with hypertension (β=0.07 (CI=0.89–

with hypertension (β=0.07 (CI=0.89–1.0), p b 0.05). If the association
between nutrition knowledge and hypertensionwas primarily mediated
via diet quality as reflected by the DASH score, one would expect attenuation
of this association on the introduction of the DASH score into the
model. The findings of the mediation analysis were not consistent with
the hypothesis as the β co-efficient increased (albeit statistically insignificant)
in the latter analysis (β =−0.05 (CI = 0.89–1.01), p = 0.107).
In the multivariate logistic regression analysis, there was a positive
association and consistent gradient observed between the high DASH
score and nutrition knowledge score when the model was adjusted
for age, gender and energy intake (Table 5). The odds of having a high
DASH score were 6 times higher in the highest nutrition knowledge
group when compared to the lowest group (OR = 5.8, 95% CI 3.5 to
9.6). The association remained significant with the sequential addition
of each confounding variable (b0.001).
A negative association was observed between nutrition knowledge
and hypertension. Employees in the highest nutrition knowledge
group were 60% less likely to be hypertensive when compared to the
lowest group (OR = 0.4, 95% CI 0.2 to 0.87). The association remained
significant in the fully adjusted analysis (p b 0.05). Adjusting for the
DASH score did not alter the association between nutrition knowledge
and hypertension.
Discussion
This study revealed four principal findings. Nutrition knowledge
among this working population was relatively low and employees
were lacking knowledge in particular areas including ‘food groups
and food sources’ and ‘diet–disease relationships’. Independent of age,
gender and energy intake, nutrition knowledge was significantly positively
associated with diet quality (DASH score). Adjustment for sociodemographic,
health status and lifestyle characteristics did not alter
the association. Employees with higher nutrition knowledge had a
higher DASH score. Higher nutrition knowledge was associated with
lower blood pressure. Employees in the highest knowledge group
were significantly less likely to be hypertensive when compared to
those in the lowest group even after adjustment for potential confounding
variables. Conflicting to our original hypothesis, the DASH score
did not mediate the relationship between nutrition knowledge and
hypertension.
Some studies suggest that nutrition knowledge is a distal predictor
for diet quality and that “simply changing knowledge is unlikely to
have the desired effect” (Wardle et al., 2000; Shepherd and Towler,
1992). Conversely, our findings support the existing evidence that nutrition
knowledge is significantly associated with diet quality (Bonaccio
et al., 2013; McLeod et al., 2011; Wardle et al., 2000).
This is the first timethat this relationship has been investigated in an
educated working population using validated measures for nutrition
knowledge (Wardle et al., 2000) and diet quality (Fung et al., 2008).
Nutrition knowledge has been shown to act as a partial mediator between
socio-economic status (education attainment used as a proxy)
(Bonaccio et al., 2013; McLeod et al., 2011; Wardle et al., 2000) and
diet quality in other populations. However, education status did not
modify the association between nutrition knowledge and diet quality

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีความดันโลหิตสูง (β = 0.07 (CI = 0.89 – 1.0), p b 0.05) ถ้าความสัมพันธ์ของระหว่างความรู้โภชนาการและ hypertensionwas เป็นหลักมีด้วยคุณภาพอาหาร ตามที่แสดง โดยคะแนนประ หวังหนึ่งลดทอนของสมาคมในการแนะนำของประคะแนนในการรุ่น ไม่สอดคล้องกับผลการวิเคราะห์การไกล่เกลี่ยได้สมมติฐานเป็นβ co มีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้น (แม้ว่านัยสำคัญทางสถิติ)ในการวิเคราะห์หลัง (β = −0.05 (CI = 0.89-1.01), p = 0.107)ในการวิเคราะห์การถดถอยโลจิสติกตัวแปรพหุ มีบวกความสัมพันธ์และสอดคล้องไล่สังเกตระหว่างขีดสูงคะแนนและคะแนนความรู้โภชนาการเมื่อปรับปรุงแบบสำหรับอายุ เพศ และพลังงานบริโภค (ตาราง 5) ราคาของสูงประคะแนนได้ 6 ครั้งสูงกว่าในความรู้โภชนาการสูงสุดกลุ่มเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มต่ำที่สุด (หรือ = 5.8, 95% CI 3.5 การแสนวิเศษ 9.6) . สมาคมยังคงสำคัญกับการเพิ่มขึ้นตามลำดับของตัวแปรแต่ละรบกวน (b0.001)ถูกการตรวจสอบความสัมพันธ์เชิงลบระหว่างความรู้โภชนาการและความดันโลหิตสูง พนักงานความรู้โภชนาการสูงสุดกลุ่มได้ 60% โอกาสน้อยที่จะมีความดันโลหิตสูงเมื่อเทียบกับการกลุ่มต่ำ (หรือ = 0.4, 95% CI 0.2 0.87) ยังคงความสัมพันธ์สำคัญในการวิเคราะห์การปรับปรุงอย่างเต็มที่ (p b 0.05) การปรับปรุงสำหรับการประคะแนนไม่เปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ระหว่างความรู้โภชนาการและความดันโลหิตสูงสนทนาการศึกษานี้พบว่า ประเด็นหลักสี่ ความรู้โภชนาการระหว่างนี้มีประชากรที่ทำงานค่อนข้างต่ำและพนักงานขาดความรู้ในเฉพาะพื้นที่รวมทั้ง ' กลุ่มอาหารและแหล่งอาหารและ 'ความสัมพันธ์อาหาร – โรค' อิสระอายุเพศและพลังงานปริมาณ ความรู้โภชนาการอย่างมีนัยสำคัญบวกเกี่ยวข้องกับคุณภาพอาหาร (รีบคะแนน) การปรับปรุงสำหรับ sociodemographicไม่มีการเปลี่ยนแปลงลักษณะสถานะและไลฟ์สไตล์สุขภาพความสัมพันธ์ของ พนักงาน มีความรู้โภชนาการสูงมีการคะแนนสูงในประ ความรู้โภชนาการสูงถูกสัมพันธ์กับลดความดันโลหิต พนักงานในกลุ่มความรู้สูงสุดมีโอกาสน้อยมากที่เป็น ความดันโลหิตสูงเมื่อเปรียบเทียบกับผู้ที่อยู่ในกลุ่มต่ำสุดหลังจากการปรับปรุงสำหรับการรบกวนตัวแปร ขัดแย้งกับสมมติฐานของเราเดิม คะแนนประไม่ได้เป็นสื่อกลางความสัมพันธ์ระหว่างความรู้โภชนาการ และความดันโลหิตสูงบางการศึกษาแนะนำให้ ความรู้โภชนาการเป็น predictor ปลายคุณภาพของอาหารและที่ "รู้เพียงแค่เปลี่ยนไม่น่าจะมีผลต้องการ" (Wardle et al. 2000 คนเลี้ยงแกะและ Towler1992) . ในทางกลับกัน เติมสนับสนุนหลักฐานอยู่ที่โภชนาการความรู้คือมีความสัมพันธ์กับคุณภาพอาหาร (Bonaccioร้อยเอ็ด 2013 แมคคลอยด์ et al. 2011 Wardle et al. 2000)นี้เป็น timethat แรกที่ได้รับการตรวจสอบความสัมพันธ์นี้ในการประชากรที่ทำงานศึกษาการใช้มาตรการตรวจสอบธาตุอาหารความรู้ (Wardle et al. 2000) และอาหารคุณภาพ (Fung et al. 2008)ความรู้โภชนาการได้รับการแสดงเพื่อทำหน้าที่เป็นคนกลางบางส่วนระหว่างสถานะเศรษฐกิจสังคม (สำเร็จการศึกษาที่ใช้เป็นพร็อกซี)(Bonaccio et al. 2013 แมคคลอยด์ et al. 2011 Wardle et al. 2000) และคุณภาพอาหารในประชากรอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม สถานะการศึกษาไม่ได้ปรับเปลี่ยนความสัมพันธ์ระหว่างโภชนาการความรู้และอาหารคุณภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความดันโลหิตสูง (β = 0.07 (CI = 0.89-1.0) PB 0.05) หากสมาคม
ระหว่างความรู้ด้านโภชนาการและ hypertensionwas พึ่งหลัก
ผ่านทางอาหารที่มีคุณภาพที่สะท้อนจากคะแนนประหนึ่งคาดหวังการลดทอน
ของสมาคมนี้ในการแนะนำของประคะแนนเข้ามาใน
รูปแบบ ผลการวิเคราะห์การไกล่เกลี่ยไม่สอดคล้องกับ
สมมติฐานที่เป็นβร่วมที่มีประสิทธิภาพที่เพิ่มขึ้น (แม้จะไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ)
ในการวิเคราะห์หลัง (β = -0.05 (CI = 0.89-1.01), P = 0.107).
ในการโลจิสติกหลายตัวแปร การวิเคราะห์การถดถอยมีการบวก
การสมาคมและการไล่ระดับสีที่สอดคล้องสังเกตระหว่าง DASH สูง
คะแนนและคะแนนความรู้ด้านโภชนาการเมื่อรูปแบบการปรับ
สำหรับอายุเพศและการบริโภคพลังงาน (ตารางที่ 5) อัตราต่อรองของการมีสูง
คะแนน DASH เป็นครั้งที่ 6 ที่สูงขึ้นในความรู้ด้านโภชนาการที่สูงที่สุด
ในกลุ่มเมื่อเทียบกับกลุ่มที่ต่ำที่สุด (OR = 5.8, 95% CI ไป 3.5
9.6) สมาคมยังคงอยู่อย่างมีนัยสำคัญด้วยนอกจากนี้ตามลำดับ
ของแต่ละตัวแปรรบกวน (b0.001).
สมาคมเชิงลบก็สังเกตเห็นระหว่างความรู้ด้านโภชนาการ
และความดันโลหิตสูง พนักงานในความรู้ด้านโภชนาการที่สูงที่สุด
ในกลุ่ม 60% โอกาสน้อยที่จะดันโลหิตสูงเมื่อเปรียบเทียบกับ
กลุ่มต่ำสุด (OR = 0.4, 95% CI 0.2-0.87) สมาคมยังคงอยู่
อย่างมีนัยสำคัญในการวิเคราะห์การปรับอย่างเต็มที่ (Pb 0.05) ปรับสำหรับ
คะแนน DASH ไม่ได้เปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ระหว่างความรู้ด้านโภชนาการ
และความดันโลหิตสูง.
การอภิปราย
การศึกษาครั้งนี้เปิดเผยผลการวิจัยสี่หลัก ความรู้โภชนาการ
ในหมู่ประชากรทำงานนี้ค่อนข้างต่ำและพนักงาน
ขาดความรู้ในพื้นที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งรวมทั้งกลุ่มอาหาร
และแหล่งอาหาร 'และ' ความสัมพันธ์อาหารโรค ' อิสระอายุ
เพศและการบริโภคพลังงาน, ความรู้ด้านโภชนาการอย่างมีนัยสำคัญในเชิงบวก
ที่เกี่ยวข้องกับคุณภาพอาหาร (คะแนน DASH) ปรับที่ยาวนาน
สถานะสุขภาพและการดำเนินชีวิตลักษณะไม่ได้เปลี่ยนแปลง
ความสัมพันธ์ พนักงานที่มีความรู้ทางโภชนาการสูงมี
คะแนนสูง DASH ความรู้ทางโภชนาการที่สูงขึ้นมีความสัมพันธ์กับ
ความดันโลหิตต่ำ พนักงานในกลุ่มความรู้สูงสุด
อย่างมีนัยสำคัญโอกาสน้อยที่จะดันโลหิตสูงเมื่อเทียบกับ
ผู้ที่อยู่ในกลุ่มที่ต่ำที่สุดแม้หลังจากการปรับรบกวนศักยภาพ
ตัวแปร ขัดแย้งสมมติฐานเดิมของเราคะแนนรีบ
ไม่ได้เป็นสื่อกลางความสัมพันธ์ระหว่างความรู้ด้านโภชนาการและ
ความดันโลหิตสูง.
บางการศึกษาแสดงให้เห็นว่ามีความรู้ด้านโภชนาการเป็นปัจจัยบ่งชี้ที่ปลาย
ด้านคุณภาพอาหารและว่า "เพียงแค่เปลี่ยนความรู้ไม่น่าจะ
มีผลที่ต้องการ" (เดิ้ลเอ อัล, 2000. ต้อนและ Towler,
1992) ตรงกันข้ามค้นพบของเราสนับสนุนหลักฐานที่มีอยู่ที่สารอาหารที่
มีความรู้มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับคุณภาพอาหาร (Bonaccio
et al, 2013;. McLeod et al, 2011;.. เดิ้ล, et al, 2000).
นี้เป็น timethat แรกความสัมพันธ์นี้ได้รับการตรวจสอบ ใน
การทำงานประชากรมีการศึกษาการใช้มาตรการการตรวจสอบสำหรับการโภชนาการ
ความรู้ (เดิ้ล et al., 2000) และคุณภาพอาหาร (Fung et al., 2008).
ความรู้โภชนาการได้รับการแสดงเพื่อทำหน้าที่เป็นคนกลางบางส่วนระหว่าง
สถานะทางเศรษฐกิจและสังคม (สำเร็จการศึกษา ใช้เป็นพร็อกซี่)
(Bonaccio et al, 2013;. McLeod et al, 2011;.. เดิ้ล, et al, 2000) และ
คุณภาพอาหารในประชากรอื่น ๆ อย่างไรก็ตามสถานะการศึกษาไม่ได้
ปรับเปลี่ยนความสัมพันธ์ระหว่างความรู้ด้านโภชนาการและการรับประทานอาหารที่มีคุณภาพ