Four o'clock in the morningAfraid t

Four o'clock in the morning
Afraid to open my eyes
Another day of grief,
A day of fear.
All alone I feel.
I try to justify all the pain,
All of this guilt before my eyes.
Another day of confusion,
A day of wondering.
Is it ever just going to go away?
All this pain that I feel,
And all this anger, is it going to stay?

Ten o'clock in the evening,
Afraid of the nightmares.
Again my breathing stops.
All I can do is stare into the night.
What is it that causes this feeling?
Another night of crying,
A night of hiding,
Alone once again.
My heart feels empty,
And I can't cry another tear.
Another day wasted on insecurity,
A day of wonder.
Is this ever going to end?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สี่โมงเช้ากลัวที่จะเปิดตาของฉันความเศร้าโศก วันอื่นวันของความกลัวทั้งหมดคนเดียวรู้สึกพยายามจัดทุกความเจ็บปวดทั้งนี้ความผิดก่อนที่ตาของฉันน่าสับสนวันสงสัยมันกำลังจะหายไปเพียงเคยทั้งหมดนี้ความเจ็บปวดที่รู้สึกและความโกรธนี้ทั้งหมด มันจะไปอยู่หรือไม่สิบโมงในตอนเย็นกลัวฝันร้ายนี้อีกครั้ง ของฉันหายใจหยุดทั้งหมดที่ผมทำเป็นมองเป็นเรื่องที่ทำให้เกิดความรู้สึกนี้คืออะไรคืนอื่นร้องไห้คืนของซ่อนคนเดียวอีกครั้งหัวใจรู้สึกว่างเปล่าและฉันไม่ร้องไห้น้ำตาอีกวันอื่นที่สูญเสียในความไม่มั่นคงวันพบนี้กำลังจะสิ้นสุดเคย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สี่โมงเช้า
กลัวที่จะเปิดตาของฉัน
อีกวันหนึ่งของความเศร้าโศก,
วันแห่งความหวาดกลัว.
ทุกคนเดียวที่ฉันรู้สึก.
ฉันพยายามที่จะแสดงให้เห็นถึงความเจ็บปวดที่
ทั้งหมดของความผิดนี้ก่อนที่ตาของฉัน.
อีกวันหนึ่งของความสับสน,
วัน สงสัย.
มันเคยเพียงแค่จะหายไป?
ความเจ็บปวดทั้งหมดนี้ที่ผมรู้สึก
โกรธและทั้งหมดนี้มันจะอยู่? สิบโมงเย็นกลัวฝันร้าย. อีกครั้งหายใจของฉันหยุด. ทั้งหมดที่ฉัน สามารถทำได้คือจ้องมองในเวลากลางคืน. มันคืออะไรที่ทำให้เกิดความรู้สึกนี้? คืนวันที่ร้องไห้อีกคืนที่หลบซ่อนตัวอยู่, อยู่คนเดียวอีกครั้ง. หัวใจของฉันรู้สึกว่างเปล่าและฉันไม่สามารถร้องไห้ฉีกขาดอีก. อีกวันหนึ่งสูญเสียไปกับความไม่มั่นคงวันที่น่าแปลกใจ. นี่คือเคยไปจะจบ?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สี่โมงเช้า

กลัวลืมตาขึ้นมาอีกวันของความเศร้าโศก ,

วันแห่งความกลัว คนเดียวที่ผมรู้สึก ผมลองปรับทุกอย่าง

ทุกความเจ็บปวด ความรู้สึกผิด ก่อนที่ตาของฉัน .
อีกวันของความสับสน

วันสงสัย มันเคย ไปไป
ทั้งหมดนี้ ความเจ็บปวดที่ผมรู้สึกว่า
และความแค้นนี้มันต้องอยู่ ?

10 โมงในตอนเย็น

กลัวฝันร้ายอีกครั้งฉันหายใจหยุด
ทั้งหมดที่ฉันสามารถทำได้คือมองในเวลากลางคืน .
อะไรที่ทำให้เกิดความรู้สึกนี้ ?

เป็นอีกคืนที่ร้องกลางคืนของซ่อนอยู่

คนเดียวอีกครั้ง หัวใจของฉันรู้สึกว่างเปล่า
และฉันไม่สามารถร้องไห้น้ำตาอีก .
อีกวันเสียเวลากับความไม่มั่นคง
วันสงสัย .
นี่จะจบ