We took a break for tea time and co

We took a break for tea time and convened again in front of the laptop.
Since the earlier “Absolute Best Unofficial Offers! kenken’s Journal of “Successful” Job Hunting Experiences at Publishers!!” wasn’t very informative, we decided to look for other similar websites.
On some of the job hunting websites, there were comments from people with actual jobs and company application overviews, so they turned out to be good references.
And on them, we came across some shocking figures.
“The success rates for major publishers are really crazy… Thousands of people apply and only fifteen of them are employed…?”
“There’s no precise number on the total number of applicants since it isn’t formally announced, but it should be about two hundred to three hundred times that amount.”
After hearing the numbers Yukinoshita gave from an approximate calculation, Yuigahama sighed in admiration. “Woow, becoming an editor sounds really tough.”
“This is just the total number of people employed, so if we take other department assignments into consideration, the number of people who can become a publishing editor should be less.”
Yukinoshita’s statement was plausible. There are likely people who belonged to general affairs and sales operations, so the editorial department should vary as well. For the light novel division that
Zaimokuza was aiming for in particular, there’d be at most one or two people. For new employees, if they got unlucky, it’s possible they wouldn’t be delegated to any departments.
“M-Mmph… G-Gununu… If that is how things are, becoming a light novel author seems far simpler…”
“Maybe.”
If we consider the success rates alone, it might just be easier to work as a light novel author for GaGaGa Bunko. They didn’t interview light novel authors there, after all.
While we’re at it, we might as well check on the success rates of making your debut as a light novel author at GaGaGa Bunko. When I reached my hand out to search, my hand was grabbed from behind.
“S-Senpai, pl-please wait a moment.”
Isshiki’s voice was trembling when she stopped my hand.
“Wh-What’s wrong?” I asked.
Going “Mm! Mm!”, Isshiki wagged the tip of her finger and pointed at the screen.
“Look at this! Look!”
What’s the deal…? I thought. When I looked, she was pointing at a comment made by an employee from a certain publisher. He introduced himself and provided information on his job: the university he graduated from, what his job entailed, an approximate time schedule of one working day a week, and so forth. As I followed the lines one by one, my eyes stopped at one.
“A salary of ten million yen at age twenty five…”
You’ve got to be lying, no way. Major publishers really are amazing… Only three years out of university and he was already making that much? On top of that, he gets raises while he gets paid that salary? This guy’s like a total winner…
I sat there trembling in shock and I could hear deep breathing noises from behind. When I turned around, Isshiki placed her left hand to her cheek and showed a sweet and poppy smile. “I’m going to marry a publishing editor.”
“No, wait, calm down. If anything, I’m the one that’s going to marry a publishing editor.”
“You’re the one that needs to calm down…”
When Yukinoshita told me in disbelief, I came back to my senses. Indeed, I might’ve lost my composure there. On second thought, ten million yen wasn’t that amazing. I’m Hachiman, so that means there’s eighty thousand of me. That was exactly enough for one hundred and twenty-five of me. Imagine how annoying it’d be with that many of me. That’s why ten million wasn’t that big of a deal! I was more than enough by myself and it’s exactly because I was alone that there was value!
As I nodded to my own mysterious logic used to convince myself, Yuigahama on the side groaned. “Editor… Editor, huh… Mmm…”
“Well, isn’t having some kind of goal in itself a good thing? I’ve been trying hard everyday towards my goal since a while ago, after all.”
“Hoh, a goal…” I gave Isshiki a scrutinizing glance to see what she truly meant when she had uttered something so unlike her.
But there, she placed her index finger to her chin and tilted her head. “Of course, I plan on retiring after several years by getting married, you know?”
“Just where exactly are you putting in the effort…?” said Yukinoshita, sighing.
Isshiki puffed her cheeks. “I mean, I’m not very good at studying and there isn’t anything I want to do…”
“I totally get you. I’m like that, too…” Yuigahama dropped her shoulders and slumped over. Isshiki confirmed with her from behind. And as if realizing something, she lifted her head and looked at Yukinoshita.
“Oh, but Yukinoshita-senpai, you seem like you’ll jump straight into working.”
Yukinoshita blinked her eyes to her unexpected statement.
“I’m…” Yukinoshita stumbled, thinking the subject wouldn’t be directed to her. Her open lips were on the verge of saying something only to be promptly sealed shut.
When she averted her eyes down, her long eyelashes curved downwards. In doing that, her hair smoothly swayed, giving a glimpse of her slender neck as well as highlighting her white skin, causing me to instinctively catch my breath.
Her hands that were atop her skirt in a well-mannered fashion moved ever so slightly and she delicately squeezed her fingers little by little.
“I wonder. That’s what I thought before… But now, I’m not so sure yet,” Yukinoshita lifted her face and said, wearing a smile as though she was embarrassed.
“Well, I guess sooo. It’s still something much later in the future, after all.” Isshiki said lightheartedly.
Isshiki stated lightheartedly, but no voice followed after hers.
I think Yuigahama and I hadn’t been listening to her.
Because Yukinoshita’s answer had been a little unexpected.
There weren’t very many students who could give a straightforward answer regarding their futures. However, I thought—just somewhat vaguely—that Yukinoshita had already properly thought out her future. Perhaps I might’ve just been selfishly forcing my illusions on her, but even so, an unusual sense of discomfort was lodged in my heart.
I rested my cheeks in my hands on the table and made a sidelong glance at Yukinoshita. When she noticed, she tilted her head curiously at me, waiting for me to say something.
She looked at me inquisitively with an “um…” and I lightly shook my head, telling her that it’s nothing. She then retracted her chin and nodded back.
…Well, even Yukinoshita’s just a second year in high school. There’s nothing wrong with her not having figured out what she wanted to for the future yet. In fact, if she’s choosing not to say anything because it’s still unclear to her, that can be her reason, too.
When I reached that point in my mind, I gulped down the sense of discomfort and moved my gaze forward.
My eyes then met with Zaimokuza who had been groaning with his arms crossed. “Hachiman, what about you?”
“Hm, me?”
“I don’t think there’s any point in asking Hikki…” Yuigahama looked at me with cold eyes and I nodded back.
“Well, I guess. Fundamentally, I want to be a full-time house husband.”
“Yep, I knew it…”
“I suggest looking up what ‘fundamentally’ means…”
Yuigahama hung her head while Yukinoshita pressed her temple with closed eyes. There, Isshiki tapped my shoulder. When I turned around, her eyes sparkled and as if to talk in secret, she placed her hand to her mouth and whispered near my ears. “Senpai, I recommend becoming an editor.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราเอาตัวแบ่งเวลาชา และแต่อีกหน้าแล็ปท็อปตั้งแต่ก่อน "แน่นอนสุดไม่เป็นทางให้ ของ kenken สมุด "เสร็จ" งานล่าประสบการณ์ที่ผู้เผยแพร่!!"ไม่ได้ข้อมูลมาก เราตัดสินใจที่จะค้นหาเว็บไซต์อื่น ๆ ที่คล้ายกันบางเว็บไซต์งานล่าสัตว์ มีข้อคิดเห็นจากงานจริงและภาพรวมแอพลิเคชันของบริษัท เพื่อให้พวกเขากลายเป็นอ้างอิงที่ดีและพวกเขา เรามาข้ามตัวเลขบางอย่างตะลึง"อัตราความสำเร็จในการเผยแพร่หลักเป็นบ้าจริง ๆ... พันคนใช้ และลูกจ้างห้าเท่านั้น...""มีหมายเลขจำนวนผู้สมัครไม่ชัดเจนเนื่องจากมันไม่ได้ประกาศอย่างเป็นกิจจะลักษณะ แต่ควรมีจำนวนที่ประมาณสองร้อยถึงสามร้อยเท่า"หลังจากได้ยินหมายเลข Yukinoshita ให้จากการคำนวณโดยประมาณ Yuigahama ถอนหายใจในชื่นชม "ว้าว กลายเป็น เสียงแก้ไขยากจริง ๆ ด้วย""นี้เป็นเพียงจำนวนคนทำงาน ดังนั้นถ้าเราใช้กำหนดแผนกอื่น ๆ พิจารณา จำนวนคนที่สามารถเป็นตัวแก้ไขประกาศควรน้อย"คำสั่งของ Yukinoshita เป็นไปได้ มีคนมีแนวโน้มที่อยู่กิจการทั่วไปและการดำเนินการขาย เพื่อฝ่ายบรรณาธิการควรแตกต่างกันเช่น ส่วนนวนิยายแสงที่Zaimokuza ถูกเป้าหมายสำหรับเฉพาะ จะมีมากที่สุดคนหนึ่ง หรือสอง สำหรับพนักงานใหม่ ถ้าพวกเขาได้ไป จะได้ไม่กระจายไปยังแผนกต่าง ๆ"เอ็ม-Mmph... G-Gununu ... จะอย่างไรสิ่ง เป็น ผู้เขียนนวนิยายแสงดูเหมือนง่ายมาก...""ทีนี้"ถ้าเราพิจารณา อัตราความสำเร็จเพียงอย่างเดียวมันจะง่ายต่อการทำงานเป็นผู้เขียนนวนิยายแสงสำหรับ GaGaGa Bunko พวกเขาไม่ได้ไฟนวนิยายผู้เขียน จากการสัมภาษณ์ในขณะที่เราได้ เราอาจตรวจสอบเช่นอัตราความสำเร็จของตัวคุณเป็นผู้เขียนนวนิยายเบาที่ GaGaGa Bunko เมื่อผมถึงมือออกค้นหา มือถูกคว้าจากด้านหลัง" S-Senpai, pl-กรุณารอสักครู่"เสียงของ Isshiki ได้ตะลึงงันเมื่อเธอหยุดมือ"จำอะไรของไม่ถูกต้องหรือไม่" ถามไป " Mm ! Mm ! ", Isshiki wagged ปลายนิ้วของเธอ และชี้ที่หน้าจอ"ดูที่นี้ ดู"การจัดการ...คืออะไร ฉันคิดว่า เมื่อช็อปปิ้ง เธอถูกชี้ไปที่ความคิดเห็นที่ทำไว้ โดยพนักงานจากผู้ประกาศบาง เขาแนะนำตัวเอง และให้ข้อมูลในงาน: มหาวิทยาลัยจบจาก สิ่ง entailed เวลาโดยประมาณกำหนดการวันงานหนึ่งสัปดาห์ และอื่น ๆ ฉันตามบรรทัดหนึ่ง เป็นตาของฉันหยุดที่หนึ่ง"เงินเดือนของ 10 ล้านเยนที่อายุยี่สิบห้า..."คุณได้การจะโกหก ไม่ ผู้เผยแพร่ที่สำคัญจริง ๆ จะตื่นตาตื่นใจ... มหาวิทยาลัยและเขาเพียงสามปีแล้วทำที่มาก ด้านบนของที่ เขาจะยกในขณะที่เขาได้รับค่าจ้างเงินเดือนนั้นหรือไม่ ผู้ชายคนนี้ต้องเป็นผู้ชนะรวม...ฉันนั่งงก ๆ ในช็อต และฉันสามารถได้ยินเสียงหายใจลึกจากด้านหลัง เมื่อผมหันไปรอบ ๆ Isshiki วางมือซ้ายของเธอกับแก้มของเธอ และแสดงให้เห็นรอยยิ้มหวาน และงาดำ "ฉันจะแต่งงานกับตัวแก้ไขประกาศ""ไม่ รอ สงบลง ถ้าสิ่งที่ ฉันกำลังจะแต่งงานกับตัวแก้ไขประกาศ""คุณต้องความสงบ..."เมื่อ Yukinoshita บอกฉันใน disbelief ก็ให้ความรู้สึกของฉัน แน่นอน อาจได้หายไปความสงบฉันนั้น ในความคิดที่สอง สิบล้านเยนเลยที่น่าทึ่ง ฉันคิ เพื่อว่า มีพันเอ้ของฉัน ที่ถูกต้องเพียงพอสำหรับหนึ่งร้อย และยี่สิบห้าของฉัน คิดว่าน่ารำคาญเป็นที่ของฉัน ที่ว่าทำไมสิบล้านไม่ว่าใหญ่ของการจัดการ ผมมากกว่าด้วยตัวเองเพียงพอ และไม่ตรงเนื่องจากผมคนเดียวที่มีค่าผมพยักหน้าให้กับตรรกะของตัวเองลึกลับใช้การโน้มน้าวใจตัวเอง เป็น Yuigahama ด้าน groaned "แก้ไข... บรรณาธิการ ฮะ... Mmm... ""ดี ไม่มีเป้าหมายในตัวเองบางประการเป็นสิ่งที่ดีหรือไม่ ฉันได้ถูกพยายามอย่างหนักทุกวันเป้าหมายของฉันตั้งแต่ขณะที่ผ่านมา หลังจากทั้งหมด""หอ เป้าหมาย..." ฉันให้ Isshiki scrutinizing ที่มองเห็นเธออย่างแท้จริงความหมายเมื่อเธอได้พูดสิ่งนั้นแตกต่างจากเธอแต่มี เธอวางนิ้วของเธอให้เธอชิน และยืดหัวของเธอ "แน่นอน ฉันวางแผนออกหลังจากหลายปีโดยการแต่งงาน คุณรู้หรือไม่""เพียงที่ตรงคุณวางในความพยายาม..." กล่าวว่า Yukinoshita, sighingIsshiki สถาบันแก้มของเธอ "ผมหมายถึง ฉันไม่ดีที่การศึกษา และไม่มีอะไรต้องทำ... ""ทั้งหมดได้รับคุณ ฉันต้องการที่ เกินไป... " Yuigahama หลุดไหล่ของเธอ และ slumped มากกว่า Isshiki ยืนยันกับเธอจากด้านหลัง และถ้าตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง เธอยกศีรษะของเธอ และมองดูที่ Yukinoshita"โอ้ แต่ Yukinoshita-senpai คุณดูเหมือนว่าคุณจะข้ามไปตรงเข้าทำงาน"Yukinoshita คันนั้นกะพริบตาเธอกับงบของเธอไม่คาดคิด"ฉัน" Yukinoshita stumbled คิดเรื่องจะไม่นำเธอ ริมฝีปากของเธอเปิดเจียนคำพูดบางอย่างเดียวทันทีให้ปิดผนึกปิดได้เมื่อเธอ averted เธอตาลง เธอขนตายาวโค้งลงมา ในการทำ ที่ ผมของเธอราบรื่น swayed ให้เหลือบของคอสเลนเดอร์ของเธอ ตลอดจนเน้นผิวขาว ทำฉัน instinctively จับลมหายใจของฉันมือของเธอที่อยู่บนยอดของเธอกระโปรงแฟชั่นเรียบร้อยห้องที่ย้ายเคยดังนั้นเล็กน้อยและเธอประณีต คั้นเธอนิ้วน้อย"ไม่ทราบ นั่นคือสิ่งที่ฉันคิดก่อน... แต่ตอนนี้ เพื่อให้แน่ใจว่ายัง, " Yukinoshita ยกใบหน้าของเธอ และกล่าว ว่า สวมรอยยิ้มเหมือนเธออาย"ดี ผมคิดว่า นั้น ก็บางมากต่อไปในอนาคต หลังจากทั้งหมด" Isshiki lightheartedly กล่าวระบุ Isshiki lightheartedly แต่ไม่มีเสียงตามหลังเธอคิด Yuigahama และฉันไม่ได้ฟังเธอเนื่องจากคำตอบของ Yukinoshita ได้เล็กน้อยที่ไม่คาดคิดมีไม่มากนักที่สามารถให้คำตอบตรงไปตรงมาเกี่ยวกับพวกเขาในอนาคต อย่างไรก็ตาม ฉันคิดว่า — เพียงคลับค่อนข้าง — ว่า Yukinoshita ได้อย่างถูกต้องแล้วคิดว่า อนาคตของเธอออก บางทีผมอาจได้เพียงการ selfishly บังคับให้ภาพลวงตาของฉันกับเธอ แต่ถึงกระนั้น ความสบายที่ปกติถูกต่อศาลในหัวใจของฉันสรรพแก้มของฉันในมือของฉันบนโต๊ะ และทำตา Yukinoshita sidelong เมื่อเธอสังเกตเห็น เธอยืดศีรษะของเธอ curiously ที่ฉัน รอฉันจะบอกอะไรเธอมองที่ฉัน inquisitively กับการ "อึม..." และฉันเบา ๆ จับหัวของฉัน บอกเธอว่า เป็นอะไร เธอกดคางของเธอ แล้วพยักหน้ากลับไป… ดี แม้ Yukinoshita ของเพียงสองปีในโรงเรียนมัธยม ไม่มีอะไรผิดปกติกับเธอไม่มีคิดว่าที่เธอต้องการในอนาคตได้ ในความเป็นจริง ถ้าเธอจะเลือกที่ไม่พูดอะไรเนื่องจากยังคงชัดเจนกับเธอ ที่ได้เหตุผลของเธอ เกินไปเมื่อฉันไปถึงจุดนั้นในใจของฉัน ฉัน gulped ลงรู้สึกสบาย และย้ายสายตาของฉันไปข้างหน้าตาแล้วตาม ด้วย Zaimokuza ที่ได้รับ groaning กับแขนของเขาข้าม "คิ อะไรที่เกี่ยวกับตัวคุณ? "" Hm ฉัน? ""ฉันไม่คิดว่า มีจุดใดในถาม Hikki..." Yuigahama มองฉัน ด้วยสายตาเย็น และฉันพยักหน้ากลับไป"ดี ฉันเดา พื้นฐาน ฉันต้องการให้ สามีบ้านเต็มเวลา""ใช่แล้ว ฉันรู้ว่า. ... ""คำแนะนำหาอะไร 'พื้นฐาน' หมายความว่า..."Yuigahama แขวนศีรษะของเธอในขณะที่ Yukinoshita กดวัดของเธอกับปิดตา มี Isshiki เคาะไหล่ของฉัน เมื่อผมหันไปรอบ ๆ sparkled ตาของเธอ และเป็นการพูดคุยในความลับ เธออยู่มือของเธอกับปากของเธอ และกระซิบใกล้หูของฉัน "Senpai ผมขอแนะนำเป็น ตัวการ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราเอาแบ่งเวลาชาและการประชุมอีกครั้งในด้านหน้าของแล็ปท็อป.
เนื่องจากก่อนหน้านี้ "แอบโซลูทที่ดีที่สุดข้อเสนออย่างไม่เป็นทางการ! วารสาร kenken ของ "ประสบความสำเร็จ" งานประสบการณ์การล่าสัตว์ที่สำนักพิมพ์ !! "ไม่ได้ข้อมูลมากเราตัดสินใจที่จะมองหาเว็บไซต์ที่คล้ายกันอื่น ๆ .
ในบางส่วนของเว็บไซต์หางานมีความเห็นจากผู้ที่มีงานที่เกิดขึ้นจริงและภาพรวมแอพลิเคชันของ บริษัท เพื่อให้พวกเขาจะกลายเป็นอ้างอิงที่ดี.
และเมื่อพวกเรามาในตัวเลขที่น่าตกใจบาง.
"อัตราความสำเร็จในการเผยแพร่ที่สำคัญจะบ้าจริงๆ ... หลายพันคนนำมาใช้และเพียงสิบห้าของพวกเขาจะมีงานทำ ... ?"
"ไม่มีตัวเลขที่ชัดเจนเป็น ในจำนวนของผู้สมัครตั้งแต่ยังไม่ได้ประกาศอย่างเป็นทางการ แต่มันควรจะประมาณ 200-300 ครั้งจำนวนเงินที่. "
หลังจากที่ได้ยินตัวเลข Yukinoshita ให้จากการคำนวณโดยประมาณ Yuigahama ถอนหายใจในการชมเชย "ผ้าขนสัตว์กลายเป็นเสียงบรรณาธิการยากจริงๆ."
"นี่เป็นเพียงจำนวนคนจ้างดังนั้นถ้าเราใช้เวลาที่ได้รับมอบหมายหน่วยงานอื่นมาประกอบการพิจารณาจำนวนของคนที่จะกลายเป็นบรรณาธิการสำนักพิมพ์ควรจะน้อย."
คำสั่ง Yukinoshita เป็น เป็นไปได้ มีคนที่มีแนวโน้มที่เป็นกิจการทั่วไปและการดำเนินการขายเพื่อให้กองบรรณาธิการควรจะแตกต่างกันไปเช่นกัน สำหรับการแบ่งนวนิยายแสงที่
Zaimokuza กำลังเล็งหาโดยเฉพาะอย่างยิ่งมันน่าจะมีมากที่สุดคนหนึ่งหรือสองคน สำหรับพนักงานใหม่ถ้าโชคร้ายที่พวกเขาได้ก็เป็นไปได้ที่พวกเขาจะไม่ได้รับการมอบหมายให้หน่วยงานใด ๆ .
"M-Mmph ... G-Gununu ... ถ้าว่าเป็นวิธีการสิ่งที่กลายเป็นนักเขียนนวนิยายแสงดูเหมือนไกลง่าย ... "
"บางที "
ถ้าเราพิจารณาอัตราความสำเร็จเพียงอย่างเดียวมันก็อาจจะง่ายต่อการทำงานเป็นนักเขียนนวนิยายแสงสำหรับ GaGaGa Bunko พวกเขาไม่ได้สัมภาษณ์ผู้เขียนนวนิยายแสงมีหลังจากทั้งหมด.
ในขณะที่เรากำลังที่จะเราอาจรวมทั้งการตรวจสอบเกี่ยวกับอัตราความสำเร็จของการเปิดตัวของคุณเป็นนักเขียนนวนิยายแสงที่ GaGaGa Bunko เมื่อผมมาถึงมือของฉันออกไปค้นหามือของฉันถูกจับจากด้านหลัง.
"S-Senpai, PL-โปรดรอสักครู่."
เสียง Isshiki ถูกสั่นเมื่อเธอหยุดมือของฉัน.
"Wh-อะไรผิดหรือเปล่า?" ฉันถาม.
ไป "อืม! มม! "Isshiki กระดิกปลายนิ้วของเธอและชี้ไปที่หน้าจอ.
"ดูที่นี้! ดู! "
อะไรคือข้อตกลง ... ? ผมคิดว่า เมื่อฉันมองเธอก็ชี้ไปที่ความคิดเห็นที่ทำโดยพนักงานจากสำนักพิมพ์บางอย่าง เขาแนะนำตัวเองและให้ข้อมูลเกี่ยวกับงานของเขา: มหาวิทยาลัยที่เขาจบการศึกษาจากสิ่งที่งานของเขายก, ตารางเวลาโดยประมาณของวันทำการหนึ่งสัปดาห์และอื่น ๆ ในฐานะที่ผมทำตามสายหนึ่งโดยหนึ่งตาของฉันหยุดที่หนึ่ง.
"เงินเดือนของ¥ 10000000 ที่อายุยี่สิบห ... "
คุณได้มีการโกหกไม่มีทาง เผยแพร่ที่สำคัญจริงๆเป็นที่น่าอัศจรรย์ ... เพียงสามปีจากมหาวิทยาลัยและเขาก็ทำอยู่แล้วมาก? ด้านบนของที่เขาได้รับการยกในขณะที่เขาได้รับเงินเงินเดือนที่? ผู้ชายคนนี้เหมือนเป็นผู้ชนะทั้งหมด ...
ฉันนั่งตัวสั่นด้วยความตกใจและฉันจะได้ยินเสียงหายใจลึกจากด้านหลัง เมื่อฉันหันไปรอบ ๆ Isshiki วางมือซ้ายของเธอที่จะแก้มของเธอและแสดงให้เห็นรอยยิ้มหวานและงาดำ "ฉันจะแต่งงานกับบรรณาธิการสำนักพิมพ์."
"ไม่รอสงบลง ถ้ามีอะไรที่ฉันเป็นหนึ่งที่จะแต่งงานกับบรรณาธิการสำนักพิมพ์. "
"คุณหนึ่งที่ต้องการที่จะสงบลง ... "
เมื่อ Yukinoshita บอกผมไม่เชื่อผมกลับมาที่ความรู้สึกของฉัน อันที่จริงผมอาจจะได้สูญเสียความสงบของฉันมี ในความคิดที่สอง¥ 10,000,000 ไม่ได้เป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจที่ ฉัน Hachiman เพื่อให้หมายความว่ามีแปดหมื่นของฉัน นั่นคือว่าพอสำหรับ 125 ของฉัน ลองนึกภาพว่าน่ารำคาญก็ต้องการจะมีที่มากของฉัน นั่นเป็นเหตุผลที่สิบล้านไม่ได้ว่าใหญ่ของการจัดการ! ผมก็เกินพอด้วยตัวเองและก็ว่าเพราะผมเป็นคนเดียวที่มีค่าเป็น!
ที่ผมพยักหน้ากับตรรกะลึกลับของตัวเองที่ใช้ในการโน้มน้าวตัวเอง Yuigahama ในด้านคราง "บรรณาธิการบรรณาธิการ ... ฮะ ... อืม ... "
"ดีไม่ได้มีชนิดของเป้าหมายในตัวเองเป็นสิ่งที่ดีหรือไม่? ฉันได้พยายามอย่างหนักในชีวิตประจำวันไปสู่เป้าหมายของฉันตั้งแต่ขณะที่ผ่านมาหลังจากทั้งหมด. "
"หัวหน้าเป้าหมาย ... " ฉันให้ Isshiki รวดเร็ว scrutinizing เพื่อดูสิ่งที่เธอหมายอย่างแท้จริงเมื่อเธอได้พูดอะไรบางอย่างที่แตกต่างจากเธอ.
แต่ที่นั่น เธอวางนิ้วชี้ของเธอไปที่คางของเธอและเอียงศีรษะของเธอ "แน่นอนผมวางแผนที่จะเกษียณหลังจากหลายปีโดยการแต่งงานกับคุณรู้หรือไม่"
"แค่ที่ว่าที่คุณใส่ในความพยายาม ... ?" Yukinoshita ถอนหายใจ. กล่าวว่า
Isshiki ป่องแก้มของเธอ "ผมหมายความว่าฉันไม่ดีมากที่การศึกษาและมีอะไรที่ไม่ฉันต้องการจะทำ ... "
"ฉันทั้งหมดได้รับคุณ ฉันชอบที่มากเกินไป ... "Yuigahama ไหล่ของเธอลดลงและลดลงมากกว่า Isshiki ยืนยันกับเธอจากด้านหลัง และเป็นสิ่งที่ตระหนักถึงถ้าเธอยกหัวของเธอและมองไปที่ Yukinoshita.
"โอ้ แต่ Yukinoshita-รุ่นพี่คุณดูเหมือนคุณจะกระโดดตรงเข้าทำงาน."
Yukinoshita ตาของเธอกระพริบตาในงบที่ไม่คาดคิดของเธอ.
"ฉัน ... " Yukinoshita สะดุดคิดเรื่องจะไม่ถูกนำไปของเธอ ริมฝีปากของเธอเปิดอยู่บนปากเหวของการพูดอะไรบางอย่างเท่านั้นที่จะถูกปิดผนึกปิดทันที.
เมื่อเธอหันดวงตาของเธอลงเธอขนตายาวโค้งลง ในการทำเช่นนั้นผมของเธอเปี่ยมไปอย่างราบรื่นให้เหลือบของคอเรียวของเธอเช่นเดียวกับไฮไลท์ผิวขาวของเธอทำให้ฉันสัญชาตญาณจับลมหายใจของฉัน.
มือของเธอที่มีอยู่บนกระโปรงของเธอในแฟชั่นที่มีมารยาทดีย้ายเคยดังนั้นเล็กน้อยและ เธอประณีตบีบนิ้วมือของเธอเล็กทีละน้อย.
"ฉันสงสัย นั่นคือสิ่งที่ผมคิดมาก่อน ... แต่ตอนนี้ผมไม่แน่ใจว่ายัง "Yukinoshita ยกใบหน้าของเธอและกล่าวว่าการสวมใส่รอยยิ้มราวกับว่าเธออาย.
"ดีมากเลยผมคิดว่า ก็ยังคงบางสิ่งบางอย่างมากต่อไปในอนาคตหลังจากทั้งหมด. "Isshiki กล่าวอย่างเบิกบานใจ.
Isshiki ที่ระบุไว้อย่างเบิกบานใจ แต่ไม่มีเสียงตามหลังเธอ.
ผมคิดว่า Yuigahama และฉันไม่เคยได้รับฟังเธอ.
เพราะคำตอบ Yukinoshita ได้รับไม่คาดคิดเล็ก ๆ น้อย ๆ
มีนักเรียนหลายคนไม่มากที่สามารถให้คำตอบที่ตรงไปตรงมาเกี่ยวกับอนาคตของพวกเขา แต่ผมคิดว่าเพียงแค่ค่อนข้างคลุมเครือที่ Yukinoshita มีความคิดที่ถูกต้องแล้วออกมาในอนาคตของเธอ บางทีผมอาจจะได้รับเพียงแค่เห็นแก่ตัวบังคับให้ภาพลวงตาของฉันกับเธอ แต่ยังให้ความรู้สึกที่ผิดปกติของความรู้สึกไม่สบายได้รับการติดอยู่ในหัวใจของฉัน.
ฉันวางแก้มของฉันในมือของฉันบนโต๊ะและทำอย่างรวดเร็วเอียงที่ Yukinoshita เมื่อเธอสังเกตเห็นเธอเอียงศีรษะของเธออยากรู้อยากเห็นที่ผมรอคอยสำหรับผมที่จะพูดอะไรบางอย่าง.
เธอมองมาที่ฉันอยากรู้อยากเห็นกับ "เอ่อ ... " และฉันเบา ๆ ส่ายหัวของฉันบอกเธอว่ามันเป็นอะไร จากนั้นเธอก็หดคางของเธอและพยักหน้ากลับ.
... ดีแม้ Yukinoshita เพียงปีที่สองในโรงเรียนมัธยม มีอะไรผิดปกติกับเธอไม่ได้มีการคิดเป็นสิ่งที่เธออยากจะสำหรับอนาคตยัง ในความเป็นจริงถ้าเธอเลือกที่จะไม่พูดอะไรเพราะมันยังไม่ชัดเจนกับเธอที่สามารถจะเป็นเหตุผลของเธอด้วย.
เมื่อผมมาถึงจุดนี้ในใจของฉันที่ฉันกลืนน้ำลายลงความรู้สึกของความรู้สึกไม่สบายและย้ายจ้องมองไปข้างหน้าฉัน.
ตาของฉันแล้ว พบกับ Zaimokuza ที่ได้รับการส่งเสียงพึมพัมกับแขนของเขาข้าม "Hachiman สิ่งที่เกี่ยวกับคุณ?"
"อืมผมได้ไหม"
"ผมไม่คิดว่ามีจุดใด ๆ ในการขอ Hikki ... " Yuigahama มองที่ผมด้วยสายตาเย็นและฉันพยักหน้ากลับ.
"ดีฉันเดา พื้นฐานฉันต้องการที่จะเป็นสามีที่บ้านเต็มเวลา. "
"ครับผมรู้ว่ามัน ... "
"ผมขอแนะนำให้มองหาสิ่งที่ 'พื้นฐาน' หมายถึง ... "
Yuigahama แขวนหัวของเธอในขณะที่กด Yukinoshita วัดของเธอกับตาปิด มี Isshiki เคาะไหล่ของฉัน เมื่อฉันหันไปรอบ ๆ ดวงตาของเธอเป็นประกายและถ้าจะพูดคุยในที่ลับที่เธอวางไว้ที่มือของเธอไปที่ปากของเธอและกระซิบใกล้หูของฉัน "Senpai ผมขอแนะนำให้กลายเป็นบรรณาธิการ."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราพาพักเวลาชาและเปิดอีกครั้งในด้านหน้าของแล็ปท็อป
ตั้งแต่ก่อนหน้านี้ " สัมบูรณ์ที่ดีที่สุดที่เป็นทางการมี kenken วารสารของ " ความสำเร็จ " ประสบการณ์การล่าสัตว์งานที่สำนักพิมพ์ ! " ไม่ได้ให้ข้อมูลมาก เราตัดสินใจที่จะมองหาเว็บไซต์ที่คล้ายกันอื่น ๆ .
ในบางส่วนของเว็บไซต์หางาน มีความคิดเห็นจากคนทำงานจริงและโปรแกรมภาพรวม บริษัท ,ดังนั้นพวกเขากลายเป็นการอ้างอิงที่ดี .
และพวกเขา เราเจอบางอย่างที่น่าตกใจตัวเลข .
" ความสำเร็จ ผู้ใหญ่จะบ้าจริงๆ . . . . . . . หลายพันคนสมัครและสิบห้าเท่านั้นของพวกเขาเป็นลูกจ้าง . . . . . . . ? "
" ไม่แม่นตัวเลขรวมของผู้สมัครตั้งแต่มันยังไม่ประกาศอย่างเป็นทางการ แต่ก็น่าจะประมาณสองร้อยถึงสามร้อยเท่าจํานวน "
.หลังจากได้ยินตัวเลข yukinoshita ให้จากการคำนวณประมาณ ยูอิกาฮามะถอนใจออกมาด้วยความชื่นชม ว้าว , เป็นบรรณาธิการเสียงยากจริงๆ "
" นี่เป็นเพียงจำนวนของคนงาน ดังนั้นถ้าเราใช้งานแผนกอื่นๆ ในการพิจารณา จำนวนคนที่สามารถเป็นบรรณาธิการสำนักพิมพ์ควรน้อย "
งบ yukinoshita ก็เป็นไปได้มีแนวโน้มที่ผู้คนที่เป็นของกิจการทั่วไปและการบริหารงานขายเพื่อให้กองบรรณาธิการจะแตกต่างกันไปเช่นกัน สำหรับนวนิยายไฟกองนั้น
zaimokuza เล็งเป็นพิเศษ ต้องมีมากที่สุดหนึ่งหรือสอง สำหรับพนักงานใหม่ ถ้าโชคไม่ดี มันเป็นไปได้ที่พวกเขาจะมอบหมายให้หน่วยงานต่าง ๆ m-mmph g-gununu .
" . . . . . . . . . . . . . . ถ้านั่นคือสิ่งที่เป็นเป็นแสงนวนิยายผู้เขียนดูเหมือนจะง่ายกว่า . . . . . . . "

" อาจจะ " ถ้าเราพิจารณาความสำเร็จเพียงอย่างเดียว มันอาจจะง่ายที่จะทำงานเป็นผู้เขียนนวนิยายแสง gagaga การโกหก . พวกเขาไม่ได้สัมภาษณ์แสงนวนิยายผู้เขียนมี , หลังจากทั้งหมด .
ในขณะที่เราอยู่ที่นี่ เราอาจรวมทั้งตรวจสอบความสำเร็จของการเปิดตัวของคุณเป็นแสงนวนิยายผู้เขียนที่ gagaga การโกหก .