Ascetic monasticism in remote areas prevailed in the early Christian church and resulted in the establishment of monastic communities in remote places. St Catherine's Monastery is one of the earliest of these, and the oldest to have survived intact, having been used for its initial function without interruption since the 6th century. It demonstrates an intimate relationship between natural grandeur and spiritual commitment.
With the destruction of Petra by the Romans, Nabataean influence waned and the survivors became nomads. The Sinaï region, known to the Romans as Palestina Tertia, became a savage wilderness, and as such attracted early Christian anchorites. Following the departure of the Romans in the second half of the 4th century the general lawlessness eventually drove the monastic communities to seek help. This was supplied by the Byzantine Emperor Justinian I, who sent teams of architects and masons to build a fort below the rocky eminence identified by the monks as Mount Sinaï, with the dual purpose of protecting the community and securing the road from Aqaba to Suez.
Mount Sinaï is identified by Muslims as Mount Moses (hence its Arabic name, Jebel Musa/Gabbal Moussa), and for them, as for Christians, this is the place where God made a covenant with his people, handing down the Tablets of the Law to Moses.
The main Church of the Transfiguration was built in the 560s, around the time of Justinian's death. Its first dedication was to the Virgin Mary, but this was later to changed to the mid-3rd-century martyr St Catherine, whose head and hand are preserved as relics within the church. The Christian communities of St Catherine's Monastery have always maintained close relations with Islam. In 623 a document signed by the Prophet himself, known as the Actiname (Holy Testament), exempted the monks of St Catherine's from military service and tax and called upon Muslims to give them every help. As a reciprocal gesture the monastic community permitted the conversion of a chapel within the walled enceinte to a mosque during the Fatimid Caliphate (909-1171).
The monastery complex is completely surrounded by a massive wall. It is constructed of massive dressed granite blocks; however, the upper sections were restored on the orders of Napoleon, using smaller, undressed stone blocks. The wall is decorated in places with carved Christian symbols, such as crosses, monograms, etc. The main structure within the enclosure is the Church of the Transfiguration, which is the work of the Byzantine architect Stephanos; it is built from granite, in basilical form, with a broad main nave, two side aisles defined by massive granite columns with capitals composed of Christian symbols, an apse and a narthex. Each of the aisles has three chapels, and there is one on either side of the apse.
Behind the apse is the holiest part of the Monastery, the Chapel of the Burning Bush, which incorporates the 4th-century chapel built by the pious Empress Helena, mother of Constantine the Great, and dedicated to the Blessed Virgin Mary. The neoclassical bell tower is the work of the monk Gregorius and was built in 1871. The rectangular Old Refectory has 16th-century murals on the walls. The most ancient library in the Christian world is considered to be second only to that of the Vatican, in terms of both number and value of its collection.
The Fatimid Mosque, on the site of a small Crusader chapel, was built between 1101 and 1106. It is rectangular in plan, with a small semi-detached minaret in the northern corner and a small courtyard in front, which forms the roof of the well restored ancient olive press and mill. A constant supply of fresh water is provided by the Fountain of Moses, which taps an underground spring. The monks' cells are disposed along the inner faces of the walls. Outside the walls is the triangular monastery garden, created over many years by the monks, who brought soil here and made tanks to store water for irrigation. Adjoining the garden are the cemetery and charnel house.
Ascetic monasticism in remote areas prevailed in the early Christian church and resulted in the establishment of monastic communities in remote places. St Catherine's Monastery is one of the earliest of these, and the oldest to have survived intact, having been used for its initial function without interruption since the 6th century. It demonstrates an intimate relationship between natural grandeur and spiritual commitment.
With the destruction of Petra by the Romans, Nabataean influence waned and the survivors became nomads. The Sinaï region, known to the Romans as Palestina Tertia, became a savage wilderness, and as such attracted early Christian anchorites. Following the departure of the Romans in the second half of the 4th century the general lawlessness eventually drove the monastic communities to seek help. This was supplied by the Byzantine Emperor Justinian I, who sent teams of architects and masons to build a fort below the rocky eminence identified by the monks as Mount Sinaï, with the dual purpose of protecting the community and securing the road from Aqaba to Suez.
Mount Sinaï is identified by Muslims as Mount Moses (hence its Arabic name, Jebel Musa/Gabbal Moussa), and for them, as for Christians, this is the place where God made a covenant with his people, handing down the Tablets of the Law to Moses.
The main Church of the Transfiguration was built in the 560s, around the time of Justinian's death. Its first dedication was to the Virgin Mary, but this was later to changed to the mid-3rd-century martyr St Catherine, whose head and hand are preserved as relics within the church. The Christian communities of St Catherine's Monastery have always maintained close relations with Islam. In 623 a document signed by the Prophet himself, known as the Actiname (Holy Testament), exempted the monks of St Catherine's from military service and tax and called upon Muslims to give them every help. As a reciprocal gesture the monastic community permitted the conversion of a chapel within the walled enceinte to a mosque during the Fatimid Caliphate (909-1171).
The monastery complex is completely surrounded by a massive wall. It is constructed of massive dressed granite blocks; however, the upper sections were restored on the orders of Napoleon, using smaller, undressed stone blocks. The wall is decorated in places with carved Christian symbols, such as crosses, monograms, etc. The main structure within the enclosure is the Church of the Transfiguration, which is the work of the Byzantine architect Stephanos; it is built from granite, in basilical form, with a broad main nave, two side aisles defined by massive granite columns with capitals composed of Christian symbols, an apse and a narthex. Each of the aisles has three chapels, and there is one on either side of the apse.
Behind the apse is the holiest part of the Monastery, the Chapel of the Burning Bush, which incorporates the 4th-century chapel built by the pious Empress Helena, mother of Constantine the Great, and dedicated to the Blessed Virgin Mary. The neoclassical bell tower is the work of the monk Gregorius and was built in 1871. The rectangular Old Refectory has 16th-century murals on the walls. The most ancient library in the Christian world is considered to be second only to that of the Vatican, in terms of both number and value of its collection.
The Fatimid Mosque, on the site of a small Crusader chapel, was built between 1101 and 1106. It is rectangular in plan, with a small semi-detached minaret in the northern corner and a small courtyard in front, which forms the roof of the well restored ancient olive press and mill. A constant supply of fresh water is provided by the Fountain of Moses, which taps an underground spring. The monks' cells are disposed along the inner faces of the walls. Outside the walls is the triangular monastery garden, created over many years by the monks, who brought soil here and made tanks to store water for irrigation. Adjoining the garden are the cemetery and charnel house.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ค้นหากระเป๋าในพื้นที่ห่างไกลชัยชนะในโบสถ์คริสต์ และส่งผลให้เกิดการจัดตั้งชุมชนวัดในสถานที่ห่างไกล เซนต์แคเธอรีน อารามเป็นหนึ่งที่เก่าแก่ที่สุดและเก่าแก่ที่สุดของเหล่านี้ ที่รอดชีวิตมาได้เหมือนเดิม มีการใช้ฟังก์ชันเบื้องต้นโดยไม่หยุดชะงักตั้งแต่ศตวรรษที่ 6มันแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดระหว่างความยิ่งใหญ่ที่ธรรมชาติและความผูกพันทางใจ
กับการล่มสลายของเภตราโดยชาวโรมัน นาบาเทียนและอิทธิพลที่ผู้รอดชีวิตกลายเป็นคนพเนจร โดย Sina ไตเขต , รู้จักกับชาวโรมันเป็น Palestina tertia กลายเป็นป่าดุร้าย และเป็นเช่นดึงดูด anchorites คริสเตียน .ต่อไปนี้การเดินทางของชาวโรมันในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 4 ความไร้ระเบียบทั่วไปในที่สุด ทำให้ชุมชนวัดเพื่อขอความช่วยเหลือ นี้ถูกจัดโดยไบแซนไทน์ จักรพรรดิจัสติเนียนผมที่ส่งทีมงาน สถาปนิก และผู้ที่จะสร้างป้อมด้านล่างหินเนินระบุโดยพระสงฆ์เป็นภูเขาไต Sina ,ด้วยวัตถุประสงค์สองของการปกป้องชุมชนและการรักษาความปลอดภัยทางถนนจากอัคคาบาในคลองสุเอซ
ภูเขา Sina ไตระบุโดยชาวมุสลิมเป็นภูเขาโมเสส ( จึงชื่อภาษาอาหรับ Jebel Musa , / gabbal Moussa ) และสำหรับพวกเขาเป็นคริสเตียน นี้เป็นสถานที่ที่พระเจ้าทรงทำพันธสัญญากับประชาชนของพระองค์ ให้ลง เม็ดของกฎหมายกับโมเสส
โบสถ์หลักของการสร้างขึ้นในช่วงคริสต์ทศวรรษ 540 ,รอบเวลาของจัสติเนียนของความตาย ของการแรก คือ พระแม่มารี แต่ภายหลังถูกเปลี่ยนไป mid-3rd-century Martyr เซนต์แคทเธอรีน ที่หัว และมือจะถูกเก็บไว้เป็นวัตถุโบราณ ภายในโบสถ์ คริสเตียน ชุมชนของเซนต์แคเธอรีน วัดได้รักษาความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับศาสนาอิสลาม ในมีเอกสารลงนามโดยท่านศาสดาเองที่รู้จักกันเป็น actiname ( พระคัมภีร์ ) ยกเว้นพระเซนต์แคทเธอรีนจากการรับราชการทหารและภาษีและเรียกร้องให้ชาวมุสลิมที่จะให้พวกเขาทุกช่วย เป็นการตอบแทนชุมชนสงฆ์อนุญาตการแปลงของโบสถ์ ภายในกำแพงล้อมรอบปราสาทชั้นในเป็นมัสยิดในกาหลิบฟาติมิด ( 909-1171 ) .
วัดซับซ้อนถูกล้อมรอบด้วยกำแพงขนาดใหญ่มันถูกสร้างขึ้นจากหินแกรนิตขนาดใหญ่ แต่งบล็อก อย่างไรก็ตาม ส่วนด้านบน เป็น คืน ตามคำสั่งของ นโปเลียน ที่ใช้มีขนาดเล็กลง เปลื้องผ้าหินบล็อก ผนังตกแต่งในสถานที่ที่เป็นสัญลักษณ์ของคริสเตียน เช่นตัด , monograms , ฯลฯ โครงสร้างหลักภายในกรงเป็นโบสถ์แห่งการเปลี่ยนแปลง ซึ่งเป็นผลงานของสถาปนิกของสเตฟานอส ;มันถูกสร้างขึ้นจากหินแกรนิตในรูปแบบ basilical กับกว้างหลัก เนฟ สองฝั่งทางเดินที่กำหนดโดยคอลัมน์หินแกรนิตขนาดใหญ่ที่มีเมืองหลวงประกอบด้วยสัญลักษณ์ศาสนาคริสต์ เป็นบวก และ เจน ดาร์เวล . ของแต่ละช่องมีสามโบสถ์และที่นั่นเป็นหนึ่งในด้านใดด้านหนึ่งของมุขโค้งด้านสกัด .
หลังมุขตะวันออกเป็นส่วนที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของโบสถ์ โบสถ์ของการเผาไหม้บุชซึ่งประกอบด้วย 4 ศตวรรษโบสถ์สร้างด้วยศรัทธา จักรพรรดินีเฮเลนา , แม่ของคอนสแตนติน และทุ่มเทให้กับพระแม่มารี . หอคอยระฆังต่างๆเป็นฝีมือของพระ Gregorius และถูกสร้างขึ้นใน 2414 . ที่หอเก่าสี่เหลี่ยมมีศตวรรษที่ภาพจิตรกรรมฝาผนังบนผนังห้องสมุดที่เก่าแก่ที่สุดในโลกคริสเตียนถือว่าเป็นเพียงรองของวาติกัน ทั้งในแง่ของจำนวนและมูลค่าของคอลเลกชันของ .
มัสยิดฟาติมิด , บนเว็บไซต์ของโบสถ์สงครามขนาดเล็กที่ถูกสร้างขึ้นระหว่างและ 1106 . มันเป็นสี่เหลี่ยมในแผน กับกึ่งบ้านเดี่ยวพระขนาดเล็กในมุมของลานเล็ก ๆในหน้าซึ่งรูปแบบของหลังคาได้รับการบูรณะอย่างดีกดมะกอกโบราณและโรงสี อุปทานคงที่ของน้ำไว้ โดยน้ำพุของโมเสส ซึ่งก๊อกฤดูใบไม้ผลิใต้ดิน เซลล์พระสงฆ์จะขายทิ้งตามใบหน้าที่ด้านในของผนัง นอกกำแพงวัดเป็นสวนเป็นรูปสามเหลี่ยม , สร้างมาหลายปี โดยพระสงฆ์ใครเอาดินมาทำถังเก็บกักน้ำเพื่อการชลประทาน ติดกับสวนสุสานและบ้านของสุสาน
การแปล กรุณารอสักครู่..