Moisture absorption and aw changing

Moisture absorption and aw changing during storage, which can lead to quality degradation in terms of hydrolytic rancidity and sensory attributes such as texture (crispness) and ultimately resulting in shorter shelf-life and rejection of the product (Labuza, 1980; Taoukis et al., 1988; Tiwari et al., 2011) were not significant in this study (data not shown). The water activity was well below 0.3 under which food products are largely protected against lipid oxidation, non-enzymatic browning, enzymatic activity and microbial spoilage (Belitz et al., 2009). Usually, the rate of oxidation decreases as the water activity is lowered towards the monolayer, but the rate of many lipid oxidation reactions increase under very
low aw (

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดูดซึมความชื้นและการขอ เปลี่ยนแปลงระหว่างเก็บ ซึ่งสามารถนำไปลดคุณภาพ rancidity ไฮโดรไลติกและคุณลักษณะทางประสาทสัมผัสเช่นเนื้อ (คม) และในที่สุด เกิดอายุสั้นและการปฏิเสธของผลิตภัณฑ์ (Labuza, 1980 Taoukis et al. 1988 Tiwari et al. 2011) ไม่ได้มีนัยสำคัญในการศึกษานี้ (ไม่แสดงข้อมูล) กิจกรรมน้ำไม่ต่ำกว่า 0.3 ซึ่งผลิตภัณฑ์อาหารเป็นส่วนใหญ่ป้องกันออกซิเดชั่นของไขมัน สีน้ำตาลไม่ใช่เอนไซม์ เอนไซม์ และจุลินทรีย์เน่าเสีย (Belitz et al. 2009) มักจะ ลดอัตราการเกิดออกซิเดชันเป็นกิจกรรมน้ำจะลดลงต่อการ monolayer แต่อัตราของปฏิกิริยาออกซิเดชันของไขมันที่มากมายภายใต้เพิ่มมากต่ำกม. (< 0.2) ดังนั้น ออกซิเดชันบางส่วนอาจจะคาดหวัง อย่างไรก็ตาม มีเพิ่มขึ้นขนาดเล็กค่าเปอร์ออกไซด์ผลิตภัณฑ์ระหว่างเก็บ (< 1.00 meq/kg) แต่มันก็ไม่สำคัญ PV ต่ำของ 5 meq /กก.ได้รับเป็นค่าอ้างอิงของการเกิดออกซิเดชันในอาหารแห้ง (Tiwariet al. 2011) ได้มีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในการ TBARSค่า (0.02e1.1 mmol/kg) ในช่วงระยะเวลาเก็บข้อมูล 6 เดือน (ข้อมูลแสดงเสถียรภาพของต้นแบบกับไม่แสดง)ออกซิเดชันอาจเนื่องจากกิจกรรมของน้ำต่ำของผลิตภัณฑ์ (Belitzet al. 2009) เปอร์ออกไซด์ต่ำและค่า TBARS หลังการผลิตของว่างบ่งชี้ว่า ความร้อนที่ประมวลผลในระหว่างการอัดรีดไม่ได้เร่งการเกิดออกซิเดชันของไขมันเป็นรายงานก่อนหน้านี้ (ShavikloOlafsdottir et al. 2011) นอกจากนี้ยังเผยเวลาปรุงรสที่(15 นาที) และอุณหภูมิ (< 60 C) จึงไม่อาจเพิ่มออกซิเดชันขนมพองเลือกกุ้งข้าวโพดและการควบคุมที่มีไขมันสูงเนื้อหา (> 28 กรัม/100 กรัม) แต่ใช้น้ำมันพืชในปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การดูดซึมความชื้นและ AW เปลี่ยนแปลงระหว่างการเก็บรักษาซึ่งสามารถนำไปสู่ความเสื่อมโทรมของคุณภาพในแง่ของการเกิดกลิ่นหืนย่อยสลายและคุณลักษณะทางประสาทสัมผัสเช่นพื้นผิว (กรอบ) และในที่สุดผลในอายุการเก็บรักษาสั้นและการปฏิเสธของผลิตภัณฑ์ (Labuza 1980; et al, Taoukis 1988. ทิวา et al, 2011) ไม่ได้มีนัยสำคัญในการศึกษาครั้งนี้ (ไม่ได้แสดงข้อมูล) กิจกรรมน้ำต่ำกว่า 0.3 ซึ่งผลิตภัณฑ์อาหารได้รับการคุ้มครองส่วนใหญ่ต่อต้านออกซิเดชันของไขมันสีน้ำตาลไม่ใช่เอนไซม์, เอนไซม์และจุลินทรีย์เน่าเสีย (Belitz et al., 2009) โดยปกติแล้วอัตราการเกิดออกซิเดชันลดลงตามปริมาณน้ำจะลดลงต่อ monolayer แต่อัตราของหลายปฏิกิริยาออกซิเดชันของไขมันเพิ่มขึ้นภายใต้มาก
AW ต่ำ (<0.2) ดังนั้นการเกิดออกซิเดชันบางคนอาจจะคาดหวัง อย่างไรก็ตามมีการเพิ่มขึ้นเล็กน้อยในค่าเปอร์ออกไซด์ของผลิตภัณฑ์ทั้งหมดในช่วง
การจัดเก็บข้อมูล (<1.00 mEq / กก.) แต่มันไม่เป็นอย่างมีนัยสำคัญ PV ต่ำ 5 mEq /
กก. ได้รับเป็นค่าอ้างอิงของการเกิดออกซิเดชันในอาหารแห้ง (ทิวา
et al. 2011) นอกจากนั้นยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญใน TBARS
ค่า (0.02e1.1 มิลลิโมล / กก.) ในช่วงระยะเวลาการเก็บรักษา 6 เดือน (ข้อมูล
ไม่แสดง) แสดงให้เห็นความมั่นคงของต้นแบบกับการ
เกิดออกซิเดชันอาจเป็นเพราะปริมาณน้ำต่ำของผลิตภัณฑ์ (Belitz
et al., 2009) เปอร์ออกไซด์และ TBARS ต่ำค่าหลังจากการผลิต
ของขนมที่บ่งชี้ว่าการประมวลผลความร้อนในระหว่างการอัดขึ้นรูป
ไม่ได้เร่งออกซิเดชันของไขมันตามที่รายงานก่อนหน้านี้ (Shaviklo,
Olafsdottir et al. 2011) นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าเวลาที่ปรุงรส
(15 นาที) และอุณหภูมิ (<60? C) ไม่ได้เพิ่มขึ้นออกซิเดชันอย่างใดอย่างหนึ่ง.
พองขนมข้าวโพดกุ้งที่เลือกและการควบคุมที่มีไขมันสูง
เนื้อหา (> 28 กรัม / 100 กรัม) แต่ผักเติมไฮโดรเจน น้ำมันที่ใช้สำหรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดูดความชื้นและอาการเปลี่ยนแปลงระหว่างการเก็บรักษา ซึ่งสามารถนำไปสู่การเสื่อมคุณภาพในแง่ของการเกิดกลิ่นหืนคุณภาพและคุณลักษณะทางประสาทสัมผัส เช่น เนื้อ ( กรอบ ) และในที่สุดผลในการเก็บรักษาสั้นลงและการปฏิเสธของผลิตภัณฑ์ ( labuza , 1980 ; taoukis et al . , 1988 ; ทิวา et al . , 2011 ) ไม่พบในการศึกษานี้ ( ข้อมูลไม่แสดง ) Water activity กว่า 0.3 ภายใต้ซึ่งผลิตภัณฑ์อาหารส่วนใหญ่จะป้องกันการออกซิเดชันของไขมัน , สีน้ำตาล , กิจกรรมเอนไซม์ และจุลินทรีย์ที่ทำให้เกิดการเน่าเสีย ( belitz et al . , 2009 ) โดยปกติ อัตราการลดลง เช่น น้ำ กิจกรรมจะลดลงอย่างต่อ แต่อัตราของปฏิกิริยาออกซิเดชันไขมันเพิ่มภายใต้มากหลายน้อยอ่า ( < 0.2 ) ดังนั้น บางแบบอาจจะคาด อย่างไรก็ตาม มีการเพิ่มขึ้นเล็กน้อยในค่าเปอร์ออกไซด์ของผลิตภัณฑ์ทั้งหมดระหว่างกระเป๋า ( < 1.00 meq / kg ) แต่มันอย่างมีนัยสำคัญ PV ต่ำ meq / 5กิโลกรัม ได้เป็นค่าอ้างอิงของออกซิเดชันในอาหารแห้ง ( ทิวาet al . , 2011 ) ไม่มีการเปลี่ยนแปลงในปกติค่า ( 0.02e1.1 มิลลิโมล / กิโลกรัม ) ในช่วง 6 เดือน ระยะเวลาในการเก็บข้อมูลไม่แสดง ) แสดงความมั่นคงของต้นแบบกับออกซิเดชันอาจเนื่องจากกิจกรรมน้ำต่ำของผลิตภัณฑ์ ( belitzet al . , 2009 ) ต่ำ โดยวัดค่าเปอร์ออกไซด์และหลังการผลิตของขนมแสดงว่าความร้อนในระหว่างการรีดการประมวลผลไม่ได้เร่งปฏิกิริยาออกซิเดชันของลิพิด ( shaviklo ตามที่รายงานก่อนหน้านี้ ,olafsdottir et al . , 2011 ) นอกจากนี้ยังพบว่าเวลาปรุงรส( 15 นาที ) และอุณหภูมิ ( < 60 C ) ไม่ได้ให้เพิ่มออกซิเดชันเลือกกุ้ง ขนมข้าวโพดพองและการควบคุม มีไขมันสูงเนื้อหา ( > 28 กรัม / 100 กรัม ) แต่ hydrogenated น้ำมันพืชใช้