The upper limit to the mass that a

The upper limit to the mass that a main sequence star can have is not very well known.

There are probably stars as massive as 60 M☉, although they are extremely rare. More massive stars would be so luminous that the radiation they emit would push outward with a force rivaling gravity’s inward pull. Such stars would begin pulsating. The pulsations would begin small but would grow until they became so great that shells of matter would be thrown off the star. When enough material had been shed that the star’s mass fell to about 60 M☉, the star would become stable and resume its normal evolution.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่มากไม่รู้จักขีดเพื่อมวลชนที่สามารถมีดาวแถบลำดับหลักได้ ได้คงดาวขนาดใหญ่ที่ 60 M☉ แม้ว่าจะน้อยมาก ดาวขนาดใหญ่มากขึ้นจะเป็นดังนั้นลูมินัสที่รังสีจะกิ๊กจะผลักดันออกไปด้านนอก ด้วยแรงงานของแรงโน้มถ่วงดึงเข้าด้านใน ดาวดังกล่าวจะเริ่ม pulsating Pulsations ที่จะเริ่มต้นขนาดเล็ก แต่จะเติบโตจนกว่าพวกเขาเป็นการดีที่จะโยนเปลือกเรื่องปิดดาว เมื่อมีการหลั่งน้ำตาวัสดุเพียงพอว่า มวลของดาวตกประมาณ 60 M☉ ดาวจะกลายเป็นมีเสถียรภาพ และต่อวิวัฒนาการของปกติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขีด จำกัด บนมวลที่เป็นดาวลำดับหลักสามารถมีจะไม่มากที่รู้จักกันดี. อาจมีเป็นดาวขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่ 60 M☉แม้ว่าพวกเขาจะหายากมาก ดาวขนาดใหญ่มากขึ้นจะส่องสว่างเพื่อให้รังสีที่พวกเขาปล่อยออกมาจะผลักดันออกไปด้านนอกด้วยแรง rivaling ดึงขาเข้าของแรงโน้มถ่วง ดาวดังกล่าวจะเริ่มต้นการเต้นเป็นจังหวะ pulsations จะเริ่มมีขนาดเล็ก แต่จะเติบโตจนพวกเขากลายเป็นเพื่อที่ดีที่เปลือกของเรื่องจะถูกโยนออกดาว เมื่อวัสดุพอที่ได้รับการหลั่งที่มวลของดาวลดลงไปประมาณ 60 M☉ดาวจะกลายเป็นมีเสถียรภาพและดำเนินการวิวัฒนาการตามปกติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขีด จำกัด บนมวลที่ดาวลำดับหลักได้ไม่ค่อยรู้จักกันดี

อาจจะมีดาวใหญ่เป็น 60 เมตร☉แม้ว่าพวกเขาจะหายากมาก ดาวขนาดใหญ่กว่าจะให้แพรวว่ารังสีที่พวกเขาปล่อยออกมาจะผลักออกด้วยแรงของแรงโน้มถ่วง rivaling เข้าดึง ดาวนั้นจะเริ่มขยับ .ชีพจรจะเริ่มต้นเล็ก แต่จะเติบโตจนกลายเป็นเพื่อที่ดีขึ้นจะถูกโยนออกจากหอยของดาว เมื่อวัสดุพอถูกหลั่งที่มวลของดาวลดลงไปประมาณ 60 เมตร ☉ ดาวจะกลายเป็นมีเสถียรภาพและประวัติวิวัฒนาการของมันปกติ