Edmund Pevensie: You're welcome. Pe

Edmund Pevensie: You're welcome.
Peter Pevensie: [Peter stands up] I had it sorted.
Susan Pevensie: What was it this time?
Peter Pevensie: He bumped me.
Lucy Pevensie: So you hit him?
Peter Pevensie: No, after he bumped me, they tried to make me apologize. That's when I hit him.
Susan Pevensie: Really, is it that hard to just walk away?
Peter Pevensie: I shouldn't have to! I mean, don't you ever get tired of being treated like a kid?
Edmund Pevensie: We are kids!
Peter Pevensie: Well, I wasn't always.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Edmund Pevensie: ด้วยความยินดี ปีเตอร์ Pevensie: [ปีเตอร์ยืนค่า] ผมจะเรียงลำดับ Pevensie ศิริรัตน์: อะไรเป็นเวลานี้หรือไม่ ปีเตอร์ Pevensie: เขาชนฉัน ลูซี่ Pevensie: ดังนั้นคุณตีเขาหรือไม่ ปีเตอร์ Pevensie: ไม่มี หลังจากเขาชนฉัน พวกเขาพยายามให้ฉันขอโทษ คือเมื่อผมตีเขา Pevensie ศิริรัตน์: จริง ๆ มันเป็นที่ยากที่จะเดินทางไป ปีเตอร์ Pevensie: ไม่ได้ ผมหมายถึง ไม่เคยหาได้รับการรักษาเช่นเด็กเบื่อ Edmund Pevensie: เราเป็นเด็ก ปีเตอร์ Pevensie: ดี ไม่ค่อยเสมอกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เอ๊ดมันด์พีเวนซี่:. ยินดีต้อนรับคุณ
ปีเตอร์พีเวนซี่: [ปีเตอร์ลุกขึ้นยืน] ผมจะเรียง.
ซูซานพีเวนซี่: อะไรคือมันครั้งนี้หรือไม่
ปีเตอร์พีเวนซี่: เขาชนฉัน.
ลูซี่พีเวนซี่: คุณตีเขา?
ปีเตอร์พีเวนซี่: ไม่ หลังจากที่เขาชนฉันพวกเขาพยายามที่จะทำให้ฉันขอโทษ นั่นคือเมื่อฉันตีเขา.
ซูซานพีเวนซี่: จริงๆมันเป็นเรื่องยากที่จะเพียงแค่เดินออกไป?
ปีเตอร์พีเวนซี่: ผมไม่ควรจะต้อง! ฉันหมายความว่าคุณไม่เคยได้รับเบื่อของการได้รับการปฏิบัติเหมือนเด็ก?
เอ๊ดมันด์พีเวนซี่: เราเป็นเด็ก!
ปีเตอร์พีเวนซี่: ผมไม่ได้เสมอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เอ็ดมันด์ พีเวนซี่ : ยินดีต้อนรับคุณ
ปีเตอร์ เพเวนซี่ : [ ปีเตอร์ยืนขึ้น ] ฉันเสร็จ
ซูซาน เพเวนซี่ : มันคืออะไรล่ะ ?
ปีเตอร์ เพเวนซี่ เขาชนฉัน
ลูซี่ เพเวนซี่ : แกต่อยเขาเหรอ ?
ปีเตอร์ เพเวนซี่ : ไม่ หลังจากที่มันชนฉัน พวกมันบังคับให้ฉันขอโทษ นั่นคือเมื่อฉันตีเขา
ซูซาน เพเวนซี่ : จริงๆ มันยากที่จะเดินออกไป
ปีเตอร์ เพเวนซี่ : ผมไม่ต้อง ! ฉันหมายถึงไม่คุณเคยได้รับเบื่อที่ถูกทำเหมือนเป็นเด็ก
เอ็ดมันด์ พีเวนซี่ : เราเป็นเด็ก
ปีเตอร์ เพเวนซี่ : ผมไม่ได้เสมอ