Graburn and Jafari had brought toge

Graburn and Jafari had brought together some of the biggest names in each discipline at the time, including Valene Smith, Dennison Nash, Erick Cohen,
and Peter Murphy. Yet what was striking about this issue was that each disciplinary paper had its owntrajectory of research and community of scholars, with little overlap. This underscored what Echtner and Jamal (1997) would later call a "disciplinary dilemma" in tourism research, with clearly drawn boundaries between perspectives and little interface, integration, or exchange of theories and methods.
At the time, it seems best anyone could hope for was for tourism research to meld together into two major disciplines: those dealing with tourism as an industry and those dealing with the more intangible,cultural dynamics of tourism (see Tribe, 1997).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Graburn และพล.ต.ได้นำกันบางชื่อที่ใหญ่ที่สุดในแต่ละสาขาวิชาการในเวลา รวมถึงสมิ ธ Valene, Dennison Nash, Erick โคเฮ น,
และปีเตอร์เมอร์ฟี แต่ สิ่งโดดเด่นเกี่ยวกับปัญหานี้ได้ว่า กระดาษแต่ละหน่วยมีความ owntrajectory วิจัยและชุมชนของนักปราชญ์ มีเหลื่อมกันเล็กน้อย นี้จัดว่า Echtner และ Jamal (1997) ในภายหลังจะเรียกเป็น "วินัยลำบากใจ" ในการท่องเที่ยววิจัย มีขอบเขตชัดเจนวาดระหว่างมุมมอง และน้อยอินเตอร์เฟซ รวม หรือแลกเปลี่ยนทฤษฎีและวิธี
เมื่อ ดูเหมือนว่าส่วนใครไม่หวังได้วิจัยการท่องเที่ยวการ meld เข้าด้วยกันเป็นสาขาหลักที่สอง: ผู้จัดการเป็นผู้จัดการกับการเปลี่ยนแปลงมากขึ้นไม่มีตัวตน วัฒนธรรมการท่องเที่ยวและอุตสาหกรรมท่องเที่ยว (ดูเผ่า 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Graburn และ Jafari ได้นำมารวมกันบางส่วนของชื่อที่ใหญ่ที่สุดในแต่ละวินัยในเวลารวมทั้ง Valene สมิ ธ , เดนนิสแนช, เอริคโคเฮน
และปีเตอร์เมอร์ฟี่ แต่สิ่งที่โดดเด่นเกี่ยวกับปัญหานี้ก็คือว่ากระดาษแต่ละคนมีวินัย owntrajectory ของการวิจัยและชุมชนของนักวิชาการที่มีการทับซ้อนกันเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ได้เน้นย้ำสิ่งที่ Echtner และออสการ์ (1997) หลังจากนั้นก็จะเรียกว่า "ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกวินัย" ในการวิจัยการท่องเที่ยวที่มีขอบเขตชัดเจนวาดระหว่างมุมมองและรูปแบบเล็ก ๆ น้อย ๆ บูรณาการหรือการแลกเปลี่ยนทฤษฎีและวิธีการ
ในขณะที่ดูเหมือนว่าทุกคนที่ดีที่สุดได้หวังว่า สำหรับเป็นที่สำหรับการวิจัยการท่องเที่ยว meld ร่วมกันเป็นสองสาขาหลักที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวเป็นอุตสาหกรรมและผู้ที่เกี่ยวข้องกับการไม่มีตัวตนพลวัตของวัฒนธรรมมากขึ้นของการท่องเที่ยว (ดูเผ่า, 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และ graburn Jafari นำร่วมกันบางส่วนของชื่อที่ใหญ่ที่สุดในแต่ละสาขาในเวลา รวมทั้ง valene สมิธ เดนนิสัน แนช , เอริค โคเฮน
และปีเตอร์ เมอร์ฟี่ แต่สิ่งที่โดดเด่นเกี่ยวกับปัญหานี้ว่า แต่ละทางมี owntrajectory กระดาษของการวิจัยและชุมชนของนักวิชาการที่มีเล็ก ๆน้อย ๆที่ทับซ้อนกันนี้เน้นถึงสิ่งที่ echtner จามาล ( 1997 ) และต่อมาเรียก " ไม่มีวินัย " ในการวิจัยการท่องเที่ยวกับอย่างชัดเจนวาดเขตแดนระหว่างมุมมองและอินเตอร์เฟซแบบบูรณาการ หรือตราของ ทฤษฎีและวิธีการ .
ตอนนั้นดูเหมือนว่าที่ดีที่สุดทุกคนคาดหวังคือการวิจัยการท่องเที่ยว meld ร่วมกันเป็นสองสาขาหลักที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวเป็นอุตสาหกรรม และผู้ที่เกี่ยวข้องกับเพิ่มเติมที่ไม่มีตัวตน วัฒนธรรมพลวัตของการท่องเที่ยว ( เห็นเผ่า , 1997 )