A: Don't pick your nose.B: I wasn't

A: Don't pick your nose.
B: I wasn't picking my nose.
A: What were you doing?
B: I was scratching my nose.
A: I think I know the difference between picking and scratching.
B: Okay, mom, maybe I was picking it a little bit.
A: Use a tissue next time.
B: I didn't have a tissue.
A: Then wait till you find a tissue.
B: I couldn't wait. It was an emergency.
A: Oh, really? Maybe you should have called 911.
B: It wasn't that kind of emergency.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอบ:ไม่รับจมูกของคุณB:ฉันไม่ได้รับคะA:สิ่งที่คุณกำลังทำB:ผมถูกขีดข่วนจมูกของฉันตอบ:ฉันคิดว่า ฉันรู้ว่าความแตกต่างระหว่างการเบิกสินค้า และการขีดข่วนB:โอเค แม่ บางทีฉันก็รับมันเล็กน้อยA:ใช้กระดาษทิชชู่ครั้งต่อไปB:ฉันไม่ได้เป็นเนื้อเยื่อA:แล้ว รอจนกว่าคุณพบเนื้อเยื่อB:ฉันไม่สามารถรอ ฉุกเฉินได้ตอบ:โอ้ จริง ๆ บางทีคุณควรได้เรียก 911B:มันไม่ได้แบบฉุกเฉิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

A: ไม่ได้รับจมูกของคุณ
B: ผมไม่ได้ยกจมูกของฉัน
A: คุณกำลังทำอะไร?
B: ฉันถูกเกาจมูกของฉัน
A: ผมคิดว่าผมทราบความแตกต่างระหว่างการเลือกและรอยขีดข่วน
B: เอาล่ะแม่ของฉันอาจจะถูกหยิบมันนิด ๆ หน่อย ๆ
: ใช้เนื้อเยื่อในครั้งต่อไป
B: ฉันไม่ได้มีเนื้อเยื่อ
A: แล้วรอจนกว่าคุณจะพบว่าเนื้อเยื่อ
B: ฉันไม่สามารถรอ มันเป็นเหตุฉุกเฉิน
A: โอ้จริงเหรอ? บางทีคุณอาจจะได้เรียก 911
B: มันไม่ได้ชนิดของฉุกเฉินว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

A : ไม่เลือกจมูกของคุณB : ผมไม่ได้แคะจมูกA : คุณทำอะไร ?B : ผมเกาจมูกA : ผมคิดว่าผมทราบความแตกต่างระหว่างการเก็บและรอยขีดข่วนB : ค่ะแม่ บางทีผมก็เก็บนิดหน่อยA : ใช้ทิชชู่ต่อไปB : ผมไม่ได้มีกระดาษทิชชูA : งั้นรอจนกว่าคุณค้นหาทิชชู่ฉันรอไม่ได้ มันเป็นเรื่องฉุกเฉินA : อ๋อ จริงเหรอ ? บางทีคุณน่าจะโทรแจ้ง 911B : มันไม่ได้มีอะไรฉุกเฉิน