There is no basis for determining h

There is no basis for determining how frequently
healthcare practitioners should be required to demonstrate
their continued competence (Swankin, 2006). It is important to acknowledge that competency assessment should
not be unique to the profession of nursing. Organizations
are obligated, as well as their staff, to maintain and advance
job knowledge and skills. Research across the health professions has shown that the length of time a professional
has been practicing is not a good indicator of competency
(Aiken, Clarke, Cheung, Sloane, & Silber, 2003; Austin,
Marini, Crouteau, & Violato, 2004; Choudry, Fletcher, &
Soumerai, 2005). Thus, assessment should be tied to actual practice, not to the assumption of competence based
on years of experience.
According to Kobs (1997, as cited in Rusche et al., 2001,
p. 238) ‘‘in the absence of error, competence can be
assumed.’’ If a caregiver has been performing successfully and there have been no adverse outcomes,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีไม่มีพื้นฐานในการกำหนดความถี่ผู้ดูแลสุขภาพควรต้องแสดงให้เห็นถึงความสามารถอย่างต่อเนื่องของพวกเขา (Swankin, 2006) สิ่งสำคัญคือต้องยอมรับว่า ควรประเมินความสามารถไม่ได้เฉพาะวิชาชีพของพยาบาล องค์กรว่า เช่นเดียวกับพนักงานของตน การรักษางานความรู้และทักษะ วิจัยในวิชาชีพสุขภาพได้แสดงที่ระยะเวลาเป็นมืออาชีพได้รับการฝึกไม่ใช่ตัวบ่งชี้ที่ดีของความสามารถ(Aiken คลาร์ก จาง สโลน และ Silber, 2003 AustinMarini, Crouteau, & Violato, 2004 Choudry เฟล็ทเชอร์ &Soumerai, 2005) ดัง ประเมินควรเชื่อมโยงกับการปฏิบัติจริง การอัสสัมชัญตามสายงานปีของประสบการณ์ตาม Kobs (1997 อ้างใน Rusche และ al., 2001 เป็นp. 238) "ในกรณีผิดพลาด ความสามารถสามารถสันนิษฐาน '' ถ้ามีการปฏิบัติภูมิปัญญาการสำเร็จ และได้รับผลร้ายไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีพื้นฐานสำหรับการกำหนดวิธีการที่พบบ่อยคือ
ผู้ปฏิบัติงานด้านการดูแลสุขภาพควรจะต้องแสดงให้เห็นถึง
ความสามารถของพวกเขาอย่างต่อเนื่อง (Swankin 2006) มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะรับทราบผลการประเมินขีดความสามารถที่ควร
จะไม่ซ้ำกันในการประกอบวิชาชีพการพยาบาล องค์กร
มีหน้าที่เช่นเดียวกับพนักงานของพวกเขาในการรักษาและล่วงหน้า
ความรู้และทักษะในการทำงาน วิจัยทั่ววิชาชีพด้านสุขภาพได้แสดงให้เห็นว่าระยะเวลาที่เป็นมืออาชีพ
ได้รับการฝึกไม่ได้เป็นตัวบ่งชี้ที่ดีของความสามารถ
(ไอเก็คล๊าร์ค Cheung, สโลนและ Silber 2003; ออสติน
Marini, Crouteau และ Violato 2004; Choudry เฟลทเชอร์และ
Soumerai, 2005) ดังนั้นการประเมินควรจะเชื่อมโยงกับการปฏิบัติที่เกิดขึ้นจริงไม่สมมติฐานของความสามารถที่ใช้
กับปีของประสบการณ์.
ตาม Kobs (1997 ตามที่อ้างถึงในภาษารัสเซีย et al., 2001
พี. 238) '' ในกรณีที่ไม่มีข้อผิดพลาด ความสามารถสามารถ
สันนิษฐาน. '' ถ้าผู้ดูแลได้รับการปฏิบัติที่ประสบความสำเร็จและมีไม่มีผลข้างเคียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่มีพื้นฐานในการกำหนดวิธีการที่พบบ่อย
ผู้ปฏิบัติงานด้านการดูแลสุขภาพจะต้องแสดงให้เห็นถึงความสามารถของตนเองอย่างต่อเนื่อง (
swankin , 2006 ) มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะยอมรับว่า การประเมินสมรรถนะควร
ไม่ซ้ำกับวิชาชีพการพยาบาล องค์กร
มีหน้าที่เช่นเดียวกับพนักงานของพวกเขาที่จะรักษาและล่วงหน้า
ความรู้และทักษะการวิจัยข้ามสุขภาพพบว่า ความยาวของเวลาที่ได้รับการฝึก ไม่ใช่มืออาชีพ

( ตัวบ่งชี้ที่ดีของความสามารถ ไอเคน คลาร์ก , จาง สโลน &ซิล , 2003 ; ออสติน ,
crouteau มารินิ , , & violato , 2004 ; choudry เฟลทเชอร์ &
soumerai , 2005 ) ดังนั้น การประเมินควรเชื่อมโยงกับการปฏิบัติจริง ไม่ใช่สมมติฐานความสามารถตาม

ต่อปีของประสบการณ์ตาม kobs ( 1997 , อ้างใน rusche et al . , 2001 ,
p . 238 ) ' ถ้าไม่มีข้อผิดพลาดความสามารถสามารถ
ถือว่า ' ' ถ้าผู้ดูแลมีการดำเนินการเรียบร้อยแล้ว และไม่มีผล ปรปักษ์