suprathreshold mf-ERG signals were

suprathreshold mf-ERG signals were still not present at 16 weeks post-injection (Fig. 1c, inset). After GFP fluorescence became robust, the red light mf-ERG, which indicates responses from the introduced L-opsin, showed highly increased response amplitudes in two areas (Fig. 1c) corresponding to locations of subretinal injections (Fig. 1d). The two dichromatic monkeys who participated in behavioural tests of colour vision were treated with L-opsin-coding virus only. Although the elongated pattern produced by two injections in Fig. 1c, d allowed mf-ERG validation, the treatment goal was to produce a homogeneous region, as resulted from three injections shown in Fig. 1f, in which the highest mf-ERG response covered about 80u of the central retina—roughly the area for which humans have good red–green discrimination. These results demonstrate that gene therapy changed the spectral sensitivity of a subset of the cones. A priori, there were two possibilities for how a change in spectral sensitivity might change colour vision behaviour. First, animals may have an increase in sensitivity to long-wavelength light, but if the neural circuitry for extracting colour information from the nascent ‘M 1 L cone’ submosaic was absent, they would remain dichromatic—the hallmark of which is having two hues that are indistinguishable from grey (Fig. 2d). The spectral neutral point for individuals that have only S and M cones (for example, monkeys 1 and 2 pre-therapy) occurs near the dominant wavelength of 495 nm. At the limit, an increase in spectral sensitivity would shift the monkeys’ neutral point towards that of individuals with only S and L cones, near the dominant wavelength of 505 nm (Fig. 2d, dashed blue lines). The second, more engaging possibility was that treatment would be sufficient to expand sensory capacity in monkeys, providing them with trichromatic vision. In this case, the animals’ post-therapy results would appear similar to Fig. 2e, obtained from a trichromatic female control monkey

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

suprathreshold mf ERG สัญญาณก็ยังไม่มีที่ฉีดหลังสัปดาห์ที่ 16 (ซี Fig. 1 แทรก) หลังจาก GFP fluorescence กลายเป็นแข็งแกร่ง การแดงแสง mf-ERG ซึ่งบ่งชี้ว่า การตอบสนองจากนำ L opsin แสดงให้เห็นว่าการช่วงตอบรับเพิ่มมากขึ้นในพื้นที่ 2 (Fig. 1 c) ที่สอดคล้องกับตำแหน่งของ subretinal ฉีด (Fig. 1 d) ลิง dichromatic สองที่เข้าร่วมในการทดสอบพฤติกรรมของวิสัยทัศน์สีได้รับการรักษา ด้วย L-opsin-โค้ดไวรัสเท่านั้น แม้ว่ารูปแบบอีลองเกตผลิต โดยฉีดสองใน Fig. 1c ตรวจสอบอนุญาต d ERG mf เป้าหมายการรักษาคือการ ผลิตภูมิภาคเหมือน เป็นผลจากการฉีดสามที่แสดงใน Fig. 1f, mf ERG ตอบสนองสูงสุดครอบคลุมเกี่ยวกับ 80u ของจอตาส่วนกลาง — ประมาณบริเวณที่มนุษย์มีสีแดงเขียวอย่างดี ผลเหล่านี้แสดงให้เห็นว่า ยีนบำบัดเปลี่ยนแปลงไวสเปกตรัมของชุดย่อยของกรวยนี้ เป็น priori มีสองทางสำหรับวิธีการเปลี่ยนความไวสเปกตรัมอาจเปลี่ยนพฤติกรรมการมองเห็นสี ครั้งแรก สัตว์อาจมีการเพิ่มความไวแสงความยาวคลื่นยาว แต่ถ้าวงจรประสาทสำหรับการดึงข้อมูลสีจาก ก่อเป็นรูปกรวย 1 L' submosaic ขาด พวกเขาจะยังคง dichromatic ซึ่งจุดเด่นที่มีสองโทนที่จำแนกไม่ได้จากสีเทา (Fig. 2d) จุดกลางสเปกตรัมสำหรับบุคคลที่มีเฉพาะ S และ M กรวย (เช่น ลิง 1 และ 2 ก่อนรักษา) ที่เกิดขึ้นใกล้ความยาวคลื่นหลักของ 495 nm ที่จำกัด การเพิ่มความไวสเปกตรัมจะเลื่อนจุดกลางของลิงไปที่บุคคลที่มีเฉพาะ S และ L กรวย ใกล้ความยาวคลื่นหลักของ 505 nm (Fig. 2d เส้นประสีน้ำเงิน) ยิ่งสอง เสน่ห์ความเป็นไปได้ว่า การรักษาจะเพียงพอที่จะขยายกำลังการผลิตทางประสาทสัมผัสในลิง ให้กับวิสัยทัศน์ trichromatic ในกรณีนี้ ผลการรักษาหลังของสัตว์จะปรากฏคล้ายกับ Fig. 2e ได้จากลิง trichromatic ควบคุมหญิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

suprathreshold สัญญาณ MF-ERG ก็ยังคงไม่ได้อยู่ที่ 16 สัปดาห์หลังฉีด (รูป. 1c สอด) หลังจากที่เรืองแสง GFP กลายเป็นที่แข็งแกร่งแสงสีแดง MF-ERG ซึ่งบ่งชี้การตอบสนองจากการแนะนำให้รู้จัก L-opsin, แสดงให้เห็นเพิ่มขึ้นอย่างมากในช่วงกว้างของคลื่นการตอบสนองในสองพื้นที่ (รูป. 1 c) ที่สอดคล้องกับสถานที่ของการฉีด subretinal (รูป. 1 ว​​ัน) สองลิง dichromatic ที่เข้าร่วมในการทดสอบพฤติกรรมของการมองเห็นสีได้รับการรักษาไวรัส L-opsin เข้ารหัสเท่านั้น แม้ว่ารูปแบบยาวที่ผลิตโดยการฉีดสองในรูป 1c, D ได้รับอนุญาตตรวจสอบ MF-ERG เป้าหมายของการรักษาคือการผลิตในภูมิภาคเป็นเนื้อเดียวกันเป็นผลมาจากการฉีดที่แสดงในรูป 1f ซึ่งในการตอบสนอง MF-ERG สูงสุดครอบคลุมเกี่ยวกับ 80U ของกลางเรตินาประมาณพื้นที่ที่มนุษย์มีการเลือกปฏิบัติสีแดงสีเขียวที่ดี ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าการรักษาด้วยยีนเปลี่ยนแปลงไวสเปกตรัมของส่วนย่อยของกรวย เบื้องต้นมีสองวิธีที่เป็นไปได้สำหรับการเปลี่ยนแปลงในความไวสเปกตรัมอาจมีการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการมองเห็นสี ครั้งแรกที่สัตว์อาจจะมีการเพิ่มขึ้นของความไวต่อแสงความยาวคลื่นยาว แต่ถ้าวงจรประสาทสำหรับการสกัดสีจากข้อมูลตั้งไข่ 'M 1 กรวย L' submosaic ขาดพวกเขาจะยังคงอยู่ dichromatic-จุดเด่นของซึ่งจะมีสองเฉดสี ที่มีความแตกต่างจากสีเทา (รูป. 2d) จุดที่เป็นกลางสเปกตรัมสำหรับบุคคลที่มีเพียง S และ M กรวย (เช่นลิงที่ 1 และ 2 ก่อนการรักษาด้วย) เกิดขึ้นใกล้กับความยาวคลื่นที่โดดเด่นของ 495 นาโนเมตร ในวงเงินที่เพิ่มขึ้นในความไวสเปกตรัมจะเปลี่ยนจุดที่เป็นกลางลิงที่มีต่อว่าของบุคคลที่มีเพียง S และ L กรวยใกล้ความยาวคลื่นที่โดดเด่นของ 505 นาโนเมตร (รูป. 2d, ประเส้นสีฟ้า) ที่สองเป็นไปได้มีส่วนร่วมมากขึ้นว่าการรักษาจะเพียงพอที่จะขยายกำลังการผลิตทางประสาทสัมผัสในลิงให้พวกเขามีวิสัยทัศน์ Trichromatic ในกรณีนี้สัตว์ผลหลังการรักษาจะปรากฏคล้ายกับรูป 2e ที่ได้รับจากการควบคุมลิงเพศหญิง Trichromatic

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

suprathreshold MF เอิร์ทสัญญาณยังไม่ได้อยู่ที่ 16 สัปดาห์หลังจากการฉีด ( ภาพที่ 1c inset , ) หลังจาก GFP เรืองแสงเป็นสีแดงอ่อน ( MF Erg ซึ่งบ่งชี้ว่า การตอบสนองจากการแนะนำ l-opsin พบเพิ่มขึ้นอย่างมากในการตอบสนองแรงบิดสองพื้นที่ ( ภาพที่ 1c ) ที่สอดคล้องกับตำแหน่งของ subretinal ฉีด ( ภาพดี )สอง dichromatic ลิงที่เข้าร่วมการทดสอบพฤติกรรมของวิสัยทัศน์สีได้รับการรักษาด้วย l-opsin-coding ไวรัสเท่านั้น แม้ว่าจะทำให้รูปแบบผลิตโดยสองฉีดในรูป 1C , D อนุญาต MF ดามการตรวจสอบเป้าหมายการผลิตเขตเนื้อเดียว เป็นผลจากการแสดงในชั้น 1 รูป ,ซึ่งครอบคลุมเกี่ยวกับ 80u MF ดามการตอบสนองสูงสุดของจอประสาทตาส่วนกลางประมาณพื้นที่ซึ่งมนุษย์มีสีแดงสีเขียวและการแบ่งแยก ผลลัพธ์เหล่านี้แสดงให้เห็นว่าการรักษายีนเปลี่ยนแปลงความไวสเปกตรัมของส่วนย่อยของกรวย a priori , มีความเป็นไปได้สองอย่าง สำหรับวิธีการเปลี่ยนความไวอาจจะเปลี่ยนพฤติกรรมในการมองเห็นสี ครั้งแรกสัตว์อาจจะเพิ่มความไวต่อแสงความยาวคลื่นยาว แต่ถ้าวงจรประสาทสำหรับการสกัดข้อมูลสีจากตั้งไข่ ' M 1 L ' submosaic กรวยขาด พวกเขาจะยังคง dichromatic hallmark ของซึ่งมี 2 เฉดสี ที่ไม่ต่างอะไรจากสีเทา ( ภาพที่ 2 ) สเปกตรัมที่เป็นกลางจุดสำหรับบุคคลที่มีเพียง S และ M กรวย ( ตัวอย่างเช่นลิงที่ 1 และที่ 2 ก่อนการรักษา ) เกิดขึ้นใกล้ความยาวคลื่นเด่นของ 495 นาโนเมตร ที่ จำกัด เพิ่มความไวในการจะเปลี่ยนลิง ' เป็นกลาง ชี้ว่าบุคคลที่มีเพียง S และ L กรวยใกล้ความยาวคลื่นเด่นของ 505 nm ( ภาพ 2D , เส้นประสีน้ำเงิน ) ตัวที่สองมีความเป็นไปได้ที่การรักษาจะเพียงพอที่จะขยายขีดความสามารถทางประสาทสัมผัสของลิง ให้พวกเขามีวิสัยทัศน์ trichromatic . ในกรณีนี้ การรักษาสัตว์ ' โพสต์ผลลัพธ์จะปรากฏคล้ายกับรูปที่ 2 ได้จากลิงควบคุม trichromatic หญิง