Brief report: Family meals, obesoge

Brief report: Family meals, obesogenic factors, and depressive symptoms in youth
Objective: Obesogenic factors are related to depressive symptoms in adolescence, though the exact mechanisms are still not fully understood. Sedentary behaviors (e.g., screen time) have been linked to depression, and are predicted by lower family meal frequency, suggesting they may play a mediational role between family meals and depressive symptoms. The current study sought to clarify the relationships among these variables. Methods: A sample of 123 youth between the ages of eight and 14 years old (M ¼ 11.90, SD ¼ 1.87) identifying predominantly as African American (33.3%) or Caucasian (36.7%) was examined. Regression analyses and Sobel tests with bootstraps were conducted to test the mediation model. In addition, analyses were conducted with the participants split by weight category (lean vs. overweight/obese) to examine for group differences. Results: Preliminary evidence was found for a mediational relationship between family meal frequency and depressed mood, through sedentary screen time. However, no direct relationship was found from family meal frequency to depressed mood. In addition, the pattern of relationships was found to vary across weight categories. Conclusions: Results suggest connections between eating behavior, sedentary screen time, and depression and support the possibility of forming family-based interventions to improve physical and mental health in youth. Further research is required to determine the role of weight status and to account for potential confounds.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สรุปรายงาน: อาหารครอบครัว ปัจจัย obesogenic และอาการซึมเศร้าในเยาวชนวัตถุประสงค์: Obesogenic ปัจจัยเกี่ยวข้องกับอาการซึมเศร้าในวัยรุ่น แต่กลไกที่แน่นอนคือยังคงไม่เข้าใจ พฤติกรรมการเคลื่อนไหวน้อย (เช่น จอเวลา) เชื่อมโยงกับภาวะซึมเศร้า และทำนาย โดยความถี่ต่ำของมื้ออาหารของครอบครัว การแนะนำอาจมีบทบาท mediational ระหว่างครอบครัวอาหารและอาการซึมเศร้า การศึกษาปัจจุบันขอชี้แจงความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรเหล่านี้ วิธีการ: ตัวอย่าง 123 เยาวชนระหว่างอายุ 8 และ 14 ปี (M ¼ 11.90, SD ¼ 1.87) ระบุถือเป็นแอฟริกันอเมริกัน (33.3%) หรือผิวขาว (36.7%) ถูกตรวจสอบ ได้ดำเนินการวิเคราะห์การถดถอยและการทดสอบ Sobel กับ bootstraps เพื่อทดสอบแบบไกล่เกลี่ย นอกจากนี้ ได้ดำเนินการวิเคราะห์ โดยแยกตามประเภทน้ำหนัก (ลีเจอมีน้ำหนักเกินอ้วน) การตรวจสอบความแตกต่างของกลุ่มผู้เข้าร่วม ผลลัพธ์: พบหลักฐานเบื้องต้นสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างความถี่ของมื้ออาหารของครอบครัวและอารมณ์เศร้า ผ่านหน้าจอเคลื่อนไหวน้อยเวลา mediational อย่างไรก็ตาม ไม่มีความสัมพันธ์โดยตรงพบจากความถี่ของมื้ออาหารของครอบครัวอารมณ์หดหู่ นอกจากนี้ รูปแบบของความสัมพันธ์ที่พบแตกต่างกันในประเภทน้ำหนัก บทสรุป: ผลการแนะนำการเชื่อมต่อระหว่างรับประทานอาหารลักษณะการทำงาน เวลาหน้าจอเคลื่อนไหวน้อย และภาวะซึมเศร้า และสนับสนุนความเป็นไปได้ของครอบครัวตามการแทรกแซงเพื่อปรับปรุงสุขภาพกาย และจิตใจในเยาวชน จำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อกำหนดบทบาทของน้ำหนักสถานะ และเพื่อศักยภาพ confounds

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รายงานบทสรุป: อาหารครอบครัว, ปัจจัย obesogenic และอาการซึมเศร้าในวัยหนุ่ม
วัตถุประสงค์: ปัจจัย Obesogenic ที่เกี่ยวข้องกับอาการซึมเศร้าในวัยรุ่นแม้ว่ากลไกที่แน่นอนยังไม่เข้าใจอย่างเต็มที่ พฤติกรรมการอยู่ประจำที่ (เช่นเวลาอยู่หน้าจอ) ได้รับการเชื่อมโยงกับภาวะซึมเศร้าและมีการคาดการณ์โดยความถี่ในมื้ออาหารของครอบครัวที่ต่ำกว่าบอกพวกเขาอาจมีบทบาท mediational ระหว่างมื้ออาหารของครอบครัวและอาการซึมเศร้า การศึกษาในปัจจุบันพยายามที่จะอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรเหล่านี้ วิธีการ: ตัวอย่างของ 123 เยาวชนอายุแปดและ 14 ปีอายุระหว่าง (M ¼ 11.90, SD 1.87 ¼) ระบุส่วนใหญ่เป็นแอฟริกันอเมริกัน (33.3%) หรือคนผิวขาว (36.7%) ถูกตรวจสอบ การถดถอยการวิเคราะห์และการทดสอบโชเบลกับวัฏจักรได้ดำเนินการในการทดสอบรูปแบบการไกล่เกลี่ย นอกจากนี้การวิเคราะห์ได้ดำเนินการกับผู้เข้าร่วมแยกตามหมวดหมู่น้ำหนัก (ยันเทียบกับน้ำหนักตัวมากเกิน / อ้วน) เพื่อตรวจสอบความแตกต่างของกลุ่ม ผล: หลักฐานเบื้องต้นก็พบว่าสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างความถี่ mediational มื้ออาหารของครอบครัวและอารมณ์ซึมเศร้าผ่านเวลาหน้าจออยู่ประจำ แต่ไม่มีความสัมพันธ์โดยตรงก็พบว่าความถี่จากมื้ออาหารของครอบครัวที่จะอารมณ์ซึมเศร้า นอกจากนี้รูปแบบของความสัมพันธ์ก็จะพบว่าแตกต่างกันไปในแต่ละประเภทน้ำหนัก สรุปผลการวิจัยแนะนำการเชื่อมต่อระหว่างพฤติกรรมการรับประทานอาหารเวลาอยู่หน้าจออยู่ประจำและภาวะซึมเศร้าและสนับสนุนความเป็นไปได้ของการสร้างการแทรกแซงครอบครัวที่ใช้ในการปรับปรุงสุขภาพทางร่างกายและจิตใจในเยาวชน นอกจากนี้การวิจัยเป็นสิ่งจำเป็นในการกำหนดบทบาทของสถานะน้ำหนักและบัญชีสำหรับการทำลายศักยภาพ