Sandin et al. (2008) write: “The ea

Sandin et al. (2008) write: “The earliest historical descriptions of Kiritimati and Tabuaeran document an enormous abundance of sharks and other large fishes that persisted until the early to mid 20th century when declines became apparent. As recently as 1997, fish biomass at Kiritimati was double that observed in our study and was comprised of over 30% top predators, suggesting that large declines in the fish assemblage has occurred within just ten years as the human population rapidly increased due to deliberate relocation. Thus, the low fish biomass at these atolls most likely is due to fishing here, as in many places elsewhere.” “Over 50% of the reef fishery is composed of predatory species”. “The changes in reef fish assemblage structure are best described as a response to increased fishing pressure from Kingman to Kiritimati … Fishing pressure tends to disproportionately reduce densities of longer-lived, larger-bodied individuals … which are frequently from higher trophic levels”.

The Coral Reef Ecosystem Division (CRED) of NOAA, based in Honolulu, surveys coral reefs around all 50 of the U.S. Pacific islands and reefs, and has found similar patterns (Fig. 4). They found huge differences between unpopulated islands to the left in the graph and populated islands to the right. Further, the differences are largest for the apex predators.

The same pattern has been found in the Marianas chain in the northwestern Pacific. Studies by CRED of reef fish in Guam and the Marianas found that fish larger than 50 cm in length were much more abundant around the islands at the northern end of the chain (Fig. 5). Human population is concentrated on Guam and other islands at the southern end of the chain, while the middle and northern islands are uninhabited.

In the Indian Ocean, the Chagos archipelago near the center of the ocean has a large reef area, most of which has no people on it and has had little human influence for several decades. The unpopulated atolls have an average fish biomass that is orders of magnitude higher than anywhere else in the Indian Ocean, including MPAs, and as high as the highest level found yet in the Pacific (at Jarvis Island). The one atoll with people in Chagos, Diego Garcia, has lower biomass than the average of the atolls that lack people. The fish community is not heavily dominated by sharks as the reefs in the Pacific are, which may in part be due to a long history of shark poaching by outside fishermen (Graham and McClanahan, 2013 and Graham et al., 2013).

Some comparisons between fished and remote reefs may be open to many interpretations due to the many differences between the reefs. For instance, islands and reefs which have high abundances of big fish tend to be very small as well as have few people, while islands that have low abundances of fish not only have higher human populations, they also are much larger, high islands. Large islands have a number of other attributes which may affect fish populations compared to small islands or reefs, such as much more sediment and nutrient runoff. In a very few locations, some of these relationships can be broken, and the results can be very instructive. A good example is Rose Reef, a small reef just south of Guam. It has no island, and thus no people, and is small. As such, one might assume it would have lots of big fish, but it does not (Fig. 5). It is within easy reach of Guam. It is too far away for sediment, nutrients, or chemical pollution to reach from an island the size of Guam from which even sediment plumes do not reach. The low abundance of big fish on Rose Reef can only be explained by fishing.

Williams et al. (2011) document the patterns of reef fish around 39 islands and reefs in the U.S. Pacific, that is, Hawaii, Guam and the Marianas, American Samoa, and the remote U.S. islands. There are many details in the data that cannot be explained by fishing alone. That is to be expected, reef fish populations are affected by a wide variety of factors such as habitat, biogeographic location, and food sources. However, in each of the archipelagos, large fish were more abundant on remote, low population islands and reefs than on populated islands and reefs. Further, the effect shows a gradient with size. The effect is largest with the larger fish, and decreases with decreasing size fish. Small fish are a good control for the many effects of humans other than fishing. Habitat destruction, sediment, nutrients, and chemical pollution should all affect small fish as well as large, and we have no evidence to show they have differential effects on different sizes of fish. Fishing, however, is well documented to have much stronger effects on larger fish than on smaller fish. We know of no other way to explain the results other than by fishing. Further, the effects are present in each of the three archipelagos. Small fish were slightly more abundant on remote reefs than populated reefs, which could be because fish of those sizes are also taken by fishing, or because there are other human impacts that decrease fish abundance in addition to fishing (and thus affect all size fish). It makes sense that both fishing and other factors affect fish populations, but the data in this study show that the lion’s share of the effect on large fish is from fishing.

A study in Australia reports that while the Cocos-Keeling Islands in the Indian Ocean (owned by Australia) and which have no fishing, have abundant sharks, sharks are much less abundant on the Great Barrier Reef (GBR) in areas open to fishing (which until recently was most of the reef) (Robbins et al., 2006). In the few tiny areas of the GBR where people are not allowed to go, sharks are abundant as in Cocos-Keeling (Fig. 6 and Fig. 7). Surprisingly, in areas where fishing is not allowed but people can go (“no-take” areas), sharks are in low abundance similar to that in areas where fishing is allowed. Apparently, people are poaching sharks in no-take Marine Protected Areas (MPAs), and only no-go areas provide enough protection. The authors were able to measure the rate at which sharks are declining on the GBR, and it is rapid. Fishing in Queensland (where the GBR is) is controlled by the Queensland Department of Primary Industries. They claim they have tightened up regulations (now each fisherman is limited to possession of only one grey reef shark or white tip reef shark) so they say it is well regulated. Each fisherman is limited to possessing one reef shark per day, or a maximum of 365 a year, but anyone can kill all they want and throw them back. Another study (Heupel et al., 2009) used fish catches to measure Catch Per Unit Effort (CPUE) for reef sharks on the GBR. They found higher CPUE indicating more sharks in no-take areas of the park than in areas open to fishing. However, they did not report on no-go areas, or areas that have not had shark fishing. They report that CPUE has not been declining, indicating that populations may not have been declining. Usually, if you can observe and measure something directly like the underwater visual census used by Robbins et al. (2006), that is superior to indirect methods like CPUE, because the more indirect methods require assumptions that often are not, or cannot be, tested.

Robbins et al. (2006) wrote: “Our data suggest that for coral-reef sharks, immediate and substantial reductions in shark fishing will be required for their ongoing collapse to be reversed”. “Together, these findings indicate that extirpation of these species from fished coral-reef ecosystems is an immanent likelihood in the absence of substantial changes to coral-reef management”. “Inferred and projected declines such as ours appear sufficient to warrant “Critically Endangered” status under the IUCN Red List (A3d) criteria for this study area for both species”. “Moreover, the magnitude of the population decline is severe: Median rates of population decline are 7% per annum for whitetip reef sharks and 17% for grey reef sharks. If current population trends continue unabated, the abundance of whitetip reef sharks and grey reef sharks present on legally fished reefs will be reduced to only 5% and 0.1% respectively, of their present-day no-entry abundance levels within 20 years”.

The vulnerability of sharks is highlighted in this quote from Nichols (1993): “Sharks possess particular biological characteristics which render them especially susceptible to high fishing pressure, and as such, qualify them as a special case for management. As apex predators, they have few natural enemies. The biological characteristics of sharks – long lived, slow growth rates, low fecundity and reproductive rates (some species do not reproduce every year), long gestation period, relatively large size at first spawning, and strongly density dependent recruitment – result in shark fisheries being particularly sensitive to over-fishing”. Hilborn (2005) wrote: “Species that have few offspring (e.g., sharks and rays) or live a long time will intrinsically have a lower rate of increase”. “Long-lived and low-fecundity species are particularly prone to depletion because the exploitation rate that is sustainable is much lower”.

Similar findings have been reported from the Caribbean. Ward-Paige et al. (2010) used the massive database from trained REEF volunteer divers, using reports from over 76,000 underwater surveys, which is just the kind of survey data set needed to assess rare species. Significant numbers of sharks were found only in areas of very low human populations, or in very well protected areas. Nurse sharks were exceptional, being found near humans as well as farther away. Nurse sharks have low fishery value. Historical records report that sharks were plentiful in the past, as recently as the 1950s in some areas. Shark catches increased dramatically in recent decades in many places. For instance, landings of sharks in the Gulf of Mexico tripled between 1980 and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขียน sandin et al. (2008): "คำแรกสุดอดีตอธิบายของคิริสมาสและ Tabuaeran เอกสารมากมายมหาศาลของปลาฉลามและปลาใหญ่อื่น ๆ ที่ยังคงอยู่จนถึงช่วงกลางศตวรรษที่ 20 การเมื่อลดอัตราการกลายเป็นชัดเจน เมื่อเร็ว ๆ นี้ที่ 1997 ปลาชีวมวลที่คิริสมาส คู่ที่สังเกตในการศึกษาของเรา และประกอบด้วยมากกว่า 30% ด้านล่า แนะนำที่ ผสมผสานปลาใหญ่ลดอัตราเกิดภายในเพียงสิบปีเป็นประชากรมนุษย์อย่างรวดเร็ว ขึ้นเนื่องจากย้ายที่กระทำ ดังนั้น ชีวมวลต่ำปลาที่ atolls เหล่านี้มักเป็นเนื่องจากการตกปลาที่นี่ ในหลายสถานอื่น" "กว่า 50% ของการประมงแนวปะการังประกอบด้วยมหาศาลพันธุ์" "การเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างผสมผสานปลาปะการังจะอธิบายเป็นการตอบสนองต่อความดันตกปลาเพิ่มขึ้นจากคิงกับคิริสมาส... ความดันตกปลามีแนวโน้มที่ ลดความหนาแน่นของ longer-lived, bodied ใหญ่บุคคล...ซึ่งจากระดับชั้นอาหารสูงมักจะสลาย"ในแนวปะการังระบบนิเวศหาร (ข้อมูลประจำตัว) ของ NOAA อยู่ในโฮโนลูลู สำรวจปะการังรอบหมู่เกาะแปซิฟิกสหรัฐฯ และแนวปะการังทั้งหมด 50 แล้วพบรูปแบบที่คล้ายกัน (Fig. 4) พวกเขาพบขนาดใหญ่ความแตกต่างระหว่าง unpopulated เกาะทางซ้ายในกราฟและหมู่เกาะที่มีประชากรทางด้านขวา เพิ่มเติม ความแตกต่างอยู่ที่ใหญ่ที่สุดสำหรับล่าเอเพ็กซ์พบรูปแบบเดียวกันในโซ่ Marianas ในแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ ศึกษา โดยข้อมูลประจำตัวของปะการังปลาในกวม และ Marianas ที่พบว่า ปลามีขนาดใหญ่กว่า 50 ซม.ความยาวมีชุกชุมมากเที่ยวที่ด้านเหนือสุดของห่วงโซ่ (Fig. 5) ประชากรมนุษย์มีเข้มข้นกวมและหมู่เกาะอื่น ๆ ทางใต้สุดของโซ่ เกาะกลาง และภาคเหนือมีไม่มีใครอยู่ในมหาสมุทรอินเดีย หมู่เกาะ Chagos ใกล้กับศูนย์กลางของมหาสมุทรมีพื้นที่แนวปะการังขนาดใหญ่ ส่วนใหญ่ที่มีคนไม่อยู่ และมีอิทธิพลต่อมนุษย์น้อยสำหรับหลายทศวรรษที่ผ่านมา Unpopulated atolls ชีวมวลมีปลาเฉลี่ยที่สูงกว่าความสูงที่ระดับสูงสุดที่พบได้ในแปซิฟิค (ที่เกาะจาร์วิส) และที่ใดในมหาสมุทร รับมือ รวมถึงขนาดของใบสั่ง ได้ อะหนึ่งคนใน Chagos, Diego การ์เซีย มีชีวมวลต่ำกว่าค่าเฉลี่ยของ atolls คนที่ขาด ชุมชนปลามีไม่มากครอบงำ โดยฉลามเป็นแนวปะการังในแปซิฟิกได้รับ ซึ่งส่วนหนึ่งอาจเกิดจากปลาฉลาม poaching โดยชาวประมงที่อยู่นอก (เกรแฮม และ McClanahan, 2013 และแกรแฮม et al., 2013) นานบางอย่างเปรียบเทียบระหว่างปะการังล้วง และระยะไกลอาจทำให้ตีความมากมายเนื่องจากความแตกต่างมากมายระหว่างแนวปะการัง สำหรับอินสแตนซ์ หมู่เกาะ และแนวปะการังที่มี abundances สูงของปลาใหญ่ มักจะ มีขนาดเล็กมาก รวมทั้งมีบางคน ในขณะที่หมู่เกาะที่มี abundances ต่ำของ ปลาไม่เพียงแต่มีประชากรมากกว่ามนุษย์ พวกเขายังเป็นเกาะขนาดใหญ่ สูง เกาะขนาดใหญ่มีจำนวนคุณลักษณะอื่น ๆ ซึ่งอาจส่งผลกระทบต่อประชากรปลาเมื่อเทียบกับเกาะเล็ก ๆ หรือโขดหิน ตะกอนและธาตุอาหารที่ไหลบ่ามาก ในการตำแหน่งน้อยมาก บางความสัมพันธ์เหล่านี้สามารถแบ่ง และผลสามารถให้คำแนะนำมาก ตัวอย่างที่ดีคือ โรสปะการัง ปะการังขนาดเล็กเพียงจากกวม มันไม่เกาะ และคนไม่ดัง และมีขนาดเล็ก เช่น หนึ่งอาจคิดว่า มันจะมีปลามากมาย แต่ก็ไม่ได้ (Fig. 5) ก็เดินของกวม มันอยู่ไกลเกินไปสำหรับตะกอน สารอาหาร หรือมลพิษสารเคมีถึงจากเกาะเบิ้ลพลูมขนาดของกวมจากตะกอนที่ได้ไปไม่ถึง อุดมสมบูรณ์ต่ำปลาบนปะการังดอกกุหลาบสามารถเท่านั้นสามารถอธิบาย โดยปลาเอกสารวิลเลียมส์ et al. (2011) รูปแบบของปะการังปลา 39 รอบเกาะและปะการังใน แปซิฟิกสหรัฐอเมริกา ที่ ฮาวาย กวม Marianas อเมริกันซามัว และเกาะสหรัฐระยะไกล ยังมีรายละเอียดมากในข้อมูลที่ไม่สามารถอธิบายได้ โดยชาวประมงเพียงอย่างเดียว ที่จะคาดหวัง ประชากรปลาแนวปะการังได้รับผลกระทบจากปัจจัยต่าง ๆ เช่นการอยู่อาศัย ที่ตั้ง biogeographic และแหล่งอาหารที่หลากหลาย อย่างไรก็ตาม ในแต่ละ archipelagos ปลาขนาดใหญ่ได้อุดมสมบูรณ์มากขึ้นบนเกาะประชากรระยะไกล ต่ำสุดและแนวปะการังกว่าประชากรหมู่เกาะและแนวปะการัง เพิ่มเติม ผลแสดงการไล่ระดับสีขนาด ผลที่ใหญ่ที่สุดกับปลาขนาดใหญ่ และลด ด้วยการลดขนาดของปลา ปลาเล็กปลาน้อยจะควบคุมดีสำหรับผลกระทบจำนวนมากของมนุษย์ไม่ใช่ปลา ทำลายถิ่นฐานธรรมชาติ ตะกอน สารอาหาร และมลพิษสารเคมีควรทั้งหมดมีผลต่อปลาเช่นใหญ่เล็ก และเราไม่มีหลักฐานการแสดงจะมีขนาดแตกต่างกันของปลาผลแตกต่าง ตกปลา อย่างไรก็ตาม จะจัดดี มีลักษณะแข็งแกร่งมากในปลาขนาดใหญ่กว่าในปลาขนาดเล็ก เรารู้ว่าวิธีอื่นจะอธิบายผลลัพธ์เหนือ โดยชาวประมง เพิ่มเติม ผลมีอยู่ในแต่ละ archipelagos สาม ปลาเล็กก็เล็กน้อยมากในแนวปะการังระยะไกลกว่าปะการังประชากร ซึ่งอาจเป็น เพราะปลาขนาดดังกล่าวจะเกิดขึ้น โดยชาวประมง หรือมีผลกระทบอื่น ๆ มนุษย์ที่ลดความอุดมสมบูรณ์ปลานอกปลา (และจึง มีผลต่อทั้งหมดขนาดปลา) มันทำให้รู้สึกว่า ปลาและปัจจัยอื่น ๆ มีผลต่อประชากรปลา แต่ข้อมูลในการศึกษานี้แสดงว่า ส่วนแบ่งของสิงโตของผลปลาใหญ่มาจากปลาการศึกษาในออสเตรเลียรายงานที่ในขณะที่หมู่เกาะคีลิงโคคอสในมหาสมุทร (ของออสเตรเลีย) และการตกปลาไม่ได้ มีปลาฉลามชุกชุม ฉลามจะมากน้อยมากในการรท (GBR) ในพื้นที่ที่เปิดให้ตกปลา (ที่จนล่าสุดถูกสุดของรีฟ) (ร็อบบินส์และ al., 2006) ในพื้นที่เล็ก ๆ ไม่กี่ของ GBR ที่คนไม่ได้ไป ปลาฉลามมีชุกชุมในโคสคีลิง (Fig. 6 และ Fig. 7) จู่ ๆ ในพื้นที่ที่ไม่ได้ปลา แต่ผู้คนสามารถไป ("ไม่ใช้" พื้นที่), ปลาฉลามอยู่ในความอุดมสมบูรณ์ต่ำคล้ายกับบริเวณที่ตกปลาได้ เห็นได้ชัด คนมี poaching ฉลามในไม่ใช้ทะเลป้องกันพื้นที่ (รับมือ), และเฉพาะ no-go พื้นที่ให้เพียงพอป้องกัน ผู้เขียนมีความสามารถในการวัดอัตราการลดลงที่ฉลามบน GBR และเป็นอย่างรวดเร็ว ตกปลาในรัฐควีนส์แลนด์ (GBR อยู่) จะถูกควบคุมโดยรัฐควีนส์แลนด์แผนกของหลักอุตสาหกรรม พวกเขาอ้างว่า พวกเขาได้ทำให้รัดกุมขึ้นระเบียบ (ขณะนี้ชาวประมงแต่ละจำกัดครอบครองเดียวจ้าวฉลามหรือปลาฉลามขาวแนะนำ) ดังนั้นพวกเขากล่าวว่า มันเป็นระเบียบดี จำกัดมีฉลามหนึ่งต่อวัน หรือสูงสุด 365 ปี แต่ทุกคนสามารถฆ่าทั้งหมดที่ต้องการ แล้วโยนกลับถูกชาวประมงแต่ละ อีกการศึกษา (Heupel et al., 2009) ใช้ปลาจับวัดจับต่อหน่วยความพยายาม (CPUE) ฉลามปะการังบน GBR พวกเขาพบ CPUE สูงระบุฉลามเพิ่มเติมในพื้นที่ไม่ใช้สวนกว่าในพื้นที่เปิดให้ตกปลา อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้บนพื้นที่ no-go หรือพื้นที่ที่ไม่มีการตกปลาฉลาม พวกเขารายงานว่า CPUE ได้ไม่ได้ลดลง ระบุว่า ประชากรอาจไม่ได้ถูกลดลง มักจะ ถ้าคุณสามารถสังเกต และวัดบางสิ่งบางอย่างโดยตรงเช่นบ้านภาพใต้น้ำที่ใช้ตามร็อบบินส์ et al. (2006), ที่อยู่เหนือกว่าวิธีทางอ้อมเช่น CPUE ที่มักจะไม่ใช่ หรือไม่ ทดสอบ สมมติฐานใช้วิธีทางอ้อมมากขึ้นร็อบบินส์ et al. (2006) เขียน: "ข้อมูลแนะนำว่า ปลาฉลามปะการัง ลดทันที และพบในปลาฉลามจะต้องยุบอย่างต่อเนื่องของพวกเขาที่จะกลับรายการ" "กัน การค้นพบเหล่านี้บ่งชี้ว่า extirpation พันธุ์จากระบบนิเวศปะการังล้วงได้โอกาสเป็นทายาทของสำคัญเปลี่ยนจัดการปะการัง" "ลดอัตราสรุป และการคาดการณ์เช่นเราปรากฏเพียงพอที่จะรับประกันสถานะ"ทำมิ"ภายใต้เงื่อนไขรายการสีแดงเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติ (A3d) สำหรับพื้นที่ศึกษานี้สำหรับทั้งสองสายพันธุ์" "นอกจากนี้ ขนาดของประชากรลดลงจะรุนแรง: ราคามัธยฐานของประชากรลดลงเป็น 7% ต่อปีสำหรับปลาฉลามครีบขาวแนวปะการังและ 17% สำหรับปลาฉลามจ้าว ถ้าแนวโน้มปัจจุบันประชากรต่อไปรุนแรง มายครีบขาวแหล่งฉลามและจ้าวฉลามอยู่บนโขดหินตามกฎหมายรถจะลดลงเพียง 5% และ 0.1% ตามลำดับ ระดับความอุดมสมบูรณ์ไม่มีรายการของเหตุการณ์ภายใน 20 ปี"ช่องโหว่ของปลาฉลามจะถูกเน้นในใบเสนอราคานี้จากนิโคล (1993): "ปลาฉลามมีลักษณะชีวภาพเฉพาะ ซึ่งทำให้พวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งไวต่อการประมงสูงดัน เช่น คุณสมบัติเป็นกรณีพิเศษสำหรับการจัดการ เป็นเอล่า มีศัตรูในธรรมชาติน้อย ลักษณะทางชีวภาพของปลาฉลาม – ยาวอาศัยอยู่ อัตราการเจริญเติบโตช้า fecundity ต่ำ และ อัตราเจริญพันธุ์ (บางชนิดไม่สร้างทุกปี), ยาวครรภ์ระยะ ขนาดค่อนข้างใหญ่ที่วางไข่ครั้งแรก และขอสรรหาบุคลากรขึ้นอยู่กับความหนาแน่น – ทำประมงปลาฉลามกำลังสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งการประมงมากเกิน" เขียน Hilborn (2005): "สายพันธุ์ที่มีลูกหลานน้อย (เช่น ฉลามและรังสี) หรือสดเป็นเวลานานจะมีเพิ่มขึ้นในอัตราที่ต่ำกว่าการทำ" "พันธุ์ long-lived และ fecundity ต่ำได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งแนวโน้มการลดลงของเนื่องจากอัตราการใช้ประโยชน์จากที่ยั่งยืนต่ำมาก"มีการรายงานผลการวิจัยที่คล้ายกันจากคาริเบียน Al. ร้อยเอ็ด Ward Paige (2010) ใช้ฐานข้อมูลขนาดใหญ่จากฝึกฟอาสาสมัครนักดำน้ำ ใช้รายงานจากการสำรวจใต้น้ำ 76,000 ซึ่งเป็นเพียงชนิดของชุดข้อมูลการสำรวจที่ต้องประเมินถนัด ตัวเลขสำคัญของฉลามพบเฉพาะ ในพื้นที่ของประชากรมนุษย์ต่ำมาก หรือ ในพื้นที่ที่ได้รับการป้องกันเป็นอย่างดี ฉลามพยาบาลพิเศษ ถูกพบใกล้กับมนุษย์ ตลอดจนไกลออกไปได้ ฉลามพยาบาลมีค่าต่ำสุดที่ประมง รายงานระเบียนประวัติศาสตร์ที่ฉลามอยู่อุดมสมบูรณ์ในอดีต เป็นเพิ่งเป็นมินิในบางพื้นที่ จับปลาฉลามเพิ่มขึ้นอย่างมากในทศวรรษที่ผ่านมาล่าสุดในหลาย ๆ Landings ฉลามในอ่าวเม็กซิโกสามเท่าระหว่าง 1980 เช่น และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Sandin et al, (2008) เขียน: "คำอธิบายทางประวัติศาสตร์ที่เก่าแก่ที่สุดของ Kiritimati และ Tabuaeran เอกสารความอุดมสมบูรณ์อย่างมากของปลาฉลามและปลาขนาดใหญ่อื่น ๆ ที่ยังคงจนถึงช่วงต้นถึงกลางศตวรรษที่ 20 เมื่อมีการลดลงก็เห็นได้ชัด เมื่อเร็ว ๆ นี้ปี 1997 ชีวมวลปลาที่ Kiritimati เป็นคู่ที่พบในการศึกษาและได้รับการประกอบด้วยมากกว่า 30% นักล่าชั้นนำที่บอกว่าการลดลงของขนาดใหญ่ในการชุมนุมปลาได้เกิดขึ้นภายในเวลาเพียงสิบปีในฐานะประชากรมนุษย์ที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเนื่องจากการย้ายถิ่นฐานโดยเจตนา . ดังนั้นปลาชีวมวลในระดับต่ำที่เกาะปะการังเหล่านี้ส่วนใหญ่จะเกิดจากการตกปลาที่นี่เป็นในหลายสถานที่อื่น ๆ . "" กว่า 50% ของการประมงแนวปะการังที่ประกอบด้วยสายพันธุ์นักล่า " "การเปลี่ยนแปลงในปลาในแนวปะการังโครงสร้างการชุมนุมที่มีการอธิบายที่ดีที่สุดเพื่อตอบสนองต่อความดันตกปลาเพิ่มขึ้นจากคิงแมนจะ Kiritimati ... ความดันตกปลามีแนวโน้มที่จะไม่เป็นสัดส่วนลดความหนาแน่นของอายุยืนบุคคลขนาดใหญ่ฉกรรจ์ ... ซึ่งมักจะมาจากโภชนาการระดับที่สูงขึ้น". แนวปะการังกองระบบนิเวศ (CRED) ของ NOAA ซึ่งตั้งอยู่ในโฮโนลูลูสำรวจแนวปะการังรอบ 50 ของหมู่เกาะแปซิฟิกของสหรัฐและแนวปะการังและได้พบรูปแบบที่คล้ายกัน (รูปที่. 4) พวกเขาพบความแตกต่างอย่างมากระหว่างเกาะห่างไกลไปทางซ้ายในกราฟและหมู่เกาะที่มีประชากรไปทางขวา นอกจากนี้ความแตกต่างที่มีที่ใหญ่ที่สุดสำหรับยอดล่า. รูปแบบเดียวกันมีการค้นพบในห่วงโซ่ Marianas ในแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ การศึกษาโดย CRED ของปลาในแนวปะการังเกาะกวมและ Marianas พบว่าปลาที่มีขนาดใหญ่กว่า 50 เซนติเมตรยาวได้มากขึ้นมากมายรอบเกาะตอนเหนือสุดของห่วงโซ่ (รูปที่. 5) ประชากรมนุษย์ที่มีความเข้มข้นบนเกาะกวมและเกาะอื่น ๆ ทางตอนใต้สุดของห่วงโซ่ในขณะที่ตรงกลางและหมู่เกาะทางตอนเหนือมีไม่มีใครอยู่. ในมหาสมุทรอินเดียที่ชากอสหมู่เกาะใกล้กับศูนย์กลางของมหาสมุทรมีพื้นที่แนวปะการังขนาดใหญ่ซึ่งส่วนใหญ่มี คนที่ไม่เกี่ยวกับมันและมีอิทธิพลของมนุษย์เล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับหลายทศวรรษ เกาะปะการังห่างไกลมีชีวมวลปลาเฉลี่ยที่เป็นคำสั่งของขนาดที่สูงกว่าที่อื่น ๆ ในมหาสมุทรอินเดียรวมทั้ง MPAs และสูงถึงระดับสูงสุดที่พบยังอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิก (ที่เกาะจาร์วิส) ปะการังเป็นหนึ่งเดียวกับคนในชากอส, ดิเอโกการ์เซียมีชีวมวลต่ำกว่าค่าเฉลี่ยของหินปะการังที่ขาดคน ชุมชนปลาไม่ได้โดดเด่นอย่างมากจากฉลามเป็นแนวปะการังในมหาสมุทรแปซิฟิกซึ่งอาจอยู่ในส่วนหนึ่งจะเกิดจากประวัติศาสตร์อันยาวนานของการรุกล้ำปลาฉลามโดยชาวประมงนอก (เกรแฮมและ McClanahan 2013 และเกรแฮม et al., 2013). การเปรียบเทียบบาง ระหว่างตกปลาและแนวระยะไกลอาจจะเปิดให้ตีความหลายเนื่องจากความแตกต่างมากระหว่างแนวที่ ยกตัวอย่างเช่นเกาะและแนวปะการังที่มีปริมาณสูงของปลาใหญ่มีแนวโน้มที่จะมีขนาดเล็กมากเช่นเดียวกับที่มีคนไม่กี่คนในขณะที่หมู่เกาะที่มีความอุดมสมบูรณ์ต่ำของปลาไม่เพียง แต่มีประชากรมนุษย์ที่สูงขึ้นพวกเขายังมีขนาดใหญ่เกาะสูง เกาะขนาดใหญ่ที่มีจำนวนของคุณลักษณะอื่น ๆ ที่อาจมีผลต่อประชากรปลาเมื่อเทียบกับเกาะเล็ก ๆ หรือแนวปะการังเช่นตะกอนมากขึ้นและการไหลบ่าของสารอาหาร ในสถานที่น้อยมากบางส่วนของความสัมพันธ์เหล่านี้จะถูกทำลายและผลที่สามารถให้คำแนะนำมาก ตัวอย่างที่ดีคือโรสแนวปะการังแนวปะการังเล็ก ๆ ทางตอนใต้ของเกาะกวม แต่ก็มีเกาะที่ไม่มีและทำให้คนที่ไม่ได้และมีขนาดเล็ก เช่นหนึ่งอาจคิดว่ามันจะมีจำนวนมากของปลาใหญ่ แต่ก็ไม่ได้ (รูปที่. 5) มันเป็นอยู่ไม่ไกลจากเกาะกวม มันเป็นเรื่องไกลเกินไปสำหรับตะกอนสารอาหารหรือมลพิษทางเคมีในการเข้าถึงจากเกาะขนาดของเกาะกวมจากขนนกซึ่งแม้ตะกอนไม่ถึง ความอุดมสมบูรณ์ต่ำของปลาใหญ่ในโรส Reef เท่านั้นที่สามารถอธิบายได้ด้วยการตกปลา. วิลเลียมส์และอัล (2011) เอกสารรูปแบบของปลาในแนวปะการังรอบ 39 เกาะและแนวปะการังในมหาสมุทรแปซิฟิกสหรัฐอเมริกา, ที่อยู่, ฮาวายเกาะกวมและมาริอานา, อเมริกันซามัวและหมู่เกาะสหรัฐระยะไกล มีรายละเอียดมากในข้อมูลที่ไม่สามารถอธิบายได้ด้วยการตกปลาเพียงอย่างเดียว ที่จะคาดว่าประชากรปลาในแนวปะการังได้รับผลกระทบจากความหลากหลายของปัจจัยดังกล่าวเป็นที่อยู่อาศัยที่ตั้งชีวภูมิศาสตร์และแหล่งอาหาร อย่างไรก็ตามในแต่ละหมู่เกาะปลาขนาดใหญ่มีความอุดมสมบูรณ์มากขึ้นในระยะไกลเกาะของประชากรต่ำและแนวกว่าบนเกาะที่มีประชากรและแนว นอกจากนี้ผลที่ได้แสดงให้เห็นถึงการไล่ระดับสีที่มีขนาด ผลที่ได้คือที่ใหญ่ที่สุดกับปลาที่มีขนาดใหญ่ขึ้นและลดลงด้วยการลดขนาดของปลา ปลาขนาดเล็กที่มีการควบคุมที่ดีสำหรับผลกระทบมากของมนุษย์คนอื่น ๆ กว่าการตกปลา การทำลายสิ่งแวดล้อมตะกอนสารอาหารและมลพิษทางเคมีทั้งหมดจะส่งผลกระทบต่อปลาเล็กปลาน้อยเช่นเดียวกับที่มีขนาดใหญ่และเรามีหลักฐานแสดงให้เห็นว่าพวกเขามีผลกระทบที่แตกต่างกันในขนาดที่แตกต่างกันของปลาไม่มี ตกปลา แต่เป็นเอกสารที่ดีที่จะมีผลกระทบที่แข็งแกร่งมากในปลาที่มีขนาดใหญ่กว่าปลาที่มีขนาดเล็ก เรารู้ว่าไม่มีทางอื่นที่จะอธิบายผลอื่น ๆ นอกเหนือจากการตกปลา นอกจากนี้ผลกระทบที่มีอยู่ในแต่ละสามหมู่เกาะ ปลาเล็กปลาน้อยเล็กน้อยอีกมากมายในแนวปะการังระยะไกลกว่าแนวปะการังที่มีประชากรซึ่งอาจจะเป็นเพราะปลาขนาดเหล่านี้จะดำเนินการโดยการตกปลาหรือเพราะมีผลกระทบต่อมนุษย์อื่น ๆ ที่ลดความอุดมสมบูรณ์ปลานอกเหนือไปจากการตกปลา (และส่งผลกระทบต่อปลาทุกขนาด) . มันทำให้รู้สึกว่าทั้งการประมงและปัจจัยอื่น ๆ ที่ส่งผลกระทบต่อประชากรปลา แต่ข้อมูลในการศึกษาครั้งนี้แสดงว่าสิงโตของหุ้นของผลกระทบต่อปลาขนาดใหญ่มาจากการประมง. the การศึกษาในออสเตรเลียรายงานว่าในขณะที่หมู่เกาะหมู่ Keeling ในมหาสมุทรอินเดีย (เจ้าของออสเตรเลีย) และที่มีการตกปลาไม่มีมีปลาฉลามมากมายฉลามมีมากน้อยที่อุดมสมบูรณ์บนกับ Great Barrier Reef (GBR) ในพื้นที่เปิดเพื่อการประมง (ซึ่งจนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ส่วนใหญ่ของแนวปะการัง) (ร็อบบินส์ et al., 2006 ) ในพื้นที่เล็ก ๆ ไม่กี่ของ GBR ที่ผู้คนไม่ได้รับอนุญาตให้ไปฉลามมีความอุดมสมบูรณ์เช่นเดียวกับในหมู่ Keeling (รูปที่. 6 และรูปที่. 7) น่าแปลกที่ในพื้นที่ที่ตกปลาไม่ได้รับอนุญาต แต่คนที่สามารถไป ("ไม่ใช้" พื้นที่) ฉลามอยู่ในความอุดมสมบูรณ์ต่ำคล้ายกับว่าในพื้นที่ที่ได้รับอนุญาตตกปลา เห็นได้ชัดว่าคนจะแย่งปลาฉลามในไม่ใช้พื้นที่คุ้มครองทางทะเล (MPAs) และมีเพียงไม่มีไปพื้นที่ให้การป้องกันที่เพียงพอ ผู้เขียนมีความสามารถในการวัดอัตราที่ฉลามจะลดลงใน GBR และมันเป็นไปอย่างรวดเร็ว ตกปลาในควีนส์แลนด์ (ที่เป็น GBR) ถูกควบคุมโดยรัฐควีนส์แลนด์กรมอุตสาหกรรมพื้นฐาน พวกเขาอ้างว่าพวกเขาได้แน่นขึ้นกฎระเบียบ (ตอนนี้ชาวประมงแต่ละจะถูก จำกัด การครอบครองเพียงหนึ่งฉลามแนวสีเทาหรือสีขาวปลายฉลามแนว) เพื่อให้พวกเขาบอกว่ามันจะถูกควบคุมอย่างดี ชาวประมงแต่ละครั้งจะถูก จำกัด ให้มีฉลามแนวหนึ่งต่อวันหรือสูงสุดไม่เกิน 365 ปี แต่ทุกคนสามารถฆ่าทั้งหมดที่พวกเขาต้องการและโยนพวกเขากลับมา อีกการศึกษา (Heupel et al., 2009) ที่ใช้ในการจับปลาในการวัดความพยายามจับต่อหน่วย (CPUE) สำหรับฉลามแนวปะการังใน GBR พวกเขาพบ CPUE สูงแสดงให้เห็นปลาฉลามมากขึ้นในการไม่ใช้พื้นที่ของสวนสาธารณะกว่าในพื้นที่เปิดเพื่อการประมง แต่พวกเขาไม่ได้รายงานเกี่ยวกับการไม่มีไปพื้นที่หรือพื้นที่ที่ไม่ได้มีการจับปลาฉลาม พวกเขารายงานว่า CPUE ไม่ได้รับการลดลงแสดงให้เห็นว่าประชากรอาจไม่ได้รับลดลง โดยปกติแล้วถ้าคุณสามารถสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างและวัดโดยตรงเช่นการสำรวจสำมะโนประชากรภาพใต้น้ำใช้โดยร็อบบินส์และอัล (2006) ที่จะดีกว่าวิธีการทางอ้อมเช่น CPUE เพราะวิธีการทางอ้อมมากขึ้นจำเป็นต้องมีสมมติฐานที่มักจะไม่ได้หรือไม่สามารถผ่านการทดสอบ. ร็อบบินส์และอัล (2006) เขียน: "ข้อมูลของเราแสดงให้เห็นว่าฉลามแนวปะการังลดทันทีและมีความสำคัญในการประมงปลาฉลามจะต้องล่มสลายอย่างต่อเนื่องของพวกเขาจะกลับ" "ร่วมกันค้นพบเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าการกำจัดของสายพันธุ์เหล่านี้จากการตกปลาระบบนิเวศแนวปะการังเป็นโอกาสทุกหนทุกแห่งในกรณีที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญในการบริหารจัดการแนวปะการังว่า" "Inferred และคาดว่าการลดลงดังกล่าวเป็นของเราปรากฏเพียงพอที่จะรับประกันการ" สูญพันธุ์ "สถานะภายใต้รายการ IUCN Red (A3d) เกณฑ์พื้นที่ศึกษานี้ได้ทั้งสองชนิด" "นอกจากนี้ยังมีความสำคัญของการลดลงของประชากรที่มีความรุนแรง: อัตราเฉลี่ยของประชากรลดลง 7% ต่อปีสำหรับฉลามแนว whitetip และ 17% สำหรับฉลามแนวสีเทา หากแนวโน้มประชากรในปัจจุบันยังคงคงความอุดมสมบูรณ์ของปลาฉลามแนว whitetip และฉลามแนวสีเทานำเสนอในแนวปะการังตกปลาถูกต้องตามกฎหมายจะได้รับการลดลงเหลือเพียง 5% และ 0.1% ตามลำดับในปัจจุบันของพวกเขาในระดับความอุดมสมบูรณ์ไม่มีรายการภายใน 20 ปี ". ช่องโหว่ของปลาฉลามเป็นไฮไลต์ในคำพูดนี้จากนิโคลส์ (1993): "ฉลามมีลักษณะทางชีวภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ทำให้พวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งความเสี่ยงที่จะตกปลาดันสูงและเป็นเช่นนี้พวกเขามีสิทธิ์ได้เป็นกรณีพิเศษในการบริหารจัดการ ในฐานะที่เป็นยอดล่าพวกเขามีศัตรูธรรมชาติไม่กี่ ลักษณะทางชีวภาพของปลาฉลาม - อยู่นานอัตราการเจริญเติบโตช้าดกของไข่ต่ำและอัตราการเจริญพันธุ์ (บางชนิดไม่ทำซ้ำทุกปี) ระยะเวลาตั้งท้องนานขนาดค่อนข้างใหญ่ที่วางไข่ครั้งแรกและขอความหนาแน่นขึ้นอยู่กับการรับสมัคร - ผลในการประมงปลาฉลามเป็น โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีความสำคัญไปกว่าประมง " Hilborn (2005) เขียน: "สายพันธุ์ที่มีลูกหลานไม่กี่ (เช่นปลาฉลามและรังสี) หรืออาศัยอยู่เป็นเวลานานยิ่งจะมีอัตราที่ลดลงจากการเพิ่มขึ้น" "ระยะยาวและพันธุ์ต่ำดกของไข่โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีแนวโน้มที่จะสูญเสียเนื่องจากอัตราการใช้ประโยชน์ที่มีความยั่งยืนที่ต่ำกว่ามาก". ผลการวิจัยที่คล้ายกันได้รับรายงานจากทะเลแคริบเบียน วอร์ด Paige et al, (2010) ใช้ฐานข้อมูลขนาดใหญ่จากนักดำน้ำอาสาสมัคร REEF ผ่านการฝึกอบรมการใช้รายงานจากกว่า 76,000 การสำรวจใต้น้ำซึ่งเป็นเพียงชนิดของชุดการสำรวจข้อมูลที่จำเป็นในการประเมินพันธุ์หายาก ตัวเลขที่สำคัญของปลาฉลามที่พบเฉพาะในพื้นที่ของประชากรมนุษย์ที่ต่ำมากหรือในพื้นที่ที่มีการป้องกันเป็นอย่างดี ฉลามพยาบาลถูกพิเศษถูกพบใกล้กับมนุษย์เช่นเดียวกับที่ห่างไกลออกไป ฉลามพยาบาลมีค่าต่ำประมง รายงานการบันทึกทางประวัติศาสตร์ที่มีปลาฉลามที่อุดมสมบูรณ์ในอดีตที่ผ่านมาเมื่อเร็ว ๆ นี้ปี 1950 ในบางพื้นที่ จับฉลามเพิ่มขึ้นอย่างมากในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาในหลายสถานที่ ยกตัวอย่างเช่นการลงจอดของปลาฉลามในอ่าวเม็กซิโกเท่าตัวระหว่างปี 1980 และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แซนดิ้น et al . ( 2008 ) เขียน : " ทางประวัติศาสตร์ที่เก่าที่สุดของเกาะคิริสมาสคําอธิบาย และเกาะตาบูเอรันเอกสารมหาศาลความอุดมสมบูรณ์ของฉลามและปลาขนาดใหญ่ที่ยังคงจนถึงช่วงต้นถึงกลางศตวรรษที่ 20 เมื่อลดลงกลายเป็นชัดเจน เมื่อเร็ว ๆ นี้ ปี , ปลาเกาะคิริสมาสเป็นมวลชีวภาพที่คู่ที่พบในการศึกษาของเราและประกอบด้วยมากกว่า 30 % Predators ด้านบนแนะนำว่าลดลงมากในประชาคมปลาเกิดขึ้นภายในเพียงสิบปีเป็นประชากรมนุษย์เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เนื่องจากมีการย้าย ดังนั้น ปลาน้อยชีวมวลที่ทางเหล่านี้ส่วนใหญ่เนื่องจากตกปลาที่นี่ หลายสถานที่อื่น ๆ . " " กว่า 50% ของทรัพยากรประมง ประกอบด้วย ชนิด " ขูดรีด" การเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างของปลาแนวปะการังการชุมนุมจะอธิบายที่ดีที่สุดเป็นตอบสนองต่อความดันเพิ่มขึ้นจากคิงแมนไปตกปลาเกาะคิริติมาตี . . . . . . . แรงดันตกปลามีแนวโน้มที่จะสลายลดความหนาแน่นของอีกชีวิต ขนาดใหญ่ bodied บุคคล . . . . . . . ซึ่งบ่อยครั้ง สูงกว่าระดับ "

ส่วนระบบนิเวศแนวปะการัง ( CRED ) ของ NOAA , อยู่ในโฮโนลูลูการสำรวจแนวปะการังรอบ ๆทั้งหมด 50 สหรัฐแปซิฟิกหมู่เกาะและแนวปะการัง และพบว่ามีรูปแบบคล้ายคลึงกัน ( รูปที่ 4 ) พวกเขาพบความแตกต่างขนาดใหญ่ระหว่างเกาะ unpopulated ทางซ้ายในกราฟ และเกาะให้ถูกต้อง เพิ่มเติมมีความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดสำหรับยอดล่า

รูปแบบเดียวกันได้รับการพบในสหรัฐอเมริกาโซ่ในทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือแปซิฟิกการศึกษา โดยชื่อเสียงของปลาในแนวปะการังใน กวม และ สหรัฐอเมริกา พบว่า ปลามีขนาดใหญ่กว่า 50 เซนติเมตร ความยาวมากมากมายรอบเกาะทางตอนเหนือสุดของห่วงโซ่ ( ภาพที่ 5 ) ประชากรมนุษย์มีความเข้มข้นในกวมและหมู่เกาะอื่น ๆ ทางตอนใต้สุดของห่วงโซ่ ในขณะที่เกาะกลางและภาคเหนือเป็นเกาะร้าง .

ในมหาสมุทรอินเดียส่วนเกาะ Chagos ใกล้ศูนย์กลางของมหาสมุทรมีพื้นที่แนวปะการังขนาดใหญ่ ซึ่งส่วนใหญ่ไม่มีคนแล้ว และมีอิทธิพลของมนุษย์เล็ก ๆน้อย ๆสำหรับหลายทศวรรษ หินปะการัง unpopulated ต้องมีค่าเฉลี่ยมวลชีวภาพปลาที่เป็นคำสั่งของขนาดมากกว่าที่ใดในมหาสมุทรอินเดียรวมทั้ง Mpas และสูงที่สุด พบสูงสุดในระดับเอเชียแปซิฟิก ( เกาะจาร์วิส )หนึ่งในเกาะที่มีผู้คนในหมู่ ดีเอโก้การ์เซีย มีปริมาณต่ำกว่าค่าเฉลี่ยของปะการังที่ขาดคน ชุมชนปลาไม่หนัก dominated โดยฉลามที่แนวปะการังในมหาสมุทรแปซิฟิกได้ ซึ่งอาจอยู่ในส่วนหนึ่งเนื่องจากประวัติศาสตร์ที่ยาวนานของฉลามล่าสัตว์โดยชาวประมงนอก ( เกรแฮม และเมิกแคลเนอแฮน , 2013 และเกรแฮม et al . ,

) )มีการเปรียบเทียบระหว่างตกปลาและแนวปะการังระยะไกลอาจจะเปิดให้ตีความมากมาย เนื่องจากความแตกต่างระหว่างหลายแนว . เช่น เกาะและแนวปะการังซึ่งมีสูง abundances ของปลาขนาดใหญ่มักจะมีขนาดเล็กมาก รวมทั้งมีไม่กี่คน ขณะที่เกาะนั้นมี abundances ต่ำของปลาไม่เพียง แต่จะสูงกว่าประชากรมนุษย์ พวกเขายังมีขนาดใหญ่มาก เกาะสูงเกาะที่มีขนาดใหญ่มีจำนวนมากคุณลักษณะอื่น ๆที่อาจส่งผลกระทบต่อประชากรปลาเทียบกับเกาะเล็กๆ หรือแนวปะการัง เช่น ตะกอนมาก และปริมาณสารอาหาร ในเพียงไม่กี่สถานที่ บางส่วนของความสัมพันธ์เหล่านี้สามารถถูกทำลายได้ และผลที่สามารถให้คำแนะนำ ตัวอย่างที่ดีคือกุหลาบแนว , แนวปะการังเล็ก ๆทางตอนใต้ของเกาะกวม มันไม่เกาะ จึงไม่มีคน และมีขนาดเล็ก เช่น