Indonesia being a large country both in geography and population.
1.3 Existing laws, systems and practices
Most ASEAN countries, including the three case study countries, have e-commerce and consumer protection laws in place, illustrated by the following table from the UNCTAD Report:9
Table 1. Status of e-commerce law harmonization in ASEAN as of March 2013

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำ1.1 บริบทกรณีศึกษาสามารถมองเห็นได้ในบริบทของช่วงของการพัฒนาของอาเซียนที่มุ่งเสริมสร้างอีคอมเมิร์ซ รายงานสำคัญประชุมอยู่ 2013 สหประชาชาติว่าด้วยการค้าและพัฒนาทบทวนของ E-Commerce กฎหมาย Harmonisation ในอาเซียน (รายงาน UNCTAD) 2 นอกจากนี้ จำนวนของการศึกษาได้สำรวจตัวเลือกสำหรับข้อบังคับของอีคอมเมิร์ซภายในอาเซียน รวมถึงแผนงานสำหรับการรวมภาคอีอาเซียน (2004) 3 เอกสารภายในอาเซียน: โครงการ E-Commerce AADCP – ปรองดองของ E-Commerce กฎหมายโครงสร้างพื้นฐานในอาเซียน ดำเนินการตรวจ สอบความคืบหน้า (2007) แผนเลขาธิการอาเซียนรวมอีอาเซียนภาค 4 และ กลุ่มทำงานอาเซียนบน E-Commerce และศึกษา ICT อำนวยความสะดวกทางการค้าที่ได้รับ Database.5 อีคอมเมิร์ซอาเซียนรายงานหลังพบมีศักยภาพการใช้อีคอมเมิร์ซภายในอาเซียน อย่างไรก็ตาม มัน ระบุอุปสรรคสำคัญเพื่อให้ง่ายต่อการ รวมทั้ง:...ขาดผู้บริโภคเชื่อถือ [ผู้บริโภค] ไม่สามารถตัดสินคุณภาพของผลิตภัณฑ์ระหว่างคำง่ายดาย ชำระเงินทุจริต ความเป็นส่วนตัว ขโมย และการเข้าถึงระบบข้อร้องเรียนรายงานสรุปว่า ความท้าทายสำหรับประเทศอาเซียนจะเพิ่มเจาะอินเทอร์เน็ตระดับที่จะทำให้อีคอมเมิร์ซเป็นสถานที่ทำงานสำหรับธุรกิจA theme in many of these reports is that business-to-consumer (or even consumer-to-consumer) e-commerce will continue to be constrained, and its social and economic potential will be unrealised, unless an environment of trustworthiness can be established. Trustworthiness can, in part, be attained by establishing a harmonised framework for cross-bordercomplaints and dispute resolution, which in turn can encourage better customer service and improved online sales.6In terms of the advancement of laws and regulations for consumer protection, the UNCTAD Report noted that:Progress to date on appropriate consumer protection legislation for online transactions in the [ASEAN] region is mixed. Six out of ten countries have legislation in place. Two countries have partial laws in place (Brunei Darussalam and Indonesia). One country has draft laws (the Lao People’s Democratic Republic) and another has yet to commence work in this area (Cambodia).7It is apparent that there is not, nor should there be, a distinct silo for laws and regulations dealing with ‘bricks and mortar’ consumer transactions, and another silo for online consumer transactions. Laws and regulations for online transactions potentially cover a range of topics, including requirements for warranties that goods be fit for purpose, the products be safe, the transaction not lead to identity theft and fraud, and disputes with sellers can be quickly and cheaply settled, at least with regard to transactions within ASEAN.Some of these topics are common to both bricks and mortar and online transactions, including those dealing with warranties for fitness for purpose of consumer products, and consumer product safety. Other issues more clearly fall within the ambit of online transactions, including identity theft and computer fraud. Together, these topics canvas a wide range of issues that cannot be reasonably dealt with in this case study. In any event, they are being dealt with in other studies under this project.Unlike the world of bricks and mortar consumer transactions, the internet readily facilitates cross-border transactions. In Australia, for instance, about 45% of consumer transactions involve purchases from overseas sellers. It is likely that a large proportion of online consumer transactions in any one ASEAN nation will be (or will become) transactions with the sellers outside that nation. Consequently, issues regarding cross-border transactions aresignificant. Consumers and sellers are likely to obtain substantial benefit if cross-border transactions within the ASEAN region are relatively seamless. That is, where the laws and regulations applying to transactions within the region are harmonious, and where online disputes can be settled with relative ease and at low cost.Previous studies have highlighted the necessity for enhanced harmonisation of e-commerce laws and regulations within ASEAN. According to UNCTAD:The process of harmonization started more than 10 years ago in support of ASEAN regional economic integration objectives through various initiatives aiming at promoting economic growth, with information and communication technologies (ICT) as a key enabler for the ASEAN’s social and economic integration: the e-ASEAN initiative (1999), the e-ASEAN Framework (2000), the ASEAN Economic Community (AEC) Blueprint (2007). The latest initiative is the ASEAN ICT Masterplan 2015.81.2 Case study countriesThe interviews were undertaken in Kuala Lumpur, Singapore and Jakarta. These three locations were chosen as they are in relatively close geographical proximity; budget and time constraints limited available options for the study. In addition, the three countries (Malaysia, Singapore and Indonesia) apply different systems for the adoption and application of their laws. For instance, Malaysia and Singapore are common law-based countries, while Indonesia is a civil law-based country.Indonesia adopts a process by which omnibus laws are developed, which is also the case with the Lao People’s Democratic Republic and Vietnam. Other member nations tend to enact more specific laws. The three countries being studied therefore provide a good representation of the legislative approaches adopted throughout the region. The three countries also vary significantly in population and geographical size, with Singapore being a relatively small geographical country and Indonesia being a large country both in geography and population.1.3 Existing laws, systems and practicesMost ASEAN countries, including the three case study countries, have e-commerce and consumer protection laws in place, illustrated by the following table from the UNCTAD Report:9Table 1. Status of e-commerce law harmonization in ASEAN as of March 2013

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
1.1 บริบท
กรณีศึกษาสามารถมองเห็นได้ในบริบทของการพัฒนาช่วงของอาเซียนที่มุ่งเสริมสร้าง E-commerce รายงานที่สำคัญคือปี 2013 การประชุมสหประชาชาติว่าด้วยการค้าและการพัฒนาความคิดเห็นของอีคอมเมิร์ซ Harmonisation กฎหมายในภูมิภาคอาเซียน (รายงานอังค์ถัด) 0.2 นอกจากนี้จากการศึกษาได้สำรวจตัวเลือกสำหรับการควบคุมของอีคอมเมิร์ซภายในอาเซียน เหล่านี้รวมถึงแผนงานบูรณาการของ e-อาเซียนภาค (2004) 3, อาเซียนภายในเอกสาร: AADCP อีคอมเมิร์ซโครงการ - การประสานกันของอีคอมเมิร์ซโครงสร้างพื้นฐานทางด้านกฎหมายในอาเซียนการดำเนินการตรวจสอบความคืบหน้า (2007) สำนักเลขาธิการอาเซียนแผนงานบูรณาการ ของ e-อาเซียนภาคที่ 4 และคณะทำงานอาเซียนเกี่ยวกับ E-Commerce และ ICT การศึกษาการอำนวยความสะดวกการค้าอาเซียนสิทธิ e-Commerce Database.5 รายงานหลังพบมีศักยภาพไม่ได้ใช้สำหรับอีคอมเมิร์ซภายในอาเซียน มัน แต่ระบุปัญหาและอุปสรรคที่สำคัญในการที่จะใช้แล้วรวมไปถึง:
... ขาดความไว้วางใจของผู้บริโภค, [ผู้บริโภค '] ไม่สามารถที่จะตัดสินคุณภาพของผลิตภัณฑ์ในระหว่างการช้อปปิ้งบนเส้นทุจริตการชำระเงินเป็นส่วนตัวการโจรกรรมและ การเข้าถึงระบบการร้องเรียน.
รายงานสรุปว่าเป็นความท้าทายที่สำคัญสำหรับประเทศในกลุ่มอาเซียนจำนวนมากคือการเพิ่มการรุกอินเทอร์เน็ตให้อยู่ในระดับที่จะทำให้อีคอมเมิร์ซสถานที่ทำงานได้สำหรับธุรกิจ.
ในหลาย ๆ รูปแบบของรายงานเหล่านี้เป็นสิ่งที่ธุรกิจกับผู้บริโภค ( หรือแม้กระทั่งผู้บริโภคกับผู้บริโภค) E-commerce จะยังคงถูก จำกัด และศักยภาพทางเศรษฐกิจและสังคมของตนจะยังไม่เกิดขึ้นเว้นแต่สภาพแวดล้อมของความน่าเชื่อถือสามารถจะจัดตั้งขึ้น ความน่าเชื่อถือสามารถในส่วนที่จะบรรลุโดยการสร้างกรอบการทำงานที่สอดคล้องกันสำหรับ bordercomplaints ข้ามและการระงับข้อพิพาทซึ่งจะสามารถกระตุ้นให้การบริการลูกค้าที่ดีขึ้นและดีขึ้น sales.6 ออนไลน์
ในแง่ของความก้าวหน้าของกฎหมายและระเบียบเกี่ยวกับการคุ้มครองผู้บริโภค, อังค์ถัด รายงานตั้งข้อสังเกตว่า:
ความคืบหน้าวันที่ในการออกกฎหมายคุ้มครองผู้บริโภคที่เหมาะสมสำหรับการทำธุรกรรมออนไลน์ [อาเซียน] ภูมิภาคผสม หกในสิบประเทศมีการออกกฎหมายในสถานที่ สองประเทศมีกฎหมายบางส่วนในสถานที่ (บรูไนดารุสซาลามและอินโดนีเซีย) หนึ่งในประเทศที่มีร่างกฎหมาย (ของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว) และอื่น ๆ ยังไม่ได้เริ่มทำงานในพื้นที่นี้ (กัมพูชา) 0.7
มันเห็นได้ชัดว่ามีไม่ได้และไม่ควรจะมีความแตกต่างกันสำหรับไซโลกฎหมายและกฎระเบียบที่เกี่ยวข้องกับการ ' อิฐและปูน 'การทำธุรกรรมของผู้บริโภคและไซโลสำหรับการทำธุรกรรมออนไลน์ของผู้บริโภคอีก กฎหมายและระเบียบเกี่ยวกับการทำธุรกรรมออนไลน์ที่อาจเกิดขึ้นครอบคลุมช่วงของหัวข้อรวมทั้งข้อกำหนดสำหรับการรับประกันว่าสินค้าที่จะเหมาะสมกับวัตถุประสงค์ผลิตภัณฑ์ความปลอดภัยการทำธุรกรรมที่ไม่นำไปสู่การโจรกรรมและการทุจริตและข้อพิพาทกับผู้ขายสามารถตัดสินได้อย่างรวดเร็วและราคาถูก อย่างน้อยในเรื่องเกี่ยวกับการทำธุรกรรมภายในอาเซียน.
บางส่วนของหัวข้อเหล่านี้เป็นเรื่องธรรมดาที่จะทั้งอิฐปูนและการทำธุรกรรมและออนไลน์รวมทั้งผู้ที่เกี่ยวข้องกับการรับประกันสำหรับการออกกำลังกายเพื่อวัตถุประสงค์ในการสินค้าอุปโภคบริโภคและความปลอดภัยสินค้าอุปโภคบริโภค เรื่องอื่น ๆ อย่างเห็นได้ชัดมากขึ้นตกอยู่ในวงของการทำธุรกรรมออนไลน์รวมทั้งการโจรกรรมและการทุจริตคอมพิวเตอร์ ร่วมกันหัวข้อเหล่านี้ผ้าใบหลากหลายของปัญหาที่ไม่สามารถได้รับการจัดการที่เหมาะสมกับในกรณีศึกษานี้ ในกรณีใด ๆ ที่พวกเขาจะได้รับการจัดการในการศึกษาอื่น ๆ ภายใต้โครงการนี้.
ซึ่งแตกต่างจากโลกของอิฐและการทำธุรกรรมของผู้บริโภคปูนอินเทอร์เน็ตพร้อมอำนวยความสะดวกในการทำธุรกรรมข้ามพรมแดน ในประเทศออสเตรเลียเช่นประมาณ 45% ของการทำธุรกรรมของผู้บริโภคที่เกี่ยวข้องกับการซื้อสินค้าจากผู้ขายในต่างประเทศ มันมีแนวโน้มว่าสัดส่วนขนาดใหญ่ของการทำธุรกรรมออนไลน์ของผู้บริโภคในคนใดคนหนึ่งของประเทศในกลุ่มอาเซียนจะ (หรือจะกลายเป็น) การทำธุรกรรมกับผู้ขายนอกประเทศว่า ดังนั้นประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการทำธุรกรรมข้ามพรมแดน aresignificant ผู้บริโภคและผู้ขายมีแนวโน้มที่จะได้รับประโยชน์อย่างมากหากการทำธุรกรรมข้ามพรมแดนในภูมิภาคอาเซียนมีค่อนข้างไร้รอยต่อ นั่นคือที่กฎหมายและกฎระเบียบการนำไปใช้ในการทำธุรกรรมในภูมิภาคที่มีความสามัคคีและที่ข้อพิพาทออนไลน์สามารถตัดสินได้อย่างง่ายดายญาติและในราคาที่ต่ำ.
ศึกษาก่อนหน้านี้ได้เน้นความจำเป็นสำหรับการประสานกันที่เพิ่มขึ้นของกฎหมายอีคอมเมิร์ซและกฎระเบียบภายในอาเซียน . ตามที่อังค์ถัด:
กระบวนการของการประสานกันเริ่มต้นกว่า 10 ปีที่ผ่านมาในการสนับสนุนของอาเซียนวัตถุประสงค์รวมกลุ่มทางเศรษฐกิจในระดับภูมิภาคผ่านโครงการต่างๆเป้าหมายในการส่งเสริมการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจกับเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร (ไอซีที) เป็นกุญแจสำคัญสำหรับอาเซียนบูรณาการทางสังคมและเศรษฐกิจ : ความคิดริเริ่ม E-อาเซียน (1999), e-กรอบอาเซียน (2000) ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC) พิมพ์เขียว (2007) ความคิดริเริ่มล่าสุดคือไอซีทีอาเซียนแผนหลัก 2,015.8
1.2 กรณีศึกษาประเทศ
สัมภาษณ์กำลังดำเนินการในกัวลาลัมเปอร์สิงคโปร์และกรุงจาการ์ตา ทั้งสามสถานที่ที่ได้รับการแต่งตั้งตามที่พวกเขาอยู่ในบริเวณทางภูมิศาสตร์ที่ค่อนข้างใกล้; ข้อ จำกัด ของงบประมาณและเวลาที่ จำกัด ตัวเลือกที่มีการศึกษา นอกจากนี้ทั้งสามประเทศ (มาเลเซียสิงคโปร์และอินโดนีเซีย) ใช้ระบบที่แตกต่างกันสำหรับการยอมรับและการประยุกต์ใช้กฎหมายของพวกเขา ยกตัวอย่างเช่นมาเลเซียและสิงคโปร์เป็นประเทศที่ใช้กฎหมายในขณะที่อินโดนีเซียเป็นประเทศที่มีกฎหมายที่ใช้พลเรือน.
อินโดนีเซีย adopts กระบวนการที่กฎหมายรถโดยสารได้รับการพัฒนาซึ่งเป็นกรณีที่มีประชาชนลาวสาธารณรัฐประชาธิปไตยและเวียดนาม ประเทศสมาชิกอื่น ๆ มีแนวโน้มที่จะตรากฎหมายเฉพาะเจาะจงมากขึ้น สามประเทศมีการศึกษาจึงให้ตัวแทนที่ดีของวิธีการออกกฎหมายที่นำมาใช้ทั่วทั้งภูมิภาค สามประเทศยังแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในประชากรและขนาดทางภูมิศาสตร์ที่มีสิงคโปร์เป็นประเทศทางภูมิศาสตร์ที่มีขนาดค่อนข้างเล็กและอินโดนีเซียเป็นประเทศที่มีขนาดใหญ่ทั้งในภูมิศาสตร์และประชากร.
1.3 กฎหมายที่มีอยู่ระบบและการปฏิบัติ
ส่วนใหญ่ประเทศในกลุ่มอาเซียนรวมทั้งสามประเทศกรณีศึกษา มีอีคอมเมิร์ซและกฎหมายคุ้มครองผู้บริโภคในสถานที่แสดงโดยตารางต่อไปนี้จากรายงานของอังค์ถัด: 9
ตารางที่ 1 สถานะของอีคอมเมิร์ซประสานกฎหมายในภูมิภาคอาเซียน ณ มีนาคม 2013

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ

สำหรับบริบทของกรณีศึกษาที่สามารถเห็นได้ในบริบทของช่วงของการพัฒนาประเทศที่มุ่งเสริมสร้างพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ รายงานที่สำคัญคือ 2013 ประชุมสหประชาชาติว่าด้วยการค้าและการพัฒนา ทบทวนการประสานกันกฎหมายอีคอมเมิร์ซในอาเซียน ( รายงานอังค์ถัด ) 2 นอกจากนี้จำนวนของการศึกษาที่ต้องสำรวจตัวเลือกสำหรับการควบคุมของพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ในอาเซียนเหล่านี้รวมถึงแผนงานสำหรับการรวมกลุ่มของภาค e-asean ( 2004 ) 3 , อาเซียนภายในเอกสาร : aadcp อีคอมเมิร์ซโครงการ–การประสานกันของพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์กฎหมาย โครงสร้างพื้นฐานในอาเซียน , การตรวจสอบความคืบหน้า ( 2007 ) , แผนงานการบูรณาการภาค e-asean เลขาธิการอาเซียน ,4 และอาเซียนคณะทำงานพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์และการสื่อสารอำนวยความสะดวกทางการค้าศึกษาสิทธิอาเซียน พาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ ฐานข้อมูล รายงาน 5 หลังพบมีศักยภาพที่ไม่ได้ใช้สำหรับพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ในอาเซียน มัน อย่างไรก็ตาม ระบุพบอุปสรรคการใช้รวมถึง :
. . . . . . . ขาดความเชื่อมั่นผู้บริโภค [ ผู้บริโภค ] ไม่สามารถตัดสินคุณภาพของผลิตภัณฑ์ระหว่างการออนไลน์ช้อปปิ้งเงินทุจริต , ความเป็นส่วนตัว , การโจรกรรมและการเข้าถึงระบบการร้องเรียน
รายงานสรุปได้ว่า ความท้าทายที่สำคัญสำหรับประเทศในกลุ่มอาเซียนหลายคือการเพิ่มการเจาะ Internet ถึงระดับที่ทำให้อีคอมเมิร์ซสถานที่วางอนาคตสำหรับธุรกิจ .
ธีมหลายรายงานเหล่านี้คือ ธุรกิจกับผู้บริโภค ( หรือแม้แต่ผู้บริโภคเพื่อผู้บริโภคพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ จะยังคงเป็นบริษัทและศักยภาพทางเศรษฐกิจและสังคม จะเปิด นอกจากสภาพแวดล้อมของความน่าเชื่อถือสามารถจะจัดตั้งขึ้น ความ สามารถ ใน ส่วน ทำได้โดยการสร้างกรอบ bordercomplaints ไขว้ประสานกันและการระงับข้อพิพาท ซึ่งจะสามารถให้บริการลูกค้าได้ดีขึ้นและการขายออนไลน์ 6
.ในแง่ของความก้าวหน้าของกฎหมายและกฎระเบียบเพื่อคุ้มครองผู้บริโภค รายงานของอังค์ถัด กล่าวว่า :
ความคืบหน้าวันที่กฎหมายคุ้มครองผู้บริโภคที่เหมาะสมสำหรับการทำธุรกรรมออนไลน์ในภูมิภาคอาเซียน [ ] ผสมอยู่ 6 ใน 10 ประเทศมีกฎหมายในสถานที่ ทั้งสองประเทศมีกฎหมายบางส่วนที่ประเทศบรูไน และอินโดนีเซีย )ประเทศหนึ่งมีร่างกฎหมาย ( สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ) และยังไม่ได้เริ่มทำงานในพื้นที่นี้ ( กัมพูชา )
7 มันแจ้งว่าไม่มี หรือควรมี , ไซโลที่แตกต่างกันสำหรับกฎหมายและระเบียบที่เกี่ยวข้องกับ ' อิฐและปูน ' ของธุรกรรม และรายการอื่น ไซโล ผู้บริโภคออนไลน์