An adverbial clause is usually, but

An adverbial clause is usually, but not always, fronted by a subordinate conjunction—sometimes called a trigger word. (In the examples below the adverbial clause is italicized and the subordinate conjunction is bolded.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนคำสั่ง adverbial เป็นปกติ แต่ไม่ เสมอ หนังสือ โดยร่วมน้องซึ่งบางครั้งเรียกว่าทริกเกอร์คำ (ในตัวอย่างด้านล่าง ส่วน adverbial ตัวเอียง และร่วมอนุจะหนา)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กริยาวิเศษณานุประโยคเป็นปกติ แต่ไม่เสมอลังถึงผู้ใต้บังคับบัญชาร่วมบางครั้งเรียกว่าคำเรียก (ในตัวอย่างด้านล่างกริยาวิเศษณานุประโยคเป็นตัวเอียงและร่วมสังกัดเป็นตัวหนา).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีมาตราการเป็นปกติ แต่ไม่เสมอไป ด้านหน้าเป็นคำสันธานเรียกว่าบางครั้งเรียกคำ ( ในตัวอย่างด้านล่างข้อคำวิเศษณ์คือ ตัวเอียง และคำสันธานย่อยคือตัวหนา )