Equating intellectual potential in

Equating intellectual potential in the two groups is most difficult. The results of any intelligence test administered to a young child are of questionable reliability and validity; when the young child is also deaf, these difficulties are multiplied (Levine, 1960; Vernon & Brown, 1964). Every child who applies for admission to the school is given an intelligence test. The one used most often, and uniformly at the present time, is the performance scale of the Wechsler Intelligence Scale for Children. Forty-five pairs are matched within 10 points on IQ test score; 12 pairs show a discrepancy of between 11 and 15 IQ points; 1 pair has a 17-point discrepancy; and another pair has a 20-point discrepancy. The mean IQ score for children of deaf parents is 111.5, whereas the mean IQ score for children of hearing parents is 108.9. Eighty percent of the children with deaf parents have a ‘‘profound’’ hearing impairment (.80 dB in the speech range of the better ear) as do 71% of those with hearing parents (Flower, 1

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Equating ศักยภาพทางปัญญาในกลุ่มสองเป็นส่วนใหญ่ difficult ผลลัพธ์ของการทดสอบปัญญาดูแลลูกสาวมีความน่าเชื่อถืออาจมีผลบังคับใช้ เมื่อยังเป็นเด็กหูหนวก difficulties เหล่านี้จะคูณ (Levine, 1960 เวอร์นอนและน้ำตาล 1964) เด็กทุกคนที่ใช้สำหรับเข้าโรงเรียนได้รับการทดสอบปัญญา ที่ใช้บ่อย และสม่ำเสมอเมื่อเทียบเคียงในขณะ มีขนาดประสิทธิภาพของขนาดปัญญาของ Wechsler สำหรับเด็ก ตรงคู่สี่สิบ-five ภายใน 10 จุดบนคะแนนทดสอบ IQ คู่ที่ 12 แสดงความขัดแย้งระหว่างคะแนน IQ 11 และ 15 คู่ที่ 1 มี 17 จุดขัดแย้ง และคู่อื่นมี 20 จุดขัดแย้ง คะแนนไอคิวเฉลี่ยสำหรับเด็กของผู้ปกครองที่หูหนวกเป็น 111.5 คะแนนไอคิวเฉลี่ยสำหรับเด็กของผู้ปกครองได้ยินเป็น 108.9 ร้อยละ 80 ของเด็กที่มีพ่อแม่หูหนวกได้เป็น ''ลึกซึ้ง '' ยิน (.80 dB ในช่วงเสียงของหูดี) เป็นทำ 71% ของผู้ที่มีพ่อแม่ฟัง (ดอกไม้ 1

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เท่าที่มีศักยภาพทางปัญญาในทั้งสองกลุ่มแตกเป็นลัทธิไฟมากที่สุด ผลที่ได้จากการทดสอบสติปัญญาใด ๆ ผู้ที่เป็นเด็กหนุ่มที่มีความน่าเชื่อถือและความถูกต้องสงสัย; เมื่อเด็กหนุ่มยังเป็นคนหูหนวกเหล่านี้ culties ไฟแตกคูณ (Levine, 1960; เวอร์นอน & Brown, 1964) เด็กที่ใช้สำหรับการเข้าศึกษาที่โรงเรียนทุกคนจะได้รับการทดสอบสติปัญญา หนึ่งที่ใช้บ่อยที่สุดและสม่ำเสมอในช่วงเวลาปัจจุบันเป็นระดับประสิทธิภาพการทำงานของหน่วยสืบราชการลับ Wechsler ชั่งสำหรับเด็ก สายสี่สิบคู่ได้มีการจับคู่ภายใน 10 จุดในคะแนนการทดสอบไอคิว; 12 คู่แสดงให้เห็นความแตกต่างระหว่าง 11 และ 15 คะแนนไอคิว; 1 คู่มีความแตกต่าง 17 จุด; และคู่อื่นมีความแตกต่าง 20 จุด ค่าเฉลี่ยคะแนนไอคิวสำหรับพ่อแม่ของเด็กหูหนวกเป็น 111.5 ในขณะที่คะแนนเฉลี่ยไอคิวสำหรับเด็กของพ่อแม่ได้ยินคือ 108.9 แปดสิบเปอร์เซ็นต์ของเด็กที่มีพ่อแม่คนหูหนวกมี '' ลึกซึ้ง '' ได้ยินจากการด้อยค่า (0.80 เดซิเบลในช่วงการพูดของหูที่ดีกว่า) เช่นเดียวกับ 71% ของผู้ที่มีพ่อแม่ได้ยิน (ดอกไม้ 1

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีศักยภาพทางปัญญาของกลุ่มสองคือ DIF ส่วนใหญ่จึงลัทธิ ผลของแบบทดสอบเชาวน์ปัญญาของนักเรียนเด็กเล็กมีความน่าเชื่อถือที่น่าสงสัยและความถูกต้อง เมื่อเด็กหนุ่มเป็นคนหูหนวก เหล่านี้จึง culties DIF เพิ่มพูน ( Levine 1960 ; เวอร์นอน&สีน้ำตาล , 1964 ) เด็กทุกคนที่สมัครเข้าเรียน โรงเรียนจะได้รับการทดสอบเชาว์ปัญญา เป็นหนึ่งที่ใช้บ่อยที่สุดและ โดยปัจจุบัน มีการแสดงขนาดของเว็กสเลอร์ปัญญาขนาดสำหรับเด็ก สี่สิบ - จึงได้มีการจับคู่ภายใน 10 จุดในคะแนนการทดสอบไอคิว ; 12 คู่แสดงความแตกต่างระหว่าง 11 และ 15 คะแนนไอคิว 1 คู่มี 17 ประเด็นความขัดแย้ง และอีกคู่ มี 20 จุดที่ความแตกต่าง คะแนนไอคิวหมายถึงสำหรับเด็กของผู้ปกครองคือ 111.5 หูหนวก ,ส่วนไอคิวหมายถึงสำหรับเด็กของผู้ปกครองได้ยินเป็นเรื่องจริง . แปดสิบเปอร์เซ็นต์ของเด็กหูหนวกมีผู้ปกครอง ' 'profound ' ' ความบกพร่องทางการได้ยิน ( 80 dB ในคำพูดช่วงหูดีกว่า ) เป็น 71% ของผู้ที่มีพ่อแม่ได้ยิน 1
( ดอกไม้ ,