An old man with steel rimmed specta

An old man with steel rimmed spectacles and very dusty clothes sat by the side of the road. There was a pontoon bridge across the river and carts, trucks, and men, women and children were crossing it. The mule- drawn carts staggered up the steep bank from the bridge with soldiers helping push against the spokes of the wheels. The trucks ground up and away heading out of it all and the peasants plodded along in the ankle deep dust. But the old man sat there without moving. He was too tired to go any farther.
It was my business to cross the bridge, explore the bridgehead beyond and find out to what point the enemy had advanced. I did this and returned over the bridge. There were not so many carts now and very few people on foot, but the old man was still there.
"Where do you come from?" I asked him.
"From San Carlos," he said, and smiled.
That was his native town and so it gave him pleasure to mention it and he smiled.
"I was taking care of animals," he explained.
"Oh," I said, not quite understanding.
"Yes," he said, "I stayed, you see, taking care of animals. I was the last one to leave the town of San Carlos."
He did not look like a shepherd nor a herdsman and I looked at his black dusty clothes and his gray dusty face and his steel
rimmed spectacles and said, "What animals were they?"
"Various animals," he said, and shook his head. "I had to leave them."
I was watching the bridge and the African looking country of the Ebro Delta and wondering how long now it would be
before we would see the enemy, and listening all the while for the first noises that would signal that ever mysterious event called contact, and the old man still sat there.
"What animals were they?" I asked.
"There were three animals altogether," he explained. "There were two goats and a cat and then there were four pairs of pigeons."
And you had to leave them?" I asked.
"Yes. Because of the artillery. The captain told me to go because of the artillery."
"And you have no family?" I asked, watching the far end of the bridge where a few last carts were hurrying down the slope
of the bank.
"No," he said, "only the animals I stated. The cat, of course, will be all right. A cat can look out for itself, but I cannot think
what will become of the others."
"What politics have you?" I asked.
"I am without politics," he said. "I am seventy-six years old. I have come twelve kilometers now and I think now I can go
no further."
"This is not a good place to stop," I said. "If you can make it, there are trucks up the road where it forks for Tortosa."
"I will wait a while," he said, " and then I will go. Where do the trucks go?"
"Towards Barcelona," I told him.
"I know no one in that direction," he said, "but thank you very much. Thank you again very much."
He looked at me very blankly and tiredly, and then said, having to share his worry with someone, "The cat will be all right, I
am sure. There is no need to be unquiet about the cat. But the others. Now what do you think about the others?" "Why they'll probably come through it all right."
"You think so?"
"Why not," I said, watching the far bank where now there were no carts.
"But what will they do under the artillery when I was told to leave because of the artillery?" "Did you leave the dove cage unlocked?" I asked.
"Yes."
"Then they'll fly."
"Yes, certainly they'll fly. But the others. It's better not to think about the others," he said.
"If you are rested I would go," I urged. "Get up and try to walk now."
"Thank you," he said and got to his feet, swayed from side to side and then sat down backwards in the dust.
"I was taking care of animals," he said dully, but no longer to me. "I was only taking care of animals."
There was nothing to do about him. It was Easter Sunday and the Fascists were advancing toward the Ebro. It was a gray
overcast day with a low ceiling so their planes were not up. That and the fact that cats know how to look after themselves was all the good luck that old man would ever have.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความชรากับเหล็ก rimmed แว่นตาและเสื้อผ้าที่ฝุ่นมากนั่งอยู่ริมถนน มีโป๊ะสะพานข้ามแม่น้ำ และรถ รถบรรทุก และ ผู้ชาย ผู้หญิง และเด็กถูกข้าม ล่อ - ออกเหลื่อมกันรถขึ้นตลิ่งสูงชันจากสะพานกับทหารที่ช่วยผลักดันกับซี่ล้อ รถบรรทุกดินขึ้น และเก็บหัวข้อจากทั้งหมด และชาวนา plodded ไปในฝุ่นลึกข้อเท้า แต่คนนั่งโดยไม่ย้าย เขาเหนื่อยเกินไปใด ๆ อยู่ห่างมันเป็นธุรกิจของฉันข้ามสะพาน สำรวจหัวสะพานเหนือ และหาว่าจุดศัตรูมีขั้นสูง ทำอย่างนี้ และส่งคืนผ่านสะพาน ยังไม่มีรถมากขณะนี้และคนน้อยมากบนเท้า แต่คนยังมี"คุณมาจาก" ผมถามเขา"จาก San Carlos เขากล่าวว่า และยิ้มที่เมืองบ้านเกิดของเขา และเพื่อให้เขายินดีในการพูด และเขายิ้ม"ฉันไม่ดูแลสัตว์ เขาอธิบาย"โอ้ ผมพูด ไม่เข้าใจ"ใช่ เขากล่าวว่า "แขก คุณเห็น ดูแลสัตว์ ผมคนสุดท้ายจะออกจากเมือง San Carlos "เขาไม่ได้ดูเหมือนเป็นคนเลี้ยงแกะหรือ herdsman และฉันมองผ้าฝุ่นสีดำ และสีเทาหน้าฝุ่น และเหล็กของเขาrimmed แว่นตา และกล่าว ว่า "สัตว์ใดพวกเขา""สัตว์ต่าง ๆ เขากล่าวว่า และจับศีรษะของเขา "ผมจะปล่อยให้พวกเขา"ฉันมองดูสะพานและแอฟริกามอง เดลต้า Ebro ประเทศ และสงสัยว่า ระยะนี้ จะเป็นก่อนที่เราจะเห็น ศัตรู การฟังในขณะสำหรับเสียงแรกที่จะส่งสัญญาณว่า เหตุการณ์ลึกลับเคยเรียกติดต่อ และคนยังนั่ง"สัตว์ใดพวกเขา" ถาม"มีสัตว์สามทั้งหมด เขาอธิบาย "มีสองแพะและแมวแล้ว มีสี่คู่นก"และก็ต้องทิ้งหรือไม่" ถาม"ใช่ เนื่องจากปืนใหญ่ กัปตันบอกให้ผมไปเนื่องจากปืนใหญ่""และคุณมีครอบครัวไม่" ถาม ดูสะพานที่รถกี่สุดท้ายถูก hurrying ลงลาดว ๆของธนาคาร"ไม่ เขากล่าวว่า "เฉพาะสัตว์ผมระบุ แมว แน่นอน จะต้องทั้งหมด แมวสามารถมองออกไปสำหรับตัวเอง แต่ฉันไม่คิดว่าอะไรจะเป็นของผู้อื่น""เมืองใดจะคุณ ถาม"ฉันไม่ มีการเมือง เขากล่าวว่า "ฉันมาหกเจ็ดปี เราได้มา 12 กิโลเมตรขณะนี้ และคิดว่า ตอนนี้จะไปดาว""นี้ไม่ต้องหยุด ฉันกล่าว "ถ้าคุณสามารถทำมัน มีรถบรรทุกค่าที่มันส้อมสำหรับ Tortosa""ฉันจะรอในขณะที่ เขากล่าวว่า "แล้ว ฉันจะไป ทำรถบรรทุกไปไหน""สู่บาเซโลน่า ฉันบอกเขา"ฉันรู้ไม่มีใครในทิศ เขากล่าวว่า "ได้ขอบคุณมาก ขอบคุณมากมากอีกด้วย "เขามองฉันอย่าง blankly และ tiredly และจากนั้น กล่าว ว่า ไม่ต้องกังวลของเขาใช้ร่วมกับผู้อื่น, "แมวจะเป็น ฉันแน่ใจ ไม่จำเป็นต้องมี unquiet เกี่ยวกับแมวได้ แต่คนอื่น ๆ ตอนนี้ คุณคิดเกี่ยวกับผู้อื่นหรือไม่" "ทำไมพวกเขาจะคงมาผ่านมันต้องทั้งหมด""คุณคิดอย่างนั้นหรือ""ทำไมไม่ ฉันกล่าว ดูธนาคารไกลซึ่งตอนนี้มีรถไม่มี"แต่จะทำภายใต้ปืนเมื่อสุเทพไปเนื่องจากการปืนใหญ่" "ไม่ได้คุณปล่อยกรงนกพิราบปลดล็อคหรือไม่" ถาม"ใช่""แล้วพวกเขาจะบิน""ใช่ อย่างแน่นอนพวกเขาจะบิน แต่คนอื่น ๆ ดีกว่าไม่คิดถึงคนอื่น ๆ เขากล่าวว่า"ถ้าคุณจะคัดสรร จะไป ฉันเรียกร้องให้ "ขึ้น และพยายามเดินไปเดี๋ยวนี้""ขอบคุณ เขากล่าวว่า และก็เท้า swayed จากด้านข้างแล้ว นั่งลงย้อนหลังในฝุ่น"ฉันไม่ดูแลสัตว์ เขากล่าวว่า dully แต่ไม่ให้ฉัน "ฉันมีเพียงดูแลสัตว์"ไม่มีอะไรทำเขา มันเป็นวันอาทิตย์อีสเตอร์ และ Fascists ที่ถูกเลื่อนไป Ebro มันเป็นสีเทามืดครึ้มวันต่ำสุดเพดานเพื่อให้เครื่องบินของพวกเขาไม่ได้ค่า ความจริงที่ว่าแมวทราบวิธีการดูแลตัวเองและที่เป็นโชคดีทั้งหมดที่เคยมีคนเก่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชายชรากับแว่นตากรอบเหล็กและเสื้อผ้าที่มีฝุ่นมากนั่งอยู่ด้านข้างของถนน มีโป๊ะสะพานข้ามแม่น้ำและรถลากรถบรรทุกและผู้ชายผู้หญิงและเด็กที่กำลังจะข้ามมันเป็น รถลากดึง mule- ถูกย้ายขึ้นฝั่งที่สูงชันจากสะพานกับทหารช่วยผลักดันกับซี่ล้อ รถบรรทุกพื้นดินขึ้นไปและมุ่งหน้าออกจากมันทั้งหมดและชาวนา plodded พร้อมข้อเท้าฝุ่นลึก แต่ชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่ที่นั่นโดยไม่ต้องย้าย เขาเหนื่อยเกินไปที่จะไปไกล ๆ .
มันเป็นธุรกิจของฉันที่จะข้ามสะพานสะพานเกินสำรวจและหาสิ่งที่จุดศัตรูได้สูง ผมทำอย่างนี้และกลับมาข้ามสะพาน มีไม่รถจำนวนมากในขณะนี้และคนน้อยมากที่เท้า แต่ชายชราก็ยังคงมี.
"คุณจะอยู่ที่ไหนมาจากไหน?" ฉันถามเขาว่า.
"จากซานคาร์ลอ" เขากล่าวและยิ้ม.
นั่นเป็นเมืองบ้านเกิดของเขาและดังนั้นจึงทำให้เขามีความสุขที่จะพูดถึงมันและเขายิ้ม.
"ผมได้รับการดูแลสัตว์" เขาอธิบาย.
"โอ้" ผมบอกว่าไม่เข้าใจค่อนข้าง.
"ใช่" เขากล่าวว่า "ผมอยู่ที่คุณจะเห็นการดูแลสัตว์. ฉันเป็นคนสุดท้ายที่จะออกจากเมืองซานคาร์ลอ."
เขาไม่ได้มีลักษณะเหมือนคนเลี้ยงแกะหรือปศุสัตว์
และผมมองที่เขาเหล็กเสื้อผ้าเต็มไปด้วยฝุ่นสีดำและสีเทาใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยฝุ่นของเขาและแว่นตากรอบและกล่าวว่า"สัตว์อะไรคือพวกเขา?"
"สัตว์ต่างๆ" เขากล่าวและส่ายหัว "ผมต้องออกจากพวกเขา." ผมดูสะพานและแอฟริกันประเทศมองของเอ็บเดลต้าและสงสัยว่านานแค่ไหนตอนนี้ก็จะเป็นก่อนที่เราจะได้เห็นศัตรูและฟังทั้งหมดในขณะที่สำหรับเสียงแรกที่จะส่งสัญญาณว่าเคยเหตุการณ์ลึกลับที่เรียกว่าการติดต่อและคนเก่ายังคงนั่งอยู่ที่นั่น. "สัตว์อะไรคือพวกเขา?" ฉันถาม. "มีสามสัตว์ทั้งสิ้น" เขาอธิบาย "มีสองเป็นแพะและแมวแล้วมีสี่คู่ของนกพิราบ." และคุณต้องออกจากพวกเขา? "ฉันถาม." ใช่ เพราะการยิงปืนใหญ่ กัปตันบอกให้ผมไปเพราะปืนใหญ่. "" และคุณมีครอบครัวหรือไม่? "ฉันถามดูปลายสุดของสะพานที่รถผ่านมาสองสามคนรีบลงเนินของธนาคาร." ไม่ "เขากล่าว "เพียงสัตว์ผมกล่าว แมวของหลักสูตรจะเป็นสิ่งที่ถูกต้อง แมวสามารถมองออกไปสำหรับตัวเอง แต่ฉันไม่สามารถคิดสิ่งที่จะกลายเป็นของคนอื่น. "" สิ่งที่การเมืองมีคุณ? "ฉันถาม." ฉันไม่มีการเมือง "เขากล่าว." ผมหกเจ็ดปี ฉันได้มาสิบสองกิโลเมตรและตอนนี้ฉันคิดว่าตอนนี้ฉันสามารถไปต่อไปไม่ได้. "" นี้ไม่ได้เป็นสถานที่ที่ดีที่จะหยุด "ผมพูดว่า." ถ้าคุณสามารถทำให้มันมีรถขึ้นถนนที่มันส้อมสำหรับ Tortosa "" ฉันจะรอในขณะที่ "เขากล่าว" และจากนั้นฉันจะไป รถบรรทุกจะไปที่ไหน? "" ต่อบาร์เซโลนา "ผมบอกเขาว่า." ฉันรู้ว่าหนึ่งในทิศทางที่ไม่ "เขากล่าวว่า" แต่ขอบคุณมาก ขอขอบคุณอีกครั้ง. มาก "เขามองมาที่ผมมากและblankly อย่างเหน็ดเหนื่อยและจากนั้นกล่าวว่าไม่ต้องกังวลร่วมกันของเขากับใครสักคน" แมวจะเป็นสิ่งที่ถูกต้องผมมั่นใจว่า ไม่จำเป็นต้องมีความไม่สงบเกี่ยวกับแมว แต่คนอื่น ๆ ตอนนี้สิ่งที่คุณคิดเกี่ยวกับคนอื่นได้หรือไม่ "" ทำไมพวกเขาอาจจะมาผ่านมันทั้งหมดขวา. "" คุณคิดอย่างนั้น? "" ทำไมไม่ "ผมพูดว่าดูฝั่งที่ตอนนี้มีรถ no." แต่ สิ่งที่พวกเขาจะทำภายใต้การยิงปืนใหญ่เมื่อฉันบอกว่าจะออกเพราะปืนใหญ่ได้หรือไม่ "" คุณออกจากกรงนกพิราบปลดล็อค? "ฉันถาม." ใช่. "" จากนั้นพวกเขาจะบิน. "" ใช่แน่นอนพวกเขา จะบิน แต่คนอื่น ๆ จะดีกว่าที่จะไม่คิดเกี่ยวกับคนอื่น ๆ "เขากล่าว." ถ้าคุณกำลังวางฉันจะไป "ผมเรียกร้องให้." ลุกขึ้นและพยายามที่จะเดินไปในขณะนี้. "" ขอบคุณ "เขากล่าวและได้ไปที่เท้าของเขาเปี่ยม จากทางด้านข้างแล้วนั่งลงไปข้างหลังในฝุ่น. "ผมได้รับการดูแลสัตว์" เขากล่าวว่าไม่เป็นเรื่อง แต่ไม่ให้ฉัน. "ฉันเป็นเพียงการดูแลสัตว์." ไม่มีอะไรที่จะทำอะไรเกี่ยวกับเขาคือ มันเป็นวันอาทิตย์อีสเตอร์และฟาสซิสต์ถูกก้าวหน้าต่อเอ็บ. มันเป็นสีเทาในวันที่ฟ้าครึ้มมีเพดานต่ำเพื่อให้เครื่องบินของพวกเขาไม่ได้ขึ้น. ที่และความจริงที่ว่าแมวทราบวิธีการดูแลตัวเองคือทั้งหมดที่โชคดีที่ชายชรา เคยจะมี