Suddenly we look back on ourselves

Suddenly we look back on ourselves and it seems to imply a new kind of self-awareness," says philosopher David Loy in the short documentary Overview as images of Earth slide across the screen, and it's true.

As we gaze at the film's (seemingly) otherworldly images—the swirling turquoise and blues of the oceans, the shimmering punctuations of lightning storms, the faint yet distinctive line of shadowy gray that separates one continent's night from another's day—we cannot help but be overcome by a sense of awe.

And the awe isn't just about the physical beauty of our planet—the images speak to our connection to it, as well. After all, as astronaut Edgar Mitchell points out, we all come from stardust.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จู่ ๆ เรามองย้อนกลับไปในตัวเอง และดูเหมือนเป็นนัยรูปแบบใหม่ของตนเอง กล่าวว่า นักปรัชญาเดวิดลอยในสารคดีสั้นภาพรวมเป็นภาพของโลกภาพนิ่งบนหน้าจอ และมันเป็นความจริงเราจ้องมองที่ภาพอยู่อย่าง (ดูเหมือน) ของฟิล์ม — สีเทอร์ควอยซ์หมุนและบลูส์ของมหาสมุทร punctuations พรายของพายุฟ้าผ่า สายลมยังไม่ ได้โดดเด่นสีเทาเงาที่แยกทวีปหนึ่งคืนจากผู้อื่นวัน — เราไม่สามารถช่วย แต่จะเอาชนะความรู้สึกของความกลัวและความกลัวไม่ได้เป็นเพียงเกี่ยวกับความงามทางกายภาพของดาวเคราะห์ของเรา — ภาพพูดการเชื่อมต่อของเราไป เช่นกัน หลังจากที่ทุก เป็นนักบินอวกาศเอ็ดการ์มิตเชลจุด, เราทั้งหมดมาจากสตาร์ดัสต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทันใดนั้นเรามองย้อนกลับไปในตัวเองและดูเหมือนจะบ่งบอกชนิดใหม่ของความตระหนักในตนเองกล่าวว่า "นักปรัชญาเดวิดลอยในภาพรวมสารคดีสั้นเป็นภาพสไลด์โลกผ่านหน้าจอและมันเป็นความจริง.

ในฐานะที่เราจ้องมองที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ (ดูเหมือน ) ภาพที่อยู่อย่างสีฟ้าครามหมุนและบลูส์ของมหาสมุทรที่เครื่องหมายวรรคตอนส่องแสงของพายุฟ้าผ่าลมสาย ๆ ที่โดดเด่นของสีเทาเงาที่แยกในคืนหนึ่งของทวีปจากอีกเป็นวันที่เราไม่สามารถช่วย แต่จะเอาชนะโดยความรู้สึกของความกลัว.

และ กลัวไม่ได้เป็นเพียงเกี่ยวกับความงามทางกายภาพของเราดาวเคราะห์ภาพพูดคุยกับเชื่อมต่อของเรากับมันเช่นกัน. หลังจากทั้งหมดเป็นนักบินอวกาศเอ็ดการ์มิทเชลล์ชี้ให้เห็นว่าเราทุกคนมาจาก Stardust

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จู่ๆ เราย้อนกลับไปมองตัวเอง และมันดูเหมือนว่าจะบ่งบอกว่าเป็นชนิดใหม่ของตนว่า " นักปรัชญาเดวิด ลอยในงานสารคดีสั้น ๆเป็นภาพของดินสไลด์บนหน้าจอได้ และมันก็จริงในขณะที่เราจ้องมองของภาพยนตร์ ( ดูเหมือน ) ดูเหมือนภาพหมุนสีฟ้าครามและสีน้ำเงินของมหาสมุทร , การส่องแสงของพายุสายฟ้า สายลม แต่ที่โดดเด่นของเงาสีเทาที่แยกทวีปหนึ่งคืนจากอีกวันเราไม่สามารถช่วย แต่จะเอาชนะด้วยความรู้สึกหวาดกลัวและความกลัว ไม่ใช่แค่เรื่องของความงามทางกายภาพของดาวเคราะห์ของเรา ภาพที่พูดกับความสัมพันธ์ของเรากับมัน เป็นอย่างดี หลังจากทั้งหมด เป็นนักบินอวกาศ เอ็ดการ์ มิตเชล คะแนนออกมา พวกเราทั้งหมดมาจากจินตนาการ