Copyright is a legal right created

Copyright is a legal right created by the law of a country that grants the creator of an original work exclusive rights for its use and distribution. This is usually only for a limited time. The exclusive rights are not absolute but limited by limitations and exceptions to copyright law, including fair use.

Copyright is a form of intellectual property, applicable to certain forms of creative work. Under US copyright law, legal protection attaches only to fixed representations in a tangible medium.[1] It is often shared among multiple authors, each of whom holds a set of rights to use or license the work, and who are commonly referred to as rightsholders.[2] These rights frequently include reproduction, control over derivative works, distribution, public performance, and "moral rights" such as attribution.[3]

Copyrights are considered territorial rights, which means that they do not extend beyond the territory of a specific jurisdiction. While many aspects of national copyright laws have been standardized through international copyright agreements, copyright laws vary by country.[4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลิขสิทธิ์เป็นสิทธิตามกฎหมายโดยกฎหมายของประเทศที่มอบให้แก่ผู้สร้างเดิมงานสิทธิการใช้และการกระจาย นี้เป็นปกติสำหรับเวลาที่จำกัดเท่านั้น สิทธิจะไม่เต็ม แต่จำกัด โดยข้อจำกัดและข้อยกเว้นของกฎหมายลิขสิทธิ์ การใช้งานรวมทั้งลิขสิทธิ์เป็นทรัพย์สินทางปัญญา การสร้างสรรค์งานในรูปแบบบางรูปแบบ ภายใต้กฎหมายลิขสิทธิ์ของสหรัฐอเมริกา คุ้มครองทางกฎหมายแนบเฉพาะกับคงที่แทนในสื่อที่จับต้องได้ [1] มันมักถูกใช้ร่วมกันระหว่างผู้เขียนหลายคน แต่ละที่เก็บชุดของสิทธิ์ การใช้งานสิทธิ์การใช้งาน และที่อยู่โดยทั่วไปเรียกว่า rightsholders [2] สิทธิเหล่านี้มักจะรวมถึงการทำซ้ำ การควบคุมผลงาน กระจาย ประสิทธิภาพการทำงานสาธารณะ และ "จริยสิทธิ์" เช่นแสดง [3]ลิขสิทธิ์จะถือสิทธิ์ในดินแดน ซึ่งหมายความ ว่า จะไม่ขยายเกินเขตของเขตอำนาจเฉพาะ ในขณะที่ได้รับมาตรฐานในแง่มุมของกฎหมายลิขสิทธิ์แห่งชาติผ่านข้อตกลงลิขสิทธิ์ระหว่างประเทศ กฎหมายลิขสิทธิ์ประเทศแตกต่างกันไป [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลิขสิทธิ์เป็นสิทธิตามกฎหมายที่สร้างขึ้นโดยกฎหมายของประเทศที่ให้ผู้สร้างของงานเดิมสิทธิพิเศษสำหรับการใช้งานและการจัดจำหน่าย ซึ่งมักจะเป็นเพียงระยะเวลาที่ จำกัด สิทธิพิเศษไม่ได้แน่นอน แต่ จำกัด ด้วยข้อ จำกัด และข้อยกเว้นกฎหมายลิขสิทธิ์รวมถึงการใช้อย่างเป็นธรรม. ลิขสิทธิ์เป็นรูปแบบของทรัพย์สินทางปัญญาที่ใช้บังคับกับบางรูปแบบของงานสร้างสรรค์ ภายใต้กฎหมายลิขสิทธิ์ของสหรัฐอเมริกาการคุ้มครองทางกฎหมายยึดติดเท่านั้นที่จะเป็นตัวแทนของการแก้ไขในสื่อที่จับต้องได้. [1] มันก็มักจะใช้ร่วมกันระหว่างผู้เขียนหลายคนแต่ละคนถือชุดของสิทธิที่จะใช้หรือใบอนุญาตทำงานและผู้ที่จะเรียกกันทั่วไปว่าเป็น ผู้ถือครองสิทธิ์. [2] สิทธิเหล่านี้รวมไปถึงการทำสำเนา, ควบคุมงานดัดแปลงกระจายในที่สาธารณะและ "สิทธิทางศีลธรรม" เช่นแสดงที่มา. [3] ลิขสิทธิ์ได้รับการพิจารณาสิทธิในอาณาเขตซึ่งหมายความว่าพวกเขาไม่ได้ขยายเกินอาณาเขตของ เขตอำนาจเฉพาะ ในขณะที่หลายแง่มุมของกฎหมายลิขสิทธิ์ของชาติได้รับมาตรฐานผ่านข้อตกลงลิขสิทธิ์ระหว่างประเทศ, กฎหมายลิขสิทธิ์แตกต่างกันไปตามประเทศ. [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลิขสิทธิ์เป็นสิทธิที่สร้างขึ้นโดยกฎหมายของประเทศที่อนุญาตให้ผู้สร้างงานต้นฉบับ สิทธิพิเศษ ในการใช้ และการกระจาย นี้เป็นปกติเท่านั้นสำหรับระยะเวลาที่ จำกัด สิทธิ พิเศษ จะไม่สมบูรณ์ แต่จำกัดด้วยข้อจำกัดและข้อยกเว้นตามกฎหมายลิขสิทธิ์ รวมถึงใช้งาน

ลิขสิทธิ์เป็นรูปแบบของทรัพย์สินทางปัญญาสามารถใช้ได้กับรูปแบบบางอย่างของการสร้างสรรค์งาน ภายใต้กฎหมายลิขสิทธิ์กฎหมายคุ้มครองให้เรา , เท่านั้นที่จะแก้ไขภาพในสื่อที่จับต้องได้ [ 1 ] มักใช้ร่วมกันระหว่างผู้เขียนหลายคน แต่ละคนถือชุดของสิทธิที่จะใช้ หรือ ใบอนุญาต งาน และ ที่มักเรียกว่า rightsholders [ 2 ] สิทธิเหล่านี้บ่อย ๆ รวมถึงการควบคุมงาน อนุพันธ์ ,การกระจายงานและ " สิทธิทางศีลธรรม " เช่นลักษณะ . [ 3 ]

ถือว่าลิขสิทธิ์เป็นสิทธิเหนือดินแดน ซึ่งหมายความ ว่า พวกเขาจะไม่ขยายเกินพื้นที่ของเขตอำนาจเฉพาะ ในขณะที่หลายแง่มุมของกฎหมายลิขสิทธิ์แห่งชาติมีมาตรฐานผ่านสงวนลิขสิทธิ์ข้อตกลงระหว่างประเทศ กฎหมายลิขสิทธิ์แตกต่างกันไปตามประเทศ [ 4 ]