The documentary "My Rohingya" tells

The documentary "My Rohingya" tells the story of a woman reporter from Thailand whose coverage of the Rohingya people began in early 2009 after the Western media reported about alleged maltreatment by Thai naval soldiers on Muslim Rohingya refugees from Burma's Arakan State.

The soldiers were said to put illegal Rohingya immigrants aboard boats with no engines and leave them in the high sea to fend for themselves. The Western media reports led to widespread condemnation against such "inhumane act".

In order to know more about the Rohingyas than in the news, the Thai reporter turned herself into a "backpacking journalist", travelling to different places to meet Rohingya immigrants of different ages in a bid to find out why they decided to leave their motherland. Some of them have lived in Thailand for almost 30 years while newcomers just arrived in the country six months earlier.

The reporter also left Thailand and travelled to a Rohingya refugee camp in Bangladesh, which has accepted the largest number of Rohingya refugees.

Her journey for a distance of many kilometres allows the reporter to better understand the Rohingyas and changes the way she thinks as a professional reporter.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สารคดี "โรฮิงยาของฉัน" เล่าเรื่องราวของผู้สื่อข่าวหญิงจากประเทศไทยที่มีความครอบคลุมของโรฮิงยาคนเริ่มในช่วงต้นปี 2009 หลังจากที่สื่อตะวันตกรายงานเกี่ยวกับ maltreatment ถูกกล่าวหาโดยทหารกองทัพเรือไทยมุสลิมโรฮิงยาผู้ลี้ภัยจากรัฐอาระกันของพม่าทหารได้กล่าวว่า การนำโรฮิงยาอพยพผิดกฎหมายบนเรือเรือกับเครื่องยนต์ไม่ปล่อยไว้ในทะเลเพื่อปัดเป่าในตัวเองสูง สื่อตะวันตกรายงานลงโทษนำให้แพร่หลายต่อเช่น "บัญญัติ inhumane"เพื่อทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ Rohingyas กว่าในข่าว โปรแกรมรายงานไทยเปลี่ยนตัวเองเป็น "แบกเป้นักข่าว" เดินทางไปยังสถานต่าง ๆ เพื่อตอบสนองผู้อพยพชาวโรฮิงยาวัยแตกต่างกันในการเสนอราคาเพื่อหาเหตุพวกเขาตัดสินใจที่จะออกจากพรรคเพื่อแผ่นดินของพวกเขา บางส่วนของพวกเขาได้อาศัยอยู่ในประเทศไทยเกือบ 30 ปีขณะ newcomers เข้ามาในประเทศ 6 เดือนก่อนหน้านี้โปรแกรมรายงานการยังเหลือประเทศไทย และเดินทางไปค่ายผู้ลี้ภัยโรฮิงยาในประเทศบังกลาเทศ ซึ่งได้รับการยอมรับผู้ลี้ภัยโรฮิงยาจำนวนเธอเดินทางในระยะทางหลายกิโลเมตรช่วยให้โปรแกรมรายงานเพื่อเข้าใจการ Rohingyas และเปลี่ยนแปลงวิธีที่เธอคิดว่า เป็นผู้สื่อข่าวมืออาชีพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สารคดี "ของโรฮิงญา" บอกเล่าเรื่องราวของนักข่าวหญิงจากประเทศไทยที่มีการรายงานข่าวของคนโรฮิงญาเริ่มต้นขึ้นในช่วงต้นปี 2009 หลังจากที่สื่อตะวันตกรายงานเกี่ยวกับการกระทำผิดที่ถูกกล่าวหาโดยทหารเรือไทยผู้ลี้ภัยชาวมุสลิมโรฮิงญาจากประเทศพม่าของรัฐอาระกัน. ทหารกล่าวว่า ที่จะนำผู้อพยพชาวโรฮิงยาที่ผิดกฎหมายบนเรือที่มีเครื่องยนต์และไม่ปล่อยให้พวกเขาในทะเลสูงในการดูแลตัวเอง รายงานของสื่อตะวันตกนำไปสู่การลงโทษดังกล่าวอย่างกว้างขวางกับ "การกระทำที่ไร้มนุษยธรรม". เพื่อที่จะทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับโรฮิงญากว่าในข่าวที่นักข่าวไทยหันตัวเองเป็น "นักข่าวแบกเป้" การเดินทางไปยังสถานที่ที่แตกต่างกันเพื่อตอบสนองผู้อพยพชาวโรฮิงญาที่แตกต่างกัน ทุกเพศทุกวัยในการเสนอราคาเพื่อหาว่าทำไมพวกเขาจึงตัดสินใจที่จะออกจากบ้านเกิดของพวกเขา บางส่วนของพวกเขาได้อาศัยอยู่ในประเทศไทยเป็นเวลาเกือบ 30 ปีในขณะที่คนที่มาใหม่มาถึงในประเทศเมื่อหกเดือนก่อน. ผู้สื่อข่าวยังเหลือประเทศไทยและเดินทางไปยังค่ายผู้ลี้ภัยโรฮิงญาในบังคลาเทศซึ่งได้รับการยอมรับมากที่สุดของผู้ลี้ภัยโรฮิงญา. สำหรับการเดินทางของเธอ เป็นระยะทางหลายกิโลเมตรช่วยให้นักข่าวเพื่อทำความเข้าใจโรฮิงญาและการเปลี่ยนแปลงวิธีที่เธอคิดว่าเป็นนักข่าวมืออาชีพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สารคดี " โรฮิงญา " บอกเล่าเรื่องราวของนักข่าวหญิงจากประเทศไทยที่มีความครอบคลุมของโรฮิงยาที่เริ่มในช่วงต้นปี 2009 หลังจากสื่อตะวันตกรายงานกล่าวหาการทารุณโดยทหารบนเรือผู้อพยพชาวมุสลิมโรฮิงญาจากพม่าระกัน

สภาพ .ทหารบอกว่าต้องผิดกฎหมายโรฮิงยาอพยพบนเรือที่ไม่มีเครื่องยนต์ และปล่อยในทะเลสูงเพื่อปัดเป่าสำหรับตัวเอง สื่อตะวันตกรายงานที่นำไปสู่การต่อต้านอย่างกว้างขวางเช่น " คนกระทำ " .

เพื่อทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ rohingyas กว่าในข่าว นักข่าวไทยเปิดตัว " เป้ยเป็นนักข่าว "การเดินทางไปยังสถานที่ที่แตกต่างกันเพื่อตอบสนองชาวโรฮิงญาอพยพของวัยที่แตกต่างกันในการเสนอราคาเพื่อหาว่าทำไมพวกเขาตัดสินใจที่จะออกจากบ้านเกิดเมืองนอนของพวกเขา บางส่วนของพวกเขาได้อาศัยอยู่ในประเทศไทยเป็นเวลาเกือบ 30 ปี ในขณะที่ผู้มาใหม่ที่เพิ่งมาถึงในประเทศหกเดือนก่อนหน้านี้

นักข่าวยังเหลือประเทศไทยและเดินทางไปยังค่ายผู้ลี้ภัยชาวโรฮิงยาในบังคลาเทศซึ่งได้รับการยอมรับมากที่สุดของผู้อพยพชาวโรฮิงญา

การเดินทางเป็นระยะทางหลายกิโลเมตร ช่วยให้นักข่าวเข้าใจ rohingyas และการเปลี่ยนแปลงวิธีที่เธอคิดว่าเป็นนักข่าวมืออาชีพ