Chapter 1 Night callIt was the midd

Chapter 1 Night call
It was the middle of the night when Jenny Logan's phone woke her. She was tired and answered the phone sleepily.
'Logan.'
'Grant here, madam.'
'It's three o'clock in the morning, Grant. I hope this is important.'
'I' m at the home of Alex Maclennan. He's dead.'
'Give me the address, Grant. I'll be there in twenty-five minutes.'

Jenny logan was an inspector in the Edinburgh Police. The phone often woke her at night. She got out of bed and dressed quickly in a blue suit. She looked at herself in the mirror and decided that her short brown hair looked all right. By a quarter past three she was driving through the streets of Edinburgh. It was December and there was snow on the ground. Princes Street was empty. She could see Edinburgh Castle high up to her left.
While she drove, Logan thought about Alex Maclennan. The Maclennan,Alex's father, had over sixty fish and chip shops in different Scottish towns and cities. Everyone in Scotland knew Maclennan's Fish & Chips and most people ate them.
Murray Maclennan had one son, Alex. Murray did not want Alex to go into the family business so he sent him to an expensive school in Switzerland,Alex went from there to Bristol University in England, and then to a business school near Boston in the United States. Learning was important for Alex but so was having a good time. The Scottish newspapers were full of stories about his life: he was having dinner with film stars in Cannes; or he was having drinks with sports stars in Monte Carlo; or he was dancing with pop stars at a club in Manhattan. Alex knew how to enjoy himself.
Then six years ago Murray Maclennan died. Alex came back to Edinburgh. He got married and bought a house. Then he sold all the fish and chip shops and, together with an old schoolfriend, lan Ross, he opened an expensive restaurant in Edinburgh.
Logan drove into Polwarth Gardens and stopped outside Alex Maclennan's house. Logan didn't come to rich areas of the city like this very often. She usually spent more time in the dirtier, poorer areas. Alex Maclennan's house was large and more than one hundred years old.
It was Sergeant Grant who opened the front door. He was fifty-eight and usually he looked young for his age. Tonight he was looking old and tired.
'Hello, madam. Come in,' he said.
'Where's the body, Grant?'
'On the first floor. In the bathroom.'
'The bathroom? Ok. Let's go and have a look. What do you know so far?' asked Logan.
They started to climb the stairs.
'Well, madam. Mr Maclennan went to have a bath, probably at about eleven o'clock. He usually has a bath at about that time,' began Grant.
'I see.'
'Mrs Maclennan was already in bed,' Grant said. 'She says she fell asleep at about ten thirty and did't hear her husband come up. Anyway, she woke up at one thirty and he wasn't in bed. She thought this was strange so she got up and went to look for him. She couldn't find him but the bathroom door was locked.'
'Did she try and get in?' asked Logan.
'Yes, she tried to break the door open but she couldn't, so she called her brother. He came round, broke open the door and they found Mr Maclennan dead, on the bathroom floor,' finished Grant.
Grant and Logan arrived at the bathroom. The walls were black; the bath, basin and toilet were white; the floor was black and white. Alex Maclennan's body was on the floor. There was a blue towel over his body.
'You say someone locked the door on the inside?' asked Logan.
'That's right, madam,' Grant answered. Grant showed Logan the broken wood.
'Has the doctor seen the body?' asked Logan.
'Yes, madam. He left just before you arrived.'
'So how did he die, then?' asked Logan, looking down at Alex Maclennan's body.
'A broken neck, the doctor says. Looks like the floor was wet, he fell, hit the side of the bath-end of Alex Maclennan.'
Logan looked at the body more closely and then looked round the room. The floor was wet, but not very wet. The bath was empty. Alex Maclennan's body was dry. The towel was dry too.
'What about the window?' Asked Logan.
'I thought about that,' said Grant. 'It's closed but not locked.'
Logan walked across the room and opened the window. She put her head outside and looked down. It was about six metres to the ground-not far.
'Right,' said Logan.'Get the scientists here. I want them to look everywhere in this room very carefully. They must look at the window and the wall outside, and at the ground outside too.'
'OK,madam,' said Grant.
'Now, where are the family and how are they?'
'Well, there's only Mrs Maclennen and her brother. They're both in the living room,' Grant answered.
Logan went down to the living room. A man and a woman were sitting next to each other on the sofa. The woman was probably in her late twenties but it was difficult to tell because she was crying. She had red hair and was wearing nightclothes.
'Mrs Maclennan, I'm Inspector Logan of the Edinburgh Police,' said Logan. 'I'm very sorry about your husband.'
'Thank you, Inspector,' the woman ans

Jenny logan was an inspector in the Edinburgh Police. The phone often woke her at night. She got out of bed and dressed quickly in a blue suit. She looked at herself in the mirror and decided that her short brown hair looked all right. By a quarter past three she was driving through the streets of Edinburgh. It was December and there was snow on the ground. Princes Street was empty. She could see Edinburgh Castle high up to her left.
While she drove, Logan thought about Alex Maclennan. The Maclennan,Alex's father, had over sixty fish and chip shops in different Scottish towns and cities. Everyone in Scotland knew Maclennan's Fish & Chips and most people ate them.
Murray Maclennan had one son, Alex. Murray did not want Alex to go into the family business so he sent him to an expensive school in Switzerland,Alex went from there to Bristol University in England, and then to a business school near Boston in the United States. Learning was important for Alex but so was having a good time. The Scottish newspapers were full of stories about his life: he was having dinner with film stars in Cannes; or he was having drinks with sports stars in Monte Carlo; or he was dancing with pop stars at a club in Manhattan. Alex knew how to enjoy himself.
Then six years ago Murray Maclennan died. Alex came back to Edinburgh. He got married and bought a house. Then he sold all the fish and chip shops and, together with an old schoolfriend, lan Ross, he opened an expensive restaurant in Edinburgh.
Logan drove into Polwarth Gardens and stopped outside Alex Maclennan's house. Logan didn't come to rich areas of the city like this very often. She usually spent more time in the dirtier, poorer areas. Alex Maclennan's house was large and more than one hundred years old.
It was Sergeant Grant who opened the front door. He was fifty-eight and usually he looked young for his age. Tonight he was looking old and tired.
'Hello, madam. Come in,' he said.
'Where's the body, Grant?'
'On the first floor. In the bathroom.'
'The bathroom? Ok. Let's go and have a look. What do you know so far?' asked Logan.
They started to climb the stairs.
'Well, madam. Mr Maclennan went to have a bath, probably at about eleven o'clock. He usually has a bath at about that time,' began Grant.
'I see.'
'Mrs Maclennan was already in bed,' Grant said. 'She says she fell asleep at about ten thirty and did't hear her husband come up. Anyway, she woke up at one thirty and he wasn't in bed. She thought this was strange so she got up and went to look for him. She couldn't find him but the bathroom door was locked.'
'Did she try and get in?' asked Logan.
'Yes, she tried to break the door open but she couldn't, so she called her brother. He came round, broke open the door and they found Mr Maclennan dead, on the bathroom floor,' finished Grant.
Grant and Logan arrived at the bathroom. The walls were black; the bath, basin and toilet were white; the floor was black and white. Alex Maclennan's body was on the floor. There was a blue towel over his body. 
'You say someone locked the door on the inside?' asked Logan.
'That's right, madam,' Grant answered. Grant showed Logan the broken wood.
'Has the doctor seen the body?' asked Logan.
'Yes, madam. He left just before you arrived.'
'So how did he die, then?' asked Logan, looking down at Alex Maclennan's body.
'A broken neck, the doctor says. Looks like the floor was wet, he fell, hit the side of the bath-end of Alex Maclennan.'
Logan looked at the body more closely and then looked round the room. The floor was wet, but not very wet. The bath was empty. Alex Maclennan's body was dry. The towel was dry too.
'What about the window?' Asked Logan.
'I thought about that,' said Grant. 'It's closed but not locked.'
Logan walked across the room and opened the window. She put her head outside and looked down. It was about six metres to the ground-not far.
'Right,' said Logan.'Get the scientists here. I want them to look everywhere in this room very carefully. They must look at the window and the wall outside, and at the ground outside too.'
'OK,madam,' said Grant.
'Now, where are the family and how are they?'
'Well, there's only Mrs Maclennen and her brother. They're both in the living room,' Grant answered.
Logan went down to the living room. A man and a woman were sitting next to each other on the sofa. The woman was probably in her late twenties but it was difficult to tell because she was crying. She had red hair and was wearing nightclothes.
'Mrs Maclennan, I'm Inspector Logan of the Edinburgh Police,' said Logan. 'I'm very sorry about your husband.'
'Thank you, Inspector,' the woman ans

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

Chapter 1 Night callIt was the middle of the night when Jenny Logan's phone woke her. She was tired and answered the phone sleepily.'Logan.''Grant here, madam.''It's three o'clock in the morning, Grant. I hope this is important.''I' m at the home of Alex Maclennan. He's dead.''Give me the address, Grant. I'll be there in twenty-five minutes.'Jenny logan was an inspector in the Edinburgh Police. The phone often woke her at night. She got out of bed and dressed quickly in a blue suit. She looked at herself in the mirror and decided that her short brown hair looked all right. By a quarter past three she was driving through the streets of Edinburgh. It was December and there was snow on the ground. Princes Street was empty. She could see Edinburgh Castle high up to her left.While she drove, Logan thought about Alex Maclennan. The Maclennan,Alex's father, had over sixty fish and chip shops in different Scottish towns and cities. Everyone in Scotland knew Maclennan's Fish & Chips and most people ate them.Murray Maclennan had one son, Alex. Murray did not want Alex to go into the family business so he sent him to an expensive school in Switzerland,Alex went from there to Bristol University in England, and then to a business school near Boston in the United States. Learning was important for Alex but so was having a good time. The Scottish newspapers were full of stories about his life: he was having dinner with film stars in Cannes; or he was having drinks with sports stars in Monte Carlo; or he was dancing with pop stars at a club in Manhattan. Alex knew how to enjoy himself.Then six years ago Murray Maclennan died. Alex came back to Edinburgh. He got married and bought a house. Then he sold all the fish and chip shops and, together with an old schoolfriend, lan Ross, he opened an expensive restaurant in Edinburgh.Logan drove into Polwarth Gardens and stopped outside Alex Maclennan's house. Logan didn't come to rich areas of the city like this very often. She usually spent more time in the dirtier, poorer areas. Alex Maclennan's house was large and more than one hundred years old.It was Sergeant Grant who opened the front door. He was fifty-eight and usually he looked young for his age. Tonight he was looking old and tired.'Hello, madam. Come in,' he said.'Where's the body, Grant?''On the first floor. In the bathroom.''The bathroom? Ok. Let's go and have a look. What do you know so far?' asked Logan.They started to climb the stairs.'Well, madam. Mr Maclennan went to have a bath, probably at about eleven o'clock. He usually has a bath at about that time,' began Grant.'I see.''Mrs Maclennan was already in bed,' Grant said. 'She says she fell asleep at about ten thirty and did't hear her husband come up. Anyway, she woke up at one thirty and he wasn't in bed. She thought this was strange so she got up and went to look for him. She couldn't find him but the bathroom door was locked.''Did she try and get in?' asked Logan.'Yes, she tried to break the door open but she couldn't, so she called her brother. He came round, broke open the door and they found Mr Maclennan dead, on the bathroom floor,' finished Grant.Grant and Logan arrived at the bathroom. The walls were black; the bath, basin and toilet were white; the floor was black and white. Alex Maclennan's body was on the floor. There was a blue towel over his body. 'You say someone locked the door on the inside?' asked Logan.'That's right, madam,' Grant answered. Grant showed Logan the broken wood.'Has the doctor seen the body?' asked Logan.'Yes, madam. He left just before you arrived.''So how did he die, then?' asked Logan, looking down at Alex Maclennan's body.'A broken neck, the doctor says. Looks like the floor was wet, he fell, hit the side of the bath-end of Alex Maclennan.'Logan looked at the body more closely and then looked round the room. The floor was wet, but not very wet. The bath was empty. Alex Maclennan's body was dry. The towel was dry too.'What about the window?' Asked Logan.'I thought about that,' said Grant. 'It's closed but not locked.'Logan walked across the room and opened the window. She put her head outside and looked down. It was about six metres to the ground-not far.'Right,' said Logan.'Get the scientists here. I want them to look everywhere in this room very carefully. They must look at the window and the wall outside, and at the ground outside too.''OK,madam,' said Grant.'Now, where are the family and how are they?''Well, there's only Mrs Maclennen and her brother. They're both in the living room,' Grant answered.Logan went down to the living room. A man and a woman were sitting next to each other on the sofa. The woman was probably in her late twenties but it was difficult to tell because she was crying. She had red hair and was wearing nightclothes.'Mrs Maclennan, I'm Inspector Logan of the Edinburgh Police,' said Logan. 'I'm very sorry about your husband.''Thank you, Inspector,' the woman ans

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

บทที่ 1 คืนเรียก
มันเป็นช่วงกลางของคืนเมื่อโทรศัพท์เจนนี่โลแกนตื่นเธอ เธอเป็นคนที่เหนื่อยและตอบโทรศัพท์เหงาหงอย.
'โลแกน.'
'แกรนท์ที่นี่แหม่ม.'
'มันเป็น 03:00 ในตอนเช้าแกรนท์ ฉันหวังว่านี้เป็นสิ่งสำคัญ. '
' I 'm ที่บ้านของอเล็กซ์ Maclennan เขาตาย. '
' ให้ฉันอยู่แกรนท์ ฉันจะมีในอีกยี่สิบห้านาที. ' เจนนี่โลแกนเป็นสารวัตรตำรวจในเอดินบะระ โทรศัพท์มักจะตื่นของเธอในเวลากลางคืน เธอได้ออกจากเตียงได้อย่างรวดเร็วและแต่งตัวในชุดสูทสีฟ้า เธอมองที่ตัวเองในกระจกและตัดสินใจว่าผมสีน้ำตาลของเธอสั้นมองสิทธิทั้งหมด โดย 03:15 เธอกำลังขับรถผ่านถนนแห่งเอดินบะระ มันเป็นเดือนธันวาคมและมีหิมะบนพื้นดิน ถนน Princes เป็นที่ว่างเปล่า เธอจะได้เห็นปราสาทเอดินเบิร์กสูงขึ้นไปทางซ้ายของเธอ. ในขณะที่เธอขับรถ, โลแกนคิดเกี่ยวกับอเล็กซ์ Maclennan Maclennan พ่อของอเล็กซ์มีปลาและชิปกว่าหกสิบร้านค้าในเมืองสก็อตที่แตกต่างกันและเมือง ทุกคนในสกอตแลนด์รู้ Fish & Chips Maclennan และคนส่วนใหญ่กินพวกเขา. เมอร์เร Maclennan มีลูกชายคนหนึ่งของอเล็กซ์ เมอเรย์ไม่อยากให้อเล็กซ์ที่จะเข้าไปในธุรกิจของครอบครัวเขาจึงส่งเขาไปโรงเรียนมีราคาแพงในสวิตเซอร์อเล็กซ์ไปจากที่นั่นไปบริสตอมหาวิทยาลัยในประเทศอังกฤษและหลังจากนั้นจะเป็นโรงเรียนที่อยู่ใกล้กับบอสตันในสหรัฐอเมริกา การเรียนรู้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับอเล็กซ์ แต่ก็มีช่วงเวลาที่ดี หนังสือพิมพ์สก็อตเต็มไปด้วยเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตของเขาเขามีอาหารค่ำกับดาราภาพยนตร์เมืองคานส์; หรือเขามีเครื่องดื่มที่มีดาวกีฬาใน Monte Carlo; หรือเขาได้รับการเต้นรำกับดาวป๊อปที่สโมสรในแมนฮัตตัน อเล็กซ์รู้วิธีที่จะเพลิดเพลินไปกับตัวเอง. แล้วหกปีที่ผ่านมาเมอร์เร Maclennan เสียชีวิต อเล็กซ์กลับมาที่เอดินเบอระ เขาได้แต่งงานและซื้อบ้าน จากนั้นเขาก็ขายปลาและชิปร้านค้าและร่วมกับเพื่อนร่วมโรงเรียนเก่า LAN รอสส์เขาเปิดร้านอาหารที่มีราคาแพงในเอดินบะระ. โลแกนขับรถเข้าไปในสวน Polwarth และหยุดนอกบ้านอเล็กซ์ Maclennan ของ โลแกนไม่ได้มาไปยังพื้นที่ที่อุดมไปด้วยของเมืองเช่นนี้บ่อยมาก เธอมักจะใช้เวลามากขึ้นในสกปรกพื้นที่ยากจน บ้านอเล็กซ์ Maclennan เป็นขนาดใหญ่และมากกว่าหนึ่งร้อยปี. มันเป็นจ่าแกรนท์ที่เปิดประตูหน้าบ้าน เขาเป็นคนที่ห้าสิบแปดและมักจะเขามองหนุ่มอายุของเขา คืนนี้เขากำลังมองเก่าและเหนื่อย. 'สวัสดีแหม่ม มาใน "เขากล่าว. 'ที่ไหนของร่างกายแกรนท์' 'ในชั้นแรก ในห้องน้ำ. ' ' ห้องน้ำ? ตกลง. Let 's ไปและมีลักษณะ สิ่งที่คุณรู้เพื่อให้ห่างไกล? ถามโลแกน. พวกเขาเริ่มที่จะปีนบันได. 'ดี, แหม่ม นาย Maclennan ไปอาบน้ำอาจจะอยู่ที่ประมาณ 11:00 เขามักจะมีห้องอาบน้ำที่เกี่ยวกับเวลาที่เริ่มแกรนท์. 'ฉันเห็น.' 'นาง Maclennan มีอยู่แล้วในเตียง' แกรนท์กล่าวว่า 'เธอบอกว่าเธอหลับอยู่ที่ประมาณ 1030 และ did't ได้ยินสามีของเธอขึ้นมา อย่างไรก็ตามเธอตื่นขึ้นมาที่หนึ่งในสามสิบและเขาก็ไม่ได้อยู่ในเตียง เธอคิดว่านี่เป็นเรื่องแปลกดังนั้นเธอจึงลุกขึ้นและเดินไปหาเขา เธอไม่สามารถหาเขา แต่ประตูห้องน้ำถูกล็อค. ' ' เธอไม่ลองและได้รับมีอะไรบ้าง? ' ถามโลแกน. 'ใช่เธอพยายามจะพังประตูเปิด แต่เธอไม่สามารถทำได้ดังนั้นเธอจึงเรียกว่าพี่ชายของเธอ เขามารอบยากจนเปิดประตูและพวกเขาก็พบนาย Maclennan ตายอยู่บนพื้นห้องน้ำ 'เสร็จแกรนท์. แกรนท์และโลแกนมาถึงห้องน้ำ ผนังเป็นสีดำ; อาบน้ำอ่างล้างหน้าและห้องสุขาเป็นสีขาว; พื้นเป็นสีดำและสีขาว ร่างกายอเล็กซ์ Maclennan เป็นที่อยู่บนพื้น มีผ้าขนหนูสีฟ้าทั่วร่างกายของเขาเป็น. 'คุณบอกว่าคนที่ล็อคประตูด้านในหรือไม่?' ถามโลแกน. 'ที่เหมาะสมแหม่ม' แกรนท์ตอบ แกรนท์แสดงให้เห็นว่าโลแกนไม้หัก. 'ได้หมอเห็นร่างกาย?' ถามโลแกน. 'ใช่แหม่ม เขาทิ้งก่อนที่คุณจะมาถึง. ' ' ดังนั้นวิธีการที่เขาจะตายเสียแล้ว? ถามโลแกนมองลงมาที่อเล็กซ์ร่างกายของ Maclennan. 'คอหักแพทย์กล่าวว่า ดูเหมือนว่าพื้นเปียกเขาล้มตีด้านข้างของห้องอาบน้ำในตอนท้ายของอเล็กซ์ Maclennan ได้. ' โลแกนมองที่ร่างกายใกล้ชิดมากขึ้นแล้วมองไปรอบห้อง ชั้นก็เปียก แต่ไม่เปียกมาก อาบน้ำเป็นที่ว่างเปล่า ร่างกายอเล็กซ์ Maclennan ของแห้ง ผ้าขนหนูแห้งเกินไป. 'สิ่งที่เกี่ยวกับหน้าต่าง? ถามโลแกน. 'ฉันคิดว่าเกี่ยวกับที่' แกรนท์กล่าวว่า 'มันปิด แต่ไม่ได้ล็อค. โลแกนเดินข้ามห้องและเปิดหน้าต่าง เธอใส่หัวของเธอออกไปข้างนอกและมองลงไป มันเป็นประมาณหกเมตรจากพื้นดินไม่ไกล. 'ถูกต้อง' Logan.'Get กล่าวว่านักวิทยาศาสตร์ที่นี่ ฉันต้องการให้พวกเขามองทุกที่ในห้องนี้อย่างระมัดระวัง พวกเขาจะต้องมองไปที่หน้าต่างและผนังภายนอกและที่พื้นนอกเกินไป. ' ' ตกลงแหม่ม 'กล่าวว่าแกรนท์. ' ตอนนี้ที่เป็นครอบครัวและวิธีการที่พวกเขา? ' ' ดีมีเพียงนาง Maclennen และเธอ พี่ชาย พวกเขาทั้งในห้องนั่งเล่น, 'แกรนท์ตอบ. โลแกนเดินลงไปที่ห้องนั่งเล่น ผู้ชายและผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่ติดกันบนโซฟา หญิงคนนั้นอาจจะอยู่ในวัยยี่สิบปลายของเธอ แต่มันเป็นเรื่องยากที่จะบอกเพราะเธอกำลังร้องไห้ เธอมีผมสีแดงและสวม nightclothes. 'นาง Maclennan ผมสารวัตรโลแกนตำรวจเอดินบะระ' โลแกนกล่าวว่า 'ฉันเสียใจมากเกี่ยวกับสามีของคุณ.' 'ขอบคุณสารวัตร' ans ผู้หญิงคนนั้น

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

บทที่ 1 การเรียกคืนมันเป็นเวลากลางดึก เมื่อเจนนี่โลแกนโทรศัพท์ปลุกเธอ เธอเหนื่อยและรับโทรศัพท์ - ." " โลแกน" " ให้ที่นี่ค่ะ" มันสามโมงตอนเช้า แกรนท์ ฉันหวังว่านี้เป็นสิ่งสำคัญ ." ฉัน " m ที่บ้านของอเล็กซ์ MacLennan . เขาตายแล้ว . . ." เอาที่อยู่ให้ ผมจะอยู่ตรงนั้นในยี่สิบห้านาที’เจนนี่โลแกนเป็นสารวัตรใน เอดินบะระ ตำรวจ โทรศัพท์เธอมักจะตื่นในเวลากลางคืน เธอลุกออกจากเตียงและแต่งตัวอย่างรวดเร็ว ในชุดสีฟ้า เธอมองตัวเองในกระจก และตัดสินใจว่า ผมสีน้ำตาลสั้นดูเรียบร้อย โดยช่วงไตรมาสสาม เธอขับรถผ่านถนนในเอดินบะระ มันเป็นเดือนธันวาคม และมีหิมะบนพื้นดิน เจ้าชายถนนว่างเปล่า เธอจะได้เห็นปราสาทเอดินเบิร์กสูงถึงทิ้งเธอในขณะที่เธอขับรถ โลแกนคิดถึงอเล็กซ์ MacLennan . โดย MacLennan พ่อของอเล็กซ์ มีปลาและร้านค้าชิปกว่าหกสิบในต่างเมืองสกอตและเมือง ทุกคนในสกอตแลนด์รู้ MacLennan ปลา & ชิ และคนส่วนใหญ่ก็กินมันเมอร์เรย์ MacLennan ลูกชายหนึ่ง อเล็กซ์ เมอร์เรย์ ไม่ได้ต้องการให้อเล็กซ์ไปเป็นธุรกิจของครอบครัวเขาจึงส่งเขาไปโรงเรียนราคาแพงในประเทศสวิตเซอร์แลนด์ อเล็กซ์ไปจากที่นั่นไปยังมหาวิทยาลัยบริสตอลประเทศอังกฤษ แล้วโรงเรียนธุรกิจใกล้บอสตันในสหรัฐอเมริกา การเรียนรู้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับอเล็กซ์ แต่เพื่อให้มีเวลาที่ดี หนังสือพิมพ์อังกฤษเต็มไปด้วยเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตของเขา เขามีนัดกับดาราในเมืองคานส์ หรือ เขายังดื่มกับกีฬาดาวในมอนติคาร์โล หรือเขากำลังเต้นรำกับดาวป๊อปที่คลับในแมนฮัตตัน อเล็กซ์รู้วิธีที่จะสนุกกับตัวเองแล้วเมื่อ 6 ปีก่อน เมอร์เรย์ MacLennan ตาย อเล็กซ์กลับมาเอดินบะระ เขาแต่งงานและซื้อบ้าน แล้วเขาขายปลาและร้านค้าชิปและร่วมกันกับเพื่อนร่วมชั้นเรียน เก่า ลาน รอส เขาเปิดร้านอาหารที่มีราคาแพงในเอดินบะระโลแกน ขับเข้า polwarth สวนและหยุดอเล็กซ์ MacLennan ข้างนอกบ้าน โลแกนไม่ได้มาพื้นที่ร่ำรวยของเมืองแบบนี้บ่อยมาก เธอมักจะใช้เวลาในสกปรก , ยากจนพื้นที่ อเล็กซ์ MacLennan บ้านขนาดใหญ่กว่าหนึ่งร้อยปีและเก่ามันจ่าให้ใครเปิดประตูหน้าบ้าน เขาถูกสุดและมักจะเขาดูเด็กกว่าอายุของเขา คืนนี้เขาดูเก่าและเหนื่อย" สวัสดีค่ะ มา " เขาพูด" ศพอยู่ไหน แกรนท์ ?ที่พื้นก่อน ในห้องน้ำ . . ." ห้องน้ำ ? โอเค ลองไปดูสิ คุณรู้อะไรบ้างแล้ว ? ถาม โลแกนพวกเขาเริ่มที่จะไต่บันได" ดีค่ะ นาย MacLennan ไปอาบน้ำ ประมาณ 11 โมง เขามักจะมีนํ้าในช่วงเวลานั้น ได้ให้" " ผมเห็น" คุณนาย MacLennan ก็นอนแล้ว " แกรนท์ กล่าว . เธอบอกว่าเธอหลับไปประมาณสิบ สามสิบ แล้วไม่ได้ยินเสียงสามีของเธอขึ้นมา ยังไงก็ตาม เธอตื่นตอนบ่ายโมงครึ่ง และเขาไม่ได้อยู่บนเตียง เธอคิดว่ามันแปลก เธอจึงลุกขึ้นและเดินไปหาเขา เธอไม่เจอเขา แต่ประตูห้องน้ำถูกล็อค ." เธอลองและได้รับใน ? ถาม โลแกน" ใช่ เธอพยายามจะพังประตูเข้าไป แต่เธอทำไม่ได้ เธอจึงเรียกพี่ชายของเธอ เขาเข้ามา แล้วเปิดประตู ก็พบนาย MacLennan ตายอยู่บนพื้นห้องน้ำ " เสร็จ แกรนท์แกรนท์และโลแกนมาถึงห้องน้ำ ผนังเป็นสีดำ ; อ่าง , อ่างห้องน้ำเป็นสีขาว พื้นเป็นสีดำและสีขาว ร่างของอเล็กซ์ MacLennan อยู่บนพื้น มีผ้าขนหนูสีฟ้าเหนือร่างของเขาคุณบอกว่ามีคนล็อคประตูอยู่ข้างใน ? ถาม โลแกน" ใช่ค่ะ " ให้ตอบ ให้พบ โลแกน ไม้หักมีหมอเห็นร่างกาย ? ถาม โลแกน" ครับ คุณนาย เขาจากไปก่อนที่คุณมาถึง ." ให้ตายยังไง แล้ว ? ถาม โลแกน มองดูร่างของอเล็กซ์ MacLennan ." คอหัก หมอบอกว่า เหมือนพื้นมันเปียก เขาล้มลงไป กดปุ่มด้านข้างของอ่างอาบน้ำสิ้นสุดของอเล็กซ์ MacLennan ’โลแกนมองร่างกายอย่างใกล้ชิดมากขึ้น และมองรอบๆห้อง พื้นมันชื้น แต่ไม่เปียกมาก ห้องน้ำว่าง ร่างของอเล็กซ์ MacLennan แห้ง ผ้ามันแห้งเกินไป" แล้วหน้าต่าง ? ถาม โลแกน" ผมคิด " ให้ " มันก็ปิด แต่ไม่ได้ล็อค . . .โลแกนเดินข้ามห้อง และเปิดหน้าต่าง เธอเอาหัวนอกและมองลงไป มันเป็นประมาณ 6 เมตรพื้นไม่ไกล" ใช่ " โลแกน "get นักวิทยาศาสตร์มาที่นี่ ฉันต้องการให้พวกเขาดูทุกที่ในห้องนี้ให้ดีๆ พวกเขาจะต้องมองไปที่หน้าต่างและผนังภายนอก และที่พื้นด้านนอกด้วย ." โอเคค่ะ " แกรนท์ตอนนี้ที่เป็นครอบครัวพวกเขาเป็นยังไง ?" คือ มีเพียง นาง maclennen และพี่ชายของเธอ พวกเขาทั้งในห้องนั่งเล่น , " ให้ตอบโลแกนไปที่ห้องนั่งเล่น ผู้ชายกับผู้หญิงนั่งข้างๆกันบนโซฟา ผู้หญิงอาจจะ 20 ปลายของเธอ แต่มันก็ยากที่จะบอก เพราะหล่อนกำลังร้องไห้ เธอมีผมสีแดงและสวมเสื้อผ้าสวมเข้านอน ." คุณนาย MacLennan ผมสารวัตรโลแกนของ Edinburgh ตำรวจ " โลแกน . . . ฉันขอโทษเกี่ยวกับสามีของคุณ . . ." ขอบคุณ " หญิงและสารวัตร

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.