Realism and NaturalismIn Music and

Realism and Naturalism

In Music and Art

As intellectual and artistic movements 19th-Century Realism and Naturalism are both responses to Romanticism but are not really comparable to it in scope or influence.
For one thing, "realism" is not a term strictly applicable to music. There are verismo (realistic) operas like Umberto Giordano's Andrea Chénier created in the last decade of the 19th century in Italy, but it is their plots rather than their music which can be said to participate in the movement toward realism. Since "pure" untexted music is not usually representational (with the controversial exception of "program" music), it cannot be said to be more or less realistic.

In contrast, art may be said to have had many realistic aspects before this time. The still lifes and domestic art of Jean-Baptiste-Siméon Chardin1 (1699-1779) anticipate many of the concerns of the 19th-Century Realists, and he in turn owes a debt to the Netherland school of still-life painting of the century before him, and one can find similar detailed renderings of everyday objects even on the walls of 1st-century Pompeii. Realism is a recurrent theme in art which becomes a coherent movement only after 1850; and even then it struggles against the overwhelming popularity of Romanticism.

In mid-19th century France, Gustave Courbet2 set forth a program of realistic painting as a self-conscious alternative to the dominant Romantic style, building on earlier work by the painters of the Barbizon School (of which the most famous member was Jean-François Millet), which had attempted to reproduce landscapes and village life as directly and accurately as possible. Impressionism can be seen as a development which grew out of Realism, but in its turn still had to battle the more popular Romanticism. Realism has never entirely displaced the popular taste for Romantic art, as any number of hotel-room paintings, paperback book covers and calendars testify. It became just one more style among others.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสมจริงและ Naturalismในดนตรีและศิลปะเป็นการเคลื่อนไหวทางปัญญา และศิลปะ สัจนิยมและ Naturalism ศตวรรษจะตอบทั้งศิลปะจินตนิยม แต่ไม่จริง ๆ เปรียบได้ในขอบเขตหรืออิทธิพล สำหรับสิ่งหนึ่ง "สมจริง" ได้คำที่เกี่ยวข้องอย่างเคร่งครัดเพื่อเพลง มี verismo (จริง) โอเปร่าเช่นเหมืองแร่โอลด์รู้สึก Andrea Chénier สร้างในทศวรรษของศตวรรษที่ 19 ในประเทศอิตาลี แต่มันเป็นผืนของพวกเขาแทนที่เป็นเพลงที่สามารถกล่าวว่า การมีส่วนร่วมในการเคลื่อนไหวต่อความสมจริง ตั้งแต่เพลง "บริสุทธิ์" untexted ไม่ representational ปกติ (มีข้อยกเว้นที่แย้งของเพลง "โปรแกรม"), มันไม่สามารถกล่าวว่า จะสมจริงมากขึ้นหรือน้อยลงในทางตรงกันข้าม ศิลปะอาจจะกล่าวว่า มีลักษณะเหมือนจริงมากก่อนเวลานี้ ในสิ่งมีชีวิตและศิลปะในประเทศของฌ็องบาติสต์-Siméon Chardin1 (ปาเลขที่ 1779) ยังคาดว่าจะมีหลายข้อสงสัยของ Realists ศตวรรษ คงค้างชำระหนี้โรงเรียนประเทศเนเธอร์แลนด์ของจิตรกรรมยังชีวิตของศตวรรษก่อนที่เขาจะ และสามารถหาได้คล้ายสิ่งจำลองรายละเอียดของวัตถุทุกวันแม้แต่บนกำแพงของปอมเปอี 1 ศตวรรษ สัจนิยมเป็นรูปแบบเกิดซ้ำในศิลปะซึ่งกลายเป็นการเคลื่อนไหว coherent หลังจาก 1850 และแม้แล้ว ก็ต่อสู้กับความนิยมของศิลปะจินตนิยมครอบงำในกลาง ศตวรรษที่ 19 ฝรั่งเศส Gustave Courbet2 ได้ออกโปรแกรมวาดภาพเหมือนจริงเป็นทางประหม่าลักษณะโรแมนติกโดดเด่น สร้างงานก่อนหน้านี้โดยชื่อจิตรกรโรงเรียนเชิญนั่งเอนหลัง (ซึ่งสมาชิกมีชื่อเสียงมากที่สุดคือ ฟ่าง Jean François), ซึ่งได้พยายามสร้างภูมิประเทศและชีวิตในหมู่บ้านโดยตรง และถูกต้องที่สุด อิมเพรสชันนิซึมสามารถมองเห็นการพัฒนาที่เติบโต จากความสมจริง แต่ ในการเปิด ยังมีการต่อสู้ศิลปะจินตนิยมที่นิยมมากขึ้น ความสมจริงได้ไม่ทั้งหมดพลัดถิ่นรสชาตินิยมศิลปะโรแมนติก เป็นจำนวนห้องภาพวาด หนังสือปกอ่อนสมุดครอบคลุมและปฏิทินเป็นพยาน มันเป็นสไตล์เดียวเพิ่มมากขึ้นในหมู่ผู้อื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมจริงและความนิยมในดนตรีและศิลปะในขณะที่การเคลื่อนไหวทางปัญญาและศิลปะธรรมชาติสมัยศตวรรษที่19 และนิยมที่มีการตอบสนองทั้งยวนใจ แต่ไม่ได้จริงๆเปรียบได้กับมันอยู่ในขอบเขตหรือมีอิทธิพล. สำหรับสิ่งหนึ่งที่ "สมจริง" ไม่ได้เป็นคำที่ใช้บังคับอย่างเคร่งครัดเพื่อเพลง . มี verismo (จริง) น้ำเน่าเหมือน Umberto Giordano เอนเดรียChénierสร้างขึ้นในทศวรรษที่ผ่านมาของศตวรรษที่ 19 ในอิตาลี แต่มันเป็นแผนการของพวกเขามากกว่าเพลงของพวกเขาซึ่งสามารถกล่าวว่าจะมีส่วนร่วมในการเคลื่อนไหวที่มีต่อธรรมชาติ ตั้งแต่ "บริสุทธิ์" เพลง untexted ไม่ได้มักจะดำเนินการ (ยกเว้นความขัดแย้งของ "โปรแกรม" เพลง) ก็ไม่สามารถกล่าวว่าจะมีมากขึ้นหรือมีเหตุผลน้อย. ในทางตรงกันข้ามศิลปะอาจกล่าวได้ว่ามีลักษณะที่เหมือนจริงมากก่อนเวลานี้ ภาพนิ่งและศิลปะในประเทศของ Jean-Baptiste-Siméon Chardin1 (1699-1779) คาดว่าจะมีจำนวนมากของความกังวลที่ 19 ศตวรรษแง่และในทางกลับกันเขาเป็นหนี้หนี้ให้กับโรงเรียนเนเธอร์แลนด์ของภาพวาดยังคงชีวิตของศตวรรษก่อน เขาและหนึ่งสามารถหาเค้ารายละเอียดของวัตถุที่คล้ายกันในชีวิตประจำวันมากยิ่งบนผนังของ 1 ศตวรรษปอมเปอี ธรรมชาติเป็นรูปแบบที่เกิดขึ้นอีกในงานศิลปะซึ่งจะกลายเป็นขบวนการเชื่อมโยงกันเฉพาะหลังจากที่ 1850; และมันก็ต้องดิ้นรนกับความนิยมที่ครอบงำของยวนใจ. ในช่วงกลางศตวรรษที่ 19 ฝรั่งเศส, กุสตาฟ Courbet2 กำหนดไว้โปรแกรมของการวาดภาพที่สมจริงเป็นทางเลือกที่ประหม่าสไตล์โรแมนติกที่โดดเด่นที่สร้างในการทำงานก่อนหน้านี้โดยจิตรกรของบาร์บิซอน โรงเรียน (ซึ่งสมาชิกที่มีชื่อเสียงมากที่สุดคือ Jean-Françoisข้าวฟ่าง) ซึ่งมีความพยายามที่จะทำให้เกิดภูมิทัศน์และการใช้ชีวิตในหมู่บ้านเป็นทางตรงและถูกต้องที่สุด อิมเพรสชั่สามารถมองเห็นการพัฒนาที่งอกออกมาจากธรรมชาติ แต่ในทางกลับกันมันยังคงมีการต่อสู้ยวนใจที่นิยมมากขึ้น ธรรมชาติไม่เคยย้ายทั้งรสชาติที่เป็นที่นิยมสำหรับงานศิลปะโรแมนติก, จำนวนของภาพวาดที่โรงแรมห้องหนังสือปกอ่อนครอบคลุมและปฏิทินพยาน มันก็กลายเป็นเพียงหนึ่งในรูปแบบมากขึ้นในหมู่คนอื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สัจนิยมและธรรมชาตินิยม

ในดนตรีและศิลปะ

เป็นภูมิปัญญาและศิลปะของศตวรรษที่ 19 และนิยมแบบมีการตอบสนองทั้งความโรแมนติก แต่ไม่ได้ใกล้เคียงกับมันในขอบเขตหรืออิทธิพล
สำหรับสิ่งหนึ่ง , " สัจนิยม " ไม่ใช่คำที่ใช้อย่างเคร่งครัดเพื่อให้เพลงมีเมโซ ( มีเหตุผล ) น้ำเน่าเหมือน Umberto Giordano แอนเดรีย Ch éนีเออร์สร้างในทศวรรษสุดท้ายของศตวรรษที่ 19 ในอิตาลี แต่มันเป็นแปลงของพวกเขามากกว่าเพลงของพวกเขาซึ่งสามารถกล่าวได้ว่ามีส่วนร่วมในขบวนการสัจนิยม . ตั้งแต่ที่ " บริสุทธิ์ " untexted เพลงไม่ได้เป็นมักจะดำเนินการ ( ยกเว้นกรณีเพลง " โปรแกรม " )มันไม่สามารถพูดได้ว่า เป็นการเพิ่มเติม หรือมีเหตุผลน้อย

ในทางตรงกันข้าม ศิลปะ อาจกล่าวได้ว่ามีลักษณะเหมือนจริงมากก่อนในเวลานี้ ทั้งภาพนิ่งและภายในประเทศของ Jean Baptiste Sim é on ศิลปะ chardin1 ( 1699-1779 ) คาดว่าจะมีมากมายของความกังวลของ realists ศตวรรษที่ 19 และเขาจะเป็นหนี้หนี้เพื่อยังชีวิตภาพแห่งศตวรรษก่อนที่เขาเนเธอร์แลนด์โรงเรียนของและสามารถค้นหาข้อมูลที่คล้ายกัน renderings ของวัตถุทุกวันแม้กระทั่งบนผนังของศตวรรษที่ปอมเปอี สัจนิยมเป็นรูปแบบซ้ำๆในศิลปะ ซึ่งจะกลายเป็นเคลื่อนไหวติดต่อกันหลังจากที่ 1850 และแม้แล้วมันต่อสู้กับความนิยมอย่างท่วมท้นของศิลปะจินตนิยม

ช่วงกลางศตวรรษที่ 19 ฝรั่งเศสกุสตาฟ courbet2 มาตั้งโปรแกรมของภาพวาดเป็นทางเลือกที่ประหม่ากับโรแมนติกสไตล์เด่น จากที่ก่อนหน้านี้ทำงานโดยจิตรกรของศิลปะสมัยการโยกย้ายถิ่นฐาน ( ซึ่งสมาชิกที่มีชื่อเสียงมากที่สุด คือ ฌอง ฟรองซัวส์มิลเลต์ ) ซึ่งมีความพยายามที่จะทำซ้ำทัศนียภาพและชีวิตของหมู่บ้านโดยตรงและถูกต้องที่สุดฤษีที่สามารถมองเห็นเป็นพัฒนาการที่เติบโตจากธรรมชาติ แต่มันก็ยังต้องต่อสู้กับความโรแมนติกได้รับความนิยมมากขึ้น สัจนิยมไม่เคยทั้งหมดพลัดถิ่นรสชาติความนิยมศิลปะโรแมนติก เป็นหมายเลขใด ๆของภาพวาดห้องโรงแรม , หนังสือปกอ่อนปกปฏิทินเป็นพยาน มันก็แค่อีกหนึ่งสไตล์ของผู้อื่น