You put out a hand and touch cold s

You put out a hand and touch cold stone. The shock brings a fear that you can almost taste. Now a slow silver light comes over the garden. Statues appear. You notice the shadow that the moon has made at your feet and you stand very still.
You can see, hear, taste, smell, touch... And perhaps something more. And if you have that sixth sense, what that a sudden shaking, all through you. You look up at a statue - a big stone man, and a small boy. Suddenly, you are sure that there are eyes watching you.
You turn slowly and look at the empty without of the great moonlit house. Then the moon goes back behind the clouds - and you run! And as you run, you hear strange, frightened voice. What you also hear and will remember always - is the lonely crying of a child.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณใส่ออกมือ และสัมผัสหินเย็น ช็อตนำกลัวว่าคุณเกือบจะสามารถลิ้มรส ตอนนี้ ไฟเงินช้ามาผ่านสวน รูปปั้นแสดง คุณสังเกตเห็นเงาที่ดวงจันทร์ได้ที่เท้าของคุณ และคุณยืนยังมาก คุณสามารถดู ฟัง รส กลิ่น สัมผัส... และบางทีอะไรมาก และถ้าคุณมีหกที่รู้สึก อะไรที่เป็นฉับพลันสั่น หัวใจคุณ คุณค้นหาในรูปปั้น - มนุษย์หินใหญ่ และเด็กเล็ก ทันใดนั้น คุณจะแน่ใจว่า มีสายตาเฝ้าดูคุณ คุณเปิดช้า และดูว่างเปล่าไม่มีบ้านน้อยมาก ไปกลับดวงจันทร์หลังเมฆ - และคุณรัน และคุณทำ คุณได้ยินเสียงประหลาด กลัว อะไรคุณยังได้ยิน และจะจำได้เสมอ - ได้เหงาร้องไห้ของเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณเอามือและสัมผัสหินเย็น ช็อตนำความกลัวที่คุณสามารถลิ้มรสเกือบ ตอนนี้ที่มีแสงสีเงินช้ามามากกว่าสวน รูปปั้นปรากฏ คุณสังเกตเห็นเงาที่ดวงจันทร์ได้ทำที่เท้าของคุณและคุณยังคงยืนมาก.
คุณสามารถมองเห็นได้ยินรสชาติกลิ่นสัมผัส ... และสิ่งที่บางทีอาจจะมากกว่า และถ้าคุณมีความรู้สึกที่หกสิ่งที่เขย่าอย่างฉับพลันทั้งหมดผ่านคุณ คุณมองขึ้นไปบนรูปปั้น - ชายคนหนึ่งหินขนาดใหญ่และเด็กผู้ชายตัวเล็ก ทันใดนั้นคุณจะแน่ใจว่ามีสายตาเฝ้ามองคุณ.
คุณเปิดช้าและมองไปที่ว่างเปล่าโดยไม่ต้องของบ้านเดือนหงายที่ดี แล้วดวงจันทร์จะกลับไปอยู่เบื้องหลังเมฆ - และคุณทำงาน! และในขณะที่คุณทำงานคุณได้ยินเสียงแปลก ๆ เสียงกลัว สิ่งที่คุณได้ยินและยังจะจำเสมอ - เป็นเหงาร้องไห้ของเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอยื่นมือออกมาสัมผัสเย็นเฉียบ ความตกใจทำให้ความกลัวที่คุณเกือบจะสามารถลิ้มรส ตอนนี้แสงเงินช้ามามากกว่าสวน รูปปั้นปรากฏ คุณสังเกตเห็นเงาดวงจันทร์ ทำให้ที่เท้าของคุณและยืนนิ่งมาก
คุณสามารถเห็น ได้ยิน ได้รส ได้กลิ่น ได้สัมผัส . . . . . . . และบางทีอาจจะได้อะไรมากขึ้น และถ้าคุณมีสัมผัสที่หก อะไรที่สั่นอย่างฉับพลัน โดยคุณเธอมองไปที่รูปปั้น - ชายศิลาใหญ่ และเด็กเล็ก อยู่ๆ คุณจะแน่ใจว่า มีตาดู
คุณเปิดช้าและดูว่างเปล่า ไม่มีของบ้านจันทร์เยี่ยม แล้วดวงจันทร์กลับหลังเมฆและคุณวิ่ง และอย่างที่คุณวิ่ง คุณได้ยินเสียงแปลก กลัวเสียง สิ่งที่คุณได้ยินและจะจดจำเสมอ - เป็นเหงาร้องไห้ของเด็ก