Medium[edit]For this work, Leonardo

Medium[edit]
For this work, Leonardo sought a greater detail and luminosity than could be achieved with traditional fresco.[11] He painted The Last Supper on a dry wall rather than on wet plaster, so it is not a true fresco. Because a fresco cannot be modified as the artist works, Leonardo instead chose to seal the stone wall with a double layer of dried plaster.[11] Then, borrowing from panel painting, he added an undercoat of white lead to enhance the brightness of the oil and tempera that was applied on top. This was a method that had been described previously, by Cennino Cennini in the 14th century. However, Cennini had recommended the use of secco for the final touches alone.[12] These techniques were important for Leonardo's desire to work slowly on the painting, giving him sufficient time to develop the gradual shading or chiaroscuro that was essential in his style.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปานกลาง [แก้ไข]สำหรับงานนี้ Leonardo ขอรายละเอียดมากขึ้นและความสว่างที่มากกว่าสามารถทำได้ ด้วยจิตรกรรมฝาผนังโบราณ [11] เขาทาสี Supper ล่าสุดบนผนังแห้งมากกว่าบนปูนเปียก ก็ไม่กลางแจ้งจริง เนื่องจากไม่สามารถปรับเปลี่ยนเป็นจิตรกรรมฝาผนังเป็นงานศิลปิน Leonardo แทนเลือกปิดผนังหินกับสองชั้นของปูนฉาบที่แห้ง [11] กู้ยืมเงินจากจิตรกรรมแผง เขาเพิ่มเป็นรองรอสีขาวเพื่อเพิ่มความสว่างของน้ำมันและสีฝุ่นที่ใช้อยู่ด้านบนด้วย นี้เป็นวิธีที่มีการอธิบายไว้ก่อนหน้านี้ โดย Cennino Cennini ในศตวรรษที่ 14 อย่างไรก็ตาม Cennini ได้แนะนำการใช้ secco สัมผัสสุดท้ายเพียงอย่างเดียว [12] เทคนิคเหล่านี้มีความสำคัญสำหรับของ Leonardo ความปรารถนาที่จะทำงานช้าในจิตรกรรม ให้เขามีเวลาเพียงพอในการพัฒนาสมดุลแรเงาหรือ chiaroscuro ที่จำเป็นในสไตล์ของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลาง [แก้ไข]
สำหรับงานนี้เลโอนาร์โดขอรายละเอียดมากขึ้นและสว่างกว่าจะประสบความสำเร็จกับภาพแบบดั้งเดิม. [11] เขาวาดพระกระยาหารค่ำมื้อสุดท้ายบนผนังแห้งมากกว่าปูนปลาสเตอร์เปียกจึงไม่ได้เป็นภาพที่แท้จริง เพราะภาพไม่สามารถแก้ไขการทำงานของศิลปินที่เลโอนาร์โดแทนที่จะเลือกในการปิดผนึกผนังหินที่มีสองชั้นของปูนแห้ง. [11] จากนั้นการกู้ยืมเงินจากจิตรกรรมแผงเขาเพิ่มเสื้อตะกั่วสีขาวเพื่อเพิ่มความสว่างของ น้ำมันและอุณหภูมิที่ถูกนำมาใช้บน นี่เป็นวิธีการที่ได้รับการอธิบายไว้ก่อนหน้าโดย Cennino Cennini ในศตวรรษที่ 14 ที่ อย่างไรก็ตาม Cennini จึงแนะนำให้ใช้ secco สำหรับสัมผัสสุดท้ายเพียงอย่างเดียว. [12] เทคนิคเหล่านี้มีความสำคัญสำหรับความปรารถนาของเลโอนาร์โดจะทำงานช้าในการวาดภาพให้เขามีเวลาเพียงพอที่จะพัฒนาแรเงาค่อยเป็นค่อยไปหรือ chiaroscuro ที่มีความสำคัญในรูปแบบของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลาง [ แก้ไข ]
งานนี้ลีโอนาร์โด แสวงหามากขึ้นรายละเอียดและความสว่างมากกว่าจะสามารถบรรลุกับกลางแจ้งแบบดั้งเดิม . [ 11 ] เขาวาดรูปอาหารมื้อสุดท้ายบนผนังแห้งมากกว่าปูนเปียก ดังนั้นจึงไม่แจ้งจริง เนื่องจากปูนเปียกไม่สามารถแก้ไขได้เป็นศิลปินทำงาน ลีโอนาร์โดแทนเลือกที่จะผนึกหินผนังสองชั้นของปูนฉาบแห้ง [ 11 ] แล้วยืมจากจิตรกรรมแผง , เขาเพิ่มการ undercoat ของตะกั่วสีขาวเพื่อเพิ่มความสว่างของน้ำมันและสีฝุ่นที่ใช้ด้านบน นี้เป็นวิธีที่ได้อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ โดยเชนนิโน เชนนินิในศตวรรษที่ 14 อย่างไรก็ตาม cennini เคยแนะนำให้ใช้ของ เซคโค่สำหรับสัมผัสสุดท้ายคนเดียว[ 12 ] เทคนิคเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญเพื่อความปรารถนาของเลโอนาร์โดทำงานช้าในการวาดภาพให้เขาเวลาเพียงพอที่จะพัฒนาอย่างค่อยเป็นค่อยไปการแรเงาหรือรำพึงที่จำเป็นในสไตล์ของเขา